Να οριοθετήσουμε λίγο το "Δεν προλαβαίνω...";;
Το "δεν προλαβαίνω" έχει να κάνει με επιλογές και προτεραιότητες. Ειλικρινά. Λυπάμαι που το λέω, μα λίγοι είναι οι άνθρωποι που πραγματικά δεν προλαβαίνουν να κάνουν κάποια πράγματα, και πάλι, αυτό έχει να κάνει με επιλογές.
Επιλογές καριέρας, επιλογές σπουδών ή όχι, επιλογές στις σχέσεις ζωής, επιλογές οικογενειακής κατάστασης, επιλογές κοινωνικού κύκλου, επιλογές προσωπικού χρόνου.
Τα παραδείγματα που μπορώ να δώσω άπειρα, μα δεν έχει σημασία. Διότι ο κάθε άνθρωπος, η κάθε κατάσταση είναι μοναδική- αν όμως ο καθένας ψάξει βαθιά μέσα του θα δει πως στο κάθε "δεν προλαβαίνω" κρύβεται μια δική του επιλογή. Μια δική του προτεραιότητα.
Λυπάμαι, μα όταν θες κάτι πραγματικά, όταν κάτι είναι τόσο σημαντικό όσο ή ίδια σου η ζωή, προλαβαίνεις. Θα σκιστείς, θα γίνεις χίλια κομμάτια στην ανάγκη- μα θα το προλάβεις. Θα στερηθείς από τον ύπνο σου, από οτιδήποτε εσύ δεν θεωρείς τόσο σημαντικό ώστε να δώσεις σε αυτό που θεωρείς τόσο σημαντικό.
Σκέψου το.
Για όσα λες ότι δεν προλαβαίνεις- θυμήσου. Μάλλον δεν τα θες αρκετά. Ή αν τα θες αρκετά, μάλλον δεν έχεις καταλάβει πόσο εύθραστη είναι η ζωή, πόσο πολύτιμος ο χρόνος ώστε να τον αξιοποιήσεις σωστά. Ή δεν έχεις μάθει πως να διαχειρίζεσαι όλη αυτή την τρέλα που λέμε ζωή.
Ή δεν ξέρω και εγώ τι...
Έχω ακούσει πολλά δεν προλαβαίνω στην ζωή μου. Το παράδοξο είναι πως τα έχω ακούσει από άτομα που ειλικρινά έχουν όλο τον χρόνο στην διάθεση τους. Από αυτούς που στριμώχνονται, σπάνια το ακούω.
Η ζωή μας είναι αρκετή να χωρέσει τα πάντα. Όσα εμείς τουλάχιστον θέλουμε να χωρέσουν σε αυτήν.
Το "δεν προλαβαίνω" έχει να κάνει με επιλογές και προτεραιότητες. Ειλικρινά. Λυπάμαι που το λέω, μα λίγοι είναι οι άνθρωποι που πραγματικά δεν προλαβαίνουν να κάνουν κάποια πράγματα, και πάλι, αυτό έχει να κάνει με επιλογές.
Επιλογές καριέρας, επιλογές σπουδών ή όχι, επιλογές στις σχέσεις ζωής, επιλογές οικογενειακής κατάστασης, επιλογές κοινωνικού κύκλου, επιλογές προσωπικού χρόνου.
Τα παραδείγματα που μπορώ να δώσω άπειρα, μα δεν έχει σημασία. Διότι ο κάθε άνθρωπος, η κάθε κατάσταση είναι μοναδική- αν όμως ο καθένας ψάξει βαθιά μέσα του θα δει πως στο κάθε "δεν προλαβαίνω" κρύβεται μια δική του επιλογή. Μια δική του προτεραιότητα.
Λυπάμαι, μα όταν θες κάτι πραγματικά, όταν κάτι είναι τόσο σημαντικό όσο ή ίδια σου η ζωή, προλαβαίνεις. Θα σκιστείς, θα γίνεις χίλια κομμάτια στην ανάγκη- μα θα το προλάβεις. Θα στερηθείς από τον ύπνο σου, από οτιδήποτε εσύ δεν θεωρείς τόσο σημαντικό ώστε να δώσεις σε αυτό που θεωρείς τόσο σημαντικό.
Σκέψου το.
Για όσα λες ότι δεν προλαβαίνεις- θυμήσου. Μάλλον δεν τα θες αρκετά. Ή αν τα θες αρκετά, μάλλον δεν έχεις καταλάβει πόσο εύθραστη είναι η ζωή, πόσο πολύτιμος ο χρόνος ώστε να τον αξιοποιήσεις σωστά. Ή δεν έχεις μάθει πως να διαχειρίζεσαι όλη αυτή την τρέλα που λέμε ζωή.
Ή δεν ξέρω και εγώ τι...
Έχω ακούσει πολλά δεν προλαβαίνω στην ζωή μου. Το παράδοξο είναι πως τα έχω ακούσει από άτομα που ειλικρινά έχουν όλο τον χρόνο στην διάθεση τους. Από αυτούς που στριμώχνονται, σπάνια το ακούω.
Η ζωή μας είναι αρκετή να χωρέσει τα πάντα. Όσα εμείς τουλάχιστον θέλουμε να χωρέσουν σε αυτήν.
Τα είπες όλα...Όσα εμείς θέλουμε να χωρέσουμε σε αυτήν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί είναι όλη η ουσία νομίζω...
Διαγραφή΄Ολα είναι θέμα προτεραιοτήτων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα και πάντα...
ΔιαγραφήΊσως τελικά εκείνο το "δεν προλαβαίνω" να μην είναι αυτό που πραγματικά θέλουμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως... Ή δεν έχουμε καταλάβει αν το θέλουμε πραγματικά...
ΔιαγραφήΓιάννα μου και υπόλοιπες φίλες μαμάδες, όχι απόλυτα. Όλοι μας θέλουμε το καλύτερο - ειδικά όταν αφορά τα παιδιά μας - αλλά δε γίνεται να το δίνουμε πάντα. Όποιες μαμάδες έχουν μεγαλύτερα παιδιά από τα δικά μας, νομίζω το έχουν νιώσει πιο έντονα από εμάς. Ο καθένας μας θέλει να δώσει τα πάντα εκεί που νιώθει ότι είναι σημαντικό (στα παιδιά φυσικά), αλλά δε γίνεται να γινόμαστε χίλια κομμάτια συνέχεια και για πάρα πολλά χρόνια. Ίσως κάποια στιγμή το ότι κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε, στις συνθήκες που είχαμε και με τις αντοχές που είχαμε να πρέπει να μας είναι αρκετό. Όσο κι αν κόβεις από ύπνο ή άλλες προσωπικές ανάγκες, κάποια στιγμή απλά καταρρέει ο γονιός. Δε θα το έβλεπα τόσο αυστηρά για όσους λένε ότι δεν προλαβαίνουν. Ο καθένας το λέει με τα δικά του κριτήρια. Αν ενός άλλου είναι πιο χαλαρά τα κριτήριά του από τα δικά μου ή δεν είναι εξασκημένος σε δυσκολότερες συνθήκες, τι να κάνουμε? Δε νομίζω ότι θα έπρεπε να τον κρίνω τόσο αυστηρά λέγοντάς του ότι αντέχει, αλλά δε θέλει. Φιλιά! Ελίνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλινα το κείμενο δεν αναφέρεται ούτε κατά διάνοια αποκλειστικά στα όσα κάνουμε ως γονείς. Αναφέρομαι σε όλα τα δεν προλαβαίνω της ζωής μας, σε όλες τις πλευρές αυτής. Κατά την προσωπική μου άποψη πάντα, δεν μιλάω με αυστηρότητα αλλά με την λογική. Δεν κρίνω, δηλώνω. Δεν υπάρχει δεν προλαβαίνω, υπάρχει επιλογή προτεραιοτητων οποίες και αν είναι αυτές, σε όποιο τομέα της ζωής μας. Άλλωστε η ζωή του καθενός είναι ο δικός του θησαυρός και τον αξιοποιεί όπως αυτός κρίνει. Αυτό που με ενοχλεί και μου ενέπνευσε πιθανότατα αυτό το κείμενο είναι η μιζέρια και η ηττοπάθεια που συνήθως συνοδεύει την συγκεκριμένη έκφραση ή πολλές φορές και το ψέμα που κρύβεται από πίσω. Φιλιά πολλά!
Διαγραφή