Μαιμουδάκι μου... θέλω να ξέρεις κάτι...
Θέλω να ξέρεις πως όλες εκείνες τις φορές που κλαις, είτε σπαρακτικά, είτε παραπονιάρικα, είτα τσαντισμένα, επειδή δεν σου κάνω το "χατήρι", κλαίω και εγώ. Το ξέρω πως δεν το βλέπεις... μα σε διαβεβαιώ πως κλαίω...Δακρύζει η καρδιά μου.
Λες να μην θέλω να σου κάνω το χατήρι; Πίστεψε με, είναι πολύ πιο εύκολο για μένα. Πρέπει όμως να μάθεις. Πρέπει να μάθεις πως στην ζωή δεν περνάει πάντα το δικό μας. Πως πρέπει να προσέχουμε τον εαυτό μας. Πως οι πράξεις μας έχουν και συνέπειες. Πως κάθε τι που λέμε ή πράττουμε επηρεάζει και άλλων τη ζωή όχι μόνο τη δική μας. Πως καμιά φορά πρέπει να πάθεις για να μάθεις.
Για αυτό κλαίω από μέσα μου. Με πληγώνει αφάνταστα που σε πληγώνω, πρέπει όμως να είμαι εγώ δυνατή για να μάθεις. Λυπάμαι για αυτό, μα είναι μέρος του ρόλου μου.
Θέλω όμως και να ξέρεις πως δεν υπήρξε ούτε μια φορά που μετά δεν σε πήρα μια σφιχτή, σφιχτή αγκαλιά και που να μην σου είπα "σε αγαπώ" πολύ.
Είσαι τόσο μικρός ακόμη... οι μεγάλες μας διαφωνίες έπονται.. Σκοπεύω όμως να ακολουθήσω ακριβώς την ίδια τακτική να το ξέρεις. Θα είμαι βράχος αγέρωχος, να σκάνε πάνω μου τα μανιασμένα σου κύματα και όταν θα γαληνεύεις, εγώ θα είμαι εκεί, πάντα, να σε αγκαλιάζω σφιχτά και να σου λέω "σε αγαπώ πολύ" . Όσες γκριμάτσες και αν κάνεις...
Να το ξέρεις.
Το ημερολόγιο μιας μαμάς
Θέλω να ξέρεις πως όλες εκείνες τις φορές που κλαις, είτε σπαρακτικά, είτε παραπονιάρικα, είτα τσαντισμένα, επειδή δεν σου κάνω το "χατήρι", κλαίω και εγώ. Το ξέρω πως δεν το βλέπεις... μα σε διαβεβαιώ πως κλαίω...Δακρύζει η καρδιά μου.
Λες να μην θέλω να σου κάνω το χατήρι; Πίστεψε με, είναι πολύ πιο εύκολο για μένα. Πρέπει όμως να μάθεις. Πρέπει να μάθεις πως στην ζωή δεν περνάει πάντα το δικό μας. Πως πρέπει να προσέχουμε τον εαυτό μας. Πως οι πράξεις μας έχουν και συνέπειες. Πως κάθε τι που λέμε ή πράττουμε επηρεάζει και άλλων τη ζωή όχι μόνο τη δική μας. Πως καμιά φορά πρέπει να πάθεις για να μάθεις.
Για αυτό κλαίω από μέσα μου. Με πληγώνει αφάνταστα που σε πληγώνω, πρέπει όμως να είμαι εγώ δυνατή για να μάθεις. Λυπάμαι για αυτό, μα είναι μέρος του ρόλου μου.
Θέλω όμως και να ξέρεις πως δεν υπήρξε ούτε μια φορά που μετά δεν σε πήρα μια σφιχτή, σφιχτή αγκαλιά και που να μην σου είπα "σε αγαπώ" πολύ.
Είσαι τόσο μικρός ακόμη... οι μεγάλες μας διαφωνίες έπονται.. Σκοπεύω όμως να ακολουθήσω ακριβώς την ίδια τακτική να το ξέρεις. Θα είμαι βράχος αγέρωχος, να σκάνε πάνω μου τα μανιασμένα σου κύματα και όταν θα γαληνεύεις, εγώ θα είμαι εκεί, πάντα, να σε αγκαλιάζω σφιχτά και να σου λέω "σε αγαπώ πολύ" . Όσες γκριμάτσες και αν κάνεις...
Να το ξέρεις.
Το ημερολόγιο μιας μαμάς
Τι ωραια λογια αγαπης! Και πραγματικα οταν κλαινε τα βλεπεις και πρεπει να μην περασει το δικο τους, τοσο το κλαμα δυναμωνει
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ ναι.. Σ ευχαριστώ πολύ Γιώτα μου <3
ΔιαγραφήΚάποτε θα σε ευγνωμονεί για αυτό που κάνεις! Να μεγαλώσει ένα δυνατό και ανεξάρτητο παιδί! Μπράβο Γιάννα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ελπίζω Χριστίνα μου. Ας μην με ευχαριστεί. Απλά ας γίνει οπως λες δυνατός, ανεξάρτητος και να να σέβεται πάντα τον συνάνθρωπο του <3 Σε ευχαριστώ πολύ, πολλά φιλιά!
ΔιαγραφήΕυτυχώς σ΄αυτή την ηλικία, που είναι το μικρούλι σου , ισχύει ακόμα η "απόσπαση της προσοχής"! ένα κόλπο που μου είχε πει κάποτε μια παιδίατρος και "δουλεύει" μια χαρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγαλώνοντας, όντως, αρχίζουν άλλα...πάντως, από την πείρα μου βλέπω πως, όσο πιο ήρεμες εμείς, τόσο πιο ήρεμα και τα παιδιά και οι αντιδράσεις τους. Και επέρχεται και πιο εύκολα η πολυπόθητη ηρεμία...
Πολλά φιλιά, Γιάννα μου!
Αλεξία
Την χρησιμοποιώ και την απόσπαση προσοχής μα δεν πιάνει πάντα. Εγώ έχω το πάρκο του πλεον σαν χώρο σκέψης και time out που λένε και πιάνει αρκετά για την ηλικία του που δεν καταλαβαίνει απόλυτα! Ωστόσο κάθε συμβουλή από μια πολύτεκνη μανούλα είναι παραπάνω από πολύτιμη! Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου! Φιλιά πολλά πολλά!
Διαγραφή