Ο δικός μας κύκλος αγάπης... Τρία χρόνια μετά...

Ήταν Νοέμβριος του 2015 όταν τράβηξα το πρώτο χαρτάκι ενός μεγάλου κύκλου αγάπης και αυτό το χαρτάκι φανέρωσε το όνομα του ατόμου που μου ενέπνευσε τον κύκλο ευθύς εξαρχής... Όσοι δεν γνωρίζεται περί τίνος πρόκειται σας παραπέμπω στο αυτούσιο κείμενο εδώ και πιστέψτε με αξίζει να το διαβάσετε... 

Στην ουσία πρόκειται για ένα κύκλο αγάπης με τις αγαπημένες μου μανούλες αγγέλων. Μια κοινή κάρτα αλλά και μια προσωπική θα ταξίδευαν από πόλη σε πόλη, από χώρα σε χώρα, από την μια πονεμένη καρδιά στην άλλη. 27 μητέρες συμμετείχαν σε αυτό το ταξίδι. Αυτό σημαίνει 27 μητέρες που αναγκάστηκαν να αποχαιρετήσουν πρόωρα τα μωρά τους. Σε πολλές περιπτώσεις παραπάνω από ένα μωρό. Μιλάμε λοιπόν για ένα κύκλο αγάπης μα και αφόρητου πόνου. Ένα κύκλο που χρειάστηκε τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί. 

Όλα ξεκίνησαν από μια κάρτα δική μου που είχα από τα παιδικά μου χρόνια και ένα κοινό μήνυμα προς όλες τις μανούλες μου... 

Μαζί με αυτό και μια προσωπική κάρτα προς την Ελευθερία, την μητέρα που μου κληρώθηκε, την μητέρα που με ενέπνευσε, την μητέρα του Φίλιππου στον ουρανού και του Μιχαήλ στην γη, την Ελευθερία που έχω πλέον την τιμή να αποκαλώ- τρία χρόνια μετά- προσωπική μου φίλη. Και ακολούθησαν άλλες 27 κάρτες. Κάποιες χειροποίητες. Κάποιες με συνοδεία ένα συμβολικό δώρο. Όλες με πολύ αγάπη διαλεγμένες και γραμμένες- είμαι σίγουρη και ας μην έχω διαβάσει καμιά πέρα από την δική μου. 

Θυμάμαι να επικοινωνώ με κάθε μια μητέρα ξεχωριστά για να μεταφέρω τα εκάστοτε στοιχεία και- όπως από την αρχή έδειξε η κάρτα όταν "επέλεξε" την Ελευθερία- το κάθε όνομα που φανερωνόταν, για κάποιο λόγο ήταν η κατάλληλη εποχή για να λάβει την κάρτα. Το ξέρω πως ίσως κάποιοι το αμφισβητήσετε, μα εμείς που το ζήσαμε ξέρουμε πως είναι αλήθεια για αυτό και κάθε φορά που κλήρωνα ένα όνομα και το ανακοίνωνα στην ομάδα πάντα έλεγα πως η κάρτα ήταν αυτή που διάλεξε. 

Και πράγματι η κάρτα διάλεγε. Με αγωγό τα αγγελούδια μας. Είμαι απόλυτα σίγουρη για αυτό. Και παρότι υπήρξαν στιγμές που με κούρασε η διαδικασία, οι καθυστερήσεις, το άγχος να πάνε όλα καλά σε ότι είχα οραματιστεί- δεν μετανιώνω στιγμή για αυτό τον κύκλο που έδωσε υπόσταση σε αυτή την αόρατη κλωστή που μας ενώνει. 

Η κάρτα λοιπόν επέστρεψε στον αρχικό αποστολέα. Εμένα. Και επέστρεψε τριπλή διότι δεν χωρούσαν τα μηνύματα στην αρχική- και ας ήταν εξαπλή. Επέστρεψε με άλλες δυο χειροποίητες κάρτες- έμπνευση από τις μανούλες που δεν είχαν άλλο χώρο να γράψουν. Και είναι υπέροχες. Επέστρεψε με την προσωπική μου κάρτα και το πιο ξεχωριστό δώρο. Επέστρεψε από την λατρεμένη μου Κρήτη- αυτή ήταν ο προτελευταίος προορισμός. Την άλλη μου πατρίδα. Όλα τα μηνύματα πάνω της βρίσκονται ήδη προστατευμένα στην κλειστή μας ομάδα σε αρχείο ώστε να ανατρέχουν όλες οι μανούλες όποτε το έχουν ανάγκη. Και αυτές οι σκέψεις είναι εδώ για να μας θυμίζουν πως κάποια στιγμή, κάποια κάρτα ταξίδευε για τρία ολόκληρα χρόνια, από πόλη σε πόλη, από χώρα σε χώρα, από την μια πονεμένη καρδιά στην άλλη για να δώσει λίγη παρηγοριά. 

Αυτό. 

(μανούλες μου. Εσείς οι 27. Να αναμένετε μια μικρή τόση δα έκπληξη από τα αγγελούδια μου, το ουράνιο τόξο μου και μένα). 

Εάν θέλετε να ενημερωθείτε για την νεογνική απώλεια σας περιμένουμε στην ομώνυμη ομάδα μας εδώ.