Οι μικρές-μεγάλες- εορταστικές στιγμές μας που αγαπώ...

Εφόσον περιμένουμε τον Άγιο Βασίλη να μας "επισκεφτεί" την Πρωτοχρονιά, το δικό μας το δώρο το δίνουμε στο μικράκι μας ανήμερα τα Χριστούγεννα. Την ίδια μέρα που εμφανίζεται και ο Δήσιμος- το ξωτικό μας- ώστε να μας διαβεβαιώσει πως το γράμμα μας έφτασε στο Βόρειο Πόλο και όλα βαίνουν καλώς με το δωράκι που έχουμε ζητήσει... 

Είναι λοιπόν μια ξεχωριστή ημέρα για μας, όχι μόνο επειδή γιορτάζει η μισή μας σχεδόν οικογένεια, όχι μόνο επειδή έπεται της αγαπημένης μας παραμονής, αλλά κυρίως επειδή έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε μια μέρα μαγική μόνο για μας τους τρεις. 

Όλα ξεκινάνε από την προηγούμενη το πρωί που, αφού πούμε τα κάλαντα σε παππουδογιαγιάδες και πάμε οπωσδήποτε μια μικρή βόλτα, θα επιστρέψουμε ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία της στρωματσάδας! Μια δική μας μικρή παράδοση που ξεκινήσαμε πέρσι. Φτιάχνουμε ένα πελώριο κρεβάτι στο πάτωμα του σαλονιού, δίπλα από το δέντρο μας και αφού εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια χοροπηδητού και μαξιλαροπόλεμου, ξαπλώνουμε αγκαλιά και βάζουμε να δούμε- τι άλλο- το λατρεμένο Polar Express. Την ώρα που πέφτει ο ήλιος από τα παράθυρα κάνοντας τα πάντα να δείχνουν ακόμα πιο παραμυθένια...  (ps: τα ασορτί καλτσάκια είναι must!) 

Ο λόγος που αυτό γίνεται νωρίς το απόγευμα, είναι επειδή το βράδυ πάντα βρισκόμαστε άκρως οικογενειακά στους γονείς μου ώστε να φάμε και να ανταλλάξουμε δώρα- μια άλλη παράδοση που έχει καθιερώσει η μητέρα μου και αγαπάμε πολύ. (Πάντα βέβαια στην υπερβολή, όταν δεν βλέπαμε πια το πάτωμα από τα χαρτιά περιτυλίγματος , δεν είχα κουράγιο να φωτογραφίσω άλλο!!) Σπάνια απολαμβάνω κατά αυτόν τον τρόπο την συντροφιά των δικών μου και η επιστροφή στο πατρικό μου κάθε παραμονή είναι για μένα σχεδόν ιερή... 

Με τόσα δώρα, γέλια και γλυκά φυσικά, η υπερένταση χτύπησε κόκκινο και αφού παίξαμε και στο σπίτι μας με τα καινούργια παιχνίδια, μας πήρε ο ύπνος στην μαγική μας στρωματσάδα μετά τις δυο την νύχτα... Η μαμά όμως ακόμα νυχοπατούσε... Είχε και άλλες εκπλήξεις να ετοιμάσει... 

Δεν σοκαρίστηκα δε καθόλου, όταν 6:30 τα χαράματα, ένα μαιμούδι χοροπηδούσε στα μαξιλάρια και μας φώναζε να σηκωθούμε αφού ήθελε να ανοίξει και τα δικά μας δώρα που αντίκρισε κάτω από το δέντρο μόλις ξύπνησε! Είναι ανώφελο να τον πείσω να ξαπλώσει αφού ξυπνήσει, οποιαδήποτε φυσιολογική ημέρα, πόσο μάλλον ανήμερα Χριστούγεννα! Ακόμα μια μαγική ημέρα λοιπόν, μόλις είχε ξεκινήσει... 

Με ότι είχα ήδη σπίτι, έφτιαξα ένα σπέσιαλ πρωινό που αρμόζει στα Χριστούγεννα. Φούσκωσα και μερικά μπαλόνια, έβαλα πραλίνα φουντουκιού στα cupcakes, αλμυρά σνακ τύπου στρούντελ και ένα κόκκινο κουφετάκι για μύτη και έφτιαξα μικρά ταρανδάκια. Με τρία marshmellows και λίγη διαδικτυακή βοήθεια για έμπνευση έφτιαξα και έναν ξεχωριστό χιονάνθρωπο για το μαιμούδι. Έβαλα και τα εορταστικά crackers μας- ακόμα μια παράδοση από την μητέρα μου που αγαπώ πολύ- (το προηγούμενο βράδυ είχαμε σκάσει 24 crackers!) και γεμίσαμε πραγματικά δυνάμεις για να ξεκινήσει η μέρα μας και εκτός πλέον σπιτιού! 

Και αφού τους γιορτάσαμε όλους τους εορτάζοντες, αφού σκάσαμε από το πολύ φαγητό, αφού γκρεμίσαμε ένα μπισκοτόσπιτο, αφού ενθουσιαστήκαμε από τις υπέροχες λεπτομέρειες που συναντήσαμε, (τα προσωποποιημένα, σουπλά δια χειρός της κουνιάδας μου απλά με συνεπήραν!),  και αφού πήραμε κάνα δυο ακόμα δωράκια έκπληξη, κοιμηθήκαμε αγκαλιά, εξαντλημένοι, μα πολύ πολύ ευτυχισμένοι... 

Χρόνια πολλά λοιπόν από την μαιμουδοοικογένεια... Με το καλό να φύγει ο παλιός ο χρόνος και να μας βρει ο νέος... ( Όχι τίποτε άλλο μα κάποιο μαιμούδι περιμένει με αγωνία τον Άγιο Βασίλη...)