Η μέρα που ερωτευτήκαμε τον Oliver Jeffers...

Όλα ξεκίνησαν όταν το τρελοτουριστάκι μου, μου έστειλε ένα πακετάκι αγάπης που, ανάμεσα στα άλλα, έκρυβε και ένα απίθανο- απίθανο- βιβλίο του Drew Daywalt με εικονογράφηση του Oliver Jeffers. Παρότι στα αγγλικά, την ίδια στιγμή που το βγάλαμε από το πακέτο, την ίδια στιγμή το διαβάσαμε. 

Έκτοτε ερωτευτήκαμε και οι δυο. Το βιβλίο αυτό είναι ευρηματικό, αστείο, εξαιρετικά καλογραμμένο,  διδακτικό μέσα στην απλότητα του και με εκπληκτική εικονογράφηση. Όσο και να το έψαξα, δεν το βρήκα να έχει εκδοθεί στην ελληνική γλώσσα και πραγματικά εύχομαι να γίνει σύντομα. Στο μεταξύ, αν έχετε άνεση με την αγγλική γλώσσα, σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το παραγγείλετε- είναι ένα βιβλίο που πρέπει αν βρίσκεται σε κάθε παιδική βιβλιοθήκη! 

Ουσιαστικά η ιστορία είναι απλή. Ο Dunkan, ο πρωταγωνιστής μας, ψάχνει μια μέρα για τις κηρομπογιές του για να ζωγραφίσει και αντί για αυτές βρίσκει ένα σωρό γράμματα... από αυτές! Και είναι πολύ παραπονεμένες... Νιώθουν αδικημένες. Η καθεμία για το δικό της πολύ προσωπικό και ξεχωριστό λόγο... 

Εν τέλει, ο Dunkan βρίσκει τρόπο να τις ικανοποιήσει όλες! Και είναι τόσο ξεχωριστός και πρωτότυπος ο τρόπος που επέλεξε,  που ο δάσκαλος του τον συγχαίρει για την δημιουργικότητα του! Μάλιστα, μας ενέπνευσε και μας τόσο πολύ που την επόμενη κιόλας μέρα φτιάξαμε την δική μας ξεχωριστή ζωγραφιά με όλες μας τις κηρομπογιές! (και μερικές νερομπογιές φυσικά, όπως πάντα!) 

Και κάπως έτσι, μέσω αυτού του βιβλίου, οδηγήθηκα στις εκδόσεις Ίκαρος που έχουν εκδώσει πολλούς τίτλους βιβλίων του ταλαντούχου Oliver Jeffers , ο οποίος δεν είναι μόνο εικονογράφος μα και συγγραφέας. Και ναι- ντρέπομαι μα το παραδέχομαι- δεν είχα ιδέα μέχρι τότε πως οι εκδόσεις Ίκαρος είχαν και παιδική λογοτεχνία... 

Έσπευσα αμέσως να αγοράσω το πρώτο μας- από μια σειρά που θα ολοκληρωθεί όπως φαίνεται από την ανταπόκριση που είχε στο μαιμούδι- βιβλίο του εικονογράφου που τόσο πολύ αγαπήσαμε μέσα από το "The day the crayons quit". 

Επέλεξα το "Πως να πιάσεις ένα αστέρι" λόγω του ότι ήταν το πρώτο βιβλίο που εξέδωσε ο συγγραφέας και επειδή ως γνωστών μια αγάπη στα αστέρια την έχουμε, αφού έχουμε το δικό μας προσωπικό και πιο λαμπερό αστεράκι εκεί ψηλά να φωτίζει τις σκοτεινές μας νύχτες... 

Και ξαναερωτευτήκαμε... 

Με εντελώς διαφορετική εικονογράφηση από ότι περίμενα, που σε αντίθεση με ότι πίστευα, ο Δημήτρης Γεράσιμος λάτρεψε. Νόμιζα,  με το μικρό μου μυαλό,  πως θα είναι λίγο "ασαφής" ίσως για αυτόν, αλλά όχι. Ακόμα μια φορά, αυτό το μικρό πονηρό μαιμούδι με εξέπληξε. 

Η ιστορία απλή μα ονειρεμένη... Ποιος δεν θέλει να πιάσει ένα λαμπερό αστέρι; Ότι και αν σημαίνει αυτό για τον καθέναν; Πόσα εμπόδια μπορούμε να βρούμε στο δρόμο μας; Πολλά... 

Ο πρωταγωνιστής μας σκέφτηκε μέχρι και  το διαστημόπλοιο να τον βοηθήσει μα αυτό είχε ξεμείνει από βενζίνη από την προηγούμενη του πτήση μέχρι το  φεγγάρι... 

Και πολλά ακόμα εμπόδια, πόσοι ακόμα αρνήθηκαν σε βοήθεια... Μα αν κανείς περιμένει, αν κανείς δεν πάψει να πιστεύει, τότε ως δια μαγείας το αστέρι που τόσο επιθυμούσε να πιάσει θα βρεθεί στα χέρια του ξαφνικά... όπως και στον μικρό μας φίλο στο βιβλίο... 

Και κάπως έτσι ταξιδεύουμε για λίγο και εμείς στα δικά μας τα αστέρια... Και βλέπω το μικράκι μου, αφού διαβάσουμε το παραμύθι μας, να παίζει με το τόσο αγαπημένο του μαξιλάρι- το οποίο είναι μια άλλη ολόκληρη ιστορία- και με κάνει να αναρωτιέμαι...

Άραγε ποια θα είναι τα δικά του αστέρια στην ζωή;;; Ποια θα είναι αυτά τα αστέρια που θα θέλει να φτάσει απεγνωσμένα;