Όταν μισή μόλις μέρα, σου γεμίζει όλες τις υπόλοιπες...

Είχα δυο μέρες τώρα που θες η ζέστη, θες οι δουλειές που δεν τελειώνουν ποτέ, θες το γενικότερο άγχος της κατάστασης που επικρατεί, θες που προσπαθούσα τόσο πολύ να κάνουμε "διακοπές στην ίδια μας την πόλη" για να κρατάμε το ηθικό μας ακμαίο, θες που οι μυικοί μου πόνοι ήταν πολύ έντονοι, ξαφνικά κουράστηκα και απλά αφέθηκα να μελαγχολήσω. 

Το άλλο μου εγώ όμως, (αυτό που γουργουρίζει!), το πήρε μυρωδιά και με ρώτησε τι έχω... "Με πήρε λίγο από κάτω που δεν θα πάμε διακοπές φέτος- θα μου περάσει" Την επόμενη κιόλας μέρα μου κανόνισε εκδρομή εξπρές στο Αρκούδι... Αυτός είναι ο άντρας μου. My super hero to the rescue! 

Και η αλήθεια είναι πως όλοι το χρειαζόμασταν. Ακόμα και το μαιμούδι. Έστω και μισή μερούλα, δεν έχει σημασία, μισή όμως μερούλα που δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο παρά μονάχα πως να περάσεις καλά και να χαλαρώσεις. Μισή μερούλα που σου δίνει τόση δύναμη για πολλές πολλές πολλές ολόκληρες μερούλες. Μισή μερούλα που ξεγελιόμαστε και νομίζουμε πως έχουμε έρθει για διακοπές, νομίζουμε πως και αύριο εδώ θα ξυπνήσουμε, μισή μερούλα που βλέπεις και ζεις κάτι διαφορετικό. 

Και γεμίσαμε εικόνες, υφές, μυρωδιές, αναμνήσεις και εμπειρίες... 

Το θέμα είναι πως μια μέρα σαν όλες τις άλλες, έγινε ξεχωριστή. Έγινε, γιατί κάποιος ενδιαφέρθηκε, κάποιος συζήτησε και εξέφρασε τα συναισθήματα του. Και γιατί κάποιος άκουσε. Έτσι λοιπόν σε μια υπέροχη παραλία στο Αρκούδι αφήσαμε και εμείς το αποτύπωμα μας και ένα μικρό τόσο δα μέρος της καρδιάς μας, μιας και μας γέμισε με χαρά, ψυχική ξεκούραση και αισιοδοξία πως ακόμα καλύτερες μέρες θα ξημερώσουν. 

Και όταν ήμασταν έτοιμοι, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Στην ευλογημένη καθημερινότητα μας, αυτή που κάνει αυτές ακριβώς τις μέρες ξεχωριστές. Με ένα ζευγάρι ανανεωμένο και ένα μαιμουδάκι πολύ, πολύ, πολύ ευτυχισμένο...