Δυο ακόμα βιβλία που λατρεύουμε- της αγαπημένης Ράνιας Μπουμπουρή.

Την Ράνια Μπουμπουρή, την ανακάλυψα (και την αγάπησα), όταν στην αναζήτηση μου για βιβλία σχετικά με το κόψιμο τόσο της πάνας, όσο και της πιπίλας- έπεσα σε δυο δικά της. Και πόσο τα αγάπησε το μαιμούδι μου, πόσο και εγώ μαζί του. Έχω μιλήσει και για τα δυο βιβλία, (για παραπομπή κάντε κλικ στις λέξεις πάνα και πιπίλα πιο πάνω) και παρότι μου φαίνεται τόσο μακρινή η εποχή που περνούσαμε αυτά τα στάδια, ταυτόχρονα ακόμα θυμάμαι λόγια και παραγράφους ολόκληρους από αυτά τα δυο βιβλία- τόσο πολύ τα είχαμε διαβάσει. 

Έκτοτε, πολλά- πάρα πολλά- βιβλία της προστέθηκαν στην βιβλιοθήκη μας κάνοντας την,  την αμέσως επόμενη συγγραφέα της οποίας έχουμε τόση αδυναμία και τόσους τίτλους βιβλίων της.  (αμέσως μετά τον μέγα παραμυθοποιό Ευγένιο Τριβιζά). Ανάμεσα σε αυτά τα βιβλία, έπεσα και πάνω στο "Ένα τρελό τρελό Αριθμητάρι" των εκδόσεων Ψυχογιός.  Παρότι ο Δημήτρης Γεράσιμος ήταν μόλις δυο χρονών όταν το πήρα, δεν δίστασα στιγμή διότι ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στις σελίδες του, ερωτεύτηκα την ποιητικότητα των στίχων, την φαντασία και το χιούμορ και ήμουν σίγουρη πως -παρά το μεγάλο κείμενο του- θα τραβούσε την προσοχή του μαιμουδιού μου, όπως και έγινε! 

Λατρεύουμε την μουσικότητα που βγάζει η φωνή μας όταν διαβάζουμε τα λόγια, λατρεύουμε να μετράμε τους πρωταγωνιστές της κάθε ιστορίας μας- προσωπικά λατρεύω που σε ένα παραμύθι για αριθμούς έχει με τόση μαεστρία ενσωματώσει σημαντικές και γνώριμες ιστορίες όπως της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, ή κλασσικών παραμυθιών όπως της Χιονάτης και πόσο λατρεύω όλα τα κρυφά νοήματα κάθε ιστορίας, με αγαπημένη μου αυτή των μικρών μαγισσών αλλά και των προβάτων ενάντια στον κακό τον λύκο ενώ αυτό το "τσίκι τσίκι" και "τσάκα τσάκα" στο τέλος του βιβλίου μας κάνει πάντα να γελάμε δυνατά σε κάθε βόλτα μας στην βροχή όταν αρχίζουμε και τραγουδάμε το συγκεκριμένο τραγούδι... 

Δύο χρόνια μετά, ούτε που ξέρω πόσες φορές το έχουμε διαβάσει- ούτε που ξέρω πόσες φορές έχουμε ακούσει το εκπληκτικό cd με τα τραγούδια και για να είμαι ειλικρινής φαντάζομαι πως αμέτρητες θα είναι και οι φορές που θα το διαβάσουμε αφού θα είναι από τα αγαπημένα μας για πολλά πολλά χρόνια ακόμη... 

Από τότε λοιπόν που το είχα αγοράσει, ήθελα διακαώς να πάρουμε και το "Μια τρελή τρελή ΑΒ", όλο όμως το ανέβαλα. Τελικά, φέτος το ζήτησα δώρο από την αδελφή μου για τα Χριστούγεννα- που πάντα παίρνει και ένα βιβλίο του βαφτιστήρα της μαζί με το παιχνίδι του. Και πόσο χάρηκα μόλις το πήρα στα χέρια μου! Αμέσως, κάτσαμε αγκαλιά στο σαλόνι και ξεκινήσαμε να το διαβάζουμε. Με τα στοιχεία που τόσο αγαπήσαμε και στο αριθμητάρι, (ποιητικός λόγος, ποικιλία στις ιστορίες, αστείο και ευφάνταστο), το λατρέψαμε και αυτό! Ο Δημήτρης Γεράσιμος έχει μια αδυναμία στα "αστεία" γράμματα όπως το ξ, το ψ, το φ που ακούγονται πολύ έντονα στην επανάληψη τους μέσα στην ιστορία, ενώ νομίζω πως "ήρθε" στην ζωή μας την πιο κατάλληλη περίοδο αφού μόλις μερικούς μήνες έχει αρχίσει και δείχνει ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον για την αλφαβήτα. 

Κάτι ακόμα που μας έχουν προσφέρει αυτά τα βιβλία, πέρα από ατελείωτες ώρες διαβάσματος, είναι και ατελείωτες ώρες χορού και αστείων θεατρικών! Τι εννοώ; Βάζουμε το cd- όπου στην ουσία κάθε ιστορία είναι μελοποιημένη σε ένα μοναδικό τραγούδι- και σε κάθε ένα κάνουμε χορευτικές κινήσεις, γκριμάτσες, χειρονομίες λες και παίζουμε θέατρο. Είναι κάτι που απολαμβάνουμε πολύ και οι δυο και ομολογώ πως η έμπνευση ήρθε από το μάθημα μουσικής έκφρασης που πηγαίνουμε με το μαιμούδι μου- όταν είδα πόσο αστεία "έντυσε με εικόνες"  η αγαπημένη μας κ. Γιώτα το τραγούδι "Ελεφαντάκι"¨του Δεληβοριά. 

Ανάμεσα στα δυο, προσωπικό μου αγαπημένο είναι το αριθμητάρι. Σε εικονογράφηση όμως είναι η ΑΒ. Του Δημήτρη Γεράσιμου είναι και τα δυο πολύ αγαπημένα, όσο και να επιμένω δεν μπορεί να τα ξεχωρίσει! Άλλωστε το έχω ξαναγράψει. Καταλαβαίνω πότε ένα βιβλίο αρέσει πολύ του μαιμουδιού, γιατί με ρωτάει ποιος είναι ο συγγραφέας. Και ξέρει πολύ καλά, ποιο από κάθε βιβλίο που έχει είναι της αγαπημένης του Ράνιας Μπουμπουρή. Στα συγκεκριμένα βιβλία ήθελε να μάθει και ποιος λέει τα τραγούδια, του εξήγησα ότι είναι διάφοροι- τραγούδια των περισσοτέρων ακούμε έτσι και αλλιώς- αλλά πως ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος τα έχει μελοποιήσει. Και έτσι,  έχει πια και αυτός μια λίγο ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας! (να τονίσω πως για αυτό το κείμενο, δεν του ζήτησα να μου δείξει τις φωτογραφίες τους,  από μόνος του- όπως κάθε φορά- το έκανε και ήμουν αρκετά τυχερή να φωτογραφίζω ακόμη εκείνη την στιγμή!) 

Είναι δυο βιβλία που θεωρώ πως δεν πρέπει να λείπουν από καμία βιβλιοθήκη. Ειλικρινά. Τώρα μένει να αποκτήσουμε το "Ένα τρελό τρελό αγρόκτημα" για να κλείσει η συγκεκριμένη συλλογή της βιβλιοθήκης μας! Ευχαριστούμε Ράνια Μπουμπουρή που την ομορφαίνεις!