Μια άκρως καλοκαιρινή πρόσκληση!

Μπορεί για μερικούς να είμαι γραφική, υπερβολική, τρελή, όπως θέλετε πείτε το! Η μέρα ωστόσο που με τύφλωσε το πιο πολύχρωμο ουράνιο τόξο, είναι από τις σημαντικότερες μέρες της ζωής μου και σκοπεύω να την γιορτάζω με υπερβολή και πάθος, μέχρι το ίδιο το μαιμούδι να μου πει: "Εντάξει μάνα, φτάνει. Σταμάτα να με ντροπιάζεις- φέτος θέλω απλά να βγω με τους φίλους μου!!" 

Και αυτή η μέρα δεν είναι άλλη από τα γενέθλια αυτού του πιθηκιού που κοντεύει να με τρελάνει! Φέτος κλείνουμε τα τρία και όπως λέω κάθε χρόνο εμείς πάμε με τα χρόνια. Οπότε φέτος θα γίνει τριπλός χαμός! 

Ένα μήνα λοιπόν σχεδόν πριν την μεγάλη μέρα, οι προσκλήσεις έχουν ήδη μοιραστεί. Φέτος, επέλεξε ο ίδιος τους καλεσμένους του, ε και σε μερικούς που ξέχασε έβαλα εγώ το χεράκι μου να τους θυμίσω! 

Το θέμα το είχα αποφασίσει από πέρσι, όταν είχα βρει τα τέλεια party favors σε τιμή σχεδόν κόστους στο τέλος του καλοκαιριού λόγω του ότι έκλεινε η σεζόν. Ήλπιζα να μην επιβληθεί με άλλο θέμα μέχρι τώρα το μαιμούδι και ευτυχώς ήμουν πολύ τυχερή!

Η θάλασσα  είναι πολύ μεγάλο γιατρικό για τον Παναγιώτη και εμένα, και από ότι φαίνεται μεταδώσαμε αυτή την αγάπη και στον Δημήτρη Γεράσιμο αφού ακόμα και καθ' όλη την διάρκεια του χειμώνα, η παραλία είναι αγαπημένος μας προορισμός. Συνεπώς, το θέμα "Μια μέρα στην παραλία" ήταν για όλους μας η ιδανική επιλογή! Και τι μπορεί να χαρακτηρίσει καλύτερα μια μέρα στην παραλία από μια αγαπημένη, άνετη σαγιονάρα;;; 

Αγόρασα λοιπόν εφτά ζευγάρια σαγιονάρες, (15 λοιπόν προσκλήσεις), και με μόλις με 10. 50 λεπτά είχα την πρόσκληση! (και θα την είχα με 7 ευρώ αν είχα τολμήσει να αγοράσω και σαγιονάρες που είχα βρει πέρσι σε προσφορά στο τέλος της σεζόν με ένα μόλις ευρώ το ζευγάρι.) Μετά αγόρασα και μαγνήτες με 6 ευρώ, κόλλησα πάνω σε κάθε σαγιονάρα και έφτιαξα ένα όμορφο αναμνηστικό για το πάρτι μας που θέλω να πιστεύω πως θα στολίσει τα ψυγεία των καλεσμένων μας! Όλα τα υπόλοιπα υλικά τα είχα ήδη από τις χειροτεχνίες που περισσεύουν κατά καιρούς. 

Διάλεξα ένα χαρτί που θυμίζει άμμο, τόσο στο χρώμα όσο και στην υφή, έγραψα χειρόγραφα το κείμενο μου- όπως προτιμώ πάντα μιας και δίνει μια πιο προσωπική αίσθηση- και πολύ απλά σχεδίασα έναν ήλιο και μερικά κύματα! Το τύλιξα και το έδεσα στην σαγιονάρα μας με ένα απλό σχοινί σαν τριχιά. (δεν ξέρω πως το λένε, μα το λατρεύω το είχα χρησιμοποιήσει και πέρσι!) 

Όπως έγραψα και χθες- (και ναι, ναι από εμένα έκλεψε η πονηρή Σουλτάνα την ιδέα για την πρόσκληση της περπατόπιτας, τστστσ!!)- η πρόσκληση είναι κατά κάποιο τρόπο η "σφυγμομέτρηση" του πάρτι ή του εκάστοτε γεγονότος. Δίνει μια ιδέα για το τι θα ακολουθήσει και πόση υπερβολή ή μη,  να προσμένει κάποιος εκείνη την ημέρα. 

Και εμείς ειλικρινά σκοπεύουμε να φέρουμε την παραλία στο μπαλκόνι μας. Πιστέψτε με! Άλλωστε είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για αυτά τα χεράκια που από την πρώτη στιγμή που με ακούμπησαν- εκεί στην μέση στο στήθος λίγο πιο δίπλα από την καρδιά- έγιναν σφραγίδα απόλυτης αγάπης και αφοσίωσης. 

Για αυτά τα χεράκια τα κάνω ΟΛΑ....