Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

Όταν η σιωπή ουρλιάζει...

Υπάρχουν μέρες που οι αγαπημένες μου μανούλες αγγέλων σιωπούν...  Και από την μια χαίρομαι μιας και ελπίζω να είναι καλές οι μέρες και για αυτό να μην τις ακούω... Μα από την άλλη... Πόσο τις φοβάμαι τις σιωπές μην κρύβουν ανείπωτο πόνο... 

Σήμερα λοιπόν, με το ξημέρωμα... Οι μανούλες μου μίλησαν... Η μια μετά την άλλη. Και πόσος πόνος φανερώθηκε ξαφνικά μετά την σιωπή. Πόση απελπισία και κραυγή για βοήθεια... 

Οι μανούλες μου λοιπόν πονάνε. Και πικραίνονται. Και νιώθουν τόση μοναξιά σε αυτό τον πόνο... Με δυσκολία αναπνέουν  όταν πλησιάζουν οι επέτειοι των ουράνιων γενεθλίων των αγγελουδιών τους...  Με τρόμο τις περιμένουν... 

Ναι, με τρόμο. Γιατί είναι περίεργο και ξέρω πως αν δεν το έχεις ζήσει- και ποτέ να μην το ζήσεις- δεν καταλαβαίνεις, μα όταν φτάνει εκείνη η μέρα, από την στιγμή κιόλας που σε έπιασαν οι πρώτοι πόνοι, με ένα τρόπο ανεξήγητο ζεις κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο και πάλι από την αρχή. Ξαφνικά μπορεί να είναι τόσο έντονη η ανάμνηση που ο πόνος να γίνει ψυχοσωματικός- να βιώνεις δηλαδή και πάλι τους ίδιους σωματικούς πόνους που βίωσες εκείνη την ημέρα- για τόσο έντονα συναισθήματα μιλάμε. Και οι ώρες σέρνονται, δεν περνάνε, είναι ατελείωτες αυτές οι μέρες...

Πονάω όταν διαβάζω κουβέντες που ακούνε και τις πικραίνουν τόσο πολύ... Γιατί έχω πικραθεί και εγώ πολύ και από κουβέντες και από πράξεις... Και επειδή δεν τους έχει απομείνει πια φωνή να ουρλιάξουν πως νιώθουν, θα το κάνω εγώ για αυτές. 

Όχι ο πόνος δεν μειώνεται, δεν καταλαγιάζει... Αντίθετα μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά σαν καταιγίδα, σαν κύματα τεράστια που θα παρασύρουν τα πάντα στον διάβα τους. Αυτό που αλλάζει με τα χρόνια είναι ότι μαθαίνω να τον αντιμετωπίζω. Είναι πλέον κομμάτι του εαυτού μου και έχω μάθει να ζω με αυτόν. 

Αγαπώ το παιδί μου και θέλω να μιλάω για αυτό. Θέλω να το αναγνωρίζεις σαν παιδί μου γιατί είναι. Και αν δεν το γνώρισα δεν σημαίνει πως δεν το λατρεύω με κάθε κύτταρο του κορμιού μου. Νομίζεις πως η έλλειψη αναμνήσεων βοηθά; Σκέφτηκες ποτέ αν η έλλειψη αναμνήσεων πονά ακόμα πιο πολύ;;; 

Το ότι μιλάω για το νεκρό παιδί μου δεν σημαίνει πως μιζεριάζω- δεν σημαίνει πως μένω κολλημένη στο παρελθόν, δεν σημαίνει πως δεν θέλω να προχωρήσω. Σημαίνει πως απλά μιλάω για το παιδί μου- λυπάμαι που το ότι είναι νεκρό σε φέρνει σε δύσκολη θέση- σημαίνει πως προσπαθώ να διατηρήσω την μνήμη του ζωντανή και στους γύρω, σημαίνει πως θέλω να προχωρήσω χωρίς να αφήσω κανένα κομμάτι του εαυτού μου πίσω. Και σίγουρα δεν μιζεριάζω. Έζησα το αδιανόητο και στέκω ορθή να σου μιλώ και να σε κοιτώ. Είμαι ήδη πολύ πιο δυνατή και αισιόδοξη από εσένα στην πιο δύσκολη σου μέρα. 

Και συγνώμη αν γίνομαι πιο επιθετική, μα ειλικρινά πριν ανοίξεις το στόμα σου για να πεις οτιδήποτε σε μια γυναίκα που έχασε το μωρό της κάνε μου την χάρη και σκέψου... Για μερικά μόλις δευτερόλεπτα έλα στην θέση της. Πραγματικά. Σκέψου πως θα ήταν αν μαζί με την ζωή γνώριζες και τον θάνατο. Κάντο. Και αν αυτό που ήθελες να πεις, είναι κάτι που θα ήθελες να ακούσεις, τότε έχεις το ελεύθερο... 

Ξέρεις όμως τι; 

Αν το έκανες πραγματικά, θα βυθιζόσουν στην σιωπή... Και το πιο πιθανόν θα ήταν απλά να ξεσπούσες σε κλάματα στην αγκαλιά της μητέρας που μόλις πριν λίγο ήσουν έτοιμη να της πεις να προχωρήσει, να ξεχάσει, να πάψει να σκέφτεται, να μην είναι υπερβολική. 

Κατάλαβες τώρα; 






28 σχόλια:

  1. Γιάννα μου....σου στέλνω μια τεράστια αγκαλιλα...μόνο αυτό....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγκαλιά...όχι αγκαλιλα...χιχιχιχι

      Διαγραφή
    2. Γιατί γλυκιά μου Γιάννα, μου το έκανες αυτό απόψε? Απτη μια , εξυσες λίγο τις πληγουλες μου. Απ'την αλλη,μου θύμισες οτι δυστυχώς δεν είμαι μόνη κ οτι ολες οι μανούλες αγγέλων μοιραζόμαστε τις ίδιες σκέψεις.
      Κάθε μήνα που νιώθω την καρδούλα μου να σφίγγεται ,κοιταζω το ημερολόγιο μου κ εκείνες οι μέρες είναι παλι εκει...
      Η έλλειψη αναμνήσεων κ εικόνων ( θα μπορουσα να ξαναζησω τα πάντα για να σκεφτόμουν αυτή τη φορά να τραβήξω μια φωτογραφία ) πονάει πολύ! Το πρώτο ηταν μόλις 14 εβδομάδων έμβρυο μου ειπαν κ την κόρη σου την έζησες μολις δυο μέρες!μόλις? ??Πώς γίνεται να σκέφτεστε έτσι?Μα γι αυτό πονάω τόσο!
      Γραφω βουρκωμενη κ δυστυχώς λιγο θυμωμένη! Ξέρω οτι ο πονος δε θα καταλαγιάσει.Συνεχισε ομως Γιάννα μου την προσπάθειά σου για την ευαισθητοποιηση του κόσμου ώστε να καταλαγιασει τουλάχιστον ο θυμός!
      Σ'ευχαριστω για ακομα μία φορα! Ησοτν το πρώτο μου στήριγμα! Εισαι αυτή που με βοήθησε να ψαξω για το ουρανιο τόξο! Σου στέλνω ολη μου την αγάπη!
      Α.

      Διαγραφή
    3. Βάσω μου αυτό είναι αρκετό... Σε φιλω γλυκά...

      Διαγραφή
    4. Αυτός ο θυμός γλυκιά μου Α. Δύσκολη η μάχη και διαρκής... Φωνάξτε και εσείς μαζί μου ώστε να ευαισθητοποιηθουν επιτέλους και αν δεν κατανοούν, ή δεν έχουν διάθεση να κατανοήσουν, τουλάχιστον να απέχουν... Μια μεγάλη αγκαλιά, συγνώμη που σε αναστάτωσα...

      Διαγραφή
  2. Το είσαι υπερβολικός το θεωρώ από τις πιο άσχημες μορφές κριτικής που μπορεί να ασκήσει κάποιος. Δεν το αναφέρω αυτό για να σε κάνω να νιώσεις άσχημα, γιατί τελικά εμένα καλό μου έκανε που με αφορμή αυτή την κριτική εγκατέλειψα τα online πράγματα και ξαναβρήκα την ηρεμία μου. Είναι δύσκολο κάποιος να κατανοήσει γιατί ο άλλος δεν είναι υπερβολικός, γιατί δε γίνεται να κατανοήσεις τον άλλον εκ των πραγμάτων. Είμαστε όλοι διαφορετικοί άνθρωποι, με άλλη πορεία ζωής που έχουμε ζήσει άλλα πράγματα και βλέπουμε τη ζωή αλλιώς. Ακόμη και ίδιες εμπειρίες να έχουμε, πάλι δε γίνεται ο ένας να κατανοήσει τον άλλον γιατί είμαστε άλλοι άνθρωποι με διαφορετικές αντιδράσεις. Οπότε, κορίτσια μου (Γιάννα και υπόλοιπες μαμάδες), τέτοιες κριτικές που μπορεί να ακούσετε αφήστε τες στην άκρη όσο μπορείτε και τραβήξτε το δικό σας δρόμο στον τρόπο που νιώθετε ότι σας ταιριάζει να βιώσετε την επαφή με το παιδί σας. (Ελίνα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το θέμα είναι σε ποιες περιπτώσεις λες ότι λες. Και κάτι λιγότερο "ακραίο" να πεις σε έναν γονιό που έχει χάσει το παιδί του- είναι απαράδεκτο. Τώρα σε όλες τις άλλες συζητήσεις που αφορούν πράγματα που βιώνουμε όλοι, πρόκειται απλά για θέμα οπτικής.

      Διαγραφή
  3. Φτιάχνοντας αυτη την ομάδα, έκανες ένα τεράστιο δώρο σε όλες μας!Δεσποινα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. 4 ετών στις 7 Αυγούστου...τόσο θα ήταν ο Φίλιππος αν ζούσε...
    ένα λουλούδι, ένα λουλούδι αποχαιρέτησα μανούλα...
    Γιατί;...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!

    Ακόμα κ εγώ που δεν το εχω βιώσει είμαι κοντά σας σε ολες σας... σας αγαπώ και ας μην σας ξέρω... πονάω κ εγώ ...
    είναι δύσκολη περιπτωση επίσης το να θες να γίνεις μαμά και να μην μπορείς!!!!
    ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ Η ΜΗΤΡΟΤΗΤΑ....ο Θεός η θεία δύναμη η εσωτερική πυγμή ας μας δίνει κουραγιο...φιλια πολλά , ψαράκι !Μαριά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανειπωτος και ο πόνος που λες... Ευαίσθητο θέμα η μητρότητα γενικότερα... Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου Μαρία μου....

      Διαγραφή
    2. μα πόσα λέμε...λες κ γνωριζομαστε!!! μα γνωριζομαστε εστω κ ετσι ε??? να ειστε ολοι καλα!!!Μαρια

      Διαγραφή
    3. Εν μέρει γνωριζόμαστε... Σε φιλώ γλυκά...

      Διαγραφή
    4. Εν μέρει γνωριζόμαστε... Σε φιλώ γλυκά...

      Διαγραφή
  6. Εγώ φοβάμαι πολύ...Από την μέρα που πέρασαν τα πρώτα ουράνια γενέθλια της Αγάπης μου, φοβάμαι. Οι μέρες περνάνε τόσο βασανιστικά γρήγορα πλέον, από την μία χαίρομαι που σε 2 μήνες μόνο θα κρατήσω στα χέρια μου το ουράνιο τόξο μου. Και από την άλλη φοβάμαι μήπως ξεχάσω... Γίνεται να ξεχασω; Πάντα σκέφτομαι ότι δεν γίνεται, πως να ξεχάσω το παιδί μου, ακόμα όταν φτάνει μια επέτειος ακριβώς αυτό που είπες γίνεται. Αναπνέω και ο πόνος φτάνει τόσο ψηλά που πνίγομαι... Από την άλλη όμως εάν οι νέες αναμνήσεις που θα κάνω με την Ελπίδα με κάνουν να ξεχάσω λόγω της έλλειψης αναμνήσεων με την Αγάπη; Τι είναι πέντε μέρες μπροστά (ελπίζω) σε μια ολόκληρη ζωή...;
    Έχω καιρό να μιλήσω για την Αγάπη, μετά το πρόσφατο περιστατικό ειδικά... Όχι γιατίδεν την σσκέφτομαι ή δεν θέλω. Απλά πονάω πολύ όταν συνειδητοποιω ότι έχει χαθεί για πάντα ακόμα και μέσα από τις φωτογραφίες.... Οπότε ναι, όταν μια μανούλα σιωπεί μάλλον πονάει περισσότερο από ότι μπορεί να φανταστεί κάποιος...
    Δύσκολο κείμενο Γιάννα μου,
    φιλία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βρε Ηρώ μου, πιστεύεις πότε πως θα ξεχάσεις;;;; Είναι αδύνατον. Κατανοώ τους φόβους σου,πολλά βραδυα κοιμάμαι κλαίγοντας από ενοχές για την ευτυχία που νιώθω... Είναι δύσκολο αυτό που ζούμε Ηρώ μου, πως να είναι εύκολο το κείμενο;

      Διαγραφή
  7. Το κείμενό σου ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ.Έχω βιώσει την προωρότητα πριν 3,5 χρόνια και δεν το ξεπέρασα ΠΟΤΕ.Ακόμα υπάρχουν μέρες που κλαίω.Κλαίω πολύ.Δεν ξέρω τι λόγια μπορεί να πεις σε μια τόσο πονεμένη μανούλα.Γι'αυτό σιωπώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λυπάμαι τόσο πολύ για την απώλεια σου.... Πόσο δύσκολο. Κάθε φορά να ακούω για μια ακόμη μανούλα... Σε φιλώ γλυκά...

      Διαγραφή
  8. Τι θα μπορούσα να γράψω σε αυτό το υπέροχο κείμενο παρά μόνο πως είσαι έμπνευση...Δεν σηκώνει κριτική ο πόνος, ο θάνατος και η διαχείριση του...Πρόκειται για μια πολύ προσωπική βαθιά διαδικασία και το μόνο που ανακουφίζει τον πόνο είναι το μοίρασμα...όπως και σε κάθε πόνο! Σου στέλνω την αγάπη μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Κατερίνα.... Για σένα την πιο μεγάλη και ζεστή αγκαλιά, αυτό μόνο...

      Διαγραφή
    2. Γλυκιά μου Κατερίνα.... Για σένα την πιο μεγάλη και ζεστή αγκαλιά, αυτό μόνο...

      Διαγραφή
  9. Πράγματι είσαι έμπνευση Γιάννα...Το κείμενό σου με καθήλωσε. Και οι στίχοι του Ρίτσου με ανατρίχιασαν. Μια μεγάλη αγκαλιά σου στέλνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά αγαπημένη μου μανούλα... Σε φιλώ γλυκά, γλυκά...

      Διαγραφή
    2. Γλυκιά αγαπημένη μου μανούλα... Σε φιλώ γλυκά, γλυκά...

      Διαγραφή
  10. Όχι μωρέ Γιάννα... όσοι δε το έχουν ζήσει μόνο να το φανταστούν μπορούν... Αρκεί όμως η φαντασία μας για τέτοιο πόνο;;;
    Να είστε δυνατές μανούλες μας!!!
    Και να ξέρετε πως όσο σας διαβάζω και σας μαθαίνω, μαθαίνω να μη σκέφτομαι επιπόλαια.
    Σε φιλώ Γιαννούκο μου!!!

    Και νομίζω ο ο αγαπημένος μου Ρίτσος τα λεει όλα στο τέλος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...