Ένας κύκλος αγάπης.... Ο δικός μας κύκλος αγάπης...

Πρόσφατα, ανοίξαμε μια συζήτηση στην πολυαγαπημένη ομάδα  με τις γλυκιές μου μανούλες αγγέλων, σχετικά με την δυσκολία που αντιμετωπίζει τις γιορτές μια μανούλα που πενθεί το χαμό του μωρού της, πόσο μεγεθύνεται η θλίψη- ιδίως όταν είναι πρόσφατο ή δεν έχει φανεί ακόμα το ουράνιο τόξο της. 

Σε αυτή την συζήτηση συμμετείχε και η γλυκιά μου Ελευθερία θυμίζοντας μου πως έχασε τον Φίλιππο της ανήμερα Χριστούγεννα. Παρότι στολίζει για το δικό της ουράνιο τόξο, μου τόνισε, πως τα Χριστούγεννα για αυτήν θα είναι για πάντα η μέρα που έχασε το πρωτότοκο γιο της. 

Στεναχωρήθηκα τόσο, μα τόσο πολύ που δεν μπορώ να περιγράψω. Οι γιορτές είναι δύσκολες όπως και να έχει, πόσο μάλλον αν η ουράνια επέτειος του αγγέλου σου συμπίπτει με αυτές. Έφαγα το κεφάλι μου, ήθελα να κάνω κάτι για να νιώσει λίγη ζεστασιά η Ελευθερία σε αυτή την τόσο δύσκολη περίοδο για αυτήν. 

Θυμήθηκα τότε την κάρτα μου. 

Όταν ήμουν μόλις 15 χρονών- τότε που η φωτογράφος Anne Geddes ήταν πολύ στην μόδα- είχα αγοράσει πολλές ευχετήριες κάρτες με φωτογραφήσεις της. Ανάμεσα τους και μια τριπλή κάρτα με πολλά μωρά φωτογραφημένα ως αγγελούδια. Ήταν Χριστουγεννιάτικη ευχητήρια κάρτα. Μου άρεσε όμως- για έναν περίεργο λόγο- τόσο πολύ που ποτέ δεν την είχα δώσει πουθενά. Τα χρόνια περνούσαν και όταν μετακόμισα στο δικό μου σπίτι στα 25 μου, ήταν ανάμεσα στα πράγματα που πήρα από το παιδικό μου δωμάτιο. Πάντα εκεί, κρυμμένη μέσα στους φακέλους με τις κάρτες και τα αυτοκόλλητα περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να λάμψει. 

Όταν χάσαμε τα αγγελούδια μας η κάρτα βρήκε πλέον την θέση της στο Χριστουγεννιάτικο μας δέντρο. 

Αυτή την κάρτα λοιπόν. Αυτή την κάρτα έπρεπε να στείλω στην Ελευθερία και να μοιραστώ μαζί της την ιστορία της. Και αμέσως μετά μου ήρθε μια ακόμη ιδέα. Γιατί να μην γίνει αυτή η κάρτα μια "ορατή κλωστή" που θα μας ενώσει σε έναν κύκλο αγάπης και στήριξης; 

Μοιράστηκα την ιδέα μου με τις μανούλες μου- που ακόμα αναρωτιέμαι αν έχουν καταλάβει πλήρως τι θέλω να κάνω τόσο μπερδεμένο που είναι- και είχα αμέσως συμμετοχή. Και τις ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για αυτό. 

Η ιδέα λοιπόν είναι η εξής: Ξεκινώντας από εμένα φυσικά, θα σταλεί αυτή η κάρτα σε μια μανούλα αγγέλου. Πάνω της θα έχω γράψει μια ευχή για δύναμη και ζεστασιά- η οποία ευχή όμως θα απευθύνεται σε όλες τις μανούλες αγγέλων. Στην ίδια αυτή κάρτα θα γράψει η μανούλα που την έλαβε την δική της ευχή και θα την στείλει στην επόμενη μανούλα. Και ούτω καθεξής. Για να μένει όμως και κάτι στην κάθε παραλήπτρια, μαζί με αυτή την "ομαδική κάρτα" θα στέλνει η κάθε μανούλα και μια προσωπική κάρτα την οποία η παραλήπτρια θα μπορεί φυσικά να κρατήσει. Αυτό είναι όλο. Ευελπιστώ να μαζευτούν αρκετές μανούλες ώστε όλος αυτός ο νοητός κύκλος να κλείσει του χρόνου τα Χριστούγεννα με την κάρτα να επιστρέφει σε μένα- κάνοντας φυσικά και μια όμορφη αναμνηστική ανάρτηση. 

Για να οργανωθεί όλο αυτό, η γλυκιά και πανταχού παρούσα Άντζυ, μας έφτιαξε ένα αρχείο για να καταγραφούν τα ονόματα όσων συμμετέχουν. Και επειδή εγώ είμαι της παλιάς σχολής για να επιλέγεται η κάθε μανούλα τυχαία, έγραψα σε χαρτάκια τους αριθμούς που αντιστοιχούν στα ονόματα τους, τα έβαλα μέσα σε ένα βαζάκι, τα ανακάτεψα καλά-καλά και τράβηξα το πρώτο για να δω από που θα ξεκινήσει αυτή η αλυσίδα... 

Και το αποτέλεσμα με έκανε να παγώσω. Και μετά να κλάψω. 

Ήταν το νούμερο 5 που αντιστοιχούσε στην γλυκιά μου Ελευθερία. Την αρχική έμπνευση της ιδέας μου, την μανούλα στην οποία είχα αρχικά σκεφτεί να στείλω αυτή την τόσο σημαντική για μένα κάρτα.... 

Και πείτε μου. Αν αυτό δεν είναι σημάδι από τα αγγελούδια μας, τότε τι; Αν αυτό δεν είναι ένα μικρό θαύμα, τότε τι; 

Την Δευτέρα λοιπόν θα ξεκινήσει αυτός ο κύκλος. Και ανυπομονώ πολύ. Μέσω αυτού του κειμένου καλώ όποια μανούλα έχει χάσει το μωρό της και θέλει να συμμετάσχει, να γίνει μέλος στην "οικογενειακή" αυτή ομάδα που έχουμε στο facebook και να μας ενημερώσει για το ενδιαφέρον της. Θα χαρούμε πολύ να την έχουμε στην ομάδα μας όπως και να έχει. 

Ξέρω πως δεν είναι καμιά σπουδαία κίνηση αυτή. Αν δεν έχετε βιώσει τον χαμό του μωρού σας πριν καλά καλά το γνωρίσετε, ίσως δεν μπορείτε καν να καταλάβετε τον λόγο. Για εμάς όμως, η στιγμή που χάσαμε τα μωρά μας θα μείνει για πάντα παγωμένη μέσα στον χρόνο. Και αυτή η στιγμή μας ενώνει με ένα τρόπο μοναδικό, επώδυνο, όμορφο μέσα στην ασχήμια του. Για μας, θα είναι σαν- με αυτή την κάρτα- να ενώνουν όλα μας τα αγγελούδια τα χεράκια τους από πάνω μας δημιουργώντας έναν κύκλο ζεστασιάς και αγάπης. Δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα. Για μένα τουλάχιστον, έτσι θα είναι. Και θέλω να παγώσω και αυτή την στιγμή στον χρόνο. 

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν....