Πειρατής Μαιμουδογένης!!

Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, μα πριν λίγες μέρες εθεάθη σε ένα πάρτι ο Πειρατής Μαιμουδογένης...

Ακούστηκαν διαφορά... 

Για θησαυρούς με κοσμήματα και χρυσά νομίσματα, κρυμμένους σε ιστούς αράχνης. Για καρχαρίες αδυσώπητους, με ορθάνοιχτο στόμα και κοφτερά δόντια ... Για χάρτες που σε οδηγούν από την κοιλάδα των καρχαριών, στο νησί του κρανίου και από εκεί στο κάλεσμα των Σειρήνων, το νησί της λάβας και εν τέλει στον θησαυρό..  Για διάφορα κλειδιά που δεν ξέρουμε ποιο θα ανοίγει τελικά το σεντούκι... Για ένα σαπιοκάραβο με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές και για ένα σπαθί που κόβει στα δύο μια τούρτα  και έναν θησαυρό γεμάτο ρουμπίνια, σμαράγδια και χρυσά νομίσματα που τρώγονται.... Ακούστηκε για διάφορα σεντούκια κρυμμένα βαθιά σε άμμο  γεμάτη διαμάντια, πολύτιμες πέτρες, και εντυπωσιακά κοχύλια - όλα περιφρουρημένα από έναν κροκόδειλο και έναν πολυλογά παπαγάλο. Για κανονόμπαλες φτιαγμένες από σοκολάτα,   φιτίλια που τρώγονται, και μικρούς μπισκοτένιους ξανθούς πειρατές.... Ακούστηκε κάτι για χρυσά σκουλαρίκια, τηλεσκόπια,   για γάντζους που καλύπτουν χέρια που δάγκωσαν κροκόδειλοι και κάτι για κόκκινες μπανάνες-σήμα κατατεθέν του πειρατή Μαιμουδογενη!!                                                       
  
Δεν ξέρω ... Ακούσατε εσείς τίποτα;   

Έχετε το νου σας... Μην περάσει από τα μέρη σας και σας βάλει σε περιπέτειες... Γιατί εμάς μας βρήκε και μας έβαλε... Στην πιο όμορφη και συναρπαστική περιπέτεια της ζωής μας. Και ειλικρινά δεν θα ήθελα να είμαι σε άλλο καράβι. Με άλλο καπετάνιο. Θέλω αυτό το σαπιοκάραβο- με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές- γιατί... "Όταν βραδιάζει, στο κατάστρωμα χίλια φωτάκια ανάβουν μικρά.... Στη συντροφιά μας έρχεται
ο άνεμος που μας σφυρίζει τραγούδια παλιά... "

6 χρόνια τώρα η πιο τρελή περιπέτεια. 6 χρόνια τώρα η καρδιά μου γεμάτη με χιλιάδες

φωτάκια μικρά. 6 χρόνια τώρα ο ουρανός μου σφυρίζει γλυκά...

6 χρόνια τώρα ένα μαιμουδάκι μου έχει κλέψει την καρδιά...

Ένα άλμπουμ...εξωκοσμικό! (by linabug)

Όσοι με παρακολουθείτε, γνωρίζετε πως από τα πρώτα κιόλας γενέθλια του μαιμουδιού, το άλμπουμ που θα φιλοξενήσει τις υπέροχες φωτογραφίες που μας βγάζει ο δικός μας ο Αντρέας είναι χειροποίητο και μοναδικό. Μέχρι τώρα μας τα έφτιαχνε η Κατερίνα από το La Petite Melina- οφείλω να το πω γιατί έτσι είμαι εγώ. Ωστόσο, φέτος δεν ήθελε να αναλάβει ξανά μια τέτοια δουλειά λόγω τόσο οικογενειακών όσο και επαγγελματικών υποχρεώσεων. 

Ήξερα αμέσως ποια ψυχή ήθελα να προσεγγίσω. 

Την Λίνα- Πασχαλίνα, (μα δεν έχει υπέροχο όνομα;)- την παρακολουθώ χρόνια. Και την καμαρώνω. Οι δημιουργίες της είναι γεμάτες μεράκι και αγάπη. Δεν έχετε παρά να το διαπιστώσετε οι ίδιοι στην όμορφη σελίδα της LinaBug. Η Λίνα λοιπόν, παρότι δεν έχει ασχοληθεί ΠΟΤΈ ξανά με άλμπουμ και ότι αυτό συνεπάγεται- βιβλιοδεσία και πολλά πολλά ακόμα- είχε την ευγενή καλοσύνη να δεχτεί. Και πόσο χάρηκα δεν λέγεται. Και είχα δίκιο που την εμπιστεύτηκα διότι με αποζημίωσε και με το παραπάνω. 

Λάβαμε λοιπόν το άλμπουμ για τα πέμπτα μας γενέθλια πασπαλισμένο με αστερόσκονη και αγάπη. 

Το μαιμούδι καταρχάς ξετρελάθηκε με το γεγονός πως μπορούσε να βάλει την φωτογραφία του στον πύραυλο στο εξώφυλλο. 

Εγώ ξετρελάθηκα με τα κεντητά γράμματα, το απόφθεγμα που επέλεξε να γράψει και κυρίως από την στιβαρότητα του άλμπουμ. Η Λίνα, παρότι αρχάρια, έκανε ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΉ δουλειά. Το άλμπουμ είναι στιβαρό ακόμα και τώρα που προστέθηκαν 200+ φωτογραφίες. 

Έπειτα με ξετρέλαναν οι λεπτομέρειες που μου έστειλε η Λίνα για να στολίσω το άλμπουμ μας εσωτερικά. (ομολογώ θα ήθελα πολλές ακόμα- Λίνα με το επόμενο!) 

Βάλαμε μέσα φωτογραφίες, τις κάρτες των γενεθλίων, μέχρι και λεπτομέρειες από το πάρτι μας! 

Τα καταφέραμε και φέτος! Πάντα οριακά πριν τα επόμενα γενέθλια- δεν ξέρω πως το κάνουμε αυτό πάντα- μα σημασία έχει το αποτέλεσμα! Έφαγα μια ώρα να βάλω τις φωτογραφίες στην σωστή σειρά. Μιάμιση ώρα να βάλω πίσω από κάθε φωτογραφία τα ειδικά αυτοκόλλητα! (4 χ 200 φωτογραφίες χ 5 άλμπουμ ας μην το σκέφτομαι καλύτερα!!!!) Και άλλη μιάμιση ώρα να τις κολλήσω και να ολοκληρώσω το άλμπουμ μας! Φυσιολογικά πράγματα για μένα την κουζουλή! 

Λοιπόν, το Λινάκι εμπνεύστηκε και θα πάει να κάνει μαθήματα βιβλιοδεσίας. Για μένα είναι φυσικό ταλέντο και όπως και να έχει θα της παραγγείλουμε και το φετινό άλμπουμ, ελπίζω να δεχτεί ξανά! Στο μεταξύ όμως φτιάχνει και άλλα υπέροχα πράγματα. Καρφίτσες, κοκαλάκια, διακοσμητικά, πλεκτές τσάντες, προσωποποιημένες δημιουργίες- όπως αυτή την καρφίτσα για την βρωμούσα μου, δείτε εδώ- σας λέω είναι πολυτάλαντη! Ακολουθήστε την και θα αγαπήσετε όχι μόνο τις δημιουργίες της μας και τις ευφάνταστες φωτογραφίες της! Βρείτε την εδώ. 

Άντε μετράμε αντίστροφα και για τις φετινές φωτογραφίες! Λίνα, ετοιμάσου! 

Αν θέλετε, θέλετε-θέλετε, κοπιάστε και για το ανάλογο πάρτι μας εδώ! 

6 μαγικά χρόνια μαζί σου...

Ακούω μανούλες που λένε πως όταν γεννήθηκε το πρώτο παιδί τους, γεννήθηκαν και αυτές σαν μητέρες- και είναι μιαν αλήθεια, μεγάλη και τρυφερή. Εγώ λέω πως όταν γεννήθηκε το τρίτο μου παιδί, μα συνάμα το πρώτο μου- (πως γίνεται αυτό σωστά;)- απλά γεννήθηκα ξανά γιατί στο μεταξύ ένιωθα νεκρή. Γιατί η αλήθεια είναι πως εγώ έγινα μητέρα εκείνο τον Μάρτιο του 2010 όταν γέννησα νεκρή την πρωτότοκη κόρη μου. Ξανάγινα μητέρα όταν γέννησα το δεύτερο παιδί μου, τον γιο μου- ο οποίος έζησε μόλις 10 ώρες. Ξανάγινα μητέρα τον Ιούλιο του 2103 όταν γεννήθηκε το τρίτο μου παιδί, αυτό που επιτέλους κράτησα στην αγκαλιά μου,  και το οποίο με έκανε μητέρα και για όλους τους άλλους. 

Ειρωνικό δεν είναι; 

Γιατί τα γράφω όλα αυτά, ανήμερα των έκτων γενεθλίων του τεράστιου θαύματος μου; Τα γράφω γιατί κάθε χρόνο τα γενέθλια του είναι μια υπενθύμιση για μένα όλων αυτών των γενεθλίων που δεν γιορτάζουμε. Μα όλων αυτών των ουράνιων γενεθλίων που τιμάμε. Διαβάζω λοιπόν όλα αυτά τα υπέροχα και γλυκά σχόλια που μου κάνετε, σχόλια που κάνουν την καρδιά μου να χαμογελά- δεν μπορώ να το θέσω καλύτερα, αυτό γράφω πάντα και ας επαναλαμβάνομαι- και η αλήθεια είναι πως ντρέπομαι λίγο. 

Ντρέπομαι, διότι ότι και αν κάνω για αυτό το παιδί είναι αποτέλεσμα των παιδιών που έχασα. Οι  απώλειες μου με διαμόρφωσαν όχι μόνο ως άνθρωπο αφού άλλαξα ριζικά, μα διαμόρφωσαν και την μητέρα που τελικά είμαι στην πράξη. Στην καθημερινότητα μου. Και μακάρι να μας αξίωνε ο Θεός να ακολουθήσουν και άλλα μωρά για να αποδείξω πως όλα γίνονται όταν η αγάπη πολλαπλασιάζεται τόσο πολύ, μα δεν πιστεύω πια πως είναι γραφτό μας. Και στην τελική, δεν χρειάζεται να αποδείξω και τίποτα. Αρκεί που ξέρω. Που ξέρουμε εμείς οι 5. 

Ντρέπομαι διότι δεν είμαι λοιπόν ούτε η καλύτερη μανούλα στον κόσμο, ούτε η πιο δημιουργική- είμαι απλά ένας άκρως ελαττωματικός άνθρωπος που παλεύει να είναι η καλύτερη εκδοχή που μπορεί να είναι- διοχετεύοντας όλη αυτή την αγάπη που ρίζωσε μέσα μου για τρία παιδιά μόνο στο ένα. Στην πράξη. Στην καθημερινότητα. Εκεί που μπορώ ανθρώπινα. Στα άλλα μου παιδιά μόνο πνευματικά μπορώ να προσφέρω και αν είναι μια πάλη αυτή από μόνη της. Όλες θα δίναμε και την ζωή μας για τα παιδιά μας χωρίς δεύτερη σκέψη- αυτό και μόνο μας καθιστά τις καλύτερες μανούλες στο κόσμο. 

Σε κάθε ευκαιρία λοιπόν θα δείξω στον γιο μου πόσο πολύ τον λατρεύω. Θα είμαι όμως και αυστηρή μαζί του διότι οφείλω να τον διδάξω να έχει ενσυναίσθηση.  Να είναι καλός άνθρωπος.  Να σέβεται. Και να είναι ευγενικός. Όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα. Από εκεί και πέρα όμως θα τον λούσω στην αγάπη. Την ασφάλεια. Την μαγεία. Που στα γενέθλια του- ναι- θέλω να είναι υπερβολική. Αλαζονική. Ξεκάθαρη. Γιατί το έχω ξαναπεί. Δεν γίνεται να δημιουργήσεις παραπανίσια μαγεία στα μάτια ενός παιδιού. Μόνο λιγότερη. Ίσως και αρκετή -αν έχεις διατηρήσει και εσύ όσο μπορείς το παιδί μέσα σου ανέπαφο. Ποτέ όμως παραπανίσια. Μην φοβάστε για υπερβολές στα παιδιά σας. Δεν υπάρχουν υπερβολικές εκπλήξεις, υπερβολικές αγκαλιές, υπερβολικός χρόνος, υπερβολικά λόγια. 

Σήμερα λοιπόν ήταν μια τέτοια μέρα. Μαγείας. Που ξεκίνησε από χθες. Ή για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς από τις αρχές του Ιουλίου. Και που θα συνεχίσει μέχρι και το πάρτι μας. Γιατί σαν σήμερα, 6 χρόνια πριν, περίπου στις 10 το πρωί, ακούμπησαν στο στήθος μου το πιο όμορφο, μελαχρινό και ήσυχο μωρό του κόσμου. Και έτσι όπως το ακούμπησαν στο στήθος μου, η καρδιά μου άρχισε να χτυπά ξανά. Να ελπίζει. Να ονειρεύεται. Θυμάμαι πως νιαούρισε κλαψουρίζοντας και εγώ του χάιδεψα το μέτωπο του στην μέση με το δάχτυλο μου καταλήγοντας στην μυτούλα του. Και ηρέμησε. Έκτοτε είναι η δική μας κίνηση αγάπης. Αυτό το όμορφο, μελαχρινό και τόσο ήσυχο μωρό είναι πλέον ένα όμορφο, ξανθό, καλοσυνάτο, πανέξυπνο και ήσυχο αγόρι. Ένα αγόρι που είναι τόσο ενθουσιασμένο που γίνεται έξι χρονών! Τόσο που το φωνάζει από το πρωί! Δεν είναι τόσο ήσυχο σήμερα! 

Χρόνια πολλά καρδιά μου. Χρόνια ευλογημένα. Χρόνια γεμάτα υγεία. Ψυχική, πνευματική και σωματική. Χρόνια μαγικά. Πασπαλισμένα με χρυσόσκονη. Χρόνια γεμάτα τραγανά γέλια. Γεμάτα αγκαλιές και ευχάριστες περιπέτειες. Χρόνια λουσμένα στην λάμψη των αστεριών που σε ακολουθούν πάντα. Και αν θέλω να θυμάσαι κάτι είναι τούτο: Είναι ευλογία να μεγαλώνεις. Να γιορτάζεις πάντα τα γενέθλια σου θεαματικά. Με μαγεία. Ακόμα και όταν θα είσαι 90 χρονών και θα χρειάζεσαι 4 τούρτες να χωρέσουν τα κεριά. Να το θυμάσαι ακόμα και όταν εγώ δεν θα είμαι πια εδώ. 

Σε λατρεύω. 

Μια mini μαιμουδοσυνέντευξη! (ετών 6)

Κάθε χρόνο 20 ερωτήσεις. Κάθε χρόνο οι ίδιες. Κάθε χρόνο 20 διαφορετικές- πιθανότατα- απαντήσεις! 

Όπως κάθε χρόνο λοιπόν, λίγες μέρες πριν τα γενέθλια του, πήρα αυτό το όμορφο αγόρι, πήγαμε για "βρώμικο" φαγητό στο αγαπημένο του μαγαζί, κάτσαμε στο αγαπημένο του τραπέζι και βγάλαμε την καθιερωμένη μας πλέον φωτογραφία... Η αρχική ιδέα από την αγαπημένη Ελπίδα εδώ!

1. Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα; Το κόκκινο και το μπλε.
2. Ποιο είναι το αγαπημένο σου παιχνίδι; Οι δεινόσαυροι
3. Ποιο είναι το αγαπημένο σου φρούτο; Το καρπούζι
4. Ποια είναι η αγαπημένη σου εκπομπή; Το Paw Patrol
5. Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό; Κοτομπουκιές με πατάτες τηγανητές και μακαρόνια με κιμά.
6. Ποια είναι τα αγαπημένα σου ρούχα; Η κόκκινη μπλούζα και το γκρι σορτσάκι. 
7. Ποιο είναι το αγαπημένο σου άθλημα; Το ποδόσφαιρο.
8. Ποιο είναι το αγαπημένο σου γλυκό; Το παγωτό. 
9. Ποιο είναι το αγαπημένο σου ζώο; Ο παπαγάλος. 
10. Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι; Το "Σαπιοκάραβο" του Παπακωνσταντίνου. (παιδί μουουοουου- διαβάστε για αυτό εδώ!) 
11. Ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο; "Όταν είναι να φύγει το τρένο" του Ευγένιου Τριβιζά. 
12. Ποιος είναι ο καλύτερος σου φίλος; Ο Γιώργος και η Μαρίλια. 
13. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου αριθμός; Το 100! 
14. Που σου αρέσει να πηγαίνεις βόλτα; Στην θάλασσα και στην μπουμπού. 
15. Τι σου αρέσει να πίνεις; Σοκολατούχο γάλα! 
16. Ποια είναι η αγαπημένη σου γιορτή; Τα γενέθλια μου!
17. Τι σου αρέσει να παίρνεις μαζί σου όταν κοιμάσαι; Το κουδουνιστό αρκουδάκι.
18. Τι σου αρέσει να τρως για πρωινό; Γάλα και τοστ με φυστικοβούτυρο. 
19. Τι τούρτα θες για τα γενέθλια σου; Πειρατική με σοκολάτα. 
20. Τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις; Βοηθός στο μαγαζί του παππού και οδηγός λεωφορείου! 

Πολλές ήταν ίδιες με πέρσι. Άλλες άλλαξαν! Δείτε αν θέλετε και τις προηγούμενες συνεντεύξεις μας : 

Στα τρίτα μας γενέθλια εδώ! 

Στα τέταρτα γενέθλια μας εδώ! 

Στα πέμπτα μας γενέθλια εδώ! 

Monkey Talk- Ή αλλιώς τι άκουσα πάλι η μαιμουδομάνα...

Η πρώτη ανάρτηση του Ιουλίου- γενέθλιου μήνα του μαιμουδιού- δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από απολαυστικά monkey talk, ηλικίας 6 ετών παρά λίγων ημερών!! 

Το να μαζεύει και να τακτοποιεί τα παιχνίδια του είναι μια καθημερινή μάχη θα έλεγα. Είναι ωστόσο από τις υποχρεώσεις του που απαιτώ να σέβεται. Κάποια μέρα, (κάθε μέρα), βαριόταν πολύ έτσι αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω τα μεγάλα και αθέμιτα μέσα. 

- Υποσχέθηκες στον μπαμπά πως θα μαζέψεις τα παιχνίδια σου. (τεράστια αδυναμία στον μπαμπά- εγγυημένο αποτέλεσμα) 
- Δεν έπρεπε να το έχω υποσχεθεί. 

#Αυτογνωσία #ΠάνωΑπόΌλα #κλαίω #ΤαΜάζεψε #Πέτυχε #ΔενΈτυχε

Στο άκυρο: 

-Μαμά ξέρεις πως θα λεγόταν το πεντάγραμμο αν είχε έξι γραμμές; 
-Πως καρδιά μου; 
-Εξάγραμμο! 

#ΚαιΑλήθειαΛεει #Πεθαίνω

Ήμασταν στο νοσοκομείο για τον ώμο μου και ο μικρός καθόταν στον προαύλιο χώρο με τον Παναγιώτη. Εκείνη την ημέρα είχε αρκετά έκτακτα περιστατικά με αποτέλεσμα να έρχονται και να φεύγουν τα ασθενοφόρα τακτικά. Ξαφνικά γυρίζει και λέει του Παναγιώτη: 

-Του ασθενοφόρου γίνεται σήμερα! 

#NoComments 

Έπαιζαν μια μέρα με τον Παναγιώτη στο δωμάτιο του. Η πόρτα ερμητικά κλειστή. Χτυπάω για να δω τι κάνουν, μισανοίγει την πόρτα και μου λέει με ύφος: 

-Μακάρι να μπορούσες να μπεις, απαγορεύεται όμως από τους κανόνες. 

#Ντόιγκ #ΈφαγαΠόρταΉΕίναιΗΙδέαΜου; #ΤοΝουΣου #ΓιατιΆλλουςΚανόνεςΤουςΦτιάχνωΕγώ #ΧεΧεΧε

Μέσα στις εργασίες που πήρε από το σχολείο του, βρήκε και μια ζωγραφιά που είχαν φτιάξει ΟΛΑ τα παιδάκια μαζί το καρναβάλι. Ο μικρός ενθουσιάστηκε. "Δεν το πιστεύω ότι την έβαλε στο δικό μου φάκελο η κυρία" έλεγε και ξαναέλεγε. Κάποια στιγμή ωστόσο συμπληρώνει: 

- Κανονικά, έπρεπε η κυρία να το κόψει κομματάκια και να δώσει από λίγο σε ΟΛΑ τα παιδιά. 

#ΑγαπηΜουΕσυ #ΕνσυναίσθησηΠάνωΑπόΟλα 

Φέτος πήγαμε στην πρώτη του συναυλία, αυτή του Παπακωνσταντίνου, και ήταν μια εκπληκτική εμπειρία για αυτόν. Ωστόσο σκάσαμε από την ζέστη. Όταν λοιπόν γυρίσαμε σπίτι στον μπαμπά μας που είχε αράξει μέσα στον κλιματισμό λέει το μαιμούδι: 

-Ωραία περνάς μπαμπά εδώ με το air condition! 

#Κλαίγαμε #ΜαΈκανεΝτάβανο #ΒάλεΚαιΤαΚαπνογόνα #ΠόσοΝαΑντέξει #ΔενΉθελεΝαΦυγειΩστόσο 

Μια μέρα μονολογεί: 

- Ο θείος μου ο Κωστής που είναι; Στην Κρήτη! Η Γωγούλα μου που είναι; Στην Κρήτη! 

#Άσχετο #ΑλλάΑυτάΕμέναΜεΣυγκινούν #ΑκούςΚωστή; #ΑκούςΓωγούλα; 

Όταν είχα τον ώμο μου υπέφερα τόσο που έκλαιγα από τον πόνο. Ένα βράδυ λοιπόν που τον κοιμίζω έχω πραγματικά φτάσει στα όρια μου. Είμαι μόνη σπίτι οπότε πρέπει να σταθώ όσο αντέχω μέχρι να κοιμηθεί καθιστή δίπλα του γιατί δεν μπορούσα να ξαπλώσω. Το μικράκι μου αγχώθηκε φυσικά και στεναχωρήθηκε. 

-Μαμά ξέρω ότι πονάς. Δεν ξέρω όμως ΠΟΣΟ πόνας. Ξέρω ότι αντέχεις, μου το λες, μα πόσο θα αντέχεις; 

#ΟΜικρόςΣοφόςΜου #ΤονΑγαπώ #ΑντέχωΚαρδιάΜου #ΌλαΤαΑντέχω 

Ο Δημήτρης Γεράσιμος έβγαλε τα πρώτα του νεογιλά δόντια πέρσι τον Ιούλιο και πολύ σύντομα βγήκαν και τα καινούργια. Φέτος τον Μαΐο άρχισαν να κουνιούνται τα τα δύο διπλανά. Κάποια μέρα λοιπόν του έδωσε η νονά του γλειφιτζούρι. Άρχισε μετά από ένα σημείο να το δαγκώνει παρότι δεν τον αφήνω γιατί φοβάμαι μην κόψει κανά μεγάλο κομμάτι. Τελικά όλα πήγαν καλά,  μόνο που το ένα δόντι μας κόλλησε στο γλειφιτζούρι και βγήκε χωρίς καν να το καταλάβουμε μέχρι το βράδυ που πλύναμε τα δόντια μας. Το πήρε λίγο βαριά γιατί τρόμαξε που το κατάπιε και ας μην το κατάλαβε, όπως είχα γράψει εδώ, ήθελε να πάμε στην οδοντίατρο ξανά για να τα βγάλει. Για να τον ηρεμήσω, του είπα γελώντας πως ήμαστε πολύ τυχεροί γιατί γλυτώσαμε και το εικοσάρικο που θα δίναμε στην γιατρό- τέλεια, να το πάρουμε παιχνίδια και βιβλία!! Χάρηκε τόσο πολύ που έκτοτε ζητάει πότε πότε γλειφιτζούρι και το δαγκώνει με την ελπίδα να κολλήσει και  το άλλο δόντι, να βγει και να γλυτώσουμε το εικοσάρικο!!! 

#Αποταμίευση #ΟικογενειακήΟργάνωση #Έτσιιιι #ΌτιΘαΠαθουμεΤερηδόναΑπόΤαΓλυφιτζούριαΔενΤοΣκεφτόμαστε 

Έχει πάθει εμμονή με τις πολιτικές διαφημίσεις. Δεν μπορεί να κατανοήσει πως μπορεί κάποιος να καταλάβει ποιος λέει αλήθεια, γιατί του ίδιου του ακούγονται όλα σωστά. Ακούει με προσοχή τα λόγια και προσπαθεί με το μικρό/μεγάλο μυαλό του να καταλάβει. Μια μέρα μου λέει: 

- Λοιπόν αυτός λέει την αλήθεια. Ξέρεις πως το κατάλαβα; Γιατί λέει: 7 Ιουλίου ψηφίζουμε, 8 ξεκινάμε. Άρα λέει αλήθεια. 

#ΜακάριΝαΉτανΤόσοΑπλά #ΑνησυχόΑγόριΜουΕσυ 

Τις προάλλες ετοιμάζει το βραδινό του γάλα. Μου ζητάει- λόγω του ότι είναι ο γενέθλιος μήνας του, (εκμετάλλευση στο έπακρον!!)- να βάλει και λίγο κακάο, έτσι χαριστικά. Τον αφήνω. Όσο το ετοιμάζει τον ακούω να μονολογεί: 

- Είσαι πολύ νόστιμο μωρέ κακάο. 

#ΑχΜωρέΚακάο #ΕίναιΕίναι 

Λίγες μέρες μας χωρίζουν πια από τα έκτα μας γενέθλια. Πάρα πολλά συναισθήματα, ακόμα περισσότερες ετοιμασίες και εκπλήξεις... Μείνετε συντονισμένοι...