Μαθαίνω με τον Τυπάκο- η ισχύς εν τη ενώσει.

Στην φίλη μου, την καρδιακή μου φίλη, Κέλλη- (για μένα πάντα Κελλού)- έχω αναφερθεί αρκετές φορές στα κείμενα μου, όχι μόνο με την ιδιότητα της φίλης αλλά και με την ιδιότητα της λογοθεραπεύτριας αφού πάντα μα πάντα μου δίνει συμβουλές στον τρόπο που θα χειριστώ το μαιμουδάκι όταν προσπαθώ να του μάθω κάτι, αλλά και πολλές περισσότερες τώρα που ξεκινήσαμε το homeschooling. 

Εκτιμώ πολύ την γνώμη της- μιας και την γνωρίζω από πάντα και νιώθω πως είναι γεννημένη για αυτή τη δουλειά- και ακούω με περίσσεια προσοχή τις καθοδηγήσεις της, οι οποίες μέχρι στιγμής με έχουν βοηθήσει πολύ. Δεν έχει σημασία που ο Δημήτρης δεν δείχνει προς το παρόν να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα που αφορά την ειδικότητα της, για μένα κάθε συμβουλή ειδικού είναι πολύτιμη.

Όταν μου είπε πως το βιβλίο στο οποίο εργαζόταν τόσο καιρό σε συνεργασία με άλλους εξαιρετικούς επιστήμονες στον κλάδο τους, (του λογοθεραπευτή, του εργοθεραπευτή, του ψυχολόγου και του παιδοψυχιάτρου), εκδόθηκε, χάρηκα πάρα μα πάρα πολύ. Γνωρίζω πως ειδικεύεται στο φάσμα του αυτισμού και έχοντας ανάλογη εμπειρία στο στενό μου οικογενειακό περιβάλλον γνωρίζω πάρα πολύ καλά πόσο μεγάλη πρόκληση είναι να προσφέρεις ένα βιβλίο- εργαλείο για τον γονιό που παλεύει και αυτός μαζί με το παιδί του με σκοπό να το βοηθήσει σε αυτή τη τόσο προσωπική, ανάλογα με κάθε περίπτωση, εξέλιξη. 

"Αν δεν προοριζόταν για παιδιά με αναπτυξιακές διαταραχές θα έτρεχα να το αγοράσω" της είπα. 
"Μα, αυτή είναι η ουσία του" μου αποκρίθηκε, "είναι ιδανικό για παιδιά με αναπτυξιακές διαταραχές,  (διαταραχές του αυτιστικού φάσματος, διαταραχές επικοινωνίας, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας, νοητική ανεπάρκεια),  αλλά είναι εξαιρετική βοήθεια ακόμα για για παιδιά που δεν παρουσιάζουν τέτοιου είδους δυσκολίες." 

Δεν χρειαζόμουν παραπάνω παρότρυνση, το βιβλίο έφτασε στα χέρια μου και έσκισα με αγωνία την ζελατίνη για να δω πως θα το αξιοποιήσω με το μαιμουδάκι. 

Ενθουσιάστηκα. Μου αρέσει πολύ κατ' αρχάς που είναι σε μέγεθος Α4 διότι είναι πιο εύκολο και για μένα μα και για το παιδί να παρακολουθήσει. Είναι γραμμένο απλά με σαφής οδηγίες, και οι εικόνες είναι βατές και απλές ακόμα και για ένα δίχρονο παιδί. (δεν είναι βέβαια όλες οι εργασίες κατάλληλες ακόμα, μα αυτή είναι η γοητεία των βιβλίων πως αποτελούν μακροχρόνια βοήθεια που δεν χάνεται ποτέ). Είναι χωρισμένο σε ενότητες σχετικά με δραστηριότητες απλές και καθημερινές, που όμως για ένα νήπιο δεν είναι φυσικά αυτονόητες- πόσο μάλλον για ένα παιδί με αναπτυξιακές διαταραχές. 

Ειδική δεν είμαι, και ναι μπορεί να είμαι επηρεασμένη από την αδυναμία μου στην Κελλού μου, μα νομίζω πως έχω δίκιο όταν λέω πως είναι ένα βιβλίο που έλειπε από την ελληνική αγορά, θα είναι πολύτιμο εργαλείο για γονείς με παιδιά στο φάσμα του αυτισμού και γενικότερα στο φάσμα των αναπτυξιακών διαταραχών και ένα ευχάριστο εκπαιδευτικό βοήθημα για γονείς που απλά ψάχνονται και θέλουν δώσουν εκπαιδευτικά ερεθίσματα στο παιδί τους. Άλλωστε, δεν είναι μόνο η δική μου η Κέλλη πίσω από αυτή την προσπάθεια, (Κέλλη Σαμοθρακίτη) μα και άλλοι επιστήμονες ψυχικής υγείας και θεραπευτές,  οι: Βάλλη Σώρρα, Ζάνια Αλεξίου, Φιγαλία Σταματοπούλου, Δήμητρα Ιωάννου και Βάγια Παπαγεωργίου, εξαιρετικές όλες τους και φυσικά εδώ ισχύει το ρητό  "η ισχύς εν τη ενώσει".  

Το βιβλίο "Μαθαίνω με τον Τυπάκο" μπορείτε να το βρείτε από τις εκδόσεις Ροτόντα εγώ σας δίνω μια ιδέα με μερικές φωτογραφίες από τον δικό μας "Τυπάκο". Όσες δε μανούλες βρίσκονται στην όμορφη Πάτρα ή όχι πολύ μακρυά από αυτήν, την Κυριακή 1/11 θα γίνει παρουσίαση του βιβλίου στο ξενοδοχείο Βυζαντινό όπου θα μιλήσουν όλοι οι συντελεστές, ενώ θα προλογίσει ο πυρηνικός γιατρός Θωμάς Γκορίλας, Πρόεδρος του Σωματείου Ψυχικής Υγείας και Εκπαίδευσης των Ατόμων με Αυτισμό του Νομού Αχαΐας (ΕΨΥΕΠΕΑ) 

Αυτό που έχω να αναφέρω εγώ από την ταπεινή προσωπική μου εμπειρία με άτομα που αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους αναπτυξιακές διαταραχές είναι πως πρωτεύοντα ρόλο παίζει η αποδοχή του "προβλήματος" από τον γονέα, έπειτα η εύρεση του κατάλληλου θεραπευτή ανά την περίπτωση και φυσικά εξαιρετικά σημαντική είναι η συνεργασία του γονέα με τον θεραπευτή και η πολύ και προσωπική "εργασία" και στο σπίτι πάντα με την καθοδήγηση των ειδικών. Όταν όλα αυτά συνδυαστούν σε μια καλή συνεργασία, τότε το αποτέλεσμα θα είναι παραπάνω από θετικό. (ξαναλέω, ειδική δεν είμαι, παραθέτω απλά την άποψη μου- πιθανότατα μιλώντας εκ του ασφαλούς) 

* Το κείμενο, δεν αποτελεί διαφήμιση, είναι απλώς μια προσωπική εκτίμηση για μια όμορφη γνωριμία και συνεργασία <3 Αν δεν στηρίξουμε η μια την άλλη, τότε τι;