Ακόμη μια γλυκιά μανούλα αγγέλου, τιμά την γωνίτσα μου αυτή, με την δική της ιστορία απώλειας και την ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για αυτό...
Η Τασούλα γράφει...
Ώρες ώρες είναι σαν να παίζω σε ταινία....Δύσκολη, ζόρικη, με τέλος που εύχεσαι να μην το δείξει....Να θέλεις να κλείσεις τα μάτια πριν το δεις...
Έχασα το πρώτο μου παιδί από ενδονοσοκομειακή λοίμωξη στη διάρκεια της 9ήμερης ζωής της στην εντατική μονάδα ενός νοσοκομείου...έτσι απλά! Ένα μωρό 2 κιλών γεννημένο στις 31 εβδομάδες κ 4 ημέρες... Ένα μωρό που ανέπνεε χωρίς βοήθεια αλλά τρεφόταν με σωληνάκι...
Η Τασούλα γράφει...
Ώρες ώρες είναι σαν να παίζω σε ταινία....Δύσκολη, ζόρικη, με τέλος που εύχεσαι να μην το δείξει....Να θέλεις να κλείσεις τα μάτια πριν το δεις...
Έχασα το πρώτο μου παιδί από ενδονοσοκομειακή λοίμωξη στη διάρκεια της 9ήμερης ζωής της στην εντατική μονάδα ενός νοσοκομείου...έτσι απλά! Ένα μωρό 2 κιλών γεννημένο στις 31 εβδομάδες κ 4 ημέρες... Ένα μωρό που ανέπνεε χωρίς βοήθεια αλλά τρεφόταν με σωληνάκι...
Αυτές τις 9 μέρες επιτέλεσα τον πιο σημαντικό ρόλο της ζωής μου... Ήμουν η μαμά της... Είχε μόνο εμένα κ τον μπαμπά της... Κάθε μέρα, από δύο μισάωρα, της πιάναμε το χεράκι κ της ψιθυρίζαμε ότι θα τα καταφέρει.... 9 μέρες αντλούσα ανά δύο ώρες με θήλαστρο το "φάρμακο" μου κ της το πήγαινα... 9 μέρες γεμάτες αγωνία... 9 μέρες που κρεμόμουν από τα χείλη των γιατρών... 9 μέρες που δεν ήξερα αν πρέπει να χαίρομαι που έγινα μαμά... Έγινα μαμά;;; 9 μέρες που η ευχή "να σας ζήσει" είχε για πρώτη φορά στη ζωή μου πραγματικό νόημα...
Ώσπου ΕΚΕΙΝΗ την ημέρα σαν να το ήξερα κ πήγα όμορφα ντυμένη...Έβαψα τα μάτια μου να μη με βλέπει όλο κλαμμένη η πριγκίπισσα μου... Όμως ήταν η τελευταία φορά που θα έβλεπα τα νυσταγμένα της ματάκια... Που θα έπιανα ότι απαλότερο έχω αγγίξει ποτέ στη ζωή μου... Που η ευχή "να σας ζήσει" δεν θα είχε πια νόημα... Που δεν θα ήμουν πια μαμά.... Που δεν θα την θήλαζα ποτέ... Που έφυγε μόνη της στα χέρια των γιατρών μέσα σε ένα γυάλινο κρεβάτι ... Σαν τη Χιονάτη... Μόνο που ο πρίγκιπας της δεν πρόλαβε καν να την φιλήσει...
Ότι κ να γράψω είναι τόσο λίγο για να περιγράψει τον πόνο που βιώνω.... Ακόμη μυρίζω τη μυρωδιά της εντατικής... Ακόμη αν κλείσω τα μάτια μου ακούω τον ήχο απ τα μηχανήματα.... Ακόμη θυμάμαι τα στενοχωρημένα πρόσωπα των άλλων γονιών... Τι να απέγιναν οι υπόλοιποι μικροί αγωνιστές;
2 χρόνια μετά κρατούσα στην αγκαλιά μου την αδερφή της... Με τον μπαμπά της κλαίμε πολλές φορές ακόμη βλέποντας την γιατί βλέπουμε τι χάσαμε... Νιώθω ενοχές να κλαίω ενώ έχω ένα μωράκι πια, όμως κ εκείνο ήταν το μωρό μου... Το πρώτο μου μωρό... Εκείνο μ έκανε μαμά κ θα την θυμάμαι πάντα... Δώσαμε στην αδερφή της το ίδιο όνομα κι την βαφτίσαμε τη μέρα που είχε γεννηθεί εκείνη... Έτσι για να θυμόμαστε κάτι όμορφο από εκείνη την ημέρα...
Τρία χρόνια πέρασαν φέτος τον Οκτώβρη κ δεν έχει υπάρξει μέρα που να μην την έχω σκεφτεί κ νύχτα που να μην έχω κλάψει... Δεν αντικαταστάθηκε το αγγελάκι μου, απλώς η αδερφή της έκανε τη ζωή μου ν αποκτήσει ξανά νόημα κ ευχαριστώ κάθε μέρα το Θεό γιαυτό...
Αν κοιτάξετε προσεκτικά στον ουρανό υπάρχει ένα αστεράκι πολύ φωτεινό ακριβώς δίπλα στο φεγγάρι...Εκείνο διάλεξε ο μπαμπάς της για να της μιλάμε όταν μας λείπει...
Μαρίνα, 12.10.12-21.10.12
Αυτό που έχω να σου πω εγώ Τασούλα μου, εκτός από ένα τεράστιο ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη, είναι πως ακόμα και τότε, που δεν είχες το ουράνιο τόξο σου, ήσουν μανούλα. Φυσικά και ήσουν. Ήσουν από την πρώτη στιγμή που θέλησες να κρατήσεις αυτό το αγγελούδι στην αγκαλιά σου... Ένα ακόμα λαμπρό αστέρι να ομορφαίνει τον ουρανό μας... Να δίνει παρηγοριά στην ανθρώπινη υπόσταση μας. Και όταν έρθει η ώρα- η αντάμωση θα είναι αιώνια και συγκλονιστικά μοναδική... Σε φιλώ γλυκά γλυκά... Και ακόμα πιο γλυκά το αστεράκι εκείνο... Δίπλα στο φεγγάρι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο σε νοιώθω Τασούλα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Μαρίνα σου, ο Φίλιππος μου.. Τα μωρά μας που χάθηκαν τόσο νωρίς και τόσο άδικα σημάδεψαν για πάντα τις ζωές μας..
Καλή ανάσταση στα παιδιά μας..
Μαζί με τα αγγελούδια σας κ το δικό μου!Η Μαρία μου,το Μαρακι μου!40 μέρες χωρίς αυτήν.Κάνουν παρέα όλα μαζί εκεί πάνω κ οι μανούλες τους εδώ στηρίζουμε η μία την άλλη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέλνω την αγάπη μου σε όλες τις γλυκές μανούλες!
Τασούλα μου, το Αγγελακι σας θα είναι πάντα δίπλα στη Μαρινούλας, να την προσέχει και να την φροντίζει. Να είσαστε καλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΤασούλα μου γλυκιά, μανούλα ήσουν από την πρώτη στιγμή που είδες την ροζ γραμμούλα. Μανούλα ήσουν όλες εκείνες τις δύσκολες μέρες της εγκυμοσύνης σου που αγωνιούσες καθηλωμένη στο νοσοκομείο. Σαν μανούλα πρόωρου μωρού και εγώ, που έμεινε μέσα στη ΜΕΝΝ 18 ατελείωτες για μένα μέρες, μπορώ να καταλάβω όλη την αγωνία που έζησες. Ακόμα βαράνε σαν καμπάνα τα ατελείωτα μπιμ που ακούγα μέσα εκεί.....ακόμα βλέπω εφιάλτες....Και μόνο στην σκέψη ότι θα μπορούσα να είχα χάσει και εγώ την πριγκηπισσούλα μου τρελαίνομαι.....Ο θεός καμιά φορά παίρνει κοντά του τις πιο καθαρές και αγνές ψυχες....ξέρει εκείνος.....είναι οι φύλακες άγγελοι των μώρων μας.....και η δικιά σου μικρή πριγκηπισσούλα είναι ο φύλακας άγγελος της Μαρινούλας. Σας αγαπάμε πολύ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχχ Τασούλα μου γλυκιά μανούλα σε καταλαβαίνω απόλυτα...κουράγιο...Να είστε πάντα καλά και είμαι σίγουρη οτι το αγγελούδι σου σας φυλάει από εκεί ψηλά...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοριτσια μου γλυκα σας ευχαριστω τοσο πολυ για τα λογια δυναμης που μου γραψατε... με συγκινειτε πολυ.... μακαρι καμια μανουλα να μην βρισκοταν στη θεση μου..στη θεση μας...τα αγγελακια μας στον ουρανο μας περιμενουν !!! θα ανταμωθουμε <3 <3 <3
ΑπάντησηΔιαγραφή