Ένας χρόνος λατρεία....

Μαιμουδάκι μου όμορφο.... 

έφτασαν τα πρώτα σου γενέθλια.... Έγινες- κιόλας- ενός...

Και εγώ είμαι εδώ ακούγοντας τα τραγούδια που έχω επιλέξει για το πάρτι σου και σκέφτομαι... Γίνεται να είσαι ευτυχισμένος και μελαγχολικός ταυτόχρονα; 

Έτσι νιώθω και είναι συναίσθημα πρωτόγνωρο για μένα. (και να ξέρεις ως γνήσιο ψαράκι έχω μεγαααάλο φάσμα συναισθημάτων...) 

Πως από εκεί που σε άφηνα και εκεί σε έβρισκα καταλήξαμε να σε κυνηγάμε μην πέσεις πίσω από τον καναπέ που σκαρφαλώνεις μόνος σου- δεν ξέρω... Πότε από το αποκλειστικά στήθος πέρασες στο πιρούνι και τώρα ορμάς να φας και από τα χέρια μας ότι τρώμε- δεν το πήρα χαμπάρι.... Πως από εκεί που χωρούσες ολόκληρος στην αγκαλιά μου τώρα δεν μπορώ να σε κάνω καλά, δεν το καταλαβαίνω... Πότε πέρασε κιόλας ένας χρόνος- 365 ολόκληρες μέρες- δεν μπορώ να το χωνέψω... 

Πέρασε όμως. Πέρασε και ήταν απλά υπέροχος. 

Λατρεύω που είσαι τόσο καλόβολο μωράκι και δεν με έχεις ταλαιπωρήσει καθόλου. Λατρεύω που τρως τα πάντα με εξαιρετική ευκολία και μεγάλη όρεξη. 

Λατρεύω που πάντα πριν κοιμηθείς θέλεις να σε γαργαλίσω για να γελάσεις αλλιώς δεν κοιμάσαι. Λατρεύω που σε πιάνει σχεδόν αμέσως λόξιγκας. Λατρεύω που ακόμα και τώρα για να αποκοιμηθείς θες οπωσδήποτε αγκαλίτσα. 

Λατρεύω που ενώ δεν κλαις για να σε ταισουμε, μόλις δεις το πιάτο ή το μπιμπερό μπροστά σου σε πιάνει παροξυσμός κλάματος μέχρι να κατεβάσεις τη πρώτη μπουκιά- γουλιά. Λατρεύω τον τρόπο που κλαις. Λατρεύω την απελπισμένη σου φατσούλα που κάνει λες και βιώνει το μεγαλύτερο δράμα του κόσμου. Λατρεύω που σταματάς μαχαίρι το κλάμα μόλις σε πάρουμε αγκαλιά. 

Λατρεύω τα μπαμπαλίσματα σου. Την χροιά που προσθέτεις πια, τους διαφορετικούς τόνους. Λατρεύω τα πρώτα σου αβέβαια μεθυσμένα βήματα. λατρεύω το αεράτο και επιταχυμένο μπουσούλημα σου. Λατρεύω που μόλις καταλαβαίνεις πως δεν θα σε αφήσω να κάνεις κάτι βάζεις κυριολεκτικά τούρμπο για φτάσεις πριν σε φτάσω. 

Λατρεύω το αβίαστο χαμόγελο σου το πρωί που ξυπνάς και τα νυσταγμένα σου ματάκια. Λατρεύω τα τόσο απαλά σου μάγουλα. Λατρεύω που κάθε πρωί και κάθε βράδυ μετά το γάλα, μου πιάνεις το πρόσωπο με τα δυο σου τα χεράκια- με κοιτάς όλο λατρεία και χαμογελάς. 

Λατρεύω που μόλις βλέπεις τον πατέρα σου κυριολεκτικά πηδάς από την αγκαλιά μου για να πας στη δική του. Λατρεύω να σας βλέπω να παίζετε με τις ώρες. Λατρεύω τα παιχνίδια μας το πρωινό στο κρεβάτι που δεν ξέρεις που να πρωτοπας και σε πιάνει ντελίριο ευτυχίας μόνο και μόνο επειδή είσαι μαζί μας. 

Λατρεύω που με άλλαξες, που μου γέμισες τη ψυχή και φώτισες τη ζωή μου. Λατρεύω που με έμαθες να σταματώ για λίγο ότι κάνω και απλά να απολαμβάνω τη στιγμή. Λατρεύω που με έκανες να μην με (πολύ)νοιάζει που τίποτα δεν βρίσκεται εκεί που το αφήνω. Λατρεύω που σκοντάφτω πάνω σε παιχνίδια. Λατρεύω που ακόμη και όταν δεν χρειάζεται, σιγοτραγουδώ κάποιο παιδικό τραγουδάκι που σου αρέσει. Λατρεύω που όταν ψωνίζω, η πρώτη μου σκέψη είσαι εσύ και ότι και αν χρειάζομαι τελικά με δικά σου πράγματα θα καταλήξω σπίτι.

Η ουσία; Λατρεύω εσένα και την ζωή μου με εσένα. 

Από εκείνη τη στιγμή που σε ακούμπησαν στο στήθος μου, σε αγάπησα παράφορα και η κατάσταση "χειροτερεύει" καθημερινά. Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πως η καρδιά μου πλέον θα κυκλοφορεί έξω από το σώμα μου. Από εκείνη τη στιγμή τρέχω να προλάβω το χρόνο, να ρουφήξω κάθε λεπτό, κάθε σου ανάσα, κάθε σου γκριματσούλα και κάθε σου κίνηση. 

Γιατί μεγαλώνεις κάθε δευτερόλεπτο. Πραγματικά. Και εγώ νιώθω πως ούτε σε προλαβαίνω, ούτε σε χορταίνω. Να. Έφτασαν κιόλας τα πρώτα σου γενέθλια.....

Χρόνια σου πολλά και καλά μαιμουδάκι. Να σε χαιρόμαστε. Και μην ξεχνάς- εμείς θα είμαστε πάντα εδώ για σένα, ένα βήμα πιο πίσω, αλλά πάντα εδώ. Εντάξει; (εντάξει!)

Το ημερολόγιο μιας μαμάς