Γιατί να φτιάξεις μόνη σου την τούρτα γενεθλίων του παιδιού σου- και όχι μόνο....

Εγώ του γλυκού δεν είμαι. Αν μπω σε ζαχαροπλαστείο, θα μπω επειδή πρέπει να πάρω ένα δώρο για κάποια επίσκεψη. Ή μια λιχουδιά για τον Παναγιώτη που πρέπει, απλά πρέπει, να φάει γλυκό καθημερινά. Επίσης αν μπω, ποτέ δεν θα δεχτώ το κέρασμα. Εκτός και αν δω με την άκρη του ματιού μου πως πουλάει και καφέ, οπότε τότε θα ζητήσω για κέρασμα ένα καφεδάκι. (με μπόλικη κανέλα παρακαλώ!) Επίσης, αν πάρω γλυκά για κάποια επίσκεψη θα πρέπει να με έχει καθοδηγήσει ο Παναγιώτης αλλιώς θα καταλήξω να παίρνω τα γλυκά που λίγοι προτιμούν- πχ τις τάρτες με τα φρούτα-(και σύμφωνα με τον λιχούδη μου αν έχει φρούτο απάνω δεν είναι γλυκό), ή καμιά πίτα που μοιάζει πιο πολύ με κέικ παρά με γλυκό, όπως δηλώνει περίτρανα και πάλι ο ολοδικός μου Γουίλι Γουάνκα. Εκτός και αν παίρνω γλυκά για τους γονείς μου όπου θα ξέρω ακριβώς τι να διαλέξω- όσα δηλαδή δεν τρώει κανένας άλλος! 

Ωστόσο από την ώρα που έμπλεξα με το άλλο μου εγώ- αυτό που πάντα γουργουρίζει- έμαθα και εγώ να το τρώω το γλυκάκι μου. Όχι ότι ποτέ θα προτιμήσω το γλυκό από τα nachos με- καυτερό- τυρί. Όμως έμαθα κάπως να το αγαπώ. Και κάπως έτσι ξεκίνησα να φτιάχνω γλυκά. 

Ως γνήσια ψυχαναγκαστικό πλάσμα δεν υπάρχει περίπτωση να μην προσπαθήσω να κάνω κάτι τέλεια και από την αρχή. "Θέλω όλα να είναι χειροποίητα" λέω και ο Παναγιώτης θυμώνει με την εμμονή μου αφού ισχυρίζεται πως και του ζαχαροπλαστείου χειροποίητα είναι- "Δεν είναι; Δεν σε καταλαβαίνω!" 

Την πρώτη φορά λοιπόν που επεχείρησα να φτιάξω γλυκό, επέλεξα τα σου και τα εκλεράκια! (έχω μεγαλεπήβολα σχέδια τι να κάνωω!) Εννοείται πως ταλαιπωρήθηκα τόσο πολύ να τα φτιάξω που 1ον: πόναγε η καρδιά μου με κάθε εκλερ που έτρωγε ο Παναγιώτης , και 2ον αποφάσισα επιτόπου να μην τα ξαναφτιάξω ΠΟΤΕ γιατί τίποτα δεν αξίζει τόσο από τον χρόνο σου την στιγμή που θα εξαφανιστεί από μπροστά σου μέσα σε μισή ώρα.!! Δεν σταμάτησα να φτιάχνω γλυκά, απλά ξέφυγα λίγο από τον ψυχαναγκασμό να φτιάχνω πχ από την αρχή την κρέμα ζαχαροπλαστικής και απλά αγοράζω μείγμα κρέμας ζαχαροπλαστικής στο κουτί και την έχω έτοιμη σε μόλις πέντε λεπτά, ούτε κατσαρόλες, ούτε τίποτα! Έφτιαχνα εκμέκ, μιλφέιγ και γλυκά του ψυγείου με απίστευτη ευκολία και βέβαιη πάντα επιτυχία! 

Ακόμα και έτσι λοιπόν, τα γλυκά έχουν γεύση σπιτική,  συν την χαρά της δημιουργίας χωρίς όμως όλη την παλαβομάρα να μην σου πετσιάσει η κρέμα ή να μην σου κόψει η σαντιγί! (αν και η αλήθεια είναι πως την σαντιγί προτιμώ να την φτιάχνω from the scratch που λένε και οι Άγγλοι! ) 

Ο λόγος που με έπιασε αυτό το παραλήρημα; Με έπιασε γιατί θέλω να τονίσω πόσο μα πόσο εύκολο είναι να φτιάξεις μόνη σου τα γλυκά για μια ειδική περίσταση- ακόμα και αν δεν πιάνει τόσο το χέρι σου που λένε. Καταρχάς το συναίσθημα της δημιουργικότητας δεν συγκρίνεται , ούτε και οι μεθυστικές μυρωδιές που γεμίζει το σπίτι σου. Αν έχεις παιδί μπορεί να συμμετάσχει στην όλη διαδικασία, ενώ σας εγγυώμαι πως θα νιώσει έξτρα ξεχωριστό αν τη τούρτα , πχ των γενεθλίων του, την έχει φτιάξει από την αρχή η δική του η μανούλα. 

Εγώ τουλάχιστον αυτό έχω εκλάβει από τον Δημήτρη Γεράσιμο, αυτό ένιωθα όταν σαν παιδί η μητέρα μου - παρά την κούραση της και την 12ώρη σχεδόν εργασία της- μου έφτιαχνε πάντα η ίδια την τούρτα, ενώ θυμάμαι πολύ έντονα την απογοήτευση μου όταν κάποια στιγμή απλώς σταμάτησε να μου την φτιάχνει. 

Στην πορεία δε, εξοικιώνεσαι τόσο με την ζαχαροπλαστική που θα σου είναι πολύ πιο εύκολο να φτιάξεις ακόμα πιο περίπλοκες συνταγές, ενώ θα βρεις κόλπα και tips που θα κάνουν την ζωή σου πιο εύκολη όταν θα έχεις πολύ ποσότητα να ετοιμάσεις. (όπως πχ για ένα πάρτι!)

Το να φτιάξεις λοιπόν την τούρτα γενεθλίων του παιδιού σου δεν είναι ακατόρθωτο. Μάλλον το αντίθετο. Δεν χρειάζεται καν να είναι όλη επικαλυμμένη με ζαχαρόπαστα όπως προστάζει η τωρινή "μόδα". (προσωπικά δεν το προτιμώ καθόλου αυτό όσο και αν με εντυπωσιάζει πάντα όταν το βλέπω).  Να σου πω τι χρειάζεται; Ή μάλλον να σου πω τι χρειάζεται μια τούρτα που θα έφτιαχνα εγώ; 

Χρειάζεται μια-δυο καλές συνταγές για παντεσπάνι.  Μια με πιο "στέρεο" παντεσπάνι αν θες να κάνεις πολλούς ορόφους. Μια με πιο υγρό και αφράτο αν απλά θες να κάνεις μια κλασσική τούρτα με δυο στρώσεις παντεσπάνια. Χρειάζεται μια καλής ποιότητος έτοιμη κρέμα ζαχαροπλαστικής. Χρειάζεται φαντασία ώστε να εμπλουτίσεις την κρέμα σύμφωνα με τα γούστα σας. Πχ με τριμμένα μπισκότα, ή ανακατεμένη με πραλίνα, ή με μια επιπλέον στρώση maltesers- αν βάλετε τους γευστικούς σας κάλυκες να σκεφτούν θα σας βρουν τις  απαντήσεις αμέσως! Χρειάζεται μια καλή σαντιγί ή μια βουτυρόκρεμα που πάντα μπορείς να χρωματίσεις σύμφωνα με το θέμα σου. Ή απλά χρειάζεται, φρούτα, πουράκια, κουφετάκια, αμύγδαλο, γλάσο σοκολάτας,  ότι τραβάει η όρεξη σου για επικάλυψη! Χρειάζεται ένα όμορφο διακοσμητικό. Μπορεί να είναι ένα παιχνίδι ή ζαχαρωτό ή μπορεί να είναι και από ζαχαρόπαστα αν θες να το τολμήσεις. Μπορεί να είναι εξαιρετικά απλή εξωτερικά και να χρωματίσεις τα παντεσπάνια- για μένα σχεδόν μόνιμη  επιλογή για παιδική τούρτα. Απλό- μα ταυτόχρονα τόσο εντυπωσιακό μόλις την σερβίρεις. 

Μα πάνω από όλα χρειάζεται αγάπη, όρεξη, μεράκι, φαντασία και πολύ θετική διάθεση αν δεν σου θυμίζει οπτικά τούρτα ζαχαροπλαστείου. Και να σου πω γιατί; Γιατί αν θύμιζε τούρτα ζαχαροπλαστείου δεν θα θύμιζε πως εσύ ίδρωσες για να την φτιάξεις. Δεν θα θύμιζε την χαρά να συμμετέχει στην δημιουργία της και το μικράκι σου, (και για αυτό έχει δαχτυλιές η σαντιγί γύρω, γύρω), ούτε την λαχτάρα στα ματάκια του σε κάθε άνοιγμα του ψυγείου για να ελέγξει το κάθε στάδιο μεταμόρφωσης της. 

Και εν τέλει πίστεψε με. Στα μάτια του παιδιού σου η τούρτα αυτή είναι τέλεια. Απλά τέλεια. Δεν βλέπει καμία από τις ατέλειες που βλέπεις εσύ, δεν το αφορά αν στην κρέμα έχει αυγά σε σκόνη και όχι από τα χωριάτικα - (τα οποία προτιμώ να του δίνω άλλωστε βραστά και αυτούσια.) Όχι. Βλέπει μόνο την απέραντη αγάπη και τις όμορφες στιγμές που μοιράστηκε μαζί σου περιμένοντας να δει αν θα φουσκώσει το παντεσπάνι. Βλέπει τα πανηγύρια και τα χαμόγελα όταν τελικά φούσκωσε και ενώθηκε ώστε να φτιάξει την δική του- ολοδική του- τούρτα!

Τι λες; Θα το επιχειρήσεις;