Κυριακή 10 Απριλίου 2016

Το δικό μου διαδίκτυο και η μαγεία του...

Θέλω εδώ και πολύ καιρό να γράψω για την μαγεία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης- έτσι όπως τα αντιλαμβάνομαι εγώ από όταν ξεκίνησα αυτό το blog. Από όταν με πολύ πάθος και λίγο φόβο ανοίχτηκα τόσο  σε κόσμο που δεν γνώριζα προσωπικά, για θέματα πολύ προσωπικά. 

Καλώς ή κακώς το διαδίκτυο έχει μπει οριστικά στην ζωή μας και το θέμα πλέον για μένα δεν είναι αν θα συμμετάσχεις σε αυτό, αλλά με ποιο τρόπο θα συμμετάσχεις. Πόσο θα το αφήνεις να σε επηρεάζει, πόσο να σε ορίζει και πόσο χρόνο θα διαθέτεις για αυτό. 

Όχι, δεν θα ασχοληθώ με τις παγίδες τους και όλο αυτόν τον αρνητισμό, όχι μόνο διότι έχουν ειπωθεί ήδη, αλλά κυρίως διότι στις δικές μας ηλικίες είναι καθαρά στο χέρι μας να το χειριστούμε όλο αυτό. Μα κυρίως επειδή πιστεύω πραγματικά στα θετικά του αρκεί να μπαίνει μέσα στα ρεαλιστικά του πλαίσια. 

Στην αρχή όλη αυτή η μαγεία δεν φαίνεται. Όπου και αν συστήνεσαι, είτε σε bloggers είτε απλά στον αναγνώστη, όλοι σε παρατηρούν και αρχίζουν να παρακολουθούν το στυλ σου, τον τρόπο σκέψης σου, την συνέπεια σου στην επαφή μαζί τους. Εάν όλα αυτά τους αγγίζουν ή απλά τους ευχαριστούν, τότε αρχίζει η αλληλεπίδραση. 

Και εκεί αρχίζει η μαγεία. 

Για μένα η αρχή έγινε με άλλες bloggers. Μέσω των blog τους και των δικών τους καταθέσεων ψυχής, εμπειριών, ιδεών, γνώρισα υπέροχες μανούλες με τις οποίες μοιραζόμασταν τις ίδιες ανησυχίες, τις ίδιες σκέψεις, την ίδια τρέλα για κατασκευές, δημιουργία μοναδικών στιγμών από το τίποτα, την ίδια τρέλα για καταγραφή κάθε στιγμής της ζωής μας φωτογραφικά και τόσα μα τόσα ακόμη...

Αυτά τα κοινά ενδιαφέροντα  έγιναν προσωπικές επαφές μέσω μηνυμάτων, τηλεφωνημάτων, αν ζούσα πιο κοντά τους, θα είχαν σίγουρα υπάρξει και κατά πρόσωπο συναντήσεις. 'Εχουν υπάρξει φορές που έχω λάβει περισσότερο ενδιαφέρον για μια προσωπική κρίση από τις διαδικτυακές μου φιλίες παρά τις "πραγματικές". (σε εισαγωγικά διότι για μένα πραγματικά είναι και τα δυο είδη φιλίας, απλά εννοώ τις κατά πρόσωπο φιλίες μου). Έχω λάβει υπέροχες εκπλήξεις και δωράκια, από bloggers που με γνωρίζουν μόνο μέσω του διαδικτύου, έτσι απλά γιατί διάβασαν κάτι που έγραψα, ή είδαν κάτι που τις έκανε να με θυμηθούν. Έχω λάβει βοήθεια για να ξεπεράσω κάποιο τεχνικό πρόβλημα στο blog, μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα στερώντας από μια κουρασμένη μανούλα τον τόσο πολύτιμο ύπνο, απλά επειδή υπάρχει αυτή η αλληλεγγύη  και κατανόηση. Στην τελική έχω λάβει άμεση απάντηση από 15 άτομα των οποίων την κρίση εμπιστεύομαι για το πως φαίνονται καλύτερα τα  μπισκότα με ζαχαρόπαστα που φτιάχνω, την στιγμή ακριβώς που τα φτιάχνω! (μεγάλο θέμα για μια blogger, μην γελάτε σας βλέπω!).  Και όλα αυτά τα έχω κάνει και εγώ με την σειρά μου, νιώθοντας μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Δεν χρειάζεται να σας ονοματίσω όλες, νομίζω ξέρετε πολύ καλά ποιες είστε... 

Μετά, λόγω της ιστορίας μας,  ξεκίνησε αυτό που με συγκλόνισε περισσότερο από όλα μιας και πρόκειται για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, όπου το μόνο βέβαιο είναι πως πρέπει να έχεις κερδίσει την εμπιστοσύνη αυτού που σε ακολουθεί για να σε προσεγγίσει. Ξεκίνησα να λαμβάνω μηνύματα και email από μανούλες αγγέλων. Κάθε ένα από αυτά , καρφί και φιλί ταυτόχρονα στην καρδιά μου. Καρφί διότι πόνεσα για κάθε μια από αυτές τις απώλειες ξεχωριστά, φιλί διότι εκτίμησα βαθιά κάθε μικρή ή μεγάλη εξομολόγηση. Χωρίς καμία επίσημη γνώση επί του θέματος, μόνο με την δική μου εμπειρία να μου βαραίνει την πλάτη, προσπάθησα να χειριστώ κάθε περίπτωση όσο πιο σωστά μπορούσα, πολλές φορές εις βάρος της δικής μου ψυχολογίας. Θέλω να πιστεύω πως τα έχω καταφέρει. Και κρίνοντας από την αγάπη που μου δείχνουν διαρκώς οι μανούλες μου από τον δικό μας κύκλο αγάπης, η μαγεία είναι η πιο απτή και η πιο συγκινητική. 

Έπειτα ήρθε ο περιστασιακός ή καθημερινός επισκέπτης- αυτός χωρίς  δικό του blog και χωρίς κάποια δυσάρεστη εμπειρία να μας συνδέει- ο οποίος όμως χρειάστηκε λίγο παραπάνω χρόνο να εμπιστευτεί και να ανοιχτεί. Τώρα πια έχω τακτικούς ακολούθους, τόσο της σελίδας όσο και του blog  που όχι μόνο θα σχολιάσουν δημόσια, μα θα μου στείλουν και προσωπικό μήνυμα, λέγοντας μου και αυτοί με την σειρά τους μικρές στιγμές της καθημερινότητας τους, δείχνοντας μου μέχρι και φωτογραφίες των παιδιών τους- κίνηση που για μένα σημαίνει εμπιστοσύνη και με τιμά περισσότερο από κάθε άλλο συναίσθημα απέναντι μου

Τέλος υπάρχουν και οι δικοί σου άνθρωποι, αυτοί που ξέρεις πως κάποιες φορές γνωρίζουν μέχρι και το ύφος που είχες την ώρα που έγραφες κάτι- και η αλήθεια είναι πως χαμογελώ λίγο πιο πλατιά όταν βλέπω ένα οικείο όνομα κάτω από ένα ποστ μου...

Στην αρχή θυμάμαι να παλεύω να αυξήσω τις προβολές του blog, να κοιτάω τα στατιστικά και να επιχειρώ να αυξήσω και τους ακολούθους στην fb σελίδα μου. Έβαζα πολλές εικόνες με quotes ή σχετικές με την μητρότητα οι οποίες διαπίστωσα πως προσελκύουν μεγάλο κοινό και περίμενα με πολύ χαρά κάθε κοινοποίηση από άλλες μεγάλες σελίδες. Όλα αυτά φυσικά είναι απολύτως φυσιολογικά και ένας τρόπος για να υπάρξει μια σχετική απήχηση που αργά και σταθερά θα φέρει κόσμο στην σελίδα σου που τον αφορούν όσα έχεις να πεις. 

Όταν ωστόσο ξεπέρασα τους 1000 ακολούθους άρχισα να διαπιστώνω, πως όλα αυτά τα νούμερα δεν έχουν  και τόση αξία αν δεν είναι πραγματικά. Τι εννοώ; Δεν έχει τόση σημασία αν δεν είναι ενεργοί ακόλουθοι που έχουν κάτι να πουν και οι ίδιοι, ή έχεις μια κάποια ανταπόκριση πως αυτό που μοιράζεσαι,  τους αγγίζει. Είναι όμως ένα απαραίτητο βήμα για να έρθεις πιο εύκολα, πιο κοντά και σε άλλους ανθρώπους που ακόμα δεν σε έχουν ανακαλύψει. 

Αυτή την εποχή με παρά 100, 5000 ακολούθους στην σελίδα στο fb, και περίπου 10000 προβολές το μήνα στο blog, αυτό που έχω να πω είναι πως όλα αυτά τα νούμερα είναι ουτοπικά, σχεδόν άχρηστα εφόσον δεν "εμπορεύομαι" κάτι και πως εμένα με αγγίζουν αυτοί οι 2, 5, 10, 40 άνθρωποι των οποίων τα ονόματα βλέπω κάτω από τα ποστ μου, είτε σε μορφή like, είτε σε σχόλιο. Με αγγίζουν αυτοί οι άνθρωποι που στα πιο προσωπικά μου κείμενα, σε αυτά που καταθέτω ένα κομμάτι της ψυχής μου, μοιράζονται με την σειρά τους μια δική τους σκέψη, μου προσφέρουν λίγα λόγια κατανόησης πάντα με σεβασμό, μου κάνουν την τιμή να δώσουν λίγη και από την δική τους την ψυχή, λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους  σε μένα. 

Θυμάμαι, δεν ήταν ούτε ένα μήνα ανοιχτό το blog όταν στα απειροελάχιστα σχόλια που είχα τότε κάτω από τις αναρτήσεις μου, έλαβα ένα τρομερά αγενές, ανήθικο και προκλητικό σχόλιο και μάλιστα στην πιο "ευαίσθητη" μου ανάρτηση. Το σχόλιο ήταν φυσικά ανώνυμο και έγραφε επί λέξη: "Με αηδιάζεις". Σοκαρίστηκα τόσο πολύ, στεναχωρήθηκα τόσο πολύ, σκεφτόμουν- ποιος μπορεί να γράφει κάτι τέτοιο κάτω από μια τέτοια κατάθεση ψυχής; Ήμουν να σκάσω και μάλιστα ένα βήμα πριν πατήσω delete στο blog. Φυσικά το σχόλιο το διέγραψα και δεν απάντησα ποτέ- αλλά το συζήτησα με τον Παναγιώτη ο οποίος μου είπε πως όταν επιλέγεις να εκτεθείς, επιλέγεις να εκτεθείς σε όλα. Και στα καλά και στα κακά. Και πως σίγουρα δεν άξιζε να σταματήσω κάτι που με ευχαριστεί τόσο πολύ για ένα τόσο φανερά κακεντρεχές σχόλιο που απλά ήθελε να προκαλέσει. 

Ευτυχώς- για μένα, για σας δεν ξέρω(!)- το blog δεν το διέγραψα. Αντίθετα το έκανα κάθε μέρα όλο και πιο δικό μου. Και πήρα τόση πολύ θετική ενέργεια, αγάπη και μαγεία που ποτέ δεν περίμενα και με συγκινεί βαθιά. Αλήθεια βαθιά- όσο γλυκανάλατο και αν σας ακούγεται αυτό. 

Πολλές φορές εύχομαι να είχα αγαπήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πιο νωρίς, τότε που υπήρξα κλινήρης για 15 συνολικά μήνες της ζωής μου και πάλευα με σκέψεις, αγωνίες, εφιάλτες, τότε που πάλευα με τον ίδιο μου τον εαυτό. Πόση συντροφιά θα είχα εκείνες τις απελπιστικές ώρες που βυθιζόμουν στα σκοτάδια, πόσες γυναίκες θα είχα βρει με παρόμοιες εμπειρίες που θα μου έδιναν συμπαράσταση, δύναμη, ελπίδα; 

Σαν άνθρωπος λοιπόν που άργησε πολύ να εκτιμήσει όλο αυτό το καινούργιο δεδομένο στην ζωή μας, σαν άνθρωπος που προέρχεται από μια γενιά που είδε για πρώτη φορά υπολογιστή στο τέλος της εφηβείας, σας βεβαιώνω πως- αν φροντίζετε να "φιλτράρετε" όσα διαβάζετε, να αγνοείτε επιδεικτικά αγενείς και προκλητικές προσεγγίσεις και να μην φοβάστε να επικοινωνήστε μέσω αυτού του μέσου- μόνο θετικά έχει να προσφέρει στην ζωή σας όλη αυτή η κοινωνική δικτύωση. 

Όπως όμως σε κάθε τομέα της ζωής μας, έτσι και σε αυτόν, για να βρεις την μαγεία πρέπει να την ψάξεις... Και εγώ σίγουρα ψάχνω κάθε μικρό σημάδι μαγείας κάθε λεπτό και στιγμή... Εσύ;




19 σχόλια:

  1. Πολύ αληθινά όσα λες Γιάννα.
    Ο κόσμος του διαδικτύου δεν έχει αρχή και τέλος, το ίδιο κι οι πληροφορίες που δεχόμαστε και δε προλαβαίνουμε να επεξεργαστούμε... Το θέμα είναι αυτό ακριβώς που είπες: να επιλέγουμε εμείς με ποιο τρόπο θα χειριστούμε το διαδίκτυο. Και πολύ σωστά είπες πως είμαστε σε ηλικία που μπορούμε να το κάνουμε!
    Εγώ έχω ξεκινήσει το δικό μου το μπλογκ έξι μήνες περίπου.... τα όσα κερδίζω είναι πολλά πάρα πολλά! Προσπαθώ να μαθαίνω, να παίρνω ιδέες, να αλλάζω σκέψεις ιδέες και συναισθήματα... να νιώθω πως σε αυτά που αισθάνομαι και πιστεύω δεν είμαι μόνη.
    Είσαι από τα πρώτα μπλογκ που ξεχώρισα! Με μια χριστουγεννιάτικη ανάρτηση για ένα τσόχινο δέντρο! Αγάπησα τη φωτογραφία με τα μαιμουδίσια πατουσάκια!
    Χαίρομαι που σε γνώρισα!! και που είσαι εδώ να καταθέτεις ένα κομμάτι της ψυχής σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έξι μήνες και δίνεις την αίσθηση πως απλά είχες γεννηθεί για αυτό. Αν δεν το γνώριζα δεν θα το διαπίστωνα... Με τιμά που με είχες ξεχωρίσει εξαρχής, τα αισθήματα είναι αμοιβαία και στο έχω ξαναπεί. Εαν μου το έλεγες παλαιότερα δεν θα το πίστευα πως θα κατέληγα να δω την μαγεία του διαδικτύου και μάλιστα εκ των έσω κατά κάποιο τρόπο, και όμως... Να συνεχίσουμε να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στα συναισθήματα μας- δεν υπάρχει καλύτερη συνταγή για ένα μπλογκ! Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  2. Εμένα μαγικό μου φαίνεται ότι απέκτησα μια φίλη μέσα από το ιντερνετ και έχω μοιραστεί μαζί της τον πόνο μου αλλά και την χαρά μου...!!!! Ευτυχώς που δεν έκλεισες το μπλογκ, αν το είχες κλείσει δεν θα είχες γράψει όλα αυτά τα υπέροχα κείμενα, δεν θα είχες επικοινωνήσει και βοηθίσει όλες αυτές τις μανούλες αγγέλων, δεν θα είχες γνωρίσει έστω και από απόσταση όλες αυτές τις φίλες μπλόγκερ... φαντάσου πόσα πράγματα θα ήταν διαφορετικά για ένα μόνο ανούσιο σχόλιο!!!Η μαγεία είναι παντού όντως... ίσως πολλές φορές δεν την καταλαβαίνουμε μα υπάρχει γύρω μας!!!
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με συγκινείς... Γλυκό μου κορίτσι, σε έχω μέσα στην καρδιά μου και το ξέρεις... Μια τεράστια αγκαλιά-σας- στέλνω...

      Διαγραφή
  3. είσαι αληθινή και να συνεχίσει ετσι....είσαι η παρέα μου εδω μέσα στα τοσαααα sites μαμάδων...καλή εβδομάδα φιλια κ στην οικογένεια σου ΄-) Μαρία φιλιά ψαράκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς το ψαράκι! Έτσι λέω, να συνεχίσω... Σε ευχαριστώ για την ψήφο εμπιστοσύνης... Φιλιά πολλά πολλά!

      Διαγραφή
  4. Θα χρησιμοποιησω τα λόγια σου κ θα σου πω ποση συντροφιά προσέφερες σε μένα,εκείνες τις δικές μου απελπιστικες ώρες πριν λίγους μήνες,που εψαχνα καποιον να με καταλάβει. . Κ βρηκα κατι πολυ περισσότερο. ..αγαλλίαση,στήριξη,δύναμη...εγω που οπως σου εχω γραψει κ σε αλλο μου σχολιο εχω πολυ άσχημη σχέση με την τεχνολογία . Εκτοτε ανυπομονώ για μια σου ανάρτηση κ ειναι η πρώτη φορά που θα ηθελα να εχω Facebook για να επικοινωνώ κ γω με τις μανούλες αγγέλων. Θα ήθελα να μπορώ να επικοινωνήσω μαζι σου, να σε γνωρίσω ...γιατί ησουν διπλα μου ,γιατί με βοηθας να βγω απτα σκοτάδια μου.
    Ευχαριστώ κ ευγνωμονώ λοιπον το διαδίκτυο, ευχαριστώ εσένα Γιαννα μου!
    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου μανούλα αγγέλων... Πόσο με γεμίζει το σχόλιο σου... Εγώ θα σε παροτρύνω να κάνεις fb και να το διατηρήσεις όπως εσύ θέλεις. Λόγου χάρη τον προσωπικό μου λογαριασμό στο fb, τον έχω εξαιρετικά κλειστό, μόνο οικογένεια και μερικοί φίλοι. Και αυτό δεν έχει αλλάξει παρά την ύπαρξη του blog. Θα χαρώ πολύ να σε δω στον δικό μας κύκλο αγάπης... Ωστόσο πάντα μπορείς να μου στείλεις και email στο yiannapanou@gmail.com. Σε φιλώ γλυκά και σε ευχαριστώ για τα γλυκά σου λόγια...

      Διαγραφή
  5. Γιάννα μου, συμφωνώ με κάθε λέξη σου. Ειδικά αυτό για τους αναγνώστες, σημασία έχει όχι η ποσότητα (που και αυτό έχει βέβαια τη δική του βαρύτητα) αλλά αυτή η αλληλεπίδραση με τους αναγνώστες και τις φίλες από τη μπλογκογειτονια. Έστειλα προχθές μαιλ σε μια γειτονισσα που δεν έχει φεισμπουκ και έχει καιρό να γράψει. Και μου λέει, τι ευχάριστη έκπληξη. Μα φυσικά, πια για μένα τουλάχιστον όλες οι κοπέλες που παρακολουθώ είναι στο νου μου. Το διαδίκτυο είναι ένα εργαλείο και αν το χρησιμοποιείς σωστά, ναι είναι ένα δώρο! Χαίρομαι που σε έχω γνωρίσει από εδώ. Ελπίζω να σε δω κι από κοντά, σε λίγο καιρό θα έρθω στα μέρη σου! 💚 Φιλακια Γιάννα μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Κατερίνα, ανυπομονώ!! Θα είσαι η πρώτη blogger που θα γνωρίσω από κοντά! (τρέμε, σου λέω τρέμε!) Όπως τα λες είναι. Εν τέλει η αλληλεπίδραση έχει αξία και αυτά τα άτομα που σταθερά βρίσκονται εκεί... Στην ίδια φάση βασικά και στον ίδιο τρόπο σκέψης που βρίσκεσαι και εσύ την συγκεκριμένη χρονική περίοδο της ζωής σου. Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  6. Το κείμενό σου είναι από τις πιο αληθινές προσεγγίσεις που έχω διαβάσει σχετικά με το διαδίκτυο και τα social media. Η δική μας επιλογή τελικά είναι αυτή που κάνει την διαφορά, αυτή που φέρνει την μαγεία. Κι όπως είπες κι εσύ, πολλές από εμάς την βρήκαμε εδώ μέσα και είναι πέρα για πέρα αληθινή! Σε φιλώ Γιάννα μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θυμάμαι σε ποια ανάρτηση σου ήταν ή αν απλά ήταν σε κάποια συζήτηση στην ομάδα, μα είχες τονίσει πόσα σου έχει προσφέρει αυτός ο τρόπος έκφρασης και πως δεν πρόκειται να αφήσεις καμία φοβία να στο στερήσει αυτό. Το θυμάμαι καλά γιατί όλες περνάμε από το στάδιο του φόβου της υπερέκθεσης, όμως εν τέλει αν ξέρεις τα όρια σου και το τι ακριβώς θέλεις να περάσεις, μιλάμε πραγματικά απλά για μαγεία. (και τα δικά σου κείμενα πάντα συντελούν σε αυτή- τα αγαπώ το ξέρεις!) Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Γιαννα μου ευτυχως που δεν το ειχες διαγραψει! Αγγιξες πολυ κοσμο γιατι ο τροπος που γραφεις ειναι απλα μαγικος καο πολυ πολυ αληθινος. Χωρις να σε εχω γνωρισει προσωπικα νιωθω οτι εισαι διπλα μου και μεσα απο τα κειμενα σου περνω δυναμεις που δεν ηξερα οτι ειχα. Αλλωστε εσυ εισαι ο λογος που αρχισα το blogging νομιζω στο ξαναπα! Σε φιλω γλυκα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο το έχεις ξαναπεί;; Με έχεις κάνει πολλάκις να κοκκινήσω με τις αναφορές σου! Σε ευχαριστώ πολύ για όλα, χαίρομαι πολύ που υπήρξα η αφορμή να γνωρίσουμε μέσω εσένα και ένα άλλο είδος οικογένειας- της μονογονεικής- την οποία τιμάς αφάνταστα αφού μεγαλώνεις τον Φατσουλίνο σου τόσο ξεχωριστά και με τόση αγάπη και φροντίδα παρά τις δυσκολίες. Σε φιλώ γλυκά, γλυκά!

      Διαγραφή
  8. Αχ αυτό το blogging! Και αγωνία και χαρά...κυρίως χαρά. Το πιο σημαντικό απ'όλα όμως νομίζω πως είναι το γεγονός ότι μπαίνεις στη διαδικασία να χωρέσεις μέσα στη σκέψη του ανθρώπου που βρίσκεται απέναντι σου και γράφει. Που μπορεί να είναι πολύ μακριά ή και πολύ κοντά σου. Όχι μόνο χιλιομετρικά...
    Επειδή το blogging δεν είναι τόσο το να γράφεις εσύ, αλλά κυρίως το να διαβάζεις τους άλλους που γράφουν. Κι εσένα Γιάννα χαίρομαι να σε διαβάζω. Χαίρομαι που είσαι εδώ.
    Μαγικό το διαδίκτυο πραγματικά! Εγώ κρατώ μόνο τα θετικά του. Άλλωστε ανήκω κι εγώ σ'αυτούς που άργησαν να το βάλουν στη ζωή τους και μάλλον το βλέπω ακόμα από την ρομαντική του πλευρά!
    Keep blogging λοιπόν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δίκιο, πόσες όμορφες ψυχές και όμορφα μυαλά γνώρισα μέσω αυτού. Και ναι, πιθανότατα είμαστε και λίγο ρομαντικές, χόρτασα όμως κυνικότητα στην ζωή μου- από πολύ μικρή. Ο ρομαντισμός τρέφει την ψυχή. Σε φιλώ γλυκά, keep bloggin' too the way you do!

      Διαγραφή
  9. Κατερίνα-λάρισα7 Μαΐου 2016 στις 6:28 π.μ.

    Η παραπάνω ανάρτηση επιβεβαιώνει την αληθινή μου διαίσθηση που είχα για το blog σου την ημέρα που πρωτοδιάβασα κείμενό σου. Ηξερα εξ' αρχής ότι θα με συντροφεύσεις στο ταξίδι της μητρότητας (το οποίο ξεκινήσαμε με 40 μέρες ακριβώς διαφορά)..απο τα κείμενά σου έχω εμπευστεί ιδέες και προτάσεις δημιουργικής απασχόλησης για την μικρή μου, έχω δακρύσει, έχω συγκινηθεί, έχω γελάσει...και τόσα πολλά άλλα συναισθήματα που δεν μπορώ καν να τα περιγράψω.προσωπικά "μπαίνω" σχεδόν καθημερινά στο blog σου (παρόλο που δεν σχολιάζω πάντα) όταν κοιμηθεί η μικρή μου το βράδυ και είναι η δική μου ώρα να χαλαρώσω. συνέχισε να μας εμπνέεις...σου στέλνω πολλά φιλιά και ένα ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Κατερίνα... Έστω και με πολυυυ καθυστέρηση σε ευχαριστώ για αυτό το τόσο συγκινητικό σχόλιο... Συνταξιδιωτες σε αυτό το μαγικό ταξίδι λοιπόν... Θα χαρώ μα είσαι συνεπιβάτης καθολη τημ διαδρομή! Σε φιλώ γλυκά, γλυκά!

      Διαγραφή
    2. Γλυκιά μου Κατερίνα... Έστω και με πολυυυ καθυστέρηση σε ευχαριστώ για αυτό το τόσο συγκινητικό σχόλιο... Συνταξιδιωτες σε αυτό το μαγικό ταξίδι λοιπόν... Θα χαρώ μα είσαι συνεπιβάτης καθολη τημ διαδρομή! Σε φιλώ γλυκά, γλυκά!

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...