Όνειρα με "φανταστικά" κεράκια...

Στο σπίτι μας, έχουμε έναν γενέθλιο "κανόνα". Ή μάλλον τρεις κανόνες...

• Ο εορτάζοντας έχει την τιμητική του. Πράγμα που σημαίνει πως εκείνη την ημέρα μπορεί να κάνει και να ζητήσει ότι θελήσει. (στα αλήθεια όμως). 
• Ο εορτάζοντας θα σβήσει τουλάχιστον τρεις φορές κεράκια- ξεκινώντας από το πρωί που θα ξυπνήσει και καταλήγοντας στο τέλος της ημέρας λίγο πριν αφεθεί στην αγκαλιά του Μορφέα και τελειώσει η ξεχωριστή του ημέρα. 
• Ο εορτάζοντας θα κάνει ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό μπάνιο γενεθλίων. 

Οι κανόνες αυτοί ισχύουν τόσο για τους μικρούς, όσο και για τους μεγάλους της οικογενείας μας. Στα πέμπτα του πια γενέθλια, ο Δημήτρης Γεράσιμος γνωρίζει πολύ καλά τους κανόνες! Και επειδή και ο ίδιος τους εφαρμόζει όταν έχουμε εμείς γενέθλια, φέτος- περισσότερο από ποτέ- αναφερόταν σε αυτούς κάθε φορά που από συνήθεια μπορεί να αρνούμασταν, λόγου χάρη, να φάει ακόμα ένα γλυκό... (για τέτοιο πονηρό τερατάκι μιλάμε...) 

Δεν είναι πάντα εύκολο. Ξέρεις. Να βάζεις πάνω από όλα τις επιθυμίες κάποιου άλλου, όποιες και αν είναι αυτές. Οι γονείς τείνουμε να το κάνουμε αυτό όπως και να έχει- πόσο μάλλον σε μια τόσο ξεχωριστή μέρα όσο αυτή που ήρθε στον κόσμο και στην ζωή μας το θαυματάκι μας. Όπως έγραφα όμως και πέρσι, όση μαγεία και να δημιουργήσουμε για αυτά τα πλάσματα που έχουμε την τιμή να αποκαλούμε παιδιά μας και πάλι λίγη θα είναι. 

Σήμερα λοιπόν, στο τέλος της ημέρας ένιωσα αποκαμωμένη από τις προηγούμενες μέρες και τις ετοιμασίες τόσο για σήμερα, όσο και για το επερχόμενο πάρτι. Ανυπομονούσα απλώς  να αποκοιμηθεί επιτέλους το τερατάκι μου για να να δώσω λίγο χρόνο και ξεκούραση στην Γιάννα. Η μαγεία ξέρεις, δεν έρχεται πάντα μόνη της και μαγικά... Τις περισσότερες φορές θέλει δουλειά, ξενύχτια, θέλει προσπάθεια. Θέλει να θες να δημιουργήσεις μαγεία. 

Όταν τελικά αποκοιμήθηκε το μικρό μου αγόρι, το σήκωσα με προσοχή για να τον πάω στο δωμάτιο του. Μόλις έκανα αυτή την κίνηση, άρχισε να φυσάει μέσα στον ύπνο του "φανταστικά" κεράκια... Με έπιασαν τα γέλια. Προσπάθησα να συγκρατηθώ για να μην το ξυπνήσω και με μιας- ως δια μαγείας- όλη η κούραση που ένιωθα εξαφανίστηκε. Με μιας - ως δια μαγείας- όλη η μαγεία που με κόπο δημιουργούσα όλη μέρα, πολλές μέρες τώρα, επέστρεψε σε μένα με τον πιο χαριτωμένο τρόπο... 

Με ένα πεντάχρονο πλάσμα, το δικό μου προσωπικό θαύμα, να σουφρώνει τα χειλάκια και να φυσάει "φανταστικά" κεράκια... 

Άλλο κείμενο λοιπόν είχα σκοπό να γράψω. Μα έλα που με συνεπήραν τα όνειρα του γιου μου. Του πεντάχρονου γιου μου που σήμερα έχει γενέθλια. Τα όνειρα του αυτά που είναι πασπαλισμένα με μαγεία, πολλά πολύχρωμα μπαλόνια, όσα γλυκά θέλει, μπάνια ξεχωριστά και πολλά πολλά φυσήματα σε κεράκια που τρεμοπαίζουν οι φλόγες τους. 

Σε αυτά τα όνειρα θέλω να σταθώ. Και να ευχηθώ να είναι πάντα μαγικά. Να είναι πάντα μεγάλα. Να είναι πάντα φωτισμένα από την λάμψη των αστεριών που τον ακολουθούν. Και εύχομαι μέσα σε αυτά, να υπάρχει πάντα λίγη μαγεία που να έχω δημιουργήσει εγώ. Έτσι μια τόση δα γωνίτσα στην άκρη του μυαλού του και της καρδιάς του. 

Το εύχομαι αυτό... Γιατί τότε, ίσως- ίσως- να επιστρέφει και λίγη από αυτή την μαγεία και σε μένα... 

Χρόνια πολλά καρδιά μου... Η μαγεία της ζωής μου είσαι εσύ και μόνο εσύ. Όλα τα άλλα είναι παραληρήματα. Μην δίνεις σημασία...