Το σίδερο, οι ανταύγειες και εγώ!

Σήμερα με έχει πιάσει ντελίριο, τρελό κέφι, η υπερένταση έχει χτυπήσει κόκκινο!! 

Δέχομαι τα συγχαρητήρια σας- τελείωσα το σίδερο!!! Ούτε κάλτσα δεν έμεινε!! Γιοκ, πάει, νιέντε!! Το ότι έχω απλώσει βέβαια ήδη ένα πλυντήριο και τώρα στριφογυρίζει άλλο ένα, είναι άλλο θέμα... Επιλέγω να μην το σκέφτομαι και να αισθάνομαι απλά μια θεά!! Τώρα μου μένει μόνο να γεμίσω πάλι όλες τις ντουλάπες με τα σιδερωμένα...!!! (χεχε)

Νομίζω πως καθημερινά έστω και ένα ισχαιμικό επεισόδιο το παθαίνω κάθε φορά που βλέπω τον Δημήτρη αεράτο να πιάνεται από το μεγάλο τραπέζι του σαλονιού και να σηκώνεται καμαρωτός, καμαρωτός!! Τσιρίζει από χαρά, σαλιώνει το τραπέζι επιστρατεύοντας και το στόμα του για να σηκωθεί, τουρλώνει πισινό και μόλις λιώνω από περηφάνια και ανασαίνω με ανακούφιση, αυτός αφήνει περιχαρής το ένα χέρι, (διότι τόσο σίγουρος αισθάνεται τρομάρα του!!) που... μπουουοουουούμμμμ... πέφτει φαρδύς πλατύς στο πάτωμα!! Και εγώ απλά ανυπομονώ να γυρίσει ο Παναγιώτης σπίτι μπας και μπορέσω να κάνω τη λάτζα, (εεεε;;;; να και το backround "μεγάλωσα μέσα σε οικογενειακό εστιατόριο"!!) χωρίς να τον ελέγχω κάθε ένα λεπτό!! (κυριολεκτικά) 

Άλλο ένα πονεμένο θέμα... έμαθα πως υπάρχει ένα καινούργιο στυλ βαψίματος μαλλιών, το hombre, όπου τα μαλλιά είναι από τη ρίζα μέχρι τη μέση σκούρα και από εκεί και κάτω πιο ανοιχτά...  Επειδή λοιπόν για ανταύγειες δεν έχω να διαθέσω, (μου τα έφαγε όλα ο Δημητράκης!!) και η ρίζα έχει φτάσει στο αυτί, να υποθέσετε όλοι πως είμαι απλά μοδάτη και hombre!!!  Εεεεεε;;; Το' σωσα;;; 

Για όλο αυτό το "άσκοπο" ντελίριο, δεν ξέρω αν φταίνε οι τρεις βαρβάτοι καφέδες που πίνω πλέον τη μέρα μπας και αντέξω αυτή τη ρημαδοδίαιτα (άλλη πονεμένη ιστορία) ή αν απλά έχω αρχίσει και πάλι να νιώθω λίγο ο εαυτός μου μιας και αφού  έχει επιβιώσει το μαιμουδάκι μέχρι τώρα κάτι κάνω καλά, σωστά; Νιώθω πάντως υπέροχα, λιγάκι τρελαμένη, (με τη καλή πάντα έννοια) και παραδόξως πιο ώριμη και σίγουρη από ποτέ!! ( Μπααααά, μαλλόν φταίει που τελείωσα το σίδερο!!!)