Η δική μας η νονά...

Η νονά του μικρού είναι η αδελφή μου.... 

Είχαμε πει πως εφόσον έκανα αγόρι θα μου το βάφτιζε. 

Ο μικρός όμως δεν είναι ο πρώτος μας γιος. Προηγήθηκε το άλλο μας μωρό, το αστεράκι μας που δεν τα κατάφερε... 

Πριν τον χάσουμε τον αεροβαφτίσαμε. Νομίζω όμως πως η Φωφώ πάντα ένιωθε νονά του όπως και να έγινε.... 

Και το έχει αποδείξει... 

Πάντα περνάει να ανάψει το καντηλάκι ή να αφήσει ένα λουλούδι ή ένα παιχνίδι... 

Και ας έχουν περάσει τρία χρόνια...

Και κάθε Πάσχα του φτιάχνει μια μικρή και όμορφη λαμπάδα που μου την δίνει και την καίω με το Άγιο Φως.... 

Όπως και φέτος... 

Φέτος όμως με συγκίνησε περισσότερο διότι νόμιζα πως θα το ξεχνούσε... είχε πλέον τον Δημήτρη, να τρέξει να του βρει ρούχα και τη καλύτερη λαμπάδα....όπως ακριβώς την έιχε φανταστεί...

Όμως όχι....Τα έκανε όλα... Και για τον Δημήτριο- Γεράσιμο, αλλά και για τον Δημήτρη που πήρε κοντά του ο Θεούλης... 

Και ενώ ήθελα να γράψω για τα πρώτα δώρα και τη πρώτη λαμπάδα του μικρού, δεν μπορούσα παρά να ευχαριστήσω τον Θεό που μου έστειλε μια τέτοια αδελφή...

Σε ευχαριστούμε νονά.... ΓΙΑ ΟΛΑ....

https://www.facebook.com/toimerologiotismamasyiannas