Για τις χαμένες Κυριακές των παιδικών μου χρόνων...

Τις Κυριακές ποτέ δεν τις αγάπησα πολύ. Τα Σαββατοκύριακα γενικότερα. Ίσως επειδή για την οικογένεια μου ήταν οι πιο τεταμένες μέρες της εβδομάδας λόγω της δουλειάς των γονιών μου και δεν τους βλέπαμε σχεδόν καθόλου- ενώ ήταν οι μόνες μέρες που είχαμε ελεύθερες από το σχολείο. 

Τις Κυριακές δε, πάντα πηγαίναμε στην γιαγιά μου και έτσι ποτέ δεν απόλαυσα αυτό το περίφημο Κυριακάτικο χουζούρεμα όλη μέρα σπίτι με ξεχωριστές λιχουδιές και ανούσια παιχνίδια. Για μας οι Κυριακές ήταν πάντα πιασμένες. Και στην προσωπική μας ζωή και στην επαγγελματική. 

Τώρα που είμαι παντρεμένη, οι Κυριακές είναι φυσικά αφιερωμένες στην πεθερά μου. Και τα βράδια η δουλειά είναι πάντα δουλειά. (τα γλυκόπικρα της οικογενειακής επιχείρησης). Όταν λοιπόν κάτι τυχαίνει και δεν μας κάνει η πεθερά μου το τραπέζι, κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να μην πάμε πουθενά. 

Ένας είναι ο σκοπός μου. Να βιώσω και εγώ αυτές τις τεμπέλικες και νωχελικές Κυριακές, παρέα μόνο με τις πυτζάμες μου, τον άντρα μου και το παιδί μου, ξεχωριστές λιχουδιές και ανούσια παιχνίδια. 

Αυτή η Κυριακή ήταν μια τέτοια μέρα. Θα καθόμασταν σπίτι και δεν θα κάναμε και πολλά πράγματα. Εκτός από τον στολισμό του δέντρου. Είχα κάνει όλες τις "κουραστικές" διαδικασίες, όπως στήσιμο, φωτάκια και λοιπή διακόσμηση του σπιτιού τις προηγούμενες μέρες- ώστε αυτή την μέρα  να είχαμε μόνο το διασκεδαστικό κομμάτι. Να βάλουμε όλοι μαζί τα στολίδια. 

Μια μέρα γεμάτη γελάκια, παιχνίδια, όμορφα στολίδια που ξυπνάνε αναμνήσεις, ένα μαιμουδάκι να μπαίνει σχεδόν μέσα στο κουτί με τα Χριστουγεννιάτικα, αγαπημένες ταινίες, σπιτικά πατατάκια που λαδώνουν τα χέρια, ξεκούραση, άρωμα κανέλας, καραμελωμένης ζάχαρης, γαλλικού καφέ και φουντουκιού, γελάκια, γαργαλητά και παραμύθια, φωναχτά κάλαντα, πατουσάκια με έναν Άγιο Βασίλη κουδουνίστρα που τα ακούς να περιφέρονται σε όλο το σπίτι, άφθονη πραλίνα πάνω στο μαιμουδίσιο μας ψωμί... και γελάκια...  τα είπα τα γελάκια;;; 

Ε, δεν χρειάζεσαι και κάτι παραπάνω για να ευχαριστήσεις τον Θεό για μια ακόμα ευλογημένη μέρα, για πολλές ακόμα ξεχωριστές αναμνήσεις... Εμένα τουλάχιστον αυτά μου φτάνουν και μου περισσεύουν κιόλας... 

Για αυτές τις χαμένες Κυριακές των παιδικών μου χρόνων... 

Για να μην είναι χαμένες οι Κυριακές των δικών του παιδικών χρόνων...