Μαιμουδάκι, ετών ΑΚΡΙΒΩΣ δυο!!!

Το πάρτι μας τελείωσε.... 

Κάθομαι μπροστά από τον υπολογιστή τόσο μα τόσο κουρασμένη που δεν έχω κουράγιο να φτιάξω ούτε καν καφέ. Όμως στο πρόσωπο μου είναι ζωγραφισμένο εδώ και τρεις ώρες ένα χαμόγελο. Τόσο που έχουν μουδιάσει τα μάγουλα μου. Αλήθεια λέω. 

Χαμογελάω γιατί όπως και πέρσι έτσι και φέτος το μαιμουδάκι μου το διασκέδασε πολύ. Πάρα πολύ. Χαμογελάω γιατί έχουμε γύρω μας έναν άρρηκτο κύκλο από οικογένεια και φίλους. Χαμογελάω γιατί ένιωσα πως όλοι πέρασαν όμορφα. Χαμογελάω γιατί εμείς περάσαμε υπέροχα. Χαμογελάω γιατί πάντα μα πάντα, όλη η κούραση μου αποζημιώνεται και με το παραπάνω. 

Χαμογελάω γιατί μόλις αυτό το ξεχωριστό, συνεσταλμένο και ντροπαλό μαιμουδάκι ένιωσε άνετα να είναι ο εαυτός του, ήταν μονίμως γελαστός και κατακόκκινος από ευτυχία. Ξέρετε, αυτή την απόλυτη ευτυχία που μόνο τα μικρά παιδιά μπορούν να βιώσουν. Χαμογελάω γιατί αυτό το μαιμουδάκι έχει πάρει τόση μα τόση αγάπη από ανθρώπους που δεν τον έχουν γνωρίσει κατ' ιδίαν ποτέ. Χαμογελώ γιατί την ίδια αγάπη έχω λάβει και εγώ. 

Χαμογελάω γιατί θυμάμαι το φοινικόδεντρο που είχα φτιάξει από ζαχαρόπαστα να διαλύεται πριν καταφέρω καν να το βάλω στην τούρτα. Χαμογελώ γιατί γελάσαμε πολύ με αυτή μου την παταγώδη αποτυχία. Χαμογελάω γιατί ο Αντρέας φωτογράφιζε πάλι ασταμάτητα και ανυπομονώ όσο τίποτα να δω τις φωτογραφίες μας. Χαμογελάω γιατί θυμάμαι την γλυκιά μου κουμπαρούλα να προσπαθεί να "ανεβάσει" στα μάτια μου το πρακτικό της δώρο μετά από την υπέροχα μοναδική έκπληξη της Φωτεινής... Χαμογελάω γιατί ενάντια σε όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην χώρα μας, εμείς σήμερα φτιάξαμε ένα δικό μας προστατευμένο περιβάλλον όπου τα πάντα ήταν πιθανά. (αν και ήμασταν περικυκλωμένοι από λιοντάρια που βρυχόνταν....) 

Χαμογελάω γιατί το μαιμουδάκι μου έγινε δύο. Έγινε επισήμως δύο χρονών και στέκομαι εδώ και αναρωτιέμαι πως μπορούν δυο χρόνια να περάσουν μέσα σε ένα βλεφάρισμα...

Μαιμουδάκι μου, σε γέννησα- έκλεισα για μια στιγμή τα βλέφαρα μου- και να'σαι. Ένα κουκλάκι ζωγραφιστό που μου λέει όλο νάζι "Μαμά, απώωωωωωω", σκαρφαλώνει κοντά στον λαιμό μου, με σφίγγει τσιρίζοντας ενώ μου χαϊδεύει τα μαλλιά και εγώ βρίσκομαι στην πιο ζεστή αγκαλιά του κόσμου όλου... Όσο για τον μπαμπά σου... Τι να πω... Νομίζω πως η αγάπη του για σένα είναι πιο βαθιά και από το πιο βαθύ σημείο του ωκεανού... αυτό που δεν έχει φτάσει ποτέ ανθρώπινο μάτι... 

Να τα εκατοστήσεις ζωή μας... Μας εύχονται να σε δούμε όπως ποθούμε. Εμείς ποθούμε να σε δούμε όπως ποθείς εσύ...