Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2019

7+1 δραστηριότητες για τον χειμώνα!

Ο Δεκέμβριος ήταν εξ ολοκλήρου αφιερωμένος σε ελεύθερες δραστηριότητες που μύριζαν Χριστούγεννα! Τις μοιράστηκα όλες μαζί σας στο #adventcalendar εδώ, οπότε ήταν λογικό τον Ιανουάριο- δεύτερο μήνα του χειμώνα- να ασχοληθούμε ακριβώς με αυτό! Τον χειμώνα και ότι αυτός συνεπάγεται! 

Μετά από 4 μήνες homeschooling παράλληλα με το σχολείο, διαπίστωσα πως το μικράκι μου ναι μεν θέλει σαν τρελό να κάνουμε τις δραστηριότητες μας όπως τις κάναμε πάντα, όμως σε πιο χαλαρό ρυθμό. Δεν μου το ζήτησε ποτέ, το κατάλαβα όμως μόνη μου μιας και ο χρόνος του στο σπίτι είναι εκ των πραγμάτων πιο περιορισμένος και προσπαθούσε να τα χωρέσει όλα. Και παιχνίδι, και χρόνο με εμάς, παππούδες και βρωμούσα, και παιχνίδι, και τηλεόραση και διαβάσματα βιβλίων και δραστηριότητες. (και παιχνίδι, το είπα;!) Συνεπώς πήρα την απόφαση να είναι τα θέματα μας μηνιαία και να ασχολούμαστε με αυτά όταν και εφόσον το θέλουμε και οι δυο.

Προσπαθώ τα θέματα μας να μην συμπίπτουν με του σχολείου, αυτή την φορά όμως ήταν αδύνατον έτσι προσπάθησα να το εκμεταλλευτώ. Έσπασα το κεφάλι μου να βρω πράγματα που δεν έκαναν στο σχολείο, έτσι ήρθε όλο αυτό και έδεσε πολύ όμορφα με την μια δραστηριότητα να καλύπτει πραγματικά την άλλη. 

Πάμε να σας δείξουμε τι κάναμε;


  1. Χειροτεχνία χιονάνθρωπος με play doh και ψεύτικο χιόνι
  2. Αισθητηριακό παιχνίδι με λιώσιμο κομματιών από πάγο με εγκλωβισμένα ζώα. 
  3. Messy play με δημιουργία χιονοστιβάδας που πλάκωσε τα ζώα που είχαμε σώσει από τον παγετώνα.
  4. Πείραμα σχετικά με τον κύκλο του νερού. 
  5. Mess free play- εξάσκησης λεπτών δεξιοτήτων.
  6. Ανάγνωση σχετικών βιβλίων. 
  7. Σχετικές δραστηριότητες ζωγραφικής.
  8. Παιχνίδι έξω στο κρύο- παιχνίδι στο αληθινό χιόνι. 
Πιο συγκεκριμένα: 

Χειροτεχνία χιονάνθρωπος με play doh και ψεύτικο χιόνι. 

Δεν ξέρω γιατί, το μαιμουδάκι δεν βαριέται ποτέ να φτιάχνει χιονάνθρωπους! Είτε με πλαστελίνη, είτε με ψεύτικο χιόνι είναι από τις αγαπημένες του δραστηριότητες. Εφόσον στο σχολείο έφτιαξαν με κολάζ, εγώ βασίστηκα στις κλασσικές μα αγαπημένες τεχνικές. Την πλαστελίνη και το χιόνι το οποίο θα φτιάξετε μόνο με δυο υλικά. Μαγειρική σόδα και ελάχιστο νερό! Προσθέτετε λίγο, λίγο μέχρι η σόδα να έχει την υφή του χιονιού και να στέκεται στις κατασκευές! Τόσο απλό, τόσο πετυχημένο! 



Αισθητηριακό παιχνίδι με λιώσιμο πάγων. 

Εξίσου κλασσικό και αγαπημένο. Βάζετε σε μερικά πλαστικά ποτήρια διάφορα ζωάκια- εγώ επειδή δεν είχα ζώα του Βόρειου Πόλου επέλεξα κυρίως ζώα που έχουν αφανιστεί ώστε να παρουσιάσω το παιχνίδι σαν παγετώνα και να μιλήσουμε για αυτόν. Προσθέτετε νερό και αφήνετε στην κατάψυξη για ένα βράδυ. Τα βγάζετε όπως τα παγάκια σε ένα ρηχό ταψάκι και εφοδιάζετε το μικράκι σας με αλάτι, νερό  και εργαλεία εκσκαφής. Έτοιμο το παιχνίδι, ευκαιρία να μιλήσουμε και να δούμε πως λιώνει ο πάγος, πόσο τον επηρεάζει το αλάτι, που είναι ο Βόρειος Πόλος και τι είναι ένας παγετώνας. 






Messy play- χιονοστιβάδα! 

Καιρό τώρα ήθελα να του γεμίσω ένα μπολ με άμυλο καλαμποκιού, (corn flour) και νερό γιατί είναι το απόλυτο messy play και απίθανη η αίσθηση σε παιδί με θέματα αισθητηριακά όπως το δικό μου! Βρήκα λοιπόν την ευκαιρία και έθαψα τα ζώα που είχαμε σώσει από τον παγετώνα σε μια επική χιονοστιβάδα που δεν ήταν άλλο από κορν φλάουρ και νερό σε ένα ρηχό ταψάκι! (αν χρησιμοποιήσετε μπολ τα ζώα θα εξαφανιστούν τελείως!) Τα ζώα πραγματικά εγκλωβίστηκαν, δεν μπορούσες να τα κουνήσεις πριν λιώσει και πάλι το άμυλο- το οποίο για να λιώσει και να γίνει πάλι ρευστό πρέπει να το σπας με τα δάχτυλα σου και όλη σου την δύναμη! Του άρεσε πολύ ,για μέρες εγκλωβίζαμε τα ζώα με ένα σωρό διαφορετικούς τρόπους! Η συγκεκριμένη δραστηριότητα είναι ότι πρέπει και για πολύ μικρά μωράκια αφού και να φάνε από το άμυλο καλαμποκιού δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Απλώς στα μωρά θα παραλείψετε τα ζωάκια φυσικά!




Πείραμα σχετικά με τον κύκλο του νερού. 

Αγόρασα πρόσφατα ένα βιβλίο για το νερό, σας μίλησα για αυτό εδώ. Μέσα είχε μια αφίσα σχετικά με τον κύκλο του νερού. Εντελώς τυχαία την επόμενη κιόλας μέρα μίλησαν για αυτό ακριβώς στο νήπιο και κάνανε και πείραμα. (με ένα μπρίκι σκεπασμένο και νερό σε βρασμό) Ενθουσιάστηκε, έτσι βρήκαμε την ευκαιρία να διαβάσουμε παλιά δικά μου βιβλία να μιλήσουμε και για την ομίχλη, τι είναι, και πότε η βροχή γίνεται χιόνι. Έψαχνα παντού να βρω ένα σχετικό πείραμα, μέχρι που βρήκα αυτό- δυστυχώς δεν έχει βγάλει ΚΑΘΟΛΟΥ ήλιο μέρες τώρα μα περιμένουμε με υπομονή και ενθουσιασμό για το αποτέλεσμα. Σε μια πλαστική θήκη zip lock βάζουμε νερό, το χρωματίζουμε με χρώμα προαιρετικά, το οποίο αναπαριστά τις θάλασσες και τα ποτάμια και ζωγραφίζουμε ένα σύννεφο, ήλιο και το κολλάμε σε ένα παράθυρο του σπιτιού που το βλέπει ο ήλιος. Σιγά σιγά το νερό θα εξατμιστεί, δημιουργώντας υδρατμούς μέσα στο πλαστικό σακουλάκι, αναπαριστώντας έτσι τον κύκλο του νερού. Φοβερό; 





Mess free play- εξάσκηση λεπτών δεξιοτήτων. 

Ακόμα μια δραστηριότητα αγαπημένη σε μωρά, δεν λερώνει και στήνεται πανεύκολα. Στην δική μας περίπτωση βάλαμε ένα μικρό βαθμό δυσκολίας. Και πάλι σε ένα πλαστικό σακουλάκι zip lock ζωγράφισα έναν χιονάνθρωπο χωρίς μάτια, μύτη, κουμπιά και στόμα. Το γέμισα κατά τα 2/3 με ζελέ μαλλιών. Έβαλα επίσης, ότι χρειάζεται ένα μικράκι για να φτιάξει ότι έλειπε στον  χιονάνθρωπο. Πον πον για κουμπιά και μύτη, ματάκια, και σύρμα πίπας για στόμα. Το σταθεροποίησα με σελοτέιπ στο πάνω μέρος στο τραπέζι και έτοιμο. Το μικράκι μου πρέπει τώρα με τα δαχτυλάκια του να βάλει όλα τα εξτρά στην σωστή θέση. Νομίζετε ότι είναι εύκολο; Όχι και τόσο! Η αίσθηση δε από το ζελέ στην σακούλα είναι εκπληκτική γιατί σε παγώνει σαν χιόνι μα δεν λερώνεσαι καθόλου! 







Ανάγνωση σχετικών βιβλίων και ζωγραφική. 

Τα βιβλία για μας είναι το Α και το Ω. Σε αυτή την περίπτωση, πέρα από μερικά παραμύθια που είχα σχετικά, επέλεξα εκπαιδευτικά βιβλία από την παιδική μου ηλικία, σημείωσα μόνο τις σελίδες που μας αφορούσαν και διαβάζαμε είτε παράλληλα με τις δραστηριότητες, είτε ήρεμα και ωραία στον καναπέ μας. Βρήκα επίσης σε όλα τα βιβλία δραστηριοτήτων που έχει  ήδη, σχετικά φύλλα εργασίας και κάναμε και αυτά. 








 
Παιχνίδι στο κρύο και παιχνίδι στο χιόνι!

Δεν θα βαρεθώ να λέω πως το παιχνίδι είναι η κυριότερη πηγή μάθησης για ένα παιδί. Το παιχνίδι δε στην φύση είναι σχολείο κανονικό! Να μην φοβάστε να βγάζετε τα παιδιά σας στο κρύο, μόνο καλό τους κάνει, να φοβάστε τους κλειστούς πολυσύχναστους χώρους. Δεν υπάρχει τίποτε πιο πολύτιμο από ένα παιδί που νιώθει τον παγωμένο αέρα στην μύτη του, που αχνίζει με το ζεστό του χνώτο την ατμόσφαιρα, που πιάνει το χιόνι και προσπαθεί να δημιουργήσει με αυτό έστω μια χιονόμπαλα, που πατάει σε πάγο και νιώθει να γλιστράει, που νιώθει και ακούει τον ήχου του νερού της βροχής κάτω από τις γαλότσες του! Σας λέω είναι ότι πολυτιμότερο! 

Σε αυτό το θέμα θα μπορούσα να προσθέσω και άλλα πολλά. Καταρχάς κάναμε αυτό το πείραμα από εδώ, μα ήταν πλήρη αποτυχία... Θα δοκιμάσουμε ξανά με απιονισμένο νερό αυτή την φορά μήπως κάνει την διαφορά και θα σας πούμε. Όπως και να έχει και πάλι εξερευνήσαμε υφές και αισθήσεις και ας μην πέτυχε...



Επίσης, στο πλαίσιο του χειμώνα μπορείτε να κάνετε το πείραμα με την βροχή και τον κυκλώνα που σας είχαμε δείξει εδώ.  Τέλος στο σχολείο μάθανε εκτός από τον κύκλο του νερού, το χιόνι, την βροχή και για τα ζώα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη τον χειμώνα- ευκαιρία να διαβάσουμε πάλι τον Ερμόλαο τον σκαντζόχοιρο του Τριβιζά, (με τον οποίο πέρσι είχαμε κάνει αυτή την δραστηριότητα) ή να φτιάξουμε μια αρκούδα από κολάζ όπως εδώ.  - αλλά και για τα χειμωνιάτικα ρούχα όπου παίξανε και ένα παιχνίδι ποιος θα καταφέρει να φορέσει πιο γρήγορα σκούφο, γάντια και κασκόλ!! (κερδίσαμε πανηγυρικά μαζί με άλλο ένα παιδάκι!) Και πολλά ακόμα που είμαι σίγουρη πως έχει παραλείψει να μου πει το μικράκι μου. 

Τι λέτε; Θέλετε να μαντέψετε το επόμενο θέμα μας; 

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2019

Ένα playmobil στο κομοδίνο μου...

Δεν ξέρω αν το κάνουν και άλλα παιδιά αυτό, αλλά ο Δημήτρης Γεράσιμος πολλές φορές μου ζητάει να κάνω κάποια πράγματα ανούσια και ασήμαντα στα ενήλικα αυτιά μου. Τι εννοώ; 

Λόγου χάρη μπορεί να μου ζητήσει μόλις πάω να τον πάρω από το σχολείο, να κρεμάσω ένα πινακάκι του στην πόρτα του σπιτιού που να δηλώνει πως λείπω και θα γυρίσω σε λίγο. Ή να του πάω τις παντόφλες στο δωμάτιο του, αφού αποκοιμηθεί. Ή να του βάζω με ένα συγκεκριμένο πιάτο, ένα συγκεκριμένο πιρούνι. Ότι και να μου έχει ζητήσει, το κάνω πάντα. 

Ιδίως πριν αποκοιμηθεί. Τότε μου ζητάει σχεδόν πάντα να κάνω κάτι. Να του βάλω ένα συγκεκριμένο λούτρινο δίπλα του στο κρεβάτι. Να κατεβάσω το ακουστικό από το τηλέφωνο παιχνίδι του- γιατί το "κατάστημα" έχει κλείσει τώρα. Να βάλω τον αυτοσχέδιο συναγερμό στο δωμάτιο του. (μια βεντούζα δεμένη σε ένα σχοινί. Το σχοινί είναι δεμένο στο χερούλι και η βεντούζα στο διακόπτη από το φως. Μόλις ανοίξεις την πόρτα, ανοίγει και το φως- δική του έμπνευση!). Και όλα αυτά που μου ζητάει θέλει να τα κάνω ΑΦΟΥ αποκοιμηθεί. 

Έτσι και τις προάλλες. Μου ζήτησε να πάρω το playmobil και να το βάλω στο κομοδίνο μου. Και το έκανα. Δεν ξέρω γιατί μου τα ζητάει όλα αυτά το μικράκι μου και σίγουρα δεν μπορώ να κατανοήσω την σπουδαιότητα που έχουν όλα αυτά μέσα στο μυαλό του. Όμως, ξέρω πως το πρωί που θα ξυπνήσει,  θα ψάξει να βρει το playmobil  του ακριβώς εκεί που μου το ζήτησε. Θα χαρεί που θα δει το πινακάκι στην πόρτα κρεμασμένο. Τις παντόφλες στο δωμάτιο του. Το συγκεκριμένο πιρούνι, δίπλα στο συγκεκριμένο πιάτο. Το λούτρινο στην αγκαλιά του. Το ακουστικό κατεβασμένο. Και τον αυτοσχέδιο συναγερμό, ενεργοποιημένο. Ξέρω πως θα τα ψάξει, θα τα βρει και θα χαρεί που έχω λάβει την επιθυμία του σοβαρά. Ενίοτε, θα με αγκαλιάσει σφιχτά ενώ κοιμάμαι και θα μου πει ευχαριστώ που θυμήθηκα να κάνω ότι μου ζήτησε. Και παρότι πολλές φορές μουρμουράω μέσα στο σιωπηλό σπίτι πως έχω βρει τον μπελά μου προσπαθώντας να κολλήσω μια βεντούζα σε έναν διακόπτη χωρίς να ανάψω το φως, ταυτόχρονα βαθιά μέσα μου ξέρω πως κάνω ότι ακριβώς πρέπει να κάνω. Με αυτές τις μικρές και "ασήμαντες" λεπτομέρειες ενισχύω αυτή τη σταθερά που πρέπει να έχει στην ζωή του κάθε παιδί ώστε να νιώθει ασφάλεια και σιγουριά. Ξέρω, πως το αγόρι μου ξέρει, πως η μαμά τον ακούει πραγματικά και τον σέβεται. Και δεν νομίζω πως υπάρχει κάτι σημαντικότερο από αυτό.... 

Ξέρω, πως με έναν περίεργο τρόπο, το άψυχο αυτό playmobil δίνει ψυχή στην πιο σημαντική σχέση που θα έχω στην ζωή μου....




Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2019

Φτιάξαμε το δικό μας θέατρο σκιών. (με ένα και μόνο χαρτόκουτο!)

Μπορεί να ακουστεί παράξενο, μα σαν παιδί δεν είχα δει ποτέ μου Καραγκιόζη. Για αυτό τον λόγο, ποτέ μέχρι τώρα δεν είχα πάει τον Δημήτρη Γεράσιμο σε κάποια παράσταση- δεν ήταν κάτι που είχα στην κουλτούρα μου. Πριν τις γιορτές ωστόσο, κόλλησαν μια αφίσα του Καραγκιόζη με προσκλήσεις ακριβώς στην πόρτα του σχολείου του και όπως ήταν αναμενόμενο μου ζήτησε να πάμε. 

Όπως και κάναμε. Και τον λάτρεψε. Βλέποντας το παιδί μου να γελάει τόσο παθιασμένα με τον κλασσικό αυτό χαρακτήρα, τον λάτρεψα και εγώ με την σειρά μου. Γυρνώντας σπίτι, θυμήθηκε μια φιγούρα του Καραγκιόζη που είχα στην σοφίτα- από όταν είχα καλύψει ένα σχετικό θέμα ως δημοσιογράφος και μου την είχαν χαρίσει- και μαζί με την χάρτινη που μας έδωσαν στο θέατρο, όλο το βράδυ έκανε αναπαραγωγή της παράστασης που μόλις είχε δει. 

Νόμιζα πως θα ήταν κάτι περαστικό, μα όχι.  Έκτοτε, σχεδόν ψάχνει στον δρόμο για αφίσες με παραστάσεις του Καραγκιόζη, και δεν θέλει να χάνει καμία. Γελάει ακόμα πιο παθιασμένα από την πρώτη φορά, συμμετέχει έντονα στην επικοινωνία που έχει ο εκάστοτε καραγκιοζοπαίκτης με το κοινό του και έχει πλέον άποψη για τον κάθε θίασο που έχει δει και ποιος είναι ο πιο αγαπημένος του. Από τις δυο φιγούρες λοιπόν φτάσαμε με κάποιο περίεργο τρόπο στις οχτώ, στις οποίες μου ζήτησε να του βάλω με κάποιο τρόπο ένα ξύλο για να τις κρατάει, (το έκανα φυσικά, θα σας πω πως στην πορεία) και νομίζω πως ήταν φυσικό και αναμενόμενο να μου ζητήσει να φτιάξουμε και μια σκηνή για να μπορεί να παίζει καλύτερα τις παραστάσεις του!


Όπως και έγινε! Οι γιορτές ήταν η ιδανική εποχή αφού με τα διάφορα δώρα μαζέψαμε πάλι πολλών ειδών χαρτόκουτα, εγώ απλώς διάλεξα αυτό που θεώρησα πως είναι ιδανικό- για αρχή τουλάχιστον- και ξεκίνησα. Ήθελα η σκηνή να μπορεί να αποθηκευτεί εύκολα- κάτι που δεν είχα σκεφτεί όταν είχαμε φτιάξει το κουκλοθέατρο μας- και αν ήταν δυνατόν να μπορεί να φυλάει και τις φιγούρες του μέσα. Και τα κατάφερα. Με ένα απλό- και όχι και τόσο μεγάλο- κουτί από playmobil. (αυτό του αεροδρομίου). Κι όμως!

Το κουτί το διατήρησα όπως ακριβώς ήταν και όπως άνοιγε από τον κατασκευαστή. Σκοπός μου ήταν να κλείνει ώστε μέσα να μπορούμε να αποθηκεύουμε τις φιγούρες μας. Το μόνο λοιπόν που έπρεπε να κάνω ήταν να κόψω ένα πλαίσιο στο καπάκι του και από μέσα να κολλήσω ένα άσπρο ύφασμα. Έκοψα λοιπόν το πλαίσιο με χαρτοκόπτη- εγώ το έκανα με το μάτι, εσείς μπορείτε και να το μετρήσετε αν θέλετε ένα άψογο αποτέλεσμα- βρήκα μια παλιά μπλούζα μου που είχε τρυπήσει και δεν φορούσα πια, έκοψα ένα κομμάτι μερικά εκατοστά πιο φαρδύ από το άνοιγμα στο καπάκι και το κόλλησα εσωτερικά με πιστόλι σιλικόνης. 



Αυτό ήταν.! Το κουτί μένει ανοιχτό σε ορθή γωνία εύκολα αρκεί να στεριωθούν οι πλαϊνές πλευρές πάνω στις κάτω. Ωστόσο για σιγουριά, εγώ τρύπησα με περφορατέρ το κουτί στο πλάι- θέλουμε να έχουν απόσταση μεταξύ τους για να κλείνει- και έδεσα έναν σπάγκο τόσο όσο να το ανοίγουμε και να μένει όρθιο γέρνοντας απλά λίγο προς τα μπροστά. Δεν χρειάστηκαν ωστόσο διότι ο μικρός το στεριώνει σε ορθή γωνία και μένει. 


Το μόνο που έμενε ήταν να το ντύσω με χαρτόνι και γκοφρέ χαρτί και να φέρω την λάμπα του γραφείου μου με το έντονο και εστιασμένο φως! Έτοιμο το θέατρο σκιών μας! Είναι λίγο μικρό όμως δεν με πειράζει. Ούτε τον μικρό. Αν αποδειχθεί μια ενασχόληση μόνιμη, θα φροντίσω να του φτιάξω ένα καλύτερο. Προς το παρόν μας καλύπτει αυτό απόλυτα.






Όταν δε,  κάνουν παράσταση μαζί με τον Παναγιώτη- δεν έχω καλύτερο. Σκάω στα γέλια πραγματικά! (μείνετε συντονισμένοι για σχετικό βίντεο!)








Όσον αφορά τις φιγούρες. Καταρχάς δεν καταλαβαίνω γιατί στις παραστάσεις τις πουλάνε χωρίς το ειδικό ξυλάκι. Θα επανέλθω σε αυτό τις επόμενες μέρες. Εφόσον είχαμε λοιπόν εφτά τέτοιες φιγούρες έπρεπε να βρω ένα τρόπο να μπορεί ο Δημήτρης Γεράσιμος να παίζει άνετα με αυτές. Τις τρύπησα λοιπόν με περφορατέρ και με ένα πιστόλι σιλικόνης- ξανά- τοποθέτησα στην κάθε τρύπα από ένα ξύλο για σουβλάκι κρατώντας το στην σωστή θέση μέχρι να σταθεροποιηθεί. Δεν είναι η τέλεια λύση, την δουλειά του όμως την κάνει μια χαρά! 



Παίζει δυο εβδομάδες τώρα ασταμάτητα και αν συνεχίσει έτσι νομίζω πως σύντομα θα μου ζητήσει να παρακολουθήσει εργαστήρια σχετικά με την τέχνη του Καραγκιόζη... Για να δούμε. Όπως και να έχει οφείλω να ομολογήσω πως είναι μια ευχάριστη δραστηριότητα κατά την οποία εξασκεί τρομερά τον λόγο του, την φαντασία του, την οριοθέτηση και εξέλιξη μιας ιστορίας στο μυαλό του την οποία και αναπαράγει, ενώ δεν είναι καθόλου εύκολο να συντονίζεις δυο φιγούρες ταυτόχρονα, να μιλάς και να αλλάζεις και τον τόνο της φωνής σου. Έχω εντυπωσιαστεί πραγματικά από το μικρό μου μαιμουδάκι και τις ικανότητες του. Είναι ο ολοδικός μου, μικρός μου καραγκιοζάκος!!! 




Θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμεεεεε!!!

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2019

Monkey Talk- ή αλλιώς τι άκουσα πάλι η μαιμουδομάνα....

Αυτή η ανάρτηση ήταν να γραφτεί τον Αύγουστο. Όμως μας πήραν μπάλα τα γεγονότα και κάπως έτσι έφτασα στον νέο χρόνο για να καταφέρω να την ολοκληρώσω. Συνεπώς, πολλά από τα μαιμουδόλογα θα είναι αρκετά ετεροχρονισμένα. Ξέρω όμως ότι θα μας συγχωρέσετε- άλλωστε θα σας συνεπάρει αυτό το άτιμο μαιμουδίσιο μυαλουδάκι... 

Είστε έτοιμοι για ατάκες μαιμουδιού ετών 5 +; 

Το καλοκαίρι παρακολουθούσαμε ειδήσεις και είδαμε σχετικά με μια εκτόξευση πυραύλου στην Κορέα που δεν πήγε καλά- δεν θυμάμαι λεπτομέρειες δυστυχώς. Μόλις ολοκληρώθηκε το ρεπορτάζ ακούω τον Δημήτρη Γεράσιμο να μονολογεί: 

- Πω, πω.... Μέχρι και εγώ συγκλονίστηκα... 

#ΉΕίμαστεΕυαισθητοποιημένοιΉΔενΕίμαστε 

Κάποια μέρα, σε κάποια συζήτηση μας, άρχισε να μου μιλάει απότομα. Σχεδόν με αγένεια. Τον ρώτησα γιατί μου μιλάει έτσι τονίζοντας του πως δεν είναι ευγενικό και πως εμείς ποτέ δεν του μιλάμε έτσι. Τότε κόρδωσε το στήθος, σοβάρεψε και μου είπε: 

-Μιλάω ΑΝΤΡΊΣΤΙΚΑ! 

#Μάαααλιστα #Χμμμμ #ΜιλάςΑγενίστικαΤουΕίπα #ΛεςΚαιΈχειΑκούσειΠοτέΤονΠατέραΤουΝαΜιλάειΈτσι #ΑνΕιναιΔυνατόν 

Το καλοκαίρι στο πάρτι γενεθλίων του, (δείτε εδώ να σας εκτοξεύσουμε στα αστέρια) , όταν ήταν η ώρα να σβήσουμε τα κεράκια έπρεπε να κατέβω από την σοφίτα στην κουζίνα για να συναρμολογήσω την τούρτα. (επειδή είναι πολυόροφη την φτιάχνω πάντα αμέσως πριν την σερβίρω) Επέμενε να κατέβει και αυτός μαζί μου και παρότι του ζήτησα να είναι έκπληξη το τελικό αποτέλεσμα δεν τον έπεισα ποτέ. Ήρθε λοιπόν και ενώ συναρμολογούσα τους ορόφους μου λέει: 

- Δεν είναι ψηλή η τούρτα. Την νόμιζα πιο ψηλή. Τελικά μαμά είχες δίκιο. Δεν έπρεπε να κατέβω στα παρασκήνια. Έπρεπε να περιμένω να την δω τελειωμένη! 

#ΘαΤονΣκίσω #ΆκουΔενΕίναιΨηλή #ΈνανΌροφοΘαδειΦέτοςΚαιΠολύΤουΕίναι #ΛεωΕγώΤώρα #ΜπαςΚαιΜεΠείσω 

(στην φωτογραφία ωστόσο είναι ο ξάδελφος του, επέμενε να έχει και συνοδεία στα παρασκήνια!!) 

Ένα μεσημέρι δεν τρώει όλο το φαγητό του προφασιζόμενος πως τον πονάει η κοιλιά του. 

-Εντάξει. Αφού πονάει η κοιλιά σου δεν μπορείς να φας γλυκό λοιπόν. 
-Ένα μπισκότο; 
-Δεν είπες ότι πονάει η κοιλιά σου; 
-ΜΟΛΙΣ μου πέρασε... 

#Μάαααστα #ΚάταΦαντασίανΑσθενής 

Όταν έρχεται μέσα στην μαύρη νύχτα στο κρεβάτι μας, μου λέει τις μεγαλύτερες αλήθειες του. Κάπως έτσι, κάποια ξημερώματα μου είπε: 

Ξυπνάω από τους εφιάλτες και τρέχω κατευθείαν στον Θεούλη και την μαμά μου. Που θα με προστατεύσουν. Μόνο εκεί τρέχω.. Και στον μπαμπά. Αν είναι ξύπνιος όμως.

#ΓιατίΆνΔενΕίναιΠοιοςΤονΞυπνάει #ΨυχήΜουΌμορφη

Κάπως έτσι, κάποιο βράδυ απλώς δεν ήξερα τι να απαντήσω όταν με ρώτησε: 

-Μαμά. Γιατί ο Θεός επιτρέπει να υπάρχουν κακοί άνθρωποι; 

(Αυτή την απορία του, του την έλυσε στην ουσία ο εξομολόγος μας. Του είπε πως ο Θεός δεν επιτρέπει να υπάρχουν κακοί άνθρωποι διότι ο Θεός μας φτιάχνει σύμφωνα με την δική Του εικόνα, να είμαστε δηλαδή η καλύτερη εκδοχή μας. Ταυτόχρονα όμως μας δίνει την ελευθερία της επιλογής, έτσι κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν να φερθούν με κακό τρόπο και όχι με καλό. Δυστυχώς, ο Θεός αυτό δεν μπορεί να το αποτρέψει. Ή δεν επιλέγει να το αποτρέψει. Ας δώσει ο καθένας την δική του ερμηνεία. Το μικράκι μου πάντως καλύφθηκε προς το παρόν τουλάχιστον...) 

#ΌμορφεςΨυχές 

Στο ίδιο μοτίβο, κάποιο βράδυ που σκαρφάλωσε και πάλι στο κρεβάτι μας μου έδωσε μια σφιχτή αγκαλιά, ένα σβουριχτό φιλί και μου είπε: 

-Αυτό μαμά το αξίζεις. Για όλα αυτά που κάνεις για μένα... 

#ΈλατεΜαζέψτεΜε #ΤιΆλλοΝαΖητήσωΤι;;; #ΤίποταΑπολύτως 

Γυρίζουμε μια μέρα από την βόλτα μας και αρχίζει να συννεφιάζει. 

-Το πάει για βροχή, λέω. 
-Όχι μαμά δεν θα βρέξει. 
-Μα πως; Κοίτα πόσα σύννεφα μαζεύονται. 
-Αυτά δεν είναι σύννεφα καιρού. Είναι σύννεφα ομορφιάς... 

#Ορίστε #MYJobIsDone #ΚαιΑνΑκόμαΔενΠιστεύειςΣταΘαύματαΤότεΤιΠαραπάνωΝαΣουΠω 

Περνάμε κάποιο απόγευμα έξω από ένα στάδιο. Και αρχίζει να μονολογεί: 

-Πω πω.... Πόσοι άνθρωποι χρειάστηκαν να φτιαχτεί αυτό... Πόσοι μαστόροι... Πόσα σίδερα και καρφιά... Πόσα υλικά... Πόσα χρόνια.... 

#Είπαμε #ΉΕχουμεΕνσυναίσθησηΉΔενΈχουμε 

Καθόμαστε κάποιο βράδυ αγκαλιά μέχρι να κοιμηθεί. Γυρίζει προς το μέρος μου και μου λέει: 

-Μαμά. Είσαι το παραμύθι μου... 

#ΕλάτεΜαζέψτεΜεΛέω #Ξανά #ΛιώνωΗΜάναΛιώνω

Στο ίδιο μοτίβο, κάποιο βράδυ του διαβάζω το παραμύθι "Αγάπη Μου" όπου σε κάποιο σημείο λέει "Σε αγαπώ γιατί είσαι το παιδί μου, μα ποτέ δεν θα μου ανήκεις". Μόλις το διαβάζω μου λέει: 

-Έχει δίκιο μαμά. Αφού ανήκουμε στον Χριστούλι. 

#Άφωνη #ΑπλάΆφωνη. 

Στο ίδιο μοτίβο. Προσπαθούμε να κοιμηθούμε. Είμαστε κομματάκι δύσκολοι στον ύπνο. Απελπισμένη τον ρωτάω με φανερό θυμό: 

- Τι λες; Πότε θα κοιμηθούμε επιτέλους; 
-'Οταν νυστάξουμε λέω εγώ, μου απαντάει... 

#ΈχειΚαιΘράσος #ΘαΤοΣκίσω 

Το καλοκαίρι περάσαμε μεγάλη αγωνία στην οικογένεια μας. Φυσικά το βίωσε και αυτός μαζί μας. Κάποια μέρα που με έβλεπε πολύ προβληματισμένη έρχεται και μου λέει: 

-Mαμα. Όταν έχεις προβλήματα να φιλάς τον σταυρό σου και να κάνεις την προσευχή σου κάθε μέρα μέχρι τα προβλήματα να περάσουν. Μου το υπόσχεσαι αυτό;

#ΣτοΥπόσχομαιΚαρδιάΜου

Του ζητάω για πολλοστή φορά να μαζέψει τα παιχνίδια του. Με αγνοεί προκλητικά για πολλοστή φορά και αυτός. 

-Δημήτρη. Έχω αρχίσει και τα παίρνω. 
-Ποια παίρνεις; Τα παιχνίδια; 

#ΠαρεξήγησεΤοΠαιδί #ΝόμιζεΤαΠαίρνωΕγώΓιαΑυτό

Το καλοκαίρι, κάθε μεσημέρι κατέβαιναν με την βρωμούσα κάτω στον κήπο και τους έκανε κούνια ο πατέρας μου.(σχετικά με αυτό χρωστάω μια άλλη ολόκληρη ανάρτηση...) Για να τα εντυπωσιάσει, έχει αγοράσει ένα σωρό φουσκωτά θαλάσσης και τα έχει κρεμάσει ολόγυρα στον κήπο. Ένα από αυτά,  ένα ροζ φλαμίνγκο φυσικά!! Κάνοντας διάφορες παντέντες για την κούνια- εξού και η ανάρτηση που χρωστάω- δένει μια μέρα από τον λαιμό του φλαμίνγκο ένα σχοινί. Το βλέπουν τα παιδιά την επόμενη μέρα και του λένε με ένα στόμα, μια φωνή: 

-ΠΑΠΠΟΎΥΥΥ! Το έπνιξες το φλαμίνγκο!! 

#ΑκόμαΚλαίμε 

Κάποιο Σαββατοκύριακο έχουμε playdate στο σπίτι με τους φίλους του. Λίγο πριν να είναι η ώρα να χωριστούν τους ζητάω να αρχίσουν να μαζεύουν όλα μαζί τον χαμό. Για να ακούσω τον δικό μου να λέει "Εγώ πείνασα" και να αποχωρεί σαν κύριος! 

#ΌχιΘαΚάτσειΝαΣκάσει 

Όταν μάθαιναν τον Σεπτέμβριο στο νήπιο για τον τρύγο, τους έδωσαν να δοκιμάσουν από όλα. Ρακόμελο, τσίπουρο, πετιμέζι, μουσταλευριά. (ίσα δαχτυλάκι βουτούσαν και έγλυφαν) Ενθουσιάστηκε φυσικά και όταν γύρισε μου είπε: 

-Όταν μεγαλώσω, όλα θα τα πίνω. Και το τσιπουρό μου, και το ρακόμελο μου και το πετιμέζι μου! 

#ΠάειΚαταστράφηκα #ΑφούΔενΘαΠιείΚαιΤηνΜουσταλευριάΠάλιΚαλά


Στην γιορτή του, η αδελφή μου και νονά του, του πήρε δώρο ακριβώς ότι ήθελε. Λέει λοιπόν: 

-Με ξέρει η νονά μου γιατί με βάφτισε. Και εσύ όμως με ξέρεις γιατί με γέννησες. 

#Έτσι #ΜηνΞεχνιόμαστε 

Κάποιο απόγευμα λογομαχεί με τον πατέρα του. Σε κάποια φάση ξεκινάει να ξεφεύγει λίγο από τον έλεγχο και να γίνεται αγενής. Του εφιστά την προσοχή ο Παναγιώτης μόνο για να τον ακούσει άφωνος να του απαντάει: 

-Εσύ θα μου κάνεις κουμάντο τι θα πω;;; 

#ΔενΆκουσα; #ΠωςΕίπατε; #Ορίστε; #ΣυγνώμηΚύριος #ΠοιοςΝομίζετεΌτιΕίστε; #ΘαΜαςΠάρειΤονΑέρα 

Φτιάχνω ένα κέικ λίγο πριν το βραδινό ύπνο και βιάζομαι να τελειώσω. Ο μικρός θέλει να με βοηθήσει μα εγώ θέλω να το αποφύγω γιατί ξέρω πως θα με καθυστερήσει. Τελικά μου λέει: 

-Mαμά άσε με να βοηθήσω. Αν τα κάνουμε και δυο μαζί  θα τελειώσουμε πιο γρήγορα. Η ισχύς εν τη ενώσει δεν λέμε;;;;;

#ΕμΤοΛέμε #ΤοHomeschoolingΘαΜεΦάει #ΛύσσαξαΝαΤουΤαΜάθωΌλα 

Στρώνω ένα πρωί το κρεβάτι και έρχεται και αυτός αλαφιασμένος και αρχίζει να διπλώνει τις πυτζάμες του Παναγιώτη. Ταυτόχρονα ξεφυσάει. 

-Τι κάνεις παιδί μου, γιατί ξεφυσάς; 
-Διπλώνω τα ρούχα του μπαμπά, που ποτέ δεν τα κάνει και πρέπει να κάνω εγώ τις δουλειές του! 

#ΣεΝιώθωΔενΣεΝιώθω; #ΜιαΑποΤαΊδια #Κλαίω #ΑνΠωΌτιΔενΤοΈχειΑκούσειΑποΜέναΘαΠωΨέμματα 

Κάθομαι ένα απογευματάκι αραχτή, πίνω την καφεδάρα μου και απολαμβάνω και εγώ λίγη τηλεόραση αφού το μικράκι μου παίζει μόνο του στο τζάκι- το δεύτερο playroom μας- και δεν τολμώ να το πιστέψω! Ξαφνικά τον ακούω να μιλάει από το μικρόφωνο της ταμειακής μηχανής που του έχουμε πάρει για να παίζουμε super market, να λέει: 

-Παρακαλείται η μαμά Γιάννα να έρθει στο τζάκι για να παίξουμε! ΤΩΡΑΑ!

#ΕίπαΚαιΕγώ #ΌνειροΉτανε #ΠήγαΠωςΝαΑντισταθώΣεΤέτοιαΠρόσκληση

Μια μέρα έχει πάθει ντελίριο. Πετάει τα πάντα στο δωμάτιο του, φωνάζει, τα ανακατεύει... 

-Τι κάνεις;;; ρωτάω έντρομη 
-Εξάσκηση στην σκανταλιά. 

#Αααα #ΠεςΤοΈτσι #ΕλεύθεραΤότεΚαμάριΜου #ΔενΜαςΦτάνειΗΠραγματικήΣκανταλιά #ΤώραΈχουμεΚαιΤηνΕξάσκηση

Και για το τέλος... 

Να ξυπνάει ο πεντάχρονος γιος σου το πρωί της γιορτής σου και να σου λέει : "Χιλιόχρονη, μαμά. Ότι επιθυμείς! "

 #αξιαανεκτιμητη
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...