Ένα επεισοδιακό και άκρως κατατοπιστικό, bachelorette party...

Ένα bachelorette party στάθηκε η αφορμή αυτή η μάνα να βγει από το σπίτι της- μόνη της- στις δώδεκα η ώρα την νύχτα, (σοκ!),  για να περάσει μια βραδιά σε ένα κλαμπ, (δεύτερο σοκ!),  με έξι ακόμα κορίτσια, (ή μεγαλοκόριτσα αν προτιμάτε- τα λέμε εμείς για να μην τα πείτε εσείς), ένα εκ των οποίων είναι η μέλλουσα νυφούλα μας... 

Αυτή λοιπόν η μάνα, είναι εδώ σήμερα για να σου πει- χωρίς φόβο και πάθος και με πολύ μεγάλη διάθεση για χιούμορ- τι εστί να βγεις για clubbing, (έτσι το λέτε ακόμα τα νέα παιδιά την σήμερον ημέρα;;!), μετά από μια τριετία full time  μητρότητας...

Useless backstage information: Πολλές φωτογραφίες βγήκαν κουνημένες επειδή με την Σουλτάνα κοντράραμε ποιο χέρι θα είναι από πάνω. (αυτή το ξεκίνησε!) Η μόνη καθαρή και τέλεια είναι αυτή που νίκησα εγώ, χεχεχε! Της νύφης εννοείται πως ξεχωρίζει από το πριγκιπικό στέμμα!

Για αρχή ας σταθούμε στο πριν. Κοίμισα το μαιμούδι στις οχτώ για βράδυ. Την ώρα που τον κοίμιζα έπινα  τον τρίτο καφέ της ημέρας διότι ήδη γλάρωνα αργά και σταθερά. Αφού τον έβαλα στο κρεβάτι, έφτιαξα με ευλάβεια τον τέταρτο καφέ και όπως είπα και στον λογαριασμό μου στο instargram, φόρεσα και τις διχαλωτές- demi εποχής- σαγιοναρούλες μου μαζί με τις ροζ πουά σέξυ μαμαδοκαλτσούλες μου, (ναι, ναι μαζί- παραδεχτείτε το όλες το κάνετε πότε πότε), άνοιξα το pc για να blogάρω μπας και καταφέρω να μην κοιμηθώ όρθια και εν τέλει φόρεσα και μια ζακέτα γιατί από την αϋπνία και την κούραση είχα κρυάδες... 

Δέκα η ώρα άρχισα να ετοιμάζομαι, όχι επειδή χρειάζομαι μια αιωνιότητα να συμμαζέψω τα υπέροχα χάλια μου, (μα δεν ντρέπεστε, που πήγε το μυαλό σας!), αλλά επειδή απλά έπρεπε να κάνω κάτι δραστικό για να μην πέσω χωρίς δεύτερη σκέψη για ύπνο και δεν ενημερώσω κιόλας κανέναν και για τίποτα! 

Αφού συνειδητοποίησα ακόμα μια φορά, πόσα από τα Π.Ε (προ εγκυμοσυνών),  ρούχα μου δεν μου κάνουν, επέλεξα το always totally safe black dress- όχι όμως το little, ( γιατί μην γελιόμαστε αυτή η μαμά έχει φτάσει στο extra large νούμερο- έχει ωστόσο πέσει από το xxl , να τα λέμε και αυτά!),  έκανα και smokey eyes, (και ας δάκρυσαν τα μάτια μου από το μολύβι τόσα χρόνια που έχω να βάλω!),  έκανα το γνωστό επιμελώς ατημέλητο χτένισμα στα μαλλιά μου που τόσο μισεί η μητέρα μου, (δηλαδή έλυσα το κότσο- κεφτέ, τα στούπωσα στον αφρό και τα έκανα σπαστά μόνο με τα χέρια μου!), πήρα και μια έξτρα ζακετούλα μαζί, ( μην έχει ψύχρα και την αρπάξω- για τέτοια είμαστε με τριών χρονών παιδί;;). και έφυγα σχεδόν μισή ώρα νωρίτερα από το σπίτι- όχι τίποτε άλλο να βρω parking κοντά στο μαγαζί γιατί δεν είμαστε για αποστάσεις άνω του ενός τετραγώνου τέτοιες ώρες. (και τέτοιες δεκαετίες- μην ξεχνιόμαστε!) 

Μπήκα λοιπόν στο ασανσέρ και το πρώτο που σκέφτηκα είναι πόσο σουρεαλιστικό είναι να βγαίνω από το σπίτι- μόνη- και να κρατάω ένα τόσο δα τσαντάκι μέσα στο οποίο έχω μόνο κλειδιά. κινητό, λεφτά και liposan, (γιατί έχουμε και τις ψυχώσεις μας). Ούτε παγούρι, ούτε μαξιλαράκι παρηγοριάς, ούτε βιβλίο δραστηριοτήτων, ούτε μωρομάντηλα, ούτε κάποια μισή ξεχασμένη μπανάνα- τίποτα! Αμέσως μετά σκέφτηκα πως φοβάμαι να βγω από την είσοδο του σπιτιού μου τέτοια ώρα και να μπω στο αμάξι. Επιχειρώ να ξεχαστώ βγάζοντας μια "αντανάκλαση στον καθρέφτη του ασανσέρ τύπου selfie" και πολύ σύντομα ανακαλύπτω πως είναι μια τέχνη γιατί δεν τα καταφέρνω. Καταλήγω στην κλασσική- από ψηλά- μαμαδοselfie που πάντα κολακεύει και ποτέ δεν παχαίνει! 

Με τα πολλά μπήκα στο αυτοκίνητο χωρίς να μου επιτεθεί ο ψυχοπαθής δολοφόνος με το πριόνι, κοίταξα γλυκόπικρα το άδειο παιδικό καθισματάκι, και έβαλα αγαπημένο Μαχαιρίτσα στο ραδιόφωνο να φτιάξω κέφι. (ναι- με Μαχαιρίτσα φτιάχνω κέφι). Βρίσκω parking σχετικά εύκολα, αλλά όπως πάντα είμαι πρώτη οπότε περιμένω στο αμάξι- γιατί μια ψύχρα την έχει βάλει, μην γελιόμαστε! 'Ηλπιζα το- μοναδικό ομολογουμένως- μαγαζί που είχε βρει  η κουμπάρα μου να έχει ήδη ανοίξει για την χειμερινή σεζόν,(πέσαμε και σε νεκρή περίοδο!), να είναι κάπως κοντά όχι μόνο στα γούστα μας αλλά και το ηλικιακό μας πλαίσιο, (ξέρετε αυτό το κουτάκι στις δημοσκοπήσεις των 35-45), αλλά το γεγονός πως είχε κάνει facebook check in σε αυτό η 22χρονή ξαδέλφη μου, δεν μου έδινε και πολλές ελπίδες...

Περιμένοντας έξω από το μαγαζί τα κορίτσια, ακουγόταν τόσο δυνατά η μουσική- ακόμα και με τις πόρτες κλειστές- που μετάνιωσα που σε αυτό το τόσο δα τσαντάκι δεν πέταξα και κανένα παυσίπονο. Εν τέλει όλες οι σουσουράδες μαζευτήκαμε και μπήκαμε στον...χειρότερο εφιάλτη μου! 

(Να ξεκαθαρίσω πως clubbing δεν έκανα ούτε στα νιάτα μου! Δεν χορεύω, δεν ακούω ξένη χορευτική μουσική και για έναν άνθρωπο με πολλές φοβίες και εμμονές, ένα σκοτεινό μέρος με συνωστισμό και πολύ φασαρία, είναι ήδη εφιάλτης- ακόμα και αν αυτό είναι απλά το υπόγειο μετρό.) 

Εννοείται πως δεν έχουμε χάσει τόσο τα λογικά μας ώστε να μην έχουμε κλείσει "τραπέζι" ώστε να μπορούμε να ξεκουράζουμε το κορμάκι μας, έτσι αμέσως βολευτήκαμε- εγώ πρώτη και καλύτερη! Παραγγείλαμε το ποτό μας, κουβεντιάζαμε ουρλιάζοντας η μια στο αυτί της άλλης- φυσιολογικά πράγματα! 

Πολύ σύντομα λοιπόν συνειδητοποιήσαμε τα εξής: 

• Η μουσική μπορεί να παιχτεί σε αδιανόητα ντεσιμπέλ και να μην πάθεις έμφραγμα ακαριαίως. (μπορεί όμως να βουίζουν τα αυτιά σου μέχρι την επόμενη μέρα!)
•  Κάτω από τέτοιο φωτισμό είναι αδιανόητο να ελέγξεις αν τα ποτήρια είναι καθαρά. (το ρισκάρεις!) 
• Με αυτή την έντονη εναλλαγή φωτορυθμικών στο απόλυτο- κατά τα άλλα- σκοτάδι αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν μπορούν να σου προκαλέσουν κρίση επιληψίας από το πουθενά. 
• Περιμένεις να  αναγνωρίσεις τον ρυθμό ενός τουλάχιστον τραγουδιού.... (και περιμένεις, περιμένεις, περιμένεις...)
• Αμφιβάλλεις για την νοητική κατάσταση των ανθρώπων που θεωρούν μουσική, αυτό το συνεχές...ντάμπα ντούμπα! (ορίστε τώρα μίλησα σαν τον πατέρα μου- οιμέε!)
• Συνειδητοποιείς πως άδικα ανησυχούσες τι θα φορέσεις, έπρεπε να βάλεις απλά το σουτιέν σου με ένα στενό παντελόνι και να πας. (νέα μόδα κορίτσια, ε;!) 
• Νιώθεις τα βλέμματα των εικοσάχρονων και ακούς την εύλογη απορία τους: "Αυτές- τι δουλειά έχουν εδώωωω;;;;)  
• Κάνεις μεγάλο σουξέ αναπαράγοντας τις χορευτικές κινήσεις του τρίχρονου γιου σου! 
• Δεν πίνεις παρά μόνο στα "Στην υγεία σου κουμπάρα!!" γιατί οδηγείς μετά και είπαμε- ένα τρίχρονο σε περιμένει στο κρεβατάκι του- αλλά όλες σε κοροϊδεύουν ότι δεν πίνεις για να μην αναγκαστείς να πας τουαλέτα εκεί. (βρε κορίτσια, βρε κορίτσια, στην ψυχαναγκαστική;;;; Που έχει εκπαιδεύσει από αρχή της πλάσης την ουρήθρα της σε μαραθώνιες κατακρατήσεις;;;;!!) 
• Υποθέτεις ότι τα λεμόνια για τα mohito και τις margaritas, ο μπάρμαν τα κόβει με...τα δόντια του- αφού του ζητάς μαχαίρι να να κόψεις την τούρτα έκπληξη που έκανε η wanna be κουμπάρα, (δηλαδή η Σουλτάνα), στην wanna be νύφη, (δηλαδή η δική μου κουμπάρα!), αλλά αυτός σου δηλώνει πως απλά δεν έχει μαχαίρι!
• Οι μινιατούρες από τα κουτάκια των αναψυκτικών πάνω στην τούρτα με τον ημίγυμνο, (πλαστικό τύπου Κεν Κεν κούκλα), άντρα και πάνω από την επιγραφή "Καλά να πάθεις", σου θυμίζουν αρχικά μπαταρίες και εκφράζεις την απορία σου για το που κολλάνε. (γιατί είπαμε, είσαι μάνα τρίχρονου και αν δεν αλλάξεις μπαταρίες σε ένα παιχνίδι το λιγότερο μια φορά την ημέρα- δεν έχεις κάνει τίποτα!Που αλλού να πάει το δόλιο μυαλό;;;) 
• Όταν βγαίνεις από το μαγαζί, δεν ακούς τον πορτιέρη που σου λέει καληνύχτα. (τα τύμπανα σου καταστράφηκαν!) 
• Μπαίνεις στο αυτοκίνητο να γυρίσεις σπίτι και βάζεις στην διαπασών το Φλασάκι του Μαχαιρίτσα- μην πάθει σοκ ξαφνικά ο οργανισμός από την μουσική σε φυσιολογικά ντεσιμπέλ- αλλά και για να συνεχίσεις το κέφι που έφτιαξες πριν μπεις στο εφιαλτικό άνδρο της ακολασίας! 
• Ανακουφίζεσαι που ούτε στην επιστροφή στο σπίτι δεν σου επιτίθεται ο ψυχοπαθής δολοφόνος με το πριόνι και πέφτεις με την μια στο μαλακό μαξιλάρι σου αδιαφορώντας αν τα smokey eyes σου ξεβάψουν πάνω στην αγαπημένη σου μαξιλαροθήκη. Προτιμάς να βάλεις πλυντήριο την επόμενη παρά να σπαταλήσεις ένα ακόμα λεπτό στο μπάνιο σου! 
• Αποκοιμιέσαι ευχόμενη να μην ξυπνήσει εντελώς αξημέρωτα το μαιμούδι σου!!! (not) 

Πέρα από όλη την αστεία πλευρά αυτού του επεισοδιακού bachelorette party, ήταν μια μοναδικά ευχάριστη εμπειρία να βγαίνω με τα κορίτσια μου, όπως παλιά, ακόμα και αν δεν μας πήγαν όλα κατ' ευχήν! Είναι ωραίο να βλέπεις πως we've still got it- ακόμα ξέρουμε να διασκεδάζουμε έστω και στο ρελαντί, ακόμα γελάμε δυνατά και με την καρδιά μας, ακόμα αδιαφορούμε πλήρως για το τι μπορεί να πιστέψει κάποιος για μας. Στην τελική είναι πολύ ωραίο να ακούς τον άντρα σου να σου λέει πριν φύγεις: " Πού σε αφήνω να βγεις τέτοια ώρα και τόσο κούκλα, μου λες;"  (το καταγράφω για να μην το αρνηθεί στο μέλλον!! 14 years and we still got the heat!) 

Κουμπαρούλα μου, ξέρω πως ξέρεις πως για ελάχιστα άτομα θα έκανα αυτή την υπέρβαση. Για σένα όλα. Γιατί το αξίζεις και με το παραπάνω. Γιατί έχουμε περάσει μοναδικές και ατελείωτες στιγμές μαζί και δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω αυτή την συγκεκριμένη στιγμή της ζωής σου! Ραντεβού στο, age appropriate,   bridal shoer και φυσικά στην μεγάλη μεγάλη μέρα! (θα το κάψουμε λέμε!) 

Οφείλω να αναγνωρίσω φιλική συμμετοχή σε αυτή την ανάρτηση της "δεν υπάρχεις λέμε" Αρετής, που όλο το βράδυ μου πάσαρε απλόχερα έμπνευση! Ως μανούλα ενός τρίχρονου και ενός σχεδόν δίχρονου- ταυτιστήκαμε απόλυτα! (της Σουλτάνας δεν της αναγνωρίζω συμμετοχή- έτσι για να την τσιτώσω...χιχιιχιι- όχι ότι με διαβάζει!!!)