Monkey talk! Ή αλλιώς τι άκουσα η μαιμουδομάνα το τελευταίο διάστημα....

Επιστρέφαμε μια μέρα από κάπου, όπου πρέπει να περάσουμε από έναν στενό δρόμο διπλής κατεύθυνσης. Ερχόταν άλλο αυτοκίνητο φουριόζικο και αναγκάστηκα να κάνω όσο πιο άκρη μπορούσα γδέρνοντας το αυτοκίνητο πάνω στα βάτα. Νευρίασα και με τον άλλο οδηγό που δεν με υπολόγιζε, μα και με μένα που κόλλησα στην άκρη. Μου λέει τότε ο Δημήτρης Γεράσιμος: 

- Δεν πειράζει μαμά. Καλύτερα να γδάρουμε το αυτοκίνητο παρά να τρακάρουμε, σωστά; 

#ΣωστάΖωήΜου #ΜαθήματαΖωήςΑπόΤονΕφτάχρονοΓιοΜου

Είναι η βρωμούσα σπίτι. Τρώνε παρέα στην κουζίνα και κουβεντιάζουν. 

-Χριστίνα, άκου. Όταν ανοίξω εγώ το mall και είμαι το αφεντικό, εσύ θα είσαι καθαρίστρια. Ναι; 

-Ναι Δημήτρη. 

-Και θα έχουμε μέσα τα πάντα. Παιδότοπους, μαγαζιά με παιχνίδια, bowling, την πιτσαρία του παππού, τα πάντα. 

-Ναι Δημήτρη. Τότε επεμβαίνω εγώ στην συζήτηση.

-Ματάκια μου, το ξέρεις πως μου αρέσει πολύ η ιδέα σου. Πρέπει όμως να καταλάβεις πως για να ανοίξεις mall, πρέπει- εκτός φυσικά από το να έχεις σπουδάσει διοίκηση επιχειρήσεων- να έχεις και πολλά λεφτά. Για να έχεις πολλά λεφτά, πρέπει να δουλέψεις σκληρά πριν το ανοίξεις και να αποταμιεύεις.  

Κάνουν μια μικρή παύση σκεπτόμενοι... Τελικά μιλάει η βρωμούσα: 

-Δεν πειράζει Δημήτρη. Θα σου δώσω εγώ όλα τα λεφτά που μου δίνει ο παππούς! 

#Ψυχούλα #ΗΣουλτάναΛεειΤηςΤοΕκμεταλευόμαστεΤοΠαιδί #ΔενΦτάνειΠουΘαΕίναιΚαθαρίστρια #ΘαΜαςΔώσειΚαιΔανεικάΚαιΑγύριστα #κλαίω 

Λίγο πριν αποκοιμηθούμε κάποιο βράδυ... 

-Μαμά... Να σου πω κάτι που μου αρέσει πολύ;Όταν ξυπνάμε πολύ πολύ πρωί για να πάμε κάπου εκδρομή ή διακοπές. Είτε στα χιόνια, είτε αλλού- δεν μπορώ να το εξηγήσω είναι ένα συναίσθημα μοναδικό... 

#ΈκανεςΚαλήΑρχή #ΤαξιδιάραΨυχή

Το ίδιο βράδυ. 

-Έλα καρδούλα, ετοιμάσου για ύπνο. 

-Δεν θέλω. 

-Το ξέρω καρδιά μου μα πρέπει. 

-Δεν θέλω σου λέω. 

-Έλα μανάκι και νυστάζω πολύ και εγώ. 

-ΕΣΥ άμα θες κοιμήσου. Εγώ θα μείνω ξύπνιος! 

#ΔενΆκουσα #ΠωςΕίπατε #Ορίστε; #ΗΚυρίαΑνεξαρτητοποίησηΕίστε; 

Γυρίζουμε σπίτι μετά από μια δύσκολη και μεγάλη μέρα. Μόλις μπαίνουμε από την πόρτα...

-ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Η μυρωδιά της οικογένειας. 

#MyHeartJustSkippedABeat

Δεν ξέρω αν είδατε πρόσφατα το ποστ που έκανα με την φυλακή των παιχνιδιών. Μπορείτε να το δείτε εδώ. Τις πρώτες μέρες τον επηρρέασε πολύ. Όλα τα άκουσα. Ότι είμαι κακιά μαμά. Ότι θα βάλει φυλακή και τα δικά μου πράγματα. (αν τα βρεις πεταμένα, του είπα, πολύ ευχαρίστως) Ότι δεν τον νοιάζει. Μέχρι που μια μέρα με ρωτάει: 

-Μαμά, από που πήρες την ιδέα για την φυλακή των παιχνιδιών; 

-Από το ίντερνετ.

-Μπαμπά. Να της κόψεις το ίντερνετ.

#κλάψαμε #ΌτανΠαίρνωΙδέεςΓιαΔραστηριότητεςΔενΤονΧαλάει 

Μετά το φετινό μας πάρτι- το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ-  τον ρωτήσαμε το βράδυ ποιο ήταν το ποιο ωραίο δώρο που πήρε φέτος. Περιμέναμε να πει είτε το ποδήλατο που του πήραμε εμείς, είτε το σχολείο της playmobil που του πήραν οι γονείς μου. Όμως όχι. 

-Το καλύτερο δώρο ήταν το πάρτι μου. Πέρασα υπέροχα... 

#ΚαιΚάπωςΈτσιΣυγκινείσαιΒαθιά 

Ένα πρωινό. 

-Μαμά. Σταμάτα ότι κάνεις. Θέλω κάτι πολύ σημαντικό. Κάτι που δεν αρνείσαι ποτέ. 

Ξέροντας ήδη τι εννοούσε, άνοιξα τα χέρια για μεγάλη μανουλοαγκαλίτσα. Αφού αγκαλιαστήκαμε σφιχτά μου λέει: 

-Δεν ήταν πιο σημαντική αυτή από κάθε άλλη δουλειά; 

#ΉτανΖωήΜου #Ήταν 

Ακούγοντας μια μέρα στην διαπασών Βασίλη Παπακωνσταντίνου... 

-Μαμά; Όταν ο Βασίλης λέει κακές κουβέντες, δεν τις ακούω το πιστεύεις; Ακούω την ΦΩΝΑΡΑ του Βασίλη... 

#ΚαιΚάπωςΈτσιΓεννιέταιΜιαΡοκΨυχή 

Ενώ τρώμε το μεσημέρι. 

-Μαμά! Ποντίκιασε το πόδι μου! 

-Τι εννοείς παιδί μου; 

-Ποντίκιασε μαμά. Μούδιασε, πως το λένε;;;;; 

#ΜυρμύγκιασεΚαλέΤοΠαιδί 

Είδε πρόσφατα την ταινία "Τα μυαλά που κουβαλάς" (αν δεν την έχετε δει, πρέπει οπωσδήποτε). Την έχουμε ξαναδεί πολλές φορές, μάλιστα ήταν η πρώτη που είδαμε στο σινεμά, μα τώρα έχει αρχίσει να την αντιλαμβάνεται τελείως διαφορετικά. Ψάχναμε λοιπόν, κάτι και δεν το βρίσκαμε πουθενά. Ξαφνικά, τρέχει σαν τον σίφουνα, πολύ στοχευμένα και το βρίσκει. Μόλις μας το δίνει μας λέει όλο καμάρι. 

-Τώρα μου έστειλαν από το κέντρο ελέγχου την μπαλίτσα της ανάμνησης! 

#Πεθαίνω #ΑυτόΤοΠαίδιΘαΜεΤρελάνει

Είδαμε πρόσφατα την ταινία για την ζωή του Στίβεν Χόκινγκ. Τον συγκλόνισε. Προς το τέλος της ταινίας μου λέει: 

-Μαμά δεν σε στεναχωρεί η ζωή του; 

-Ναι ζωή μου. Μου δίνει όμως και χαρά και ελπίδα. Διότι παρότι έμεινε εντελώς παράλυτος, δεν το έβαλε κάτω, βρήκε τον τρόπο να ανταπεξέλθει και είναι από τα λαμπρότερα μυαλά του αιώνα. 

-Έχεις δίκιο. Και έγραψε και δύο βιβλία για παιδιά. Εγώ δεν θα πήγαινα ποτέ στο διάστημα. Δεν θέλω. Μόνο μέσα από την φαντασία μου. Ο Χόκινγκ αν ζούσε, μπορεί να πήγαινε. Και αφού θα είχε έλλειψη βαρύτητας θα μπορούσε να νιώσει ότι περπατάει. Δεν θα ήταν φοβερό; 

#ΘαΉτανΖωήΜου #ΘαΉταν 

Πριν τελειώσει τα μαθήματα για καλοκαίρι, πήγαν με τον προπονητή του στην θάλασσα, και αφού τον πήγε στα βαθιά με σανιδά, μετά ήρθε έξω κολυμπώντας. Όταν τον ρώτησα μετά πως ένιωσε μου είπε: 

-Ήταν φοβιστικό μα και συναρπαστικό! 

#ΌπωςΗΊδιαΗΖωή #ΠωςΝαΚρυφτείςΑπόΤαΠαιδιά #ΈτσιΚαιΑλλιώςΤαΞερουνΌλα 

Είναι μια μέρα κακή για μένα. Είμαι κουρασμένη, μελαγχολική και δεν έχω την ίδια ενέργεια όπως συνήθως. Λίγο πριν φύγω για την δουλειά του ζητάω σχεδόν εξαντλημένη, να μαζέψει επιτέλους τα παιχνίδια του γιατί δεν θέλω να επιστρατεύσω την φυλακή. Τότε μου λέει: 

-Μαμά; Τι είναι πιο σημαντικό; Να είναι μαζεμένο το σπίτι ή χαρούμενο το παιδί σου;;;;; 

#Σοκ 

(Σχετικά με αυτή την υπέροχη και εύστοχη παρατήρηση του έχω απάντηση και του την έδωσα. Εννοείται πως ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ είναι να είναι χαρούμενο το παιδί μου. Ωστόσο στην ζωή μας υπάρχουν και πράγματα που πρέπει να κάνουμε και ας μην μας ευχαριστούν. Αν αρχίσω εγώ να αφήνω τα πάντα πεταμένα. Αν κάνει και ο Παναγιώτης το ίδιο. Αν δεν μαζεύουμε τα πιάτα και τρώμε πάνω στα παλιά και πάνω και ξανά το ίδιο. Αν δεν πλένουμε ρούχα, δεν ποτίζουμε τα μπαλκόνια, αν ο μπαμπάς και εγώ παρατήσουμε την δουλειά για να παίζουμε και να σκορπάμε παιχνίδια ανελέητα.... Θα είχαμε μετά λεφτά για όλα όσα κάνουμε; Θα μπορούσαμε να κινούμαστε το ίδιο μέσα στο σπίτι; Που θα φτάσουμε; Του ζήτησα να φανταστεί την ζωή μας έτσι. 

-Θα ήσουν χαρούμενος; 

-Όχι μαμά. 

Τα μάζεψε το ίδιο βράδυ)