Έγινα 34! (και είμαι επιτέλους μανούλα!!!)

Χθες γιόρτασα τα πρώτα μου γενέθλια ως μανούλα.... Τα τριακοστά τέταρτα μου ως άνθρωπος (!), τα πρώτα μου όμως ως μανούλα. 

Και ήταν τα πιο γλυκά γενέθλια. Το νινάκι μου έτυχε να ξυπνήσει λίγο πριν σβήσω τα κεράκια στη τούρτα, (έχει τρεις μέρες τώρα που έχει πολύ άστατο ύπνο- μάλλον σκάει και άλλο δοντάκι!) και είχα την ευτυχία να παρακολουθήσω το έκπληκτο μουτράκι του να κοιτάει όλο δέος τα κεράκια, να γουρλώνει τα ματάκια του και να σκάει και γελάκια χαράς... Τι παραπάνω να ζητήσω; 

Μμμμμ... τίποτα- εκτός από τη ευχή που έκανα πριν σβήσω τα κεράκια μου... (και τα 34 γιατί ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ τα θέλω ΟΛΑ πάνω στη τούρτα- χρόνο με το χρόνο μας παίρνει όλο και περισσότερη ώρα να τα ανάψουμε- όμως δεν το βάζω κάτω!!) ...Να είναι καλά η οικογένεια μου και του χρόνου να έχω και άλλο ένα νινάκι στην κοιλίτσα... Όχι δεν φοβάμαι να την πω την ευχή μου- αντίθετα. Θέλω όσοι διαβάζετε αυτό το κείμενο να πάρετε ένα δευτερόλεπτο και να το ευχηθείτε και εσείς για μένα. Διότι πιστεύω πολύ στη δύναμη των ευχών των άλλων ανθρώπων... πως νομίζετε πως απέκτησα το νινάκι που κρατάμε τώρα σαν πολύτιμο θησαυρό στα χέρια μας;; 

Χρόνια μου πολλά λοιπόν, να ζήσω!! 

Το ημερολόγιο μιας μαμάς