Ακόμα πιο κοντά στο δικό μας Πάσχα...

Πόσα χωρέσαμε μέσα σε δυο βδομάδες; Πόσες στιγμές και αναμνήσεις. Πόσες μικρές μεγάλες στιγμές; 

Συνεχίζοντας σταθερά την προσπάθεια μου να δημιουργήσω το δικό μας Πάσχα, κάθε χρόνο είναι και καλύτερα. Κάθε χρόνο απομακρύνομαι από δική μου ανάγκη να αναβιώσω τις αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων και προσθέτω μικρές πινελιές- όλες χρωματισμένες από τα δικά μας βιώματα- στις αναμνήσεις όχι μόνο των παιδικών χρόνων του Δημήτρη Γεράσιμου μα και στις αναμνήσεις τις δικές μας ως οικογένεια. 

Πέρα από το κυνήγι αυγών που έχουμε πλέον καθιερώσει και που συνήθως κάνουμε αρχή της Μεγάλης Σαρακοστής, από εκεί και πέρα επικεντρωνόμαστε κυρίως σε έθιμα και παραδόσεις, ανάλογες δραστηριότητες και παραμύθια, ενώ την εβδομάδα πριν την Μεγάλη Εβδομάδα κορυφώνονται οι ετοιμασίες... 

Τα μπαλκόνια γεμίζουν χρώμα και διακοσμητικά που εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε! Γιατί να αγοράσουμε έτοιμα του εμπορίου όταν μπορούμε να φτιάξουμε τα δικά μας και να είναι μοναδικά; Φυτεύουμε και τα τελευταία λουλούδια της άνοιξης έτσι ώστε να την υποδεχτούμε με όση περισσότερη επισημότητα μπορούμε... 

Ετοιμάζουμε τα δωράκια μας- όχι μόνο για την δασκάλα μας στο μάθημα μουσικής έκφρασης μα και για τα κορίτσια που με τόση αγάπη μας υποδέχονται πάντα σε αυτό- γιατί τις αγαπάμε πολύ και αυτές. Το ίδιο και την νταντά της βρωμούσας μας, που μας φροντίζει εξίσου στις επισκέψεις μας- ένα δωράκι προορίζεται πάντα για αυτήν... Δεν χρειάζεται να ξοδέψουμε μια περιουσία. Όχι. Χρειάζεται μόνο να ξοδέψουμε μπόλικη φαντασία και λίγο χρόνο από την μέρα μας για να τα κάνουμε όλα πιο προσωπικά... 

Το δωράκι για την γλυκιά μας την κ. Γιώτα το εμπνεύστηκα από το Σοφάκι μου εδώ. To μαιμουδάκι επιμελήθηκε την κάρτα με πολύ αγάπη και νομίζω πως δεν υπάρχει πολυτιμότερο δώρο από αυτό... 

Στα κορίτσια έβαλα μικρές τσαχπινιές ανάλογα με κουβέντες που έχουμε κάνει ή με το τι μου έχουν εμπνεύσει... 

Με ένα όμορφο αμπαλάζ, τα δωράκια απογειώνονται... Να- με μόλις λίγα και απλά πράγματα δώσαμε μεγάλα χαμόγελα... 

Το Σαββατοκύριακο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα η κουζίνα παίρνει φωτιά με τις πρώτες δόσεις τσουρεκιών και πασχαλινών κουλουριών- τα οποία αμπαλάρονται επίσης με αγάπη και μοιράζονται όλα... (οι ζωγραφιές του μαιμουδιού σχεδόν απαραίτητο συνοδευτικό...) 

Πόσα δωράκια λάβαμε και πόσα ακόμα στείλαμε με τόση αγάπη... Τιμήσαμε όλα τα δώρα αγάπης που λάβαμε... 

Όπως η νονά μας ποτέ δεν μας ξεχνάει και πάντα κάνει το καλύτερο για μας, έτσι και εμείς την φροντίζουμε ετοιμάζοντας ένα ξεχωριστό δωράκι για την ίδια πασπαλισμένο επίσης με πολύ πολύ αγάπη... 

Μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα μας φέρνει πάντα και η ίδια τα υπέροχα δωράκια μας... 

Μεγάλη Εβδομάδα προσπαθούμε να πηγαίνουμε στην εκκλησία καθημερινά. Από όταν το μαιμούδι ήταν μόλις εννιά μηνών  και τον είχα κουλουριασμένο στο sling,  μέχρι και σήμερα που κάθεται ήσυχος και υπομονετικός χαζεύοντας το βιβλιαράκι του παρότι δεν μπορεί να διαβάσει ακόμα- το να πηγαίνουμε στις ξεχωριστές αυτές λειτουργίες είναι για μένα πολύ σημαντικό. Ακόμα και αν μια μέρα είναι "δύσκολη" και χρειαστεί να κάτσουμε στο προαύλιο χώρο και να ακούμε από εκεί πιο χαλαροί την Θεία λειτουργία, το προτιμώ από το να μην πάμε καθόλου. 

Μεγάλη Πέμπτη βάφουμε τα αυγά μας και παίρνουμε από την νονά μας ακόμα μια λαμπάδα... Πολύ ξεχωριστή. Για το αγγελουδάκι μας... Γιατί έτσι είναι η δική μας η νονά. Ξεχωριστή και η ίδια... 

Μεγάλο Σαββάτο το σπίτι γίνεται ακόμα πιο γιορτινό- η αποκορύφωση όλης της Σαρακοστής φτάνει... Φτιάχνω και την τελευταία δόση τσουρεκιών και το αγαπημένο μου γλυκό για να συνοδεύσει το Κυριακάτικο τραπέζι- κέρασμα δικό μας όπου είμαστε καλεσμένοι. 

Φέτος είχαμε την τιμή- για τρίτη χρονιά- να είμαστε καλεσμένοι της Σουλτάνας και του καλοπαντρεμένου- του γαμπρού μου ντε!- στο χωριό του δεύτερου. Έχει ένα υπέροχο σπιτικό με μια αξιοζήλευτη αυλή στην οποία τα πιτσιρίκια μπορούν να αλωνίσουν χωρίς κανένα απολύτως φόβο! Η δε αδελφή μου πάντα προσέχει και την παραμικρή λεπτομέρεια, πράγμα που δίνει μια ακόμα πιο ξεχωριστή και γιορτινή αύρα στην ημέρα. Ο δε γαμπρός μου έχει αποδειχθεί πολύ καλός ψήστης- το κοκορέτσι του το περιμένω πάντα με αγωνία.!

Γεμίσαμε θετική ενέργεια και διάθεση, μπόλικες κουβέντες, γέλια, παιχνίδια και όμορφες εικόνες και αναμνήσεις... 

Δεν πιστεύω να νομίζατε πως δεν θα παίζαμε ένα prive egg hunting την Κυριακή του Πάσχα;; Φυσικά και παίξαμε και το διοργανώσαμε στο πι και φι με ότι είχαμε! Τα μικράκια μας πέρασαν υπέροχα! 

Το πιο υπέροχο κομμάτι του Πάσχα ήταν πως είχαμε τον μπαμπά μας πιο πολύ σπίτι μαζί μας από ότι συνήθως και το εκμεταλλευτήκαμε δεόντως. Με μπόλικα καφεδάκια και παιχνίδι στο στολισμένο μπαλκόνι μας- κάποιο απόγευμα μάλιστα το μαιμούδι ήθελε να κρύψει σοκολατένια αυγά στις γλάστρες για να τα βρούμε εμείς- δεν σας συζητώ τι έγινε αφού τόσο ο Παναγιώτης όσο και εγώ είμαστε πολύ ανταγωνιστικοί- κανένα "εκπαιδευτικό" όφελος δεν είχε αυτό για το παιδί μας, πέρα από πολλά γάργαρα γέλια- ενώ χορτάσαμε βόλτες στην εξοχή και στην θάλασσα όπου τα πικ νικ με τόσα φαγητά που μας γέμισαν μετά το Πασχαλινό τραπέζι, είχαν την τιμητική τους! 

Όσο για μένα; Ήταν ένα σημαδιακό Πάσχα για μένα. Ξεχωριστό. Ένα που δεν λυπήθηκα στιγμή για όσα έχουν πια αλλάξει από το αγαπημένο παρελθόν στην αυλή των παιδικών μου χρόνων... Όχι. Μονάχα χάρηκα για τις όμορφες οικογενειακές παραδόσεις που δημιουργούμε, για το πάθος μας να ζούμε τα πάντα με χαμόγελο και αισιοδοξία για το ότι φροντίζουμε οι μυρωδιές και οι εικόνες να μην λείψουν από αυτή την μαιμουδοκαρδιά. Και για αυτό και μόνο, αγαπώ το δικό μας πια Πάσχα. 

Αλλά και το δικό μου Πάσχα. Αυτό που απλά αναπολώ πια -με μια γλυκιά νοσταλγία- τις μυρωδιές και τις εικόνες που γέμισα εγώ ως παιδί, που ακόμα και τώρα παρατηρώ και εκτιμώ- τρία χρόνια πριν την τέταρτη δεκαετία της ζωής μου-  αυτές τις μικρές μαγείες της ζωής όπως ένα τόσο δα λουλούδι, τον καταγάλανο ουρανό,  που μπορεί ακόμα να με μαγέψει βαθιά το φως που πέφτει μέσα στο σπιτικό μου και λούζει το βάζο με τα λουλούδια μου, που ακόμα 
λαχταρώ την σοκολατένια λιχουδιά που θα μου φέρει η μητέρα μου το Πάσχα... 

Μα περισσότερο από όλα, το ότι έφτασα σε ένα σημείο που όταν οι ακτίνες του ήλιου λούζουν εμένα, νιώθω μια ζεστασιά πέρα από την αναμενόμενη... Που κατάφερα να γλυκάνω τόσο τον πόνο μου και την ψυχή μου ώστε να νιώθω τα χάδια από τα αγγελούδια μου... Δεν έχω να κάνω τίποτα περισσότερο από το να στραφώ προς τον ουρανό- κατάματα στον ήλιο- και να αφεθώ... 

Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά με υγεία πάνω από όλα. Σωματική, ψυχική και πνευματική.