Δέκα χρόνια "Όταν γεννήθηκα ξανά"

 ( Στις 22/01 το μπλογκοσπιτάκι μου είχε γενέθλια! Αμέ! Έκλεισε τα δέκα! Και εγώ ήμουν τόσο κουρασμένη, κακόκεφη και χαμένη στις υποχρεώσεις που δεν έκανα καν το κόπο να γράψω την ετήσια καθιερωμένη ανάρτηση! Πότε δεν είναι αργά όμως!). 

Δέκα χρόνια λοιπόν, γράφω και ξαναγράφω και απλά ξαναγράφω. Δεν έχω άλλη επιλογή, το γράψιμο για μένα είναι όπως οι ανάσες μου. Νιώθω πως αν δεν γράψω θα εκραγώ. Τόσο απλά. Ακόμα και τις εποχές που ένιωθα ότι με είχε εγκαταλείψει η έμπνευση μου, και πάλι έγραφα. Και κοιτώντας εκείνα τα κείμενα ετεροχρονισμένα, συνειδητοποιώ ότι μια χαρά έμπνευση είχα. Δεν ξέρω γιατί γκρίνιαζα. 😁🥴😂 Μάλλον επειδή είμαι ψαράκι. 😉🥴 

Δέκα χρόνια μου αρέσει να μοιράζομαι. Νιώθω ότι το μοίρασμα είναι μαγεία, ότι η χαρά πολλαπλασιάζεται και η λύπη διαιρείται. Νιώθω ότι αν ένα μοίρασμα κάνει τη διαφορά ακόμα και σε έναν μόνο άνθρωπο - τότε άξιζε τον "κόπο". 

Δέκα χρόνια, όπως έχω μοιραστεί, έτσι έχω απολαύσει τα μοιράσματα άλλων, έχω εμπνευστεί, έχω κλάψει και έχω γελάσει. Και αγαπώ αυτό το κομμάτι της ζωής μου. Για μένα έχει και αυτό την δική του αλήθεια. Το δικό του εκτόπισμα στην καθημερινότητα μου. 

Δέκα χρόνια φέτος. Δέκα χιλιάδες και οι φίλοι αυτής της σελίδας φέτος. Τυχαίο; Νομίζω πως όχι. Εγώ θα συνεχίσω όπως ξέρω. Να γράφω μέσα από την καρδιά μου. Δεν έχω άλλο τρόπο. Και θα χαρώ να είστε δίπλα μου σε αυτό, με όποιο τρόπο εσείς προτιμάτε. Θέλετε σιωπηλά; (Σεβαστό.) Θέλετε δυναμικά; (Πάντα όμως με σεβασμό). Θέλετε με αλληλεπίδραση; (Ακόμα καλύτερα). Εγώ όπως και να έχει θα συνεχίσω να... γράφω. 

Και όπως γεννήθηκα ξανά με τη γέννηση του ουράνιου τόξου μου, όπως και αυτό το μικρό μεγάλο θαύμα -που εξακολουθεί να είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση και έμπνευση μου- έκανε τα πρώτα του βήματα δέκα χρόνια πριν, έτσι και εγώ με μικρά μα σταθερά βήματα θα συνεχίσω σε αυτό τον δρόμο προς το όνειρο μου. Το πεπρωμένο μου - νιώθω. Σε αυτό το υπέροχο και μοναδικό ταξίδι της συγγραφής