Στην εφηβεία μου είχα πάθει εμμονή με τις κατασκευές με πηλό και cernit. Ξόδευα ώρες ολόκληρες να δημιουργώ ότι μπορούσα να φανταστώ- μέχρι και mini προτομές έφτιαχνα- και είτε τα χάριζα, είτε τα κρατούσα η ίδια για να στολίσω το δωμάτιο μου.
Πολύ νωρίς λοιπόν μύησα και το μαιμούδι στην μαγεία του πηλού, ακόμα και αν αρχικά το μόνο που μπορούσε να κάνει είναι να τον περιεργάζεται και να νιώθει την αφή του. Πλέον είναι τόσο εξοικειωμένος με την διαδικασία που πολύ συχνά θα φτιάξουμε μικρές ή μεγάλες δημιουργίες που συνήθως χαρίζουμε.
Πρόσφατα σκέφτηκα να φτιάξουμε κάτι πιο "πρακτικό" από πηλό. Θυμήθηκα όλες αυτές τις όμορφες τρίλιζες που βλέπω τα καλοκαίρια στα νησιά με ζωάκια και άλλα πρωτότυπα και αποφάσισα να φτιάξουμε μια δική μας μοναδική τρίλιζα.
Ο Δημήτρης Γεράσιμος εκστασιάστηκε αφού η τρίλιζα είναι από τα αγαπημένα του παιχνίδια και ας μην παίζει καθόλου δίκαια το ομολογώ! Αυτή την φορά ήθελα να το επιχειρήσει κατά κύριο λόγο μόνος του- η δική μου βοήθεια θα γινόταν στα απολύτως απαραίτητα.
Έτσι και έγινε.
Διάλεξε μόνος του τι σχήμα θα είχαν τα "πιόνια" μας, όπως και τα χρώματα. Τα έκοψε με τα κουπ πατ και τα έβαψε εντελώς μόνος του. Χρειάστηκε βοήθεια στην βάση φυσικά την οποία έφτιαξα εγώ, μα την έβαψε ο ίδιος. Μάλιστα παρότι η διαδικασία κράτησε τρεις μέρες για να βαφτούν σωστά όλα από όλες τις πλευρές, είχε την υπομονή και κυρίως την αντίληψη πως έτσι ακριβώς πρέπει να γίνει. Δεν "διόρθωσα" απολύτως τίποτα. Το άφησα όπως ακριβώς το θεώρησε ο ίδιος ολοκληρωμένο.
Κάπως έτσι φτιάξαμε την δική μας μοναδική τρίλιζα από πηλό. Που μπορεί να μην είναι αντικειμενικά τέλεια, μα πιστέψτε με, στα δικά μας μάτια είναι παραπάνω από τέλεια αφού όχι μόνο την έφτιαξε σχεδόν εξολοκλήρου το τετράχρονο αγόρι μου, (κουκουβά), μα περάσαμε και πολλές ώρες μαζί δημιουργώντας κάτι αποκλειστικά δικό μας.
Τα μόνα tips που έχω να δώσω αφού η κατασκευή είναι αφάνταστα απλή, είναι να κόψετε πρώτα τα πιόνια ώστε να ξέρετε τι μέγεθος πρέπει να έχει η βάση και να φτιάξετε την βάση πάνω σε λαδόκολλα ώστε να ξεκολλήσει εύκολα όταν στεγνώσει. Εγώ την πάτησα και χρειάστηκε να κολλήσω την "αποδομημένη" πλέον βάση μας σε ένα χαρτόνι.
Από εκεί και πέρα συνιστώ άφθονο παιχνίδι και τα στραβά μάτια σε όποιο μαιμούδι προσπαθεί να ¨κλέψει" την νίκη!
Και φυσικά να αφήσετε την φαντασία σας να οργιάσει ώστε να προκύψουν και άλλα παιχνίδια- όρια δεν υπάρχουν! Εμείς λόγου χάρη, βάζουμε συχνά στο παιχνίδι και την οικογένεια σαλίγκαρων που μένουν στο μπαλκόνι μας- τα οποία όλως τυχαίως έχουν τα ίδια ονόματα με μας! (μα άκου να δεις τώρα!) Ή απλά παίζουμε την μονή τρίλιζα, αυτή δηλαδή που όλα τα πιόνια είναι ίδια βρε αδελφέ!
Μην το σκέφτεστε στιγμή! Αγοράστε λίγο πηλό και φτιάξτε τις δικές σας μοναδικές δημιουργίες!
Πολύ νωρίς λοιπόν μύησα και το μαιμούδι στην μαγεία του πηλού, ακόμα και αν αρχικά το μόνο που μπορούσε να κάνει είναι να τον περιεργάζεται και να νιώθει την αφή του. Πλέον είναι τόσο εξοικειωμένος με την διαδικασία που πολύ συχνά θα φτιάξουμε μικρές ή μεγάλες δημιουργίες που συνήθως χαρίζουμε.
Πρόσφατα σκέφτηκα να φτιάξουμε κάτι πιο "πρακτικό" από πηλό. Θυμήθηκα όλες αυτές τις όμορφες τρίλιζες που βλέπω τα καλοκαίρια στα νησιά με ζωάκια και άλλα πρωτότυπα και αποφάσισα να φτιάξουμε μια δική μας μοναδική τρίλιζα.
Ο Δημήτρης Γεράσιμος εκστασιάστηκε αφού η τρίλιζα είναι από τα αγαπημένα του παιχνίδια και ας μην παίζει καθόλου δίκαια το ομολογώ! Αυτή την φορά ήθελα να το επιχειρήσει κατά κύριο λόγο μόνος του- η δική μου βοήθεια θα γινόταν στα απολύτως απαραίτητα.
Έτσι και έγινε.
Διάλεξε μόνος του τι σχήμα θα είχαν τα "πιόνια" μας, όπως και τα χρώματα. Τα έκοψε με τα κουπ πατ και τα έβαψε εντελώς μόνος του. Χρειάστηκε βοήθεια στην βάση φυσικά την οποία έφτιαξα εγώ, μα την έβαψε ο ίδιος. Μάλιστα παρότι η διαδικασία κράτησε τρεις μέρες για να βαφτούν σωστά όλα από όλες τις πλευρές, είχε την υπομονή και κυρίως την αντίληψη πως έτσι ακριβώς πρέπει να γίνει. Δεν "διόρθωσα" απολύτως τίποτα. Το άφησα όπως ακριβώς το θεώρησε ο ίδιος ολοκληρωμένο.
Κάπως έτσι φτιάξαμε την δική μας μοναδική τρίλιζα από πηλό. Που μπορεί να μην είναι αντικειμενικά τέλεια, μα πιστέψτε με, στα δικά μας μάτια είναι παραπάνω από τέλεια αφού όχι μόνο την έφτιαξε σχεδόν εξολοκλήρου το τετράχρονο αγόρι μου, (κουκουβά), μα περάσαμε και πολλές ώρες μαζί δημιουργώντας κάτι αποκλειστικά δικό μας.
Τα μόνα tips που έχω να δώσω αφού η κατασκευή είναι αφάνταστα απλή, είναι να κόψετε πρώτα τα πιόνια ώστε να ξέρετε τι μέγεθος πρέπει να έχει η βάση και να φτιάξετε την βάση πάνω σε λαδόκολλα ώστε να ξεκολλήσει εύκολα όταν στεγνώσει. Εγώ την πάτησα και χρειάστηκε να κολλήσω την "αποδομημένη" πλέον βάση μας σε ένα χαρτόνι.
Από εκεί και πέρα συνιστώ άφθονο παιχνίδι και τα στραβά μάτια σε όποιο μαιμούδι προσπαθεί να ¨κλέψει" την νίκη!
Και φυσικά να αφήσετε την φαντασία σας να οργιάσει ώστε να προκύψουν και άλλα παιχνίδια- όρια δεν υπάρχουν! Εμείς λόγου χάρη, βάζουμε συχνά στο παιχνίδι και την οικογένεια σαλίγκαρων που μένουν στο μπαλκόνι μας- τα οποία όλως τυχαίως έχουν τα ίδια ονόματα με μας! (μα άκου να δεις τώρα!) Ή απλά παίζουμε την μονή τρίλιζα, αυτή δηλαδή που όλα τα πιόνια είναι ίδια βρε αδελφέ!
Μην το σκέφτεστε στιγμή! Αγοράστε λίγο πηλό και φτιάξτε τις δικές σας μοναδικές δημιουργίες!
Φανταστική η τριλιζα σας Γιαννα μου!!! Ειστε καταπληκτικοι μαμα και γιος!! Πολλά πολλά φιλιά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιλάει η έμπνευση η ίδια!! Μεγάλη αγκαλιά!
ΔιαγραφήΚαλά! όλοι μας έχουμε περάσει φάση τρίλιζας!! χα χα χα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία η δική σας! ολοζώντανα χρώματα! ε εντάξει τώρα κι αν δεν παίζουμε δίκαια τι σημασία έχει;;;
Ναι μωρέ τι σημασία έχει;;; Άτιμο μαϊμουδακι!! 😉❤
Διαγραφήτελειοοοο μπραβο σας για την ιδεα!!!! καλα να είστε!!φιλια ΄πολλλλλαααααα Μαρια
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Μαρία μου!
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά πολλά!
Διαγραφή