1095 μέρες λατρείας...

1095 μέρες μαζί. 1095 μέρες αγάπης, γέλιου, αγωνίας, μικρών μεγάλων στιγμών. 1095 μέρες λατρείας. 

Τι λατρεύω; 

• Το πόσο απολαμβάνεις το νερό σου κάθε φορά που πίνεις. Σουφρώνεις τα χειλάκια, εστιάζεις στο κέντρο, σχεδόν κοκκινίζουν τα μάτια σου από την ένταση και αφού το ευχαριστηθείς με  απολαυστικές και μεγάλες γουλιές, μόλις ξεδιψάσεις το αποτελειώνεις με ένα απολαυστικό "Αααααα!" 
• Που λίγο πριν αποκοιμηθείς τρίβεις τα ματάκια σου με μανία. 
• Το ότι γυρίζεις αμέσως στο αριστερό σου πλευρό μόλις σε ακουμπήσω αποκοιμισμένο στο κρεβάτι. 
• Το κενό ανάμεσα στα μπροστινά σου δόντια.
• Τις μακριές σου βλεφαρίδες. 

• Τα ξανθά σου μαλλιά με την ολόστραβη φύτρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου.
• Όταν μπουκώνεσαι με σοκολάτα λες και θα έρθει κανείς να στην πάρει και να στην φάει.
• Που όταν λερώνονται τα χεράκια σου, τα κρατάς κλειστά σε σφιχτή γροθιά μέχρι να σε καθαρίσω από το άγχος σου μην λερώσεις πουθενά. 
• Την αγάπη σου για καθαριότητα και τάξη.
• Το γεγονός πως ενώ μιλάς τόσο καθαρά, όταν θες να πεις "Σε παρακαλώ μαμά" λες "Σε πακαλώ μαμά". 
• Το ίδιο με το καπό του αυτοκινήτου που επιμένεις να το λες "πακό" 
• Όταν ξυπνάς με κέφια- απλά λατρεύω το χαμόγελο σε αυτό το αγουροξυπνημένο μουτράκι. 
• Ο τρόπος που μερικές φορές μου απαντάς, "Έντάξει μαμά, βεβαίως μαμά" 
• Που το "όντως¨ είναι από τις λέξεις που χρησιμοποιείς πιο πολύ από όλες. 
• Όταν τραγουδάς και εσύ μαζί μου στο αυτοκίνητο, αγαπημένα μου τραγούδια. 
• Που ενώ κοιμάσαι τελευταία πάντα ξαπλωμένος δίπλα μου στον καναπέ, υπάρχουν κάποια βράδια που μου λες επιτακτικά, "Αγκαλιά, μαμά, αγκαλιά, αγκαλιά" και σκαρφαλώνεις και πάλι πάνω μου λες και η αγκαλιά μου εκείνη την στιγμή είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο όλο.
• Τις απρόσμενες ατάκες σου.
• Τα ζουμερά φιλάκια σου.
• Τις σφιχτές και ατσούμπαλες αγκαλιές σου. 
• Που στην μέση της νύχτας, θα έρθεις στο κρεβάτι μας- αφού πάντα σβήσεις πρώτα το πορτατίφ στο δωμάτιο σου- θα σκαρφαλώσεις ακριβώς δίπλα μου από την εξωτερική μεριά και θα πάρεις το χέρι μου να το τυλίξεις γύρω από την κοιλιά σου. Είσαι κυριολεκτικά στο χείλος του κρεβατιού μα ξέρεις. Ξέρεις πως αυτό το χέρι "κλειδώνει" και πως δεν πρόκειται να σε αφήσει να πέσεις. Το ξέρεις γιατί σε αυτές τις 1095 μέρες δεν έχεις πέσει ούτε μια φορά. (αυτό που δεν ξέρεις, είναι πως τις μισές έχω μείνει σχεδόν ξύπνια για να μην γίνει.)
• Την λάμψη στα μάτια σου όταν γυρίζει ο μπαμπάς σου από την δουλειά.
• Την λαχτάρα στα μάτια σου όταν διαβάζουμε παραμύθια. 
• Το γεγονός πως πάντα βγάζεις την μια μόνο κάλτσα. 
• Ο τρόπος που θυμώνεις όταν νιώσεις αδικημένος και ενώ είσαι τόσο ήσυχος πάντα, μετατρέπεσαι σε ένα μικρό διεκδικητικό θηρίο που καθόλου δεν φοβάται να πει πως νιώθει και τι θέλει. (ναι το λατρεύω αυτό)
• Τον τρόπο που κλαις. Ντροπή μου το ξέρω, μα λάτρεψα αυτό το βουβό και παραπονιάρικο κλάμα από το πρώτο λεπτό και νιώθω πως θα το λατρεύω πάντα. 
• Το γεγονός πως όταν παίζεις κρυφτό, εφόσον καλύψεις το κεφάλι σου, είσαι σίγουρος πως κρύφτηκες και δεν σε βλέπουμε.... 
• Το ότι ρωτάς όλο χαρά μετά: "Ήταν καλή η κρυψώνα μου μαμά;" 
• Τον τρόπο που τρέχεις. 
• Τα πατουσάκια αυτά που όλο πάνε και μεγαλώνουν. 
• Το κάθε σε αγαπώ που μου έχεις πει. 

Τι θες και άλλα; Μπορώ. Μα αν συνεχίσω δεν θα τελειώσω ποτέ. Διότι στην ουσία νομίζω πως δεν υπάρχει τίποτα που να μην λατρεύω απάνω σου. Ακόμα και οι επίμονες κλωτσιές που μου δίνεις στο κρεβάτι και που με εκνευρίζουν τόσο- μου λείπουν λίγο αυτές τις μέρες που είσαι χορτασμένος ασφάλεια και δεν μας αναζητάς μέσα στην νύχτα... 

5 και σήμερα μικρούλι...