Ένα και μόνο ένα κομμάτι της ζωής μου...

Να πως έχει. 

Το κομμάτι της ζωής μου που βλέπεις στο διαδίκτυο, δεν είναι παρά μονάχα αυτό. Ένα κομμάτι της ζωής μου. Ούτε την χαρακτηρίζει, μα ούτε και την διαψεύδει. 

Κάποιες μέρες μπορεί να "φανερωθώ" περισσότερο από άλλες. Κάποιες λιγότερο. Καμία δεν σημαίνει πως ήταν περισσότερο ή λιγότερο γεμάτη. Για την ακρίβεια μπορεί να σημαίνει το ακριβώς αντίθετο. 

Σήμερα λόγου χάρη σου έδειξα πως έφτιαξα μπισκότα πατουσάκια. Δεν σου έδειξα όμως πως ξύπνησα στις 4:3ο για να ξυπνήσω τον άντρα μου να πάει στην δουλειά. Ενώ όλο το προηγούμενο βράδυ το μαιμούδι είχε ανήσυχο ύπνο και με ξύπνησε τρεις φορές και άλλες δυο ο Παναγιώτης όταν γυρνώντας πλευρό έπεσε όλος πάνω μου. Δεν σου έδειξα πως σηκώθηκα από τις 6:30, κατόπιν ρητής εντολής του μαιμουδιού.! Ήπια καφέ, ευτυχώς ολόκληρο, και είχα ανοίξει τα παράθυρα και ετοιμάσει το σπίτι για την ημέρα πριν τις 8:00. Δεν σου έδειξα πως μαζί με μένα ζύμωσε και ο μικρός το ζυμάρι για τα πατουσάκια. Δεν σου έδειξα την μια ώρα παιχνίδι που του αφιέρωσα, πριν συνεχίσω ακάθεκτη για να ετοιμάσω τα party favors την ώρα που έπαιζε ήρεμα μόνος του, ούτε την σύντομη επίσκεψη της τσιχλόφουσκας για να επιβλέψει πως πάνε τα πατουσάκια της. Δεν σου έδειξα το άφθονο παιχνίδι που προέκυψε μεταξύ τους. Ούτε τις φορές που ο Δημήτρης την έσπρωξε, (επίτηδες, μην γελιέστε!), ούτε που ότι και να της κάνει η δόλια η Χριστίνα τον ακολουθεί παντού σαν την πιο αφοσιωμένη groupy! 

Βαρέθηκες λίγο; Έχω και άλλο...  

Δεν σου έδειξα ότι έτρεξα να βάλω μπροστά μαγείρεμα όσο είχα ακόμα την αδελφή μου με τα παιδιά και ταυτόχρονα ένα πλυντήριο. (που μόλις τώρα θυμήθηκα πως πρέπει να απλώσω!) Δεν σας έδειξα πως άφησα τον Δημήτρη να δει δυο επεισόδια Μικρή γιατρό προκειμένου να αρχίσω να ντύνω τα μπισκότα με ζαχαρόπαστα. Ούτε ότι τον άφησα να φάει πέντε μπισκότα χωρίς ζαχαρόπαστα και ένα με, μόνο και μόνο επειδή ήταν τόσο συνεργάσιμος και έπαιξε μόνος του την υπόλοιπη ώρα. Δεν σου έδειξα πως ξάπλωσα για μισή ώρα το μεσημέρι μόλις ήρθε ο Παναγιώτης και φάγαμε, γιατί πάντα μου δίνει μιάμιση ώρα ο άντρας μου... Και αυτός να παίξει με το παιδί πριν ξαπλώσει για να ξαναπάει στην δεύτερη δουλειά του και για να ξεκουραστώ εγώ. Δεν σου έδειξα πως στην μισή ώρα σηκώθηκα και άρχισα και πάλι τα μπισκότα ώστε να τα τελειώσω. Δεν σου έδειξα πως κάναμε μπάνιο και γελάσαμε και πως διαβάσαμε τα καθιερωμένα μας παραμύθια πριν κοιμηθούμε. Πως η ζυγαριά μου έπεσε δώδεκα κιλά κάτω. (περιμένω να τα διπλασιάσω για να σε εμπνεύσω!). Δεν σου έδειξα πως ο Δημήτρης αρνείται πια να ξαπλώσει για να αποκοιμηθεί και κοιμάται σαν κάνας ηλικιωμένος με πεσμένο το κεφάλι μέχρι τον αφαλό. Δεν σου έδειξα που νευρίασα με τον Παναγιώτη που ξέχασε να φέρει ψωμί! Και εν τέλει δεν σου έδειξα τον χαμό που προκάλεσε σήμερα το μαιμούδι σπίτι προκειμένου εγώ να καταφέρω να φτιάξω αυτά τα 100 μπισκότα πατουσάκια! 

Αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Δεν στα έδειξα γιατί δεν είχα την διάθεση σήμερα να τα δείξω. Δεν σημαίνει πως άλλη μέρα δεν θα σου έδειχνα πολύ περισσότερα από όλα όσα κάναμε. Δεν σημαίνει πως κάποια μέρα δεν θα σου έδειχνα και κάτι που δεν κάναμε. (πχ χθες μπάνιο στην θάλασσα. Δεν τα καταφέραμε με τόσο αέρα, μα το διασκέδασα τόσο πολύ  που έπρεπε να μοιραστώ το βίντεο με τον αέρα να λυσσομανάει!) 

Γιατί στα δείχνω; Γιατί με ευχαριστεί η ανταπόκριση. Γιατί τα μοιράσματα των άλλων τα απολαμβάνω τόσο που δεν βρίσκω το λόγο γιατί να μην δώσω και εγώ μια πινελιά της ζωής μου στην δική σου. 

Γιατί με ευχαριστεί; Δεν ξέρω και δεν με απασχολεί. Με ευχαριστεί πολύ και η κανέλλα στον καφέ και πρέπει οπωσδήποτε να βάλω. Με ευχαριστεί να κοιτάω τον ουρανό και την θάλασσα με τις ώρες. Με ευχαριστεί ένα καλό βιβλίο και μια καλή παρέα. Με ευχαριστεί πολλές φορές η σιωπή. Με ευχαριστεί να βρίσκω το σπίτι τακτοποιημένο το πρωί που ξυπνάω. Δεν έχει τελειωμό η λίστα με τα πράγματα που με ευχαριστούν. Ένα από αυτά είναι και η ενασχόληση με τα κοινωνικά δίκτυα. 

Που βρίσκω τον χρόνο και στα δείχνω; Δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Και θέλει να θυσιάσεις λίγο από τον ύπνο σου. Τίποτα παραπάνω. 

Γιατί δείχνω μόνο τα καλά; Γιατί σε αυτά δίνω βάση. Αυτά τείνω να βλέπω. Αυτά θέλω να θυμάμαι. Αυτά ομορφαίνουν την ζωή μου. Γιατί αυτά θέλω να μοιραστώ. Γιατί θέλω να σε εμπνεύσω και να σε ξεσηκώσω. 

Το αν με παίρνει απόγευμα να καθαρίσω τον νεροχύτη, ή το αν ποτέ δεν διπλώνω τα ρούχα όταν τα μαζεύω από την μπουγάδα, ή το ότι θα υψώσω την φωνή ιδίως προς το κλείσιμο της ημέρας που συσσωρεύται όλη η κούραση, ή το ότι ενίοτε θα τσακωθώ με τον Παναγιώτη, δεν αφορά νομίζω κανέναν, και δεν προσφέρει εν τέλει τίποτα σε κανέναν αφού αυτά αποτελούν πραγματικότητα όλων μας. Όλοι μας έχουμε τις μικρές μας αδυναμίες και κακές μας στιγμές. 

Ουδείς τέλειος και  ουδείς αναμάρτητος. Και εγώ ουδέποτε ισχυρίστηκα πως είμαι κάποιο από τα δυο. 

Και ξέρεις τι συνειδητοποίησα μόλις; Πως δεν σου έδειξα σήμερα τον ουρανό μου. Τρέχω λοιπόν στο παράθυρο και έρχομαι να τον μοιραστώ. Για να σου θυμίσω να κοιτάς πάντα ψηλά. Να μην σε νοιάζει τι πιστεύουν οι άλλοι. Να σε νοιάζει τι πιστεύεις εσύ. Εντάξει;; 

Εντάξει!