Monkey talk... Ή αλλιώς τι άκουσα η μαιμουδομάνα το τελευταίο διάστημα...

 (Ο λόγος που έχει μειωθεί η συχνότητα των monkey talk, δεν είναι επειδή δεν έχω "υλικό". Το αντίθετο μάλιστα. Όσο όμως μεγαλώνει αυτό το μαιμούδι, οι περισσότερες κουβέντες το δεν είναι προς μοίρασμα. Μένουν μόνο για το καθαρά προσωπικό μας ημερολόγιο. Ξεχώρισα λοιπόν κάποιες που θέλω και μπορώ να μοιραστώ). 

- Μαμά ξέρεις τι διαπίστωσα; Ο Μητσοτάκης κρύβει μέσα του τον Μήτσο και τον Τάκη! Φοβερό;;

#Συγκλονιστικό 

Κοιτώντας το ενυδρείο μας: 

-Μαμά; Τα ψάρια έχουν περίοδο; 

#ΚαιΧαμογελάςΓιατίΈχειςΚαταφέρειΤοΠιοΣπουδαίοΠράγμα #ΤαΑυτονόηταΚαιΦυσικάΝαΘεωρούνταιΑκριβώςΑυτό #ΑυτονόηταΚαιΦυσικά #ΚαιΚάπωςΈτσιΠροέκυψεΑκόμαΈναHomeschoolingOurWay

Αποφεύγω να τον παίρνω πια μαζί μου στα ψώνια γιατί υπό όλες αυτές τις συνθήκες, μόνο άγχος δημιουργούν. Δεν γίνεται πάντα ωστόσο να τα βολέψω. Έχουμε πάει λοιπόν μαζί σούπερ μάρκετ μετά από αρκετό καιρό. Μόλις φτάνουμε στον διάδρομο με τα παιχνίδια σταματάει απότομα και λέει: 

-Μαμά! Είναι ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΓΚΗ να χαζέψω! 

#ΚαιΧάζεψεΤοΖουζούνιΜου #ΨυχήΜουΝαΑνοίξουνΘαΣταΠάρωΟΛΑ 

Παρακολουθώντας μας μια μέρα να κουβεντιάζουμε με τον Παναγιώτη:

-Τελικά είστε βαρετοί οι μεγάλοι! 

#ΝαΠροσβληθούμεΤώρα; #ΜαΠόσοΒαρετοίΕίμαστεΠια

Στην διάρκεια της τηλεκπαίδευσης είμαστε πολύ προσεκτικοί. Κάνουμε όση περισσότερη ησυχία είναι δυνατόν για να μην ενοχλούμε στο μάθημα αλλά και ο Δημήτρης είναι σούπερ προσεκτικός με το μικρόφωνο του. Κάποια μέρα στα μαθηματικά, βρίσκονται στην προπαίδεια. Σε μια άσκηση είχαν να κάνουν 2χ _ για να βρουν τον αριθμό στόχο 80 και ειλικρινά δεν ήξερα να τον βοηθήσω, είπαμε είμαι εντελώς ανίδεη από προπαίδεια, και νομίζοντας κιόλας ότι είναι λάθος το αφήσαμε κενό. Την επόμενη μέρα λοιπόν που διορθώνανε τις ασκήσεις κατάλαβε φυσικά πως ήταν 2Χ40. Μου φωνάζει λοιπόν σίγουρος πως έχει κλειστό το μικρόφωνο του: 

-ΜΑΜΑΑΑΑΑ! Η προπαίδεια που ΣΕ δυσκόλεψε ήταν τελικά 2Χ40! 

Μόνο για να ακούσω την δασκάλα του να γελάει γλυκά και να λέει: 

-Μας διασκέδασε και ο Δημητράκης σήμερα, ξέχασε το μικρόφωνο του ανοιχτό! 

#ΕυτυχώςΠουΕίμαιΕιλικρινήςΠανταΚαιΣεΌλα #ΗΔασκάλαΉξερεΉδηΌτιΔυσκολεύομαιΠερισσότεροΑπόΤοΠαιδί #ΗΝτροπήΤουΠατέραΜουΕίμαιΌμως

Ενώ φοράει τις πυτζάμες του για βράδυ βλέπω όλο το χέρι του γραμμένο. 

-Τι είναι αυτό παιδί μου; 

-Τατουάζ είναι. Τι είναι; απαντάει με απαξιωτικό ύφος! 

#Αρχίσαμεεε #ΠουΤαΜαθαίνειΑυτάΠείτεΜου

Κάποιο βράδυ κοιμάται στο κρεβάτι μου. Σηκώνομαι να πάω τουαλέτα και η αλήθεια είναι πως έχω την τάση όταν κάθομαι κάπου να κάθομαι κάπως απότομα. Γυρίζοντας λοιπόν στο κρεβάτι, μόλις έκατσα, ο μικρός πετάχτηκε πάνω έντρομος και λέει: 

-Πω πω ευτυχώς που δεν κοιμηθήκα στο οχυρό. Με τέτοιο σεισμό θα είχε γκρεμιστεί! 

#Έκλαψα #ΠόσηΝτροπήΘεεΜου 

Την Καθαρά Δευτέρα ο καιρός δεν μας έκανε την χάρη. Σε ένα άνοιγμα ωστόσο του ουρανού, βρήκαμε ευκαιρία, βγήκαμε έξω και επιχειρήσαμε να τον σηκώσουμε. Μέσα σε πέντε λεπτά όμως έφερε μια απίστευτη μπόρα με χοντρό χαλάζι. Να τρέχουμε όπως όπως να επιστρέψουμε σπίτι και να τα μαζέψουμε όλα χωρίς να μας πάρει και να μας σηκώσει. Γίναμε όλοι μούσκεμα! Αφού αλλάξαμε και χαλαρώναμε δίπλα στο τζάκι λέω στα παιδιά: 

-Τι ωραία περιπέτεια, σίγουρα θα την θυμόμαστε για πάντα αυτή την Καθαρά Δευτέρα! 

-Αυτό δεν ήταν περιπέτεια. Απαντάει το μαιμούδι. Τρόμος ήταν. 

#ΠάνωΑπόΌλαΑτρόμητος #κλαίω 

Λύνουμε ένα απόγευμα προβλήματα στα μαθηματικά. Διαβάζει λοιπόν: 

"Έίχε 74 μπίλιες και έχασε τις 19." κάνει παύση και συμπληρώνει φανερά θλιμμένος "Ωω τι κρίμα..." 

#ΠάνωΑπόΌλαΕνσυναίσθηση 

Σε κάποια βόλτα μας: 

-Πωπω... Μπουζόκρυο κάνει; 

-Μπουζόκρυο;; Πώς σου ήρθε αυτή η λέξη; 

-Από το μπούζι και το κρύο μαμά! Η Χριστίνα μου την έμαθε! 

#ΜαΤιΓνώσεις #ΓιατίΕσάςΠουΠήγεΤοΜυαλόΣας; #ΞεκάθαρηΗΠροέλευσηΤηςΛέξης

Πότε, πότε κάνω αιφνιδιαστική έφοδο το βράδυ την ώρα που πλένει τα δόντια του γιατί πάντα ψάχνει ευκαιρίες να την κάνει την πονηριά του. Σε μια τέτοια έφοδο, τον βρίσκω να έχει γεμίσει τον νεροχύτη με νερό ενώ έχει μέσα ένα ψάρι. 

-Γιατί το έκανες αυτό παιδί μου; 

-Για να διασκεδάσω μαμά! Και για να μην ψοφήσει το ψάρι μου! 

#ΕμΠεςΤοΜου #ΤώραΜάλιστα #Ελεύθερα 

Έχουμε ξεκινήσει επίσημα πλέον μαθήματα μαγειρικής. Όταν λέω επίσημα εννοώ πως τον μαθαίνω πως να φτιάχνει συγκεκριμένα πράγματα εντελώς μόνος. Αυτό περιλαμβάνει και το να ανάψει την κουζίνα και ούτε καθεξής- θα τα πούμε σε άλλο ποστ, σύντομα. Κάποιο μεσημέρι λοιπόν με ρωτάει τι φαγητό έχουμε. Του απαντώ πως έχουμε μπριάμ. Και μου απαντάει με απόλυτη φυσικότητα. 

-Α, εγώ δεν θα φάω μπριάμ. Θα φτιάξω μια σουπούλα! 

#κλαίω #ΑνεξάρτητοΔενΤονΘέλω #ΛούσουΤαΤώρα

Monkey talk! Ή αλλιώς τι άκουσα η μαιμουδομάνα το τελευταίο διάστημα....

Επιστρέφαμε μια μέρα από κάπου, όπου πρέπει να περάσουμε από έναν στενό δρόμο διπλής κατεύθυνσης. Ερχόταν άλλο αυτοκίνητο φουριόζικο και αναγκάστηκα να κάνω όσο πιο άκρη μπορούσα γδέρνοντας το αυτοκίνητο πάνω στα βάτα. Νευρίασα και με τον άλλο οδηγό που δεν με υπολόγιζε, μα και με μένα που κόλλησα στην άκρη. Μου λέει τότε ο Δημήτρης Γεράσιμος: 

- Δεν πειράζει μαμά. Καλύτερα να γδάρουμε το αυτοκίνητο παρά να τρακάρουμε, σωστά; 

#ΣωστάΖωήΜου #ΜαθήματαΖωήςΑπόΤονΕφτάχρονοΓιοΜου

Είναι η βρωμούσα σπίτι. Τρώνε παρέα στην κουζίνα και κουβεντιάζουν. 

-Χριστίνα, άκου. Όταν ανοίξω εγώ το mall και είμαι το αφεντικό, εσύ θα είσαι καθαρίστρια. Ναι; 

-Ναι Δημήτρη. 

-Και θα έχουμε μέσα τα πάντα. Παιδότοπους, μαγαζιά με παιχνίδια, bowling, την πιτσαρία του παππού, τα πάντα. 

-Ναι Δημήτρη. Τότε επεμβαίνω εγώ στην συζήτηση.

-Ματάκια μου, το ξέρεις πως μου αρέσει πολύ η ιδέα σου. Πρέπει όμως να καταλάβεις πως για να ανοίξεις mall, πρέπει- εκτός φυσικά από το να έχεις σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων- να έχεις και πολλά λεφτά. Για να έχεις πολλά λεφτά, πρέπει να δουλέψεις σκληρά πριν το ανοίξεις και να αποταμιεύεις.  

Κάνουν μια μικρή παύση σκεπτόμενοι... Τελικά μιλάει η βρωμούσα: 

-Δεν πειράζει Δημήτρη. Θα σου δώσω εγώ όλα τα λεφτά που μου δίνει ο παππούς! 

#Ψυχούλα #ΗΣουλτάναΛεειΤηςΤοΕκμεταλευόμαστεΤοΠαιδί #ΔενΦτάνειΠουΘαΕίναιΚαθαρίστρια #ΘαΜαςΔώσειΚαιΔανεικάΚαιΑγύριστα #κλαίω 

Λίγο πριν αποκοιμηθούμε κάποιο βράδυ... 

-Μαμά... Να σου πω κάτι που μου αρέσει πολύ;Όταν ξυπνάμε πολύ πολύ πρωί για να πάμε κάπου εκδρομή ή διακοπές. Είτε στα χιόνια, είτε αλλού- δεν μπορώ να το εξηγήσω είναι ένα συναίσθημα μοναδικό... 

#ΈκανεςΚαλήΑρχή #ΤαξιδιάραΨυχή

Το ίδιο βράδυ. 

-Έλα καρδούλα, ετοιμάσου για ύπνο. 

-Δεν θέλω. 

-Το ξέρω καρδιά μου μα πρέπει. 

-Δεν θέλω σου λέω. 

-Έλα μανάκι και νυστάζω πολύ και εγώ. 

-ΕΣΥ άμα θες κοιμήσου. Εγώ θα μείνω ξύπνιος! 

#ΔενΆκουσα #ΠωςΕίπατε #Ορίστε; #ΗΚυρίαΑνεξαρτητοποίησηΕίστε; 

Γυρίζουμε σπίτι μετά από μια δύσκολη και μεγάλη μέρα. Μόλις μπαίνουμε από την πόρτα...

-ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Η μυρωδιά της οικογένειας. 

#MyHeartJustSkippedABeat

Δεν ξέρω αν είδατε πρόσφατα το ποστ που έκανα με την φυλακή των παιχνιδιών. Μπορείτε να το δείτε εδώ. Τις πρώτες μέρες τον επηρρέασε πολύ. Όλα τα άκουσα. Ότι είμαι κακιά μαμά. Ότι θα βάλει φυλακή και τα δικά μου πράγματα. (αν τα βρεις πεταμένα, του είπα, πολύ ευχαρίστως) Ότι δεν τον νοιάζει. Μέχρι που μια μέρα με ρωτάει: 

-Μαμά, από που πήρες την ιδέα για την φυλακή των παιχνιδιών; 

-Από το ίντερνετ.

-Μπαμπά. Να της κόψεις το ίντερνετ.

#κλάψαμε #ΌτανΠαίρνωΙδέεςΓιαΔραστηριότητεςΔενΤονΧαλάει 

Μετά το φετινό μας πάρτι- το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ-  τον ρωτήσαμε το βράδυ ποιο ήταν το ποιο ωραίο δώρο που πήρε φέτος. Περιμέναμε να πει είτε το ποδήλατο που του πήραμε εμείς, είτε το σχολείο της playmobil που του πήραν οι γονείς μου. Όμως όχι. 

-Το καλύτερο δώρο ήταν το πάρτι μου. Πέρασα υπέροχα... 

#ΚαιΚάπωςΈτσιΣυγκινείσαιΒαθιά 

Ένα πρωινό. 

-Μαμά. Σταμάτα ότι κάνεις. Θέλω κάτι πολύ σημαντικό. Κάτι που δεν αρνείσαι ποτέ. 

Ξέροντας ήδη τι εννοούσε, άνοιξα τα χέρια για μεγάλη μανουλοαγκαλίτσα. Αφού αγκαλιαστήκαμε σφιχτά μου λέει: 

-Δεν ήταν πιο σημαντική αυτή από κάθε άλλη δουλειά; 

#ΉτανΖωήΜου #Ήταν 

Ακούγοντας μια μέρα στην διαπασών Βασίλη Παπακωνσταντίνου... 

-Μαμά; Όταν ο Βασίλης λέει κακές κουβέντες, δεν τις ακούω το πιστεύεις; Ακούω την ΦΩΝΑΡΑ του Βασίλη... 

#ΚαιΚάπωςΈτσιΓεννιέταιΜιαΡοκΨυχή 

Ενώ τρώμε το μεσημέρι. 

-Μαμά! Ποντίκιασε το πόδι μου! 

-Τι εννοείς παιδί μου; 

-Ποντίκιασε μαμά. Μούδιασε, πως το λένε;;;;; 

#ΜυρμύγκιασεΚαλέΤοΠαιδί 

Είδε πρόσφατα την ταινία "Τα μυαλά που κουβαλάς" (αν δεν την έχετε δει, πρέπει οπωσδήποτε). Την έχουμε ξαναδεί πολλές φορές, μάλιστα ήταν η πρώτη που είδαμε στο σινεμά, μα τώρα έχει αρχίσει να την αντιλαμβάνεται τελείως διαφορετικά. Ψάχναμε λοιπόν, κάτι και δεν το βρίσκαμε πουθενά. Ξαφνικά, τρέχει σαν τον σίφουνα, πολύ στοχευμένα και το βρίσκει. Μόλις μας το δίνει μας λέει όλο καμάρι. 

-Τώρα μου έστειλαν από το κέντρο ελέγχου την μπαλίτσα της ανάμνησης! 

#Πεθαίνω #ΑυτόΤοΠαίδιΘαΜεΤρελάνει

Είδαμε πρόσφατα την ταινία για την ζωή του Στίβεν Χόκινγκ. Τον συγκλόνισε. Προς το τέλος της ταινίας μου λέει: 

-Μαμά δεν σε στεναχωρεί η ζωή του; 

-Ναι ζωή μου. Μου δίνει όμως και χαρά και ελπίδα. Διότι παρότι έμεινε εντελώς παράλυτος, δεν το έβαλε κάτω, βρήκε τον τρόπο να ανταπεξέλθει και είναι από τα λαμπρότερα μυαλά του αιώνα. 

-Έχεις δίκιο. Και έγραψε και δύο βιβλία για παιδιά. Εγώ δεν θα πήγαινα ποτέ στο διάστημα. Δεν θέλω. Μόνο μέσα από την φαντασία μου. Ο Χόκινγκ αν ζούσε, μπορεί να πήγαινε. Και αφού θα είχε έλλειψη βαρύτητας θα μπορούσε να νιώσει ότι περπατάει. Δεν θα ήταν φοβερό; 

#ΘαΉτανΖωήΜου #ΘαΉταν 

Πριν τελειώσει τα μαθήματα για καλοκαίρι, πήγαν με τον προπονητή του στην θάλασσα, και αφού τον πήγε στα βαθιά με σανιδά, μετά ήρθε έξω κολυμπώντας. Όταν τον ρώτησα μετά πως ένιωσε μου είπε: 

-Ήταν φοβιστικό μα και συναρπαστικό! 

#ΌπωςΗΊδιαΗΖωή #ΠωςΝαΚρυφτείςΑπόΤαΠαιδιά #ΈτσιΚαιΑλλιώςΤαΞερουνΌλα 

Είναι μια μέρα κακή για μένα. Είμαι κουρασμένη, μελαγχολική και δεν έχω την ίδια ενέργεια όπως συνήθως. Λίγο πριν φύγω για την δουλειά του ζητάω σχεδόν εξαντλημένη, να μαζέψει επιτέλους τα παιχνίδια του γιατί δεν θέλω να επιστρατεύσω την φυλακή. Τότε μου λέει: 

-Μαμά; Τι είναι πιο σημαντικό; Να είναι μαζεμένο το σπίτι ή χαρούμενο το παιδί σου;;;;; 

#Σοκ 

(Σχετικά με αυτή την υπέροχη και εύστοχη παρατήρηση του έχω απάντηση και του την έδωσα. Εννοείται πως ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ είναι να είναι χαρούμενο το παιδί μου. Ωστόσο στην ζωή μας υπάρχουν και πράγματα που πρέπει να κάνουμε και ας μην μας ευχαριστούν. Αν αρχίσω εγώ να αφήνω τα πάντα πεταμένα. Αν κάνει και ο Παναγιώτης το ίδιο. Αν δεν μαζεύουμε τα πιάτα και τρώμε πάνω στα παλιά και πάνω και ξανά το ίδιο. Αν δεν πλένουμε ρούχα, δεν ποτίζουμε τα μπαλκόνια, αν ο μπαμπάς και εγώ παρατήσουμε την δουλειά για να παίζουμε και να σκορπάμε παιχνίδια ανελέητα.... Θα είχαμε μετά λεφτά για όλα όσα κάνουμε; Θα μπορούσαμε να κινούμαστε το ίδιο μέσα στο σπίτι; Που θα φτάσουμε; Του ζήτησα να φανταστεί την ζωή μας έτσι. 

-Θα ήσουν χαρούμενος; 

-Όχι μαμά. 

Τα μάζεψε το ίδιο βράδυ) 

Monkey Talk... (ή αλλιώς τι άκουσα πρόσφατα η μαιμουδομάνα!)

Μπήκαμε στον γενέθλιο μήνα μας και θέλω να τον ανοίξω με απολαυστικά monkey talk! 

Κάποιες φορές μου ζητά να κοιμηθεί στο σαλόνι και να τον πάω εγώ μέσα στο δωμάτιο του. Τι να κάνω η μάνα, δεν του χαλάω χατίρι και ας είναι πια είκοσι κιλά και 1.20 ύψος! Κάποιο τέτοιο βράδυ, τον σηκώνω και μόλις προχωράω λίγο ξυπνάει έντρομος, με αρπάζει από το λαιμό και μονολογεί:

-Που με πας; Που με πας;;;; μόνο και μόνο για να ροχαλίσει στο καπάκι! 

#ΑτακάρουμεΚαιΣτονΥπνοΕμείς

Είτε αξημέρωτα την ώρα που ξυπνάει, είτε μέσα στην νύχτα λέει τις πιο συγκινητικές αλήθειες του. Μια από αυτές: 

-Μαμά ξέρεις ποιος ζωγραφίζει τα χαμόγελα μας; Ο Θεός... 

#πεθαίνω #myheartjustskippedabeat

Κάποια μέρα, λίγο πριν ξεκινήσει η καραντίνα, πηγαίνουμε στο κολυμβητήριο. Ξαφνικά μου λέει: 

-Μαμά το ξέρεις ότι τώρα ήμαστε playmobil και κάποιο παιδί παίζει μαζί μας; 
-Αλήθεια μωρό μου; 
-Ναι σου λέω! Ένα παιδί αποφασίζει κάθε τι που θα κάνουμε! 
-Ε τότε αυτό το παιδί δεν με συμπαθεί και τόσο γιατί όλο δουλειές με βάζει να κάνω! 

#ΝαΜηνΠωΚαιΗΜάναΜιαΑτάκα; #ΗΦαντασίαΤουςΤοΜόνοΌριοΤους

Μέσα στην καραντίνα είχε διαφημίσει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου μια συναυλία στο you tube, η οποία νομίζαμε πως θα είναι με κάποιον τρόπο  live. Την περίμενε μέρες πως και πως. Τελικά ήταν μια συναυλία από το προηγούμενο καλοκαίρι που δεν είχε παιχτεί ξανά. Το μαιμούδι ξενέρωσε λίγο και είπε: 

-Ωχ για αυτό ξενύχτησα;;; Αυτό δεν είναι live!! 

#ΜουΜαθεΚαιΤοLive #ΑκόμαΔενΒγηκεΑπόΤοΑυγό #ΕγώΦταίωΠουΤονΠήγαΠέρσιΣεΣυναυλίαΤουΒασίλη 

Το ίδιο βράδυ και ενώ πορώνομαι τραγουδώντας Βασίλη, μου λέει αγανακτισμένος: 

-Μαμά σταμάτα! Θέλω να ακούσω τον Βασίλη όχι εσένα! 

#ΜαΓιατί;;; #ΤέτοιαΦωνή;;; #ΣανΑηδόνιΤραγουδώ #not 

Κατά την διάρκεια της καραντίνας υπήρξαν και δύσκολες μέρες. Μια από αυτές μονολογούσε αρκετές φορές μέσα στην μέρα. 

- Αυτή η καραντίνα θα μας κουδουνίσει το κεφάλι. 

#ΜαςΤοΚουδούνισεΛίγοΓιαΝαΉμαστεΕιλικρινείς

Στο ίδιο μοτίβο, μια από αυτές τις μέρες που η καραντίνα μας είχε κουδουνίσει το κεφάλι, του είπα να βάλει τις κάλτσες του στα άπλυτα και μετά από ώρα τις βρήκα στα σκουπίδια. Τον φώναξα να τις δει και γελάσαμε πολύ. Καταλήγει: 

-Αφού μας έχει κουδουνίσει η καραντίνα το κεφάλι! 

#ΑκόμαΚλαίω

Το Πάσχα ξαπλώσαμε ένα βράδυ να κοιμηθούμε αγκαλιά. Λίγο πριν αποκοιμηθεί, σχεδόν με τα μάτια κλειστά, μουρμούρισε: 

-Μαμά τέτοιες μέρες μυρίζεις τσουρέκι... 

#myheartjustskippedabeat 

Το Πάσχα διαβάζαμε για την ζωή του Χριστού. Στο τέλος του βιβλίου με ρωτάει: 

-Μαμά παλιά γιατί πλένανε τα πόδια τους αντί για τα χέρια τους; 

Ομολογώ με πήρε λίγη ώρα να καταλάβω πως αναφερόταν στην παραβολή που ο Ιησούς πλένει τα πόδια των μαθητών του.  

#ΑυτόΤοΜαυλουδάκιΤους #ΤίποταΔενΕίναιΔεδομένο

Ένα απόγευμα παίζανε παιχνίδι ρόλων με τον Παναγιώτη. Ξαφνικά τον ακούμε να λέει απειλητικά: 

-Σταμάτα! Αλλιώς θα βήξω και θα σε κολλήσω κορωνοιό! 

#ΕμΠωςΝαΛείπειΑπόΤοΠαιχνίδι; #ΑφούΜαςΚουδούνισεΤοΚεφάλι 

Το καλό με το να πηγαίνεις στο σχολείο της γειτονιάς σου είναι πως έχεις σχεδόν όλους τους συμμαθητές σου σε απόσταση αναπνοής. Του συναντήσαμε λοιπόν αρκετά στις βόλτες μας κατά την διάρκεια της καραντίνας. Μια φορά που βρέθηκε τυχαία με έναν φίλο του στην πλατεία- λίγο πριν απομακρυνθούν από μένα για να κουβεντιάσουν μόνοι τους πρόλαβα και άκουσα: 

- Εσύ Δημήτρη Γεράσιμε πως τα περνάς τώρα που είναι δύσκολα; 
-Όντως είναι δύσκολα... 

#ΨυχούλεςΜου

Ο δάσκαλος των καλλιτεχνικών στο σχολείο του δεν χαμογελάει συχνά. Σχεδόν σπάνια. Παρότι είναι ένα εξαιρετικά νέο παιδί. Ωστόσο ο μικρός τον συμπαθεί, οπότε αυτό μου φτάνει. Το αναφέρω καμμιά φορά στον Δημήτρη Γεράσιμο και γελάει. Μια μέρα μου λέει: 

-Μαμά το ξέρεις ότι ο κ. Λ. έρχεται στο σχολείο με το ποδήλατο του; 
-Ναι, τον έχω δει καρδούλα μου. 
-Και εγώ όταν μεγαλώσω, με το ποδήλατο μου θα πηγαίνω παντού. Ή με τα πόδια μου. Ή θα αγοράσω ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο για να μην κάνω κακό στο περιβάλλον. Αλλά βασικά θα πηγαίνω παντού με το ποδήλατο. Σαν τον κ. Λ. 
-Και πολύ καλά θα κάνεις ζωή μου. Μπορεί ο κ. Λ. να μην γελάει πολύ όμως σας δίνει ένα πολύ καλό παράδειγμα με την συμπεριφορά του. 
-Ναι μαμά. Γιατί τι είναι πιο σημαντικό; Να χαμογελάς ή να φροντίζεις την φύση; 

#πεθαίνω #ΑρχίσανΚαιΑυτέςΟιΑνυσηχίες 

Ένα βράδυ, ενώ κοιμόμαστε αγκαλιά... 

-Είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου. 
-Αγάπη μου, εσύ είσαι ο καλύτερος γιος του κόσμου. 
-Ξέρεις όμως γιατί είμαι; 
-Γιατί μωρό μου; 
-Γιατί έχω την καλύτερη μαμά του κόσμου... 

#ΕλάτεΜαζέψτεΜε 

Και για να κλείσω... Στην επιστροφή του στο σχολείο πρόσεξα πως ζωγράφιζε ένα σπιτάκι στις ασκήσεις του. Όταν το ρώτησα γιατί το κάνει μου απάντησε: 

-Είναι αυτές που έχω εργασία για το σπίτι μαμά! Αντί να γράφω "σπίτι" σκέφτηκα να ζωγραφίζω ένα σπίτι!! 

#κουκουβά #ΟΕυφυήςΤεμπελάκοςΜου 

8 και σήμερα για τα γενέθλια μας!!! 

Monkey Talk- ή αλλιώς τι άκουσα πρόσφατα η μαιμουδομάνα...

Θέλω να αποχαιρετήσω αυτόν τον περίεργα μοναδικό φετινό Μάρτιο με απολαυστικά monkey talk- έτσι μπας και ξορκίσουμε όλη αυτή την τρέλα που πάει να μας καταπιεί... 

Τέλος Φλεβάρη περίπου έπεσα μια μέρα από την σκάλα του δεντρόσπιτου. Από το πρώτο σκαλοπάτι, μέχρι και το τελευταίο έφυγα απλώς προς τα κάτω- κάνοντας, δόξα τον Θεό,  απλά ένα μεγάλο αιμάτωμα στο αριστερό μου πόδι και μερικά κοψίματα στο αριστερό χέρι που προσπάθησε να πιαστεί από όπου βρήκε! (χωρίς αποτέλεσμα!) Τα παιδιά αναστατώθηκαν φυσικά από το γεγονός μιας και ήταν μπροστά, παρότι τα καθυσήχασα τονίζοντας πως έφταιγα εγώ που βιάστηκα και δεν πρόσεξα. Ενώ προσπαθώ να συνέλθω και να ξαναανέβω πάνω ακούω τον Δημήτρη Γεράσιμο: 

- Είδες Χριστίνα; Εμάς φοβόταν η μαμά μην χτυπήσουμε, αυτή χτύπησε τελικά. Εμ , έπρεπε ο παππούς ο Χρήστος να φτιάξει και μέτρα προστασίας για βιαστικές μαμάδες. Δεν το σκέφτηκε. Να του το πούμε. 

#ΤιΑλλοΝαΣκεφτείΚαιΑυτόςΟΔόλιοςΟΠατέραςΜου #ΤουΤοΕίπανΤαΠαιδιά #ΔενΦαντάζεστεΠόσαΕξτράΈβαλεΜετάΑπόΑυτόΤοΠέσιμο #ΌποιοςΒιάζεταιΣκοντάφτει #ΑπλάΤαΠράγματα 

Μετά το πέσιμο πονούσα φριχτά για κανά τριάρι μέρες- λες και είχα φάει ξύλο ένιωθα από τον Hulk. Κάποιο μεσημέρι παραπονιέμαι σχετικά στον Παναγιώτη. Έρχεται μπροστά μου ο μικρός και αρχίζει να με σταυρώνει ολόκληρη. 

-Αυτό μαμά για να γίνεις γρήγορα καλά. Μα και για να μην ξαναπέσεις. 

#ΤονΑγαπώ #ΟΜικρόςΣοφόςΓιοςΜου 

Κάποιο πρωινό παίζει στο δωμάτιο του και ξεκινάω να φτιάξω κέικ σοκολάτας. Βάζω μπροστά το μίξερ. Λίγα λεπτά αργότερα, εμφανίζεται στην κουζίνα όλο νάζι και λέει: 

-Ακούω μίξερ... Τι καλό ετοιμάζειειεις;;;; 

#Τερατάκι #Ύπουλο #ΔενΞεκόλλησεΑπόΤοΜίξερ 

Παίζουνε με τον Παναγιώτη. Δεν έχω ιδέα τι. Ξαφνικά αρχίζει να φωνάζει αγανακτισμένος: (ο Δημήτρης Γεράσιμος)  

- Με πρόδωσες. ΠΡΟΔΟΤΗ! Ε, ΠΡΟΔΟΤΗ!!! 

#ΚλάψαμεΚαιΟιΔυο #ΕιλικρινάΔενΈχουμεΙδέαΠουΆκουσεΑυτήΤηΛέξη 

Συζήτηση μεγατόνων: 

- Μαμά. Η Χριστίνα δεν φοράει Μαρτάκι. Ούτε το δαχτυλίδι Μαρτάκι που της έφτιαξες. 
-Δεν πειράζει καρδούλα μου. Ο καθένας κάνει ότι θέλει. 
-Όχι πειράζει. Γιατί θα την κάψει ο ήλιος. Και μετά θα έχω μια καμένη Χριστίνα. 

#κλαίω  #ΒασικάΈχειΜιαΚαμένηΧριστίναΟύτωςΗΆλλως #Χεχεχε #ΣουλτάναΑκούς;;; 

Παίζουμε μια μέρα ένα παιχνίδι δικής του έμπνευσης. Ξαφνικά και επειδή δεν τον συμφέρει αποφασίζει να αλλάξει τους κανόνες. Του εξηγώ πως αυτό δεν γίνεται. Επιμένει και τονίζει με ύφος: 

-Εγώ φτιάχνω τους κανόνες και μπορώ να τους αλλάζω όποτε θέλω. Και ΑΥΤΟΣ είναι ο ΠΙΟ σημαντικός κανόνας και δεν αλλάζει. 

#ΛογικήΕξάχρονου #Παραφροσύνη #ΔενΤονΠαίζωΆλλο 

Κάποιο βράδυ του ζητάω να ξεκινήσει με τις διαδικασίες του ύπνου. Πυτζάμες, χέρια, δόντια. Το έχω ζητήσει πολλάκις μα με αγνοεί. Κάποια στιγμή θυμώνω, (μην φαντάζεστε, τύπου ήμουν πιο αυστηρή και ύψωσα λίιιγο την φωνή), και απαιτώ να πάει αμέσως. Με κοιτάει απαξιωτικά και μου λέει όλο μίσος. 

- Είσαι η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ και η ΠΙΟ ΚΑΚΙΑ μαμά του κόσμου. 

#Όριστε #ΤοΆκουσαΚΑΙΑυτό #ΔενΠειράζειΘαΤουΠεράσει 

Εν καιρώ καραντίνας τον αρπάζω, τον πνίγω στα φιλιά και στα γαργαλητά ενώ του λέω: 

-Πως γίνεται να μου λείπεις ενώ σε έχω όλη μέρα στο σπίτι, μου λεεεες;;;; Δεν σε χορταίνωωωωωωω!! Για να μου απαντήσει ουρλιάζοντας και παλεύοντας να ξεφύγει: 
- Δεν ξέρωωωωω! Θα με ΠΝΙΞΕΙΣ!!! ΆΣΕ ΜΕΕΕΕΕΕΕ! 

#ΣιγάΜηνΤονΆφηνα #ΑφουΔενΤονΧορταίνωΛέμεεεεεε 

Πάλι εν καιρώ καραντίνας παίζουμε στο μπαλκόνι ένα παιχνίδι όπου πχ βάζω εγώ στο μυαλό μου ένα αντικείμενο που βλέπω εκεί όπου καθόμαστε και οι άλλοι προσπαθούν να βρουν με ερωτήσεις. Έχει πολύ επιτυχία και το παίζουμε ώρα με πολλά γέλια. Κάποια στιγμή βάζει ο Δημήτρης Γεράσιμος κάτι στο μυαλό του και προσπαθούμε με ερωτήσεις με τον Παναγιώτη να το βρούμε. Τίποτα. Ότι και να ρωτάμε νόημα δεν βγάζει. Τελικά ενδίδουμε και του λέμε: 

-Να το πάρει το ποτάμι! Τι είναι τελικά αυτό που βλέπεις;;; 
- Η γειτονιά ΟΛΗ! 

#ΡεΜαςΔουλεύει; #ΘαΤοΣκίσω #ΜετάΞέρετεΤιΈβαλαΕγώΣτοΜυαλόΜου; #Αυτόν! #ΔενΤοΒρήκανΠοτέ #Χεχεχε

Πάλι εν καιρώ καραντίνας. Κοιμάμαι βαθιά. Ξαφνικά ακούω ένα σιγανό "Μαμά;" Ανοίγω τα μάτια και τον βλέπω να κρατάει έναν πλαστικό δίσκο σερβιρίσματος που έχει πάνω δυο μπισκότα φυστικοβούτυρου και μια άδεια κούπα (για να φτιάξω τον καφέ μου). Συνεχίζει. "Μαμά σου έφτιαξα πρωινό. Ο μπαμπάς κοιμάται και έτσι πρέπει να φτιάξεις μόνη σου καφέ" Εγώ φανερά σαστισμένη τον ευχαριστώ για την όμορφη κίνηση και ταυτόχρονα κοιτάω την ώρα. Είναι έξι το πρωί. Έξι! Συνεχίζω με γλυκό ύφος: 
-Αγάπη μου σε ευχαριστώ τόσο πολύ μα είναι πολύ πρωί ακόμα, άφησε τον δίσκο στην κουζίνα και έλα να ξαπλώσουμε λίγο ακόμη. 
-Εντάξει μαμά. 
Πράγματι έρχεται μετά από λίγο και ξαπλώνει δίπλα μου. 
-Μαμά; Θα σου έβαζα και φρυγανιές αλλά κρύωνα στην κουζίνα και δεν έβαλα. 

#ΗΚαρδιάΜουΜόλιςΈχασεΈνανΧτύπο #ΤονΑγαπώ #ΣαςΤοΕίπα; #ΟΠιοΓλυκόςΎπνος

Ο Μάρτης λοιπόν αυτός διακόπηκε κατά κάποιο τρόπο βίαια. Ξεκίνησε με γλυκιά αναμονή της άνοιξης, με τα γενέθλια μου, (όπου την αμέσως επόμενη μέρα έκλεισαν τα σχολεία στην πόλη μας), και φυσικά με τα χειροποίητα μαρτάκια μας που είχαμε φτιάξει "για να μην μας κάψει ο ήλιος". Πολλές φορές μπήκα στο πειρασμό να το πετάξω- το ομολογώ- μα το κρατούσα στο χέρι μου για χάρη του παιδιού ο οποίος φορούσε το δικό του ευλαβικά. Άλλωστε είναι παράδοση μας, τέλος του μήνα να τα βγάζουμε, να τα βάζουμε σε έναν θάμνο για να τα πάρουν τα χελιδόνια και να φτιάξουν φωλιά. Σήμερα λοιπόν που του είπα πως αύριο ξημερώνει Απρίλης και ήρθε η ώρα να βγάλουμε τα μαρτάκια μας να τα βάλουμε σε θάμνο. Μου λέει λοιπόν  φανερά ανακουφισμένος: 

-Ουφ! Ευτυχώς! Μου έσπαγε τα νεύρα, το βαρέθηκα! 

Μα όταν το βάλαμε τελικά στον θάμνο μου λέει: 

- Μαμά, βγάλτο φωτογραφία. Θέλω να το θυμάμαι. Ήταν το καλύτερο μαρτάκι που είχα μέχρι τώρα... 

Και σε αυτές τις δυο αντικρουόμενες συναισθηματικές εκφράσεις κρύβεται όλη η αλήθεια αυτού του γλυκόπικρου Μαρτίου. Ο οποίος μας έκλεψε την καθημερινότητα και την ξεγνοιασιά μας, μα μας χάρισε χρόνο και ουσία με την οικογένεια μας και όχι μόνο. 

Υπομονή. Με το καλό να ξημερώσει ο κρίσιμος Απρίλιος. 

Monkey talk- ή αλλιώς τι άκουσα πρόσφατα η μαιμουδομάνα...

Θέλω να κλείσω τον πρώτο μήνα του νέου έτους με απολαυστικά μαιμουδίσια λόγια... Έτσι για να μπει καλά ο πάντα δύσκολος Φλεβάρης.

Έχουμε μπει για τα καλά στους ρυθμούς της πρώτης δημοτικού. Κάποια μέρα σέρνεται κυριολεκτικά- δεν έχει όρεξη για τίποτα. 

-Μα τόσο πολύ κουράστηκες σήμερα μάτια μου; ρωτάω. 
-Τι περίμενες μαμά; Δημοτικό πάω! 

#ΈλαΜουΝτε #ΤιΠερίμενα #ΔημοτικόΠάειΤοΆγόρι

Κάποιο πρωινό ενώ ετοιμαζόμαστε να πάμε σχολείο, οδεύω προς την κουζίνα. Ξαφνικά τον ακούω: 

-ΜΑΜΑ ΜΗ!!!! 
-Τι έγινε καλέ; 
-ΜΗΝ πατήσεις τους αρμούς γιατί θα σε καταπιεί η καυτή λάβα! 

#ΜεΚοψοχόλιασε #ΓιαΤουςΑρμούς #ΦαντασίαΜουΠλανεύτρα #LifeIsNeverBoringWithAChild 

Ήταν κάποια βδομάδα που θα γλύτωνε κάποια μέρα σχολείο- δεν θυμάμαι τώρα την περίσταση- και που θα άφηναν και τα βιβλία στο σχολείο την Παρασκευή. Οργανώνοντας λοιπόν το πρόγραμμα απόγευμα Κυριακής μου λέει: 

- Ζάχαρη θα περάσουμε αυτή την εβδομάδα μου φαίνεται! 

#ΚαιΖάχαρηΠεράσαμε #ΔίκιοΈιχεΤοΠαιδί #κλαίω 

Πήγαμε σε μια θεατρική παράσταση. Στο τέλος τον ρωτάω: 

-Πως σου φάνηκε η παράσταση; 
-Δεν θυμάμαι, αλλά μου κρέμασε το σαγόνι! 

#ΜάλλονΚαλήΤουΦάνηκε  #ΕσείςΤιΛέτε; 

Βγάζοντας μια μέρα τις φωτοτυπίες που έχει για διάβασμα, βγάζει και μια τσαλακωμένη- εκτός του φακέλου- σχεδόν σκισμένη. Τον ρωτάω με ύφος επικριτικό: '

- Γιατί είναι έτσι αυτή η φωτοτυπία; Γιατί δεν την έβαλες στον φάκελο; 
-Μαμά, εγώ την έβαλα, μα οι σημειώσεις τσακώθηκαν μαζί της και την πέταξαν έξω από τον φάκελο για να σκιστεί! 

#ΜεΔουλεύει; #ΉΜουΦαίνεται; #ΜεΠουλάειΚαιΜεΑγοράζειΣαςΛέω 

Του βάζω ένα απόγευμα τις φωνές γιατί του έχω πει πολλές φορές να κάνει κάτι και όλο το ξεχνάει. Μου απαντάει θυμωμένος και αυτός: 

-Παιδί είμαι! Τι περιμένεις; Ξεχνιέμαι! 

#ΤιΠεριμένωΝτε #ΖήτησαΚαιΣυγνώμη #ΕκείΚαταντήσαμε 

Διαφωνούν μια μέρα με την βρωμούσα. Η οποία είναι τρομερά ισχυρογνώμων. Θα είναι νύχτα έξω και θα ισχυρίζεται πως είναι μέρα- έτσι μόνο για τον τρελάνει. Υπάρχουν φορές που ο Δημήτρης Γεράσιμος φτάνει στα όρια του με αυτή της την συμπεριφορά. Υπάρχουν όμως και οι μέρες που απαντάει κάπως έτσι: 

- Καλά, λέγε ότι θες. Και όταν μεγαλώσεις, θα μάθεις το σωστό. 

#ΚαιΔίκιοΈχει #ΘαΜαςΤρελάνειΑυτόΤοΘηλυκό #ΣχολείοΑπόΜονηΤης 

Στο ίδιο- περίπου- μοτίβο, έχουμε πάει βόλτα στο jumbo μαζί με την βρωμούσα. Προχωρούν μπροστά μου, ο καθένας με το καλάθι του. Φυσικά και οι δυο θέλουν να ηγούνται- να περπατούν παράλληλα ούτε λόγος, ενώ ο δικός μου δεν ήταν μια μέρα που ήταν διατεθειμένος να είναι τζέντλμαν και να αφήσει το κορίτσι να προηγηθεί. Τους δίνω λοιπόν χρόνο, 5 λεπτά ο ένας πρώτος- 5 ο άλλος. Επειδή προπορευόταν ήδη η Χριστίνα όταν έγινε το σκηνικό, έδωσα την σειρά στον Δημήτρη Γεράσιμο. Στα 10 δευτερόλεπτα- μετρημένα- του λέει: 

-Να περάσω τώρα μπροστά Δημήτλη; 
-Μα μόλις τώρα μπήκα Χριστίνα! φωνάζει θυμωμένος ο δικός μου. Στα 10 δευτερόλεπτα- μετρημένα σας λέω- ξανά το ίδιο. Η σκηνή επαναλήφθηκε περίπου 10 φορές παρά το γεγονός πως εξήγησα και εγώ στην Χριστίνα πως δεν έχουν περάσει τα 5 λεπτά που του αναλογούν. Την δεκάτη φορά, τον βλέπω να κάνει νευριασμένος στην άκρη και να της λέει: 

- ΟΡΙΣΤΕ! Πέρνα πρώτη να με αφήσεις ήσυχο!!!!!!  

#ΤιΛέτεΤονΆφησε; #Όοοοχι #ΜετάΈκλαιγεΠουΤηςΜίλησεΑπότομα #Άντρες #Γυναίκες #ΓεννημένοιΉμαστεΑπόΚούνια 


Δεν θυμάμαι καθόλου την περίπτωση μα βλέπαμε κάποια στιγμή στην τηλεόραση μια κοπέλα η οποία βαφτίστηκε 24 χρονών. Ο μικρός έμεινε με το στόμα ανοιχτό. 

-ΠΟΤΕ την βάφτισαν;;;;; Πάνε καλά;;;; ΠΩΣ την σήκωσε ο παππάς;;; 

#κλαίω #ΤουΚάηκεΟΕγκέφαλοςΤουΔόλιου #ΤουΕξηγήσαμεΤονΤρόπο #ΑνΚαιΟΠαναγιώτηςΜπήκεΣτονΠειρασμόΝαΤονΔουλέψειΛίγοΑκόμα

Κάποια μέρα στο διάβασμα, κάνει ένα λάθος. Του επισημαίνω στο τέλος της άσκησης πως έχω εντοπίσει ένα λάθος να ψάξει να το βρει. Το βρίσκει πράγματι, τον επιβραβεύω και του λέω: 

-Είδες που το γνώριζες; Γιατί μπερδεύτηκες;
- Ε καλά μπερδεύτηκα, παιδί είμαι δεν είμαι ενήλικας!! 

#ΌπωςΚαταλαβαίνεταιΈχουμεΜπειΣτηνΠροεφηβεία #ΛανθασμένηΕντύπωσηΈχειΓιαΤουςΕνήλικες #ΠρέπειΝαΤοΣυζητήσουμε 

Κάποιο απόγευμα, και ενώ έχει παίξει ήδη πολύ μαζί του ο Παναγιώτης, έρχεται πλέον μπροστά να ξαπλώσει πριν πάει πάλι για δουλειά. Ο μικρός έρχεται απογοητευμένος να συνεχίσουν το παιχνίδι. Του προτείνει να τα φέρει εκεί που θα είναι και αυτός και να παίζει μόνος του- απλά να έχει παρέα. Αρχίζει ο ακόλουθος διάλογος: 

- Έλα μπαμπά αφού δεν έχω φαντασία. Εσύ έχεις! (το άκουσα και αυτό!!χεχε) 
-Τι λες; Φυσικά και έχεις και πολύ μάλιστα. 
-Δεν έχω σου λέω. Δεν έχω πατήσει σήμερα το ειδικό κουμπί της φαντασίας. 
-Πάτα το λοιπόν. 
-Δεν μπορώ. Είναι κλειδωμένο σε μυστικό μέρος και έχω πετάξει τα κλειδιά!!!!! 

#ΣΟΚ #ΑπλάΣΟΚ #ΕίναιΠουΔενΈχειΦαντασία 

Εννοείται πως ο Δημήτρης Γεράσιμος θέλει πολύ αδέλφια.Δεν είναι από τα παιδιά που θα στο λένε συνέχεια- διότι κατανοεί πως έχει η κατάσταση- κάποιες φορές όμως τον πιάνει το παράπονο- και λίγο παραπάνω ίσως επειδή ξέρει πως έχω γεννήσει δυο παιδιά πριν από αυτόν μα πως δεν τα κατάφεραν. Πολύ συχνά αναφέρει πως η αδελφή του θα ήταν στην ίδια τάξη με την αδελφή της Μ. ενώ ο αδελφός του στην ίδια τάξη με τον αδελφό του Α. Τον πονάει. Σε μια τέτοια συζήτηση του τονίζω πόσο δεμένος είναι με τα ξαδέλφια του και ιδίως με την βρωμούσα που μένουμε στο ίδιο κτίριο. 

-Με την Χριστίνα είστε σαν αδέλφια καρδιά μου. Όλο μαζί είστε. Δόξα τον Θεό έχεις ξαδέλφια που τα αγαπάς πολύ και είναι σαν αδέλφια. 
- Όχι μαμά. Μου απαντά σοβαρός. Δεν είναι το ίδιο. Με την Χριστίνα δεν θα κοιμηθούμε απόψε παρέα. Ούτε θα ξυπνήσουμε παρέα. Και αν γίνει απόψε, κάθε μέρα δεν γίνεται. Το ίδιο δεν είναι. 

#ΤιΝαΠω; #ΔενΕίναιΤοΊδιο #ΈχειΔίκιο #ΨυχήΜουΌμορφη #ΣυγνώμηΣουΖητώ 

Monkey talk- ή αλλιώς τι άκουσα πρόσφατα η μαιμουδομάνα...

Θέλω να κλείσω τον Σεπτέμβριο με απολαυστικά monkey talk- όχι τίποτε άλλο αλλά νιώθω πως θα αναβαθμιστούν τώρα πια στο δημοτικό, πονήρεψε το μαιμούδι! 


Είναι μια μέρα με τον πατέρα μου. 

-Παππού να σου πω κάτι; 
-Ναι, τι; 
-Ε κάτσε ντε να το θυμηθώ! 

#ΔενΗξερεΟΠαππούς #ΔενΡώταγε #κλαίω 

Κάποιο βράδυ προσπαθεί να μας πείσει να κοιμηθεί ευθύς εξαρχής στο κρεβάτι μας! (λες και δεν σκαρφαλώνει κάθε βράδυ μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα!!) "Επιχειρηματολογώντας" του λέω κάποια στιγμή πως πρέπει να μάθει να κοιμάται μόνος του. Μου απαντάει λοιπόν: 

-Μαμά δεν είναι ότι δεν ΜΠΟΡΏ να κοιμηθώ μόνος μου. Απλά ΔΕΝ ΘΈΛΩ! 

#ΑπλάΤαΠράγματα #ΜπορείΠαιδιά #ΔενΘέλει

Στο ίδιο μοτίβο- ξέρετε βράδυ και προσπαθούμε να κάνουμε τα αυτονόητα, δηλαδή να κοιμηθούμε- εξακολουθεί να μου μιλάει διαρκώς και να ρωτάει ότι μπορεί ένας γονιός να φανταστεί και να μην φανταστεί απλά για να αποφύγει τον ύπνο. Κουρασμένη μετά από ώρα τον προειδοποιώ πως από εδώ και πέρα η μαμά δεν μιλάει άλλο. Αφού συνεχίζει  την παραφροσύνη και τον μονόλογο ενώ εγώ ΔΕΝ απαντώ καν, μου λέει εκνευρισμένος: 

-Μαμά δεν είναι ευγενικό να μην μου απαντάς... 

#ΟρίστεΜας #ΜουΤηνΕίπεΤοΕξάχρονοΠαιδιά; 

Παλαιότερα του έλεγα ότι βλέπω τα πάντα, ακόμα και μέσα από τοίχους μιας και άκουγα λόγου χάρη όταν έκανε κάτι που δεν έπρεπε  και του φώναζα "Σε βλέπω μην το κάνεις" και αυτός πολύ εντυπωσιαζόταν! Πρόσφατα ήρθε πρωί πρωί- την ώρα που είχα ξυπνήσει δηλαδή και με είχε καλέσει η μητέρα φύση, τι πιο φυσιολογικό;- και μου λέει: 

-Μαμά τελικά δεν βλέπεις τα πάντα, ΑΚΟΥΣ τα πάντα! Πονήρεψα δεν μπορείς να με κοροιδεύεις!!

#Οιμε #ΚαιΤώρα; #ΤιΘαΚάνωΤώρα;;;

Μπαίνουμε μια μέρα σπίτι μετά από μια μεγάλη και κουραστική μέρα. Ο Δημήτρης Γεράσιμος: 

-Σπίτι μου σπιτάκι μου και φτωχοκαλυβάκι μου! Μαμά, το σπίτι μας είναι τόσο ωραίο μέσα σε αυτό μπορούμε να φερθούμε ΌΠΩΣ θέλουμε, να φορέσουμε ΌΤΙ θέλουμε! 

#ΚαιΑλήθειαΛέει 

Έχει ξαπλώσει για να κοιμηθεί. (λέμε τώρα!) Στην προ του ύπνου πολυλογία λέει και ένα "Αχ ωραία θα ήταν να είχα και το αρκουδάκι μου τώρα". Σηκώνομαι αυτόματα και του το δίνω. 

-Μα τι γλυκιά μαμά που είσαι... 

#ΕίμαιΕίμαι #Λιώνω #ΕλάτεΜαζέψτεΜε 

Όταν ετοιμάσαμε το δωμάτιο του- το καινούργιο δωμάτιο με το γραφείο του ως πρωτάκι φέτος, (δείτε εδώ)- μου λέει: 

-Σε ευχαριστώ πολύ μαμά για το δωμάτιο μου. 
-Καρδούλα μου την γιαγιά και τον παππού να ευχαριστήσεις για το γραφείο και τον μπαμπά που βοήθησε σε όλα, όχι εμένα. 
-Ναι μαμά, μα ΕΣΥ το ομόρφυνες με τις λεπτομέρειες... 

#λιώνω #ΕλάτεΜαζέψτεΜε #Ξανά #ΗΛεπτομέρειαΚάνειΌντωςΤηνΔιαφορά 

Κάποιο μεσημέρι προσπαθώ να τον πείσω να κοιμηθεί μιας και το βράδυ δούλευα και θα ερχόταν μαζί μου. Μάταια. Όταν είδα ότι τα περιθώρια στενευαν του λέω με ύφος μάνας που είναι έτοιμη να ξεσπάσει: 

-Κακομοίρη μου αν δεν κοιμηθείς, το βράδυ μην ακούσω ΚΙΧ! 
-Όταν λες ΚΙΧ εννοείς να μην γκρινιάξω, όχι να μην μιλήσω καθόλου; Σωστά;;; 

#Σωστά #ΑκόμαΚλαίω #ΚιχΔενΈκανεΤοΜικράκιΜου 

Όταν μπήκε ο Αύγουστος: 

-Τι; Είναι Αύγουστος;; Αυτό ήταν; ΤΕΛΕΙΩΣΕ το καλοκαίρι;;;; 

#Πανικός #Νταξ #ΤουΈφτασεΤελικά

Εγώ : "Άπαπα είμαι ΤΌΣΟ κουρασμένη". 
Μαϊμούδι : "Μαμά, ξέρεις τι είσαι; Είσαι σπίτι. Που στέκει πάντα όρθιο!" 
Εγώ: "χάχα δίκιο έχεις! Τίποτα όμως δεν μπορεί να το ρίξει κάτω σωστά;" 
Μαϊμούδι : "Πως δεν μπορεί; Αν το γκρεμίσουν το σπίτι θα πέσει, τι θα κάνει;;" 

 #ΛιγηΣοφιαΑποΤονΕξαχρονοΓιοΜου #ΓκρεμιστεΜε#ΕχωΓεραΘεμελια #ΘαΣαςΔυσκολεψω 

Έχουμε διαφωνία μια μέρα για να μαζέψει το δωμάτιο του. 

-Εγώ είμαι αφεντικό στο δωμάτιο μου. Εσείς είστε στο υπόλοιπο σπίτι. Είναι μεγαλύτερο από το δωμάτιο μου, δεν καταλαβαίνω γιατί γκρινιάζετε.... 

#ΈλαΜουΝτε #ΓιατίΓκρινιάζουμεΒρεΠαιδιά; 

Παίζουν με την βρωμούσα. Τα ακούω να μιλάνε ενώ περνάω έξω από δωμάτιο. 

-Χριστίνα, ότι δεν σου παίρνει η μαμά σου να το ζητάς από την γιαγιά. Πίστεψε με. Την επόμενη μέρα θα το έχεις!! 

#ΆκουσαΚαλά;;; #Οίμε #ΜαςΠουλάνεΚαιΜαςΑγοράζουν 

Στο ίδιο μοτίβο. Ήμαστε στο μαγαζί του πατέρα μου. Γλυκοκοιτάω μια κορνίζα που έχει αγοράσει και τον ενημερώνω ότι θα την πάρω σπίτι! (εν ολίγοις να την σβουρνέψω, που λέμε και στο χωριό μου!!) Ο πατέρας μου μου το παίζει βαρύ πεπόνι και "τι το πέρασες κοπελιά εδώ μέσα; " και κάτι τέτοια όμορφα δικά μας μέχρι που με σκουντάει ο μικρός και μου ψυθιρίζει: 

-Μαμά, πες του ότι είναι για μένα! 
-Για το παιδί είναι, όχι για μένα! (αμέσως εγώ!) 
- Και δεν το λες τόση ώρα;;;; Για τον Μητσάκο είναι;;; ΌΤΙ ΘΈΛΕΙ ο Μητσάκος!!!!

#ΣούργελαΟικογενειακώς #ΗΧειραγώγησηΣεΌλοΤηςΤοΜεγαλείο 

Η τελευταία ατάκα δεν θέλει περιγραφή: 

-Μαμά, αν ο μπαμπάς και εγώ δεν σε είχαμε- δεν θα επιβιώναμε!!! 

#ΑναγνωρίστηκεΗΑξίαΜου #ΘαΤρελάθω #ΑπόΤοΕξάχρονο; #ΝαιΜουΦτάνει 

Monkey Talk- Ή αλλιώς τι άκουσα πάλι η μαιμουδομάνα...

Η πρώτη ανάρτηση του Ιουλίου- γενέθλιου μήνα του μαιμουδιού- δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από απολαυστικά monkey talk, ηλικίας 6 ετών παρά λίγων ημερών!! 

Το να μαζεύει και να τακτοποιεί τα παιχνίδια του είναι μια καθημερινή μάχη θα έλεγα. Είναι ωστόσο από τις υποχρεώσεις του που απαιτώ να σέβεται. Κάποια μέρα, (κάθε μέρα), βαριόταν πολύ έτσι αναγκάστηκα να χρησιμοποιήσω τα μεγάλα και αθέμιτα μέσα. 

- Υποσχέθηκες στον μπαμπά πως θα μαζέψεις τα παιχνίδια σου. (τεράστια αδυναμία στον μπαμπά- εγγυημένο αποτέλεσμα) 
- Δεν έπρεπε να το έχω υποσχεθεί. 

#Αυτογνωσία #ΠάνωΑπόΌλα #κλαίω #ΤαΜάζεψε #Πέτυχε #ΔενΈτυχε

Στο άκυρο: 

-Μαμά ξέρεις πως θα λεγόταν το πεντάγραμμο αν είχε έξι γραμμές; 
-Πως καρδιά μου; 
-Εξάγραμμο! 

#ΚαιΑλήθειαΛεει #Πεθαίνω

Ήμασταν στο νοσοκομείο για τον ώμο μου και ο μικρός καθόταν στον προαύλιο χώρο με τον Παναγιώτη. Εκείνη την ημέρα είχε αρκετά έκτακτα περιστατικά με αποτέλεσμα να έρχονται και να φεύγουν τα ασθενοφόρα τακτικά. Ξαφνικά γυρίζει και λέει του Παναγιώτη: 

-Του ασθενοφόρου γίνεται σήμερα! 

#NoComments 

Έπαιζαν μια μέρα με τον Παναγιώτη στο δωμάτιο του. Η πόρτα ερμητικά κλειστή. Χτυπάω για να δω τι κάνουν, μισανοίγει την πόρτα και μου λέει με ύφος: 

-Μακάρι να μπορούσες να μπεις, απαγορεύεται όμως από τους κανόνες. 

#Ντόιγκ #ΈφαγαΠόρταΉΕίναιΗΙδέαΜου; #ΤοΝουΣου #ΓιατιΆλλουςΚανόνεςΤουςΦτιάχνωΕγώ #ΧεΧεΧε

Μέσα στις εργασίες που πήρε από το σχολείο του, βρήκε και μια ζωγραφιά που είχαν φτιάξει ΟΛΑ τα παιδάκια μαζί το καρναβάλι. Ο μικρός ενθουσιάστηκε. "Δεν το πιστεύω ότι την έβαλε στο δικό μου φάκελο η κυρία" έλεγε και ξαναέλεγε. Κάποια στιγμή ωστόσο συμπληρώνει: 

- Κανονικά, έπρεπε η κυρία να το κόψει κομματάκια και να δώσει από λίγο σε ΟΛΑ τα παιδιά. 

#ΑγαπηΜουΕσυ #ΕνσυναίσθησηΠάνωΑπόΟλα 

Φέτος πήγαμε στην πρώτη του συναυλία, αυτή του Παπακωνσταντίνου, και ήταν μια εκπληκτική εμπειρία για αυτόν. Ωστόσο σκάσαμε από την ζέστη. Όταν λοιπόν γυρίσαμε σπίτι στον μπαμπά μας που είχε αράξει μέσα στον κλιματισμό λέει το μαιμούδι: 

-Ωραία περνάς μπαμπά εδώ με το air condition! 

#Κλαίγαμε #ΜαΈκανεΝτάβανο #ΒάλεΚαιΤαΚαπνογόνα #ΠόσοΝαΑντέξει #ΔενΉθελεΝαΦυγειΩστόσο 

Μια μέρα μονολογεί: 

- Ο θείος μου ο Κωστής που είναι; Στην Κρήτη! Η Γωγούλα μου που είναι; Στην Κρήτη! 

#Άσχετο #ΑλλάΑυτάΕμέναΜεΣυγκινούν #ΑκούςΚωστή; #ΑκούςΓωγούλα; 

Όταν είχα τον ώμο μου υπέφερα τόσο που έκλαιγα από τον πόνο. Ένα βράδυ λοιπόν που τον κοιμίζω έχω πραγματικά φτάσει στα όρια μου. Είμαι μόνη σπίτι οπότε πρέπει να σταθώ όσο αντέχω μέχρι να κοιμηθεί καθιστή δίπλα του γιατί δεν μπορούσα να ξαπλώσω. Το μικράκι μου αγχώθηκε φυσικά και στεναχωρήθηκε. 

-Μαμά ξέρω ότι πονάς. Δεν ξέρω όμως ΠΟΣΟ πόνας. Ξέρω ότι αντέχεις, μου το λες, μα πόσο θα αντέχεις; 

#ΟΜικρόςΣοφόςΜου #ΤονΑγαπώ #ΑντέχωΚαρδιάΜου #ΌλαΤαΑντέχω 

Ο Δημήτρης Γεράσιμος έβγαλε τα πρώτα του νεογιλά δόντια πέρσι τον Ιούλιο και πολύ σύντομα βγήκαν και τα καινούργια. Φέτος τον Μαΐο άρχισαν να κουνιούνται τα τα δύο διπλανά. Κάποια μέρα λοιπόν του έδωσε η νονά του γλειφιτζούρι. Άρχισε μετά από ένα σημείο να το δαγκώνει παρότι δεν τον αφήνω γιατί φοβάμαι μην κόψει κανά μεγάλο κομμάτι. Τελικά όλα πήγαν καλά,  μόνο που το ένα δόντι μας κόλλησε στο γλειφιτζούρι και βγήκε χωρίς καν να το καταλάβουμε μέχρι το βράδυ που πλύναμε τα δόντια μας. Το πήρε λίγο βαριά γιατί τρόμαξε που το κατάπιε και ας μην το κατάλαβε, όπως είχα γράψει εδώ, ήθελε να πάμε στην οδοντίατρο ξανά για να τα βγάλει. Για να τον ηρεμήσω, του είπα γελώντας πως ήμαστε πολύ τυχεροί γιατί γλυτώσαμε και το εικοσάρικο που θα δίναμε στην γιατρό- τέλεια, να το πάρουμε παιχνίδια και βιβλία!! Χάρηκε τόσο πολύ που έκτοτε ζητάει πότε πότε γλειφιτζούρι και το δαγκώνει με την ελπίδα να κολλήσει και  το άλλο δόντι, να βγει και να γλυτώσουμε το εικοσάρικο!!! 

#Αποταμίευση #ΟικογενειακήΟργάνωση #Έτσιιιι #ΌτιΘαΠαθουμεΤερηδόναΑπόΤαΓλυφιτζούριαΔενΤοΣκεφτόμαστε 

Έχει πάθει εμμονή με τις πολιτικές διαφημίσεις. Δεν μπορεί να κατανοήσει πως μπορεί κάποιος να καταλάβει ποιος λέει αλήθεια, γιατί του ίδιου του ακούγονται όλα σωστά. Ακούει με προσοχή τα λόγια και προσπαθεί με το μικρό/μεγάλο μυαλό του να καταλάβει. Μια μέρα μου λέει: 

- Λοιπόν αυτός λέει την αλήθεια. Ξέρεις πως το κατάλαβα; Γιατί λέει: 7 Ιουλίου ψηφίζουμε, 8 ξεκινάμε. Άρα λέει αλήθεια. 

#ΜακάριΝαΉτανΤόσοΑπλά #ΑνησυχόΑγόριΜουΕσυ 

Τις προάλλες ετοιμάζει το βραδινό του γάλα. Μου ζητάει- λόγω του ότι είναι ο γενέθλιος μήνας του, (εκμετάλλευση στο έπακρον!!)- να βάλει και λίγο κακάο, έτσι χαριστικά. Τον αφήνω. Όσο το ετοιμάζει τον ακούω να μονολογεί: 

- Είσαι πολύ νόστιμο μωρέ κακάο. 

#ΑχΜωρέΚακάο #ΕίναιΕίναι 

Λίγες μέρες μας χωρίζουν πια από τα έκτα μας γενέθλια. Πάρα πολλά συναισθήματα, ακόμα περισσότερες ετοιμασίες και εκπλήξεις... Μείνετε συντονισμένοι...