Η δική μας Πρωτοχρονιά...

Λατρεύω να γιορτάζουμε την Πρωτοχρονιά στο σπίτι μας. Παρ' όλη την κούραση την προετοιμασίας και το τρέξιμο για ψώνια και όλα τα σχετικά- εν τέλει απλά το λατρεύω. 

Ίσως επειδή είμαστε στο χώρο μας, ίσως επειδή μου δίνεται η ευκαιρία να τα ζήσω όλα όπως έχω σχεδιάσει, ίσως επειδή λατρεύω να κάνω λίστες και check σε αυτές, (είπαμε οι εμμονές είναι εμμονές), ίσως επειδή το να είμαι οικοδέσποινα είναι ένας από τους αγαπημένους μου ρόλους. Δεν ξέρω. Πάντως το λατρεύω και λατρεύω που φέτος μου δόθηκε η ευκαιρία να το κάνω και να γιορτάσουμε με τα πιο αγαπημένα μας άτομα- την οικογένεια μας. 

Διατηρώντας λοιπόν έθιμα και από τις δυο οικογένειες μας και προσθέτοντας και δικά μας, μαζευτήκαμε όλοι την παραμονή στο σπίτι μας και περάσαμε απλά μοναδικά. Το τραπέζι της Πρωτοχρονιάς σου δίνει την δυνατότητα να είσαι λίγο υπερβολικός και αυτό είναι υπέροχο. Για αυτό ακριβώς τον λόγο, λάτρεψα όλη την προετοιμασία, το στήσιμο του τραπεζιού, την αγορά του δώρου για τον τυχερό που θα βρει το φλουρί, όλα! 

Υπάρχει άλλωστε πιο παραμυθένια εικόνα από ένα γιορτινό σαλόνι που περιμένει να υποδεχθεί αγαπημένους καλεσμένους; 

Βέβαια ως το απόλυτο control freak οι προετοιμασίες ξεκινούν πολύ νωρίτερα, δίνοντας και την δυνατότητα για υπέροχες φωτογραφίες, λουσμένες στο φως... 

Εμπνευσμένη από το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι της κουνιάδας μου, αποφάσισα για πρώτη φορά να "ονοματίσω" τις θέσεις των καλεσμένων. Επειδή το αποφάσισα τελευταία στιγμή η πιο εύκολη λύση ήταν τα κουκουνάρια με χειρόγραφα καρτελάκια, τα οποία τελικά έδειξαν υπέροχα. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να αποφασίζετε που θα κάτσουν οι καλεσμένοι- ακόμα και αν πρόκειται απλά για την οικογένεια- διότι πχ οι μωρομανούλες πάντα χρειάζονται χώρο για το καρότσι ή να είναι εύκολο να σηκωθούν, οπότε επιλέγεις να την βάλεις να κάτσουν εξωτερικά, ενώ εμένα με βόλεψε και στο στήσιμο αφού ξέρω ποιοι πίνουν κρασί και ποιοι όχι, παραλείποντας κρασοπότηρα που απλά θα έπιαναν χώρο και διάφορες άλλες λεπτομέρειες τέτοιου τύπου. 

Το βραδάκι, ανάψαμε- όλα όμως (!)-  τα κεράκια μας, βάλαμε και τις λιχουδίτσες μας στο σαλόνι όπου θα τους υποδεχόμασταν για αρχή- (αν και τελικά καθυστέρησαν όλοι οπότε περάσαμε απευθείας στην τραπεζαρία)- στήσαμε και τα δικά μας δώρα για τα παιδιά κάτω από το δέντρο, (μια παράδοση από την οικογένεια του Παναγιώτη- αφού εμείς ανταλλάσσουμε τα Χριστούγεννα), και περιμέναμε... 

Το μενού- το οποίο εννοείται δεν πρόλαβα να φωτογραφίσω- αποτελούνταν από: Αρνάκι στο φούρνο με πατάτες, σκόρδο και δεντρολίβανο. Χοιρινό ρολό με δαμάσκηνα και βερύκοκα, χοιρινό στον φούρνο με πατάτες και γλασαρισμένο με μουστάρδα και μέλι, ριζότο με μανιτάρια και απάκι, γεμιστές πιπεριές κέρατο με τυριά κίτρινα, λουκάνικα χειροποίητα ψημένα στην γάστρα με πιπεριές, σαλάτα ζυμαρικών και φυσικά σαλάτα πράσινη με καρύδι, ρόδι, προσούτο και σως vinegret. 

Αφού φάγαμε και ήπιαμε, αλλάξαμε τον χρόνο με όλους μας να τραγουδάμε το "Πάει ο παλιός ο χρόνος" , (άλλη μια παράδοση που λατρεύω από την οικογένεια του Παναγιώτη), και μαζέψαμε τα παιδάκια μας ώστε να πάρουν τα δώρα, τα οποία με την έλευση όλων, σχεδόν δεν χωρούσαν κάτω από το δέντρο! (εμείς όμως τα χωρέσαμε!) Όλα τα παιδιά, μικρότερα και μεγαλύτερα, εκστιασιάστηκαν ενώ το δικό μου ξέρω πολύ καλά πως τα περίμενε αυτά τα δώρα με ανυπομονησία και χάρηκε πάρα μα πάρα πολύ- μοιράζοντας παντού άφθονες αγκαλιές! 

Κόψαμε και την βασιλόπιτα μας- την αγοραστή μιας και έχω πάψει να φτιάχνω βασιλόπιτα και ο λόγος είναι μια ολόκληρη ιστορία- η οποία ήταν πεντανόστιμη και "χάρισε" το φλουρί σε ένα νέο μέλος της οικογένειας μας. Και μετά φυσικά στήσαμε παιχνίδι με χαρτιά, μια παράδοση από την δική μου οικογένεια! 

Είναι αστείο το όλο θέμα με τα χαρτιά- διότι δεν μου αρέσουν καθόλου όμως έχω ότι χρειάζεται για ένα παιχνίδι, μέχρι και μάρκες και τσόχα- όμως πάντα με πείθει ο Παναγιώτης να συμμετάσχω και σχεδόν πάντα κερδίζω με διαφορά! (και να μην θέλω, να θέλω να χάσω για να αποχωρήσω!). Φέτος όμως έχασε ο Παναγιώτης θεαματικά, οπότε, μικρό το κέρδος μας! (μεγάλο αλλού, χαχα!) 

Το γλέντι τελείωσε γύρω στις τέσσερις και μισή τα χαράματα, όπου πριν ξαπλώσουμε τοποθετήσαμε το γάλα και τα μπισκότα για τον Άγιο Βασίλη και τα καρότα για τους ταράνδους, (τρία ήθελε οπωσδήποτε ο Δημήτρης Γεράσιμος διότι όπως είπε: "Είναι πολλοί οι τάρανδοι μαμά!") Διασκέδασα δε, που παρά στην νύστα του, ήθελε να βγάλει ο ίδιος φωτογραφία το γάλα και τα μπισκότα για να τα θυμάται.. 

Για την μαμά είχε και συνέχεια, αφού έπρεπε να μαζέψει και φυσικά να περιμένει να αποκοιμηθεί το μαιμούδι για να νυχοπατήσει λίγο στο σαλόνι... 

Με σχεδόν μηδέν ώρες ύπνου λοιπόν εγώ και με τέσσερις το μαιμούδι, σηκωθήκαμε γύρω στις 8:30 μετά από τις ενθουσιασμένες κραυγές του να πάμε στο σαλόνι για να δούμε αν ήρθε ο Άγιος Βασίλης... Και φυσικά είχε έρθει!! Τα μπισκότα και τα καρότα έλειπαν, ενώ το γάλα ήταν σχεδόν άδειο! Ήμουν τόσο νυσταγμένη, που επειδή τραβούσα και βίντεο την αντίδραση του, ξέχασα τελείως να βγάλω φωτογραφία το δώρο του Άγιου Βασίλη που ήταν τόσο όμορφα αμπαλαρισμένο με το κουδουνάκι του, το μπαστουνάκι του, τους μεγάλους φιόγκους και το χειρόγραφο σημείωμα του Άγιου Βασίλη, έβγαλα όμως φωτογραφία τα απομεινάρια!! Βρήκαμε και λιχουδίστες μέσα στην κάλτσα μας, ήταν μια μαγική μαιμουδοστιγμή!

Η πρώτη μέρα του χρόνου μας βρήκε να μην έχουμε να πάμε πουθενά- σπάνιο γεγονός- με αποτέλεσμα να περάσουμε μοναδικά με πολύ χουζούρεμα και παιχνίδι, όλη μέρα αχτένιστοι και με τις πυτζάμες μας! Ήταν μια υπέροχη πρωτοχρονιά! Με την πρώτη και αγαπημένη μου φωτογραφία για το 2017, θα σας ευχηθώ κάθε μέρα αυτού του χρόνου, να είναι μοναδική, μαγική, δημιουργική, αγαπησιάρικη, αισιόδοξη... 

Και αν δεν είναι, κάντε την εσείς!