Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

Οι τρεις βέρες που φορώ στο χέρι...

Αχ αυτή η προωρότητα...

Την έζησα στο πετσί μου. Το άσχημο πρόσωπο της. Και πόσες ακόμα μανούλες; Αχ και να ξέρατε. Δεν ξέρετε. 

Αυτή την στιγμή που μιλάμε κάποια μανούλα ξενυχτάει με μάτια μαύρα και μούσκεμα από το κλάμα έξω από μια μονάδα εντατικής νεογνών, λαχταρώντας λίγα λεπτά με το μωρό της που τόσο βίαια και πρόωρα αποκόπηκε από αυτή και το σπιτικό που με τόση, (πόση Θεέ μου) προσπάθεια του είχε φτιάξει. Κάποια μανούλα προσεύχεται, (πόσο προσεύχεται Θεέ μου), να πάρει το μωράκι της σπίτι. Γερό. Δυνατό. Ζωντανό

Μην σοκάρεστε. Αυτό είναι το πρόσωπο της προωρότητας. 

Κάποια μανούλα θέλει απλά να ξυπνήσει από αυτόν τον εφιάλτη. Να χαιδέψει την κοιλιά της και να νιώσει την ζωή να κινείται μέσα της. Όχι το απόλυτο κενό. Μια μανούλα θέλει να ξαναείναι έγκυος. Θέλει να της τηλεφωνούν για να ευχηθούν "Να σας ζήσει¨ και να μην σκέφτεται πόσο αντιφατική ακούγεται αυτή τη ευχή... Πόσο ουσιώδης και ειλικρινής. Τόσο που της τρυπάει τα κόκαλα. 

Θέλει να πει ευχαριστώ με χαμόγελο, μα δεν μπορεί. Το έχει χάσει. Μόνο ρυτίδες αγωνίας. Μόνο ατονία στην φωνή. Σοκ. Ακόμα να το πιστέψει. Είχε ακόμα 14 εβδομάδες μπροστά της...  

Δεν είναι έτοιμη. Το μωρό της τόσο μικρό που την σοκάρει. Πως μπορεί ένα τόσο μικρό πλασματάκι να έχει τόση δύναμη; Της δίνει και της ίδιας. Ρουφάει από την δική του δύναμη. Τρομάζει στην προοπτική να πάψει να έχει αυτή την πηγή δύναμης. 

Πανικοβάλλεται στην προοπτική να πάψει να έχει μωρό- έστω και σε θερμοκοιτίδα. 

Αν σας έλεγα μια κουβέντα που μου είχε πει ο Παναγιώτης όταν χάσαμε το δεύτερο μωρό μας, το γιο μας, θα σοκαριζόσασταν. Πόσο όμως ματωμένη αλήθεια κρύβει Θεέ μου. Πόση λαχτάρα να κρατήσεις το μωρό σου κοντά σου με κάθε κόστος... Ακόμα και αν το κόστος είναι η ίδια η τρέλα.... 

Εγώ λοιπόν φοράω τρεις βέρες στο χέρι μου. Μια για τον γάμο μου και μια για κάθε αγγελούδι που αποχωρίστηκα πρόωρα. Νιώθω με αυτό τον, ανόητο ίσως τρόπο, να τα έχω πάντα κοντά μου. Ακόμα και τις μέρες που η ανθρώπινες αδυναμίες μου δεν με αφήνουν να τα νιώθω ψυχικά και πνευματικά. Δεν ξέρω γιατί και πως και έχω πάψει πια να αναρωτιέμαι. Συμβιβάστηκα. Αποδέχτηκα. Αγάπησα τις πληγές μου. Τις χάιδεψα και τις ομόρφυνα. Τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. 



Κάντε μου όμως μια χάρη. Για κάθε μανούλα εκεί έξω που αυτή την στιγμή παλεύει με την ίδια την ζωή. 

Φιλήστε τα παιδιά σας. Αγκαλιάστε τα σφιχτά. Μην τους στερείτε την αγκαλιά σας για κανένα λόγο. Χαμογελάστε τους και πείτε τους πόσο χρώμα έδωσαν στην ζωή σας. Μην μιζεριάζετε με ανούσια πράγματα, μην αναλώνεστε σε αγωνίες χωρίς ουσία. Μην φωνάζεται "μη" όλη την ώρα. Χαρείτε την φασαρία, την ακαταστασία, τις φωνές... Την ζωή...

Γιατί κάπου μια μανούλα παλεύει ακριβώς για αυτά. Παλεύει για τα αυτονόητα. Παλεύει για την ίδια την ζωή. Γιατί κάπου μια άλλη μανούλα λαχταράει ακριβώς αυτά. Γιατί παλεψε και ήρθε αντιμέτωπη με τον θάνατο και την σιωπή του...







24 σχόλια:

  1. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ούτε το πρώτο κλάμα, ούτε η πρώτη αγκαλιά, ούτε το πρώτο φιλί... Τίποτα. Ένα μόνο κάνει τον κόσμο να γυρίζει: η αγάπη. Και η αγάπη δεν έκανε κακό σε κανέναν. Στάσου δίπλα στο παιδί σου και μάθε το να παλεύει ακόμα και αν εσύ φοβάσαι να μην πληγωθεί. Μάθε το πόσο το αγαπάς... Όλη μου την αγάπη στη φίλη σου και στον μικρό της πολεμιστή! Με το καλό να τον δει νικητή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ γλυκιά μου Μερσινη...Πόσο δίκιο έχεις. Αγάπη μόνο. Και δύναμη και πείσμα να παλεύεις πάντα για το καλύτερο... Σε φιλώ γλυκά...

      Διαγραφή
  2. Αχ βρε Γιαννα μου τι να πω δεν ξέρω πια... αλήθεια θα προσευχηθω με όλη την δύναμη της ψυχής μου όλα τα αγγελουδια να επιστρέψουν στην αγκαλιά της Μαμάς τους γερά κ δυνατά! Κ εσύ συνέχισε αυτό που κάνεις κορίτσι μου γλυκό τόσο δύναμη σε όλες τις Μανουλες που παλεύουν για τα αυτονόητα... τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ βρε Γιαννα μου τι να πω δεν ξέρω πια... αλήθεια θα προσευχηθω με όλη την δύναμη της ψυχής μου όλα τα αγγελουδια να επιστρέψουν στην αγκαλιά της Μαμάς τους γερά κ δυνατά! Κ εσύ συνέχισε αυτό που κάνεις κορίτσι μου γλυκό τόσο δύναμη σε όλες τις Μανουλες που παλεύουν για τα αυτονόητα... τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η προσευχή είναι το μόνο που χρειάζεται να πεις... Τίποτε παραπάνω... Μια μεγάλη αγκαλιά...

      Διαγραφή
  4. Οχι απόψε! Οχι άλλο! Πέρασα μια νύχτα να ονειρεύομαι τον τάφο της μικρής μου. Πέρασα ενα απόγευμα προσπαθώντας να βοηθήσω το γιο μου να ξεχωρίσει την αδερφουλα του που είναι στον ουρανό από αυτή που είναι τώρα στην κοιλιά μου.Περναω μια εγκυμοσύνη προσπαθώντας να μη σκέφτομαι θερμοκοιτιδες,μολύνσεις κ θανάτους! Η Γιάννα έχει τόσο μα τόσο δίκιο!Ακούστε τη μανούλες! Τίποτα δεν ειναι αυτονόητο κ δεδομένο σαυτη τη ζωή!κ ας προσευχομαστε καθε μέρα ολες μαζι για καθε μανούλα κ παιδακι που υποφέρουν, αλλα κ για καθε αγγελακι που μας περιμενει εκεί πάνω!Για άλλη μια φορα σου στέλνω την απεριόριστη εκτίμηση μου!
    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Α.η εγκυμοσύνη που ακολουθεί μιας εγκυμοσύνης την οποία χαρακτήρισε η απώλεια, είναι πάντα δύσκολη πόσο μάλλον όταν έχεις και ένα ακόμα παιδί στην αγκαλιά σου να φροντίσεις και να απαντήσεις στις ερωτήσεις εφόσον η απώλεια είναι και δική του... Σε ευχαριστώ για τα όμορφα σου λόγια, σου στέλνω όλη μου την δύναμη και την θετική σκέψη, προσευχή να σε φωτίσει η Παναγία μας ώστε να χειριστείς τα, φυσιολογικά, σου αισθήματα με τον καλύτερο τρόπο...

      Διαγραφή
    2. Σε ευχαριστώ πολυ καλη μου!Ειμαι σίγουρη οτι στέλνεις τη θετική σου ενέργεια οχι μόνο σε μένα αλλά κ σε καθε μανούλα που σε χρειάζεται. Πίστεψέ με ,εσενα μόνο επιβαρυνω με τους φοβους μου κ τις σκέψεις μου γιατι νιωθω οτι με καταλαβαινεις.Στην καθημερινοτητα μου κ στους γύρω μου δείχνω τόσο δυνατή! (Ίσως κ αυτό να είναι λάθος )Σε ευχαριστώ κ πάλι! Φιλιά στο ζουζουνακι σου!
      Α.

      Διαγραφή
  5. Πόσο πόνεσε η καρδιά μου... ασυναίσθητα έπιασα την κοιλιά μου όσο διάβαζα... Δεν μπορώ καν να πιστέψω ότι είμαι στον μήνα μου ότι ΑΝ όλα πάνε καλά θα την κρατήσω στα χέρια μου το πολύ σε 17 μέρες... Πονάω όσο σκέφτομαι ότι υπάρχουν και άλλες μανούλες εκεί έξω που χάσανε τα μωρά τους... που παλεύουν για άλλη μια εγκυμοσύνη και θα έδιναν τα πάντα για ένα μωρό...
    Δεν ξέρεις πόσες φορές έχω σκεφτεί ότι καλύτερο θα ήταν να πεθάνω εγώ και η Αγάπη να μείνει εδώ, μπορεί έτσι να μην την κράταγα παραπάνω μα θα την είχε ο Γιάννης και εγώ θα τους πρόσεχα από ψηλά.
    Γιάννα, για άλλη μια φορά σε θαυμάζω για αυτό το θάρρος και την δύναμη που έχεις. Τα έχουμε πει αυτά, μην σωπάσεις ποτέ!!!Δίνεις κουράγιο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ πόσο ανυπομονώ και εγώ μαζί σου... Κάθε ουράνιο τόξο, ελπίδα και φως για τις μανούλες που ακόμα παλεύουν, ακόμα ονειρεύονται... Οι αμφιβολίες και οι σκέψεις σου λογικές και αναμενομενες, ποια μάνα προτιμά να ζήσει αυτή και να φύγει το παιδί της; Εγώ είχα μέχρι δώσει "οδηγίες" του Παναγιώτη, τι θέλω να ζήσει το παιδί αν εγώ πέθαινα. Το προτιμούσα και εγώ από το να χάσω και άλλο παιδί... Περνάνε οι μέρες και σε σκέφτομαι συνέχεια... Αναμένω με αγωνία

      Διαγραφή
  6. Εγω τωρα τι να πω;;;;;; Διαβαζω,κλαιω κ ριχνω κ κλεφτες ματιες στον 3ων-πλεον-μηνων γιο μου...κ ακομα δεν πιστευω οτι αυτην την φορα τα καταφεραμε!
    Αχ Γιαννα μου συνεχισε να γραφεις,δινεις κουραγιο σε πολλες μανουλες!!!
    Να δω ποτε θα συνελθω εγω κ θα σταματησω τις υστεριες, τα οχι κ τα μη....:(

    Υγ. Η προωροτητα μερικες φορες εχει κ τα καλα της..εμας μας εδεσε πιο πολυ κ με πιστη στο Θεο μας βοηθησε κ πηραμε τον αδερφουλη μου σπιτι μετα απο μηνες στην μοναδα... Γεννηθηκε στην 25η βδομαδα, 800 γραμμαρια! Κ σημερα ειναι 24 χρονων και ενας κουκλος 1,80!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι πολύ που μοιραστηκες μαζί μας την ιστορία του αδελφού σου, διότι θα δώσει πολύ δύναμη. Όσο για τα άλλα τα έχουμε πει και άλλες φορές. Αισιοδοξία πάνω από όλα, καμία σχεδόν από τις καθημερινές μας αγωνίες δεν αξίζουν το άγχος και την στεναχώρια μας... Σε φιλώ γλυκά...

      Διαγραφή
  7. ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΨΑΡΑΚΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ !!!
    ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ...
    Πολλά φιλιά σε ολη την υπεροχη οικογενεια σου...φιλια παρα πολλά Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. κοριτσακι μου..εχεις γινει παραδειγμα προς ολους μας..κυριως γιανα αντιμετωπιζουμε τετοιες καταστασεις σοβαρα και οχι επιφανειακα..τοσο καιρο που σε διαβαζω μου εμεινε το κειμενο σου για τις μανουλες αγγελων και ποιες φρασεις δεν πρεπει να λεμε..προσφατα μια φιλη με δυδιμη κιυση εχασε το ενα αγγελουδι της στον 8ο μηνα κυησης..προτεινα να σε διαβασει..εχεις τοσο δικιο..μια μανουλα αγαπα τα μωρακια της απο την κοιλιτσα..βρισκομενη στην παρεα οπου μας εξιστορουσε την περιπετεια της στεναχωρηθηκα με την σταση μας απεναντι σε μια μαμα που το ενα της μωρακι ειναι αγγελουδι..ειναι τα παιδια της και κλισε τυπου θα κανεις αλλο,ζει τουλαχιστον αυτο κτλ ακουγονται τοσο τραγικα.. κανε και απο μας μια αγκαλια στο μαιμουδακι σου...χρυσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ ψυχή μου. Και αυτό με τα δίδυμα... Πόσο τραγικό. Διότι ακόμα και το εν ζωή παιδάκι της θα νιώθει πάντα μισό, θα νιώθει την απώλεια πάντα... Ξέρω πολύ καλά τι λένε, κακό δεν θέλουν μα κακό κάνουν. Άγνοια. Να μου φιλήσεις αυτή την τόσο ξεχωριστή και γλυκιά μανούλα... Σε ευχαριστώ πολύ για τα γλυκά σου λόγια...

      Διαγραφή
  9. Τόσο αληθινά τα όσα λες καλή μου Γιάννα... Εγώ δόξα τω Θεώ δεν έχω ζήσει την προωρότητα, αλλά το χειμώνα, τέλος Φλεβάρη, ο μικρούλης μας αρρώστησε (μόλις είχε σαραντίσει) και περάσαμε 10 τρομερές μέρες στο νοσοκομείο, στην αρχή δεν ξέραμε ποια εξέλιξη θα είχε όλη αυτή η ιστορία, φοβήθηκα ειλικρινά ότι θα τον χάναμε... Ακόμα προσπαθώ να ξεπεράσω το στρες και τη φόρτιση και τις φοβίες που μου δημιούργησαν αυτές τις 10 μέρες... Μακάρι όλα τα μωράκια να βγαίνουν γερά και δυνατά απ' τα νοσοκομεία και τις θερμοκοιτίδες και να γυρίζουν στην αγκαλιά της μανούλας τους, εκεί που ανήκουν! Μια μεγάλη αγκαλιά για σένα και το μαιμουδάκι σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτές οι φοβίες... Δεν ξέρω αν θα τις ξεπεράσω και με σοκάρει η ευκολία με την οποία οι άνθρωποι κρίνουν και με ευκολία λένε "Πρέπει να το ξεπεράσεις" . Ποτέ ξανά σε νοσοκομείο να μην βρεθείτε! Σε φιλώ γλυκά...

      Διαγραφή
  10. Γιάννα με πέθανες.... Δεν θα σου γράψω εδώ.. σου στέλνω προσωπικό μήνυμα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κάθε φορά που διαβάζω μια τέτοια ανάρτησή σου νιώθω ξανά πόσο τυχερή έχω σταθεί. Πόσα πολλά έχω στη ζωή μου, πόσο πρέπει να ευχαριστώ για όσα μου έχουν έρθει και απολαμβάνω. Ξεχνάμε είναι αλήθεια να νιώσουμε αυτή την ευγνωμοσύνη γιατί από κάποια στιγμή και μετά τα θεωρούμε όλα αυτονόητα, έχουν γίνει η καθημερινότητά μας. Κι όμως, είναι πολύτιμοι θησαυροί που -όπως μας θυμίζεις σοφά- θα πρέπει να νιώθουμε κάθε μέρες τυχεροί και ευλογημένοι που τους έχουμε.
    Σε φιλώ γλυκά
    Ελένη
    https://myfortysomethingworld.wordpress.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ξέρω είναι ανθρώπινο. Το παν είναι να πιέζουμε μερικές φορές τον εαυτό μας να το βλέπει. Βασικά να εκπαιδευσουμε την ματιά μας στην αισιοδοξία και την ευγνωμοσύνη. Αυτό. Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
    2. Έτσι χαιδευα κ εγώ την κοιλίτσα μου κ περίμενα από μέρα σε μέρα,είχα μια βδομάδα ακόμα για την προκαθορισμένη καίσαρικη.κ πριν καταλάβω τι έγινε γεννήθηκε κ πέθανε μέσα σε 4 ώρες!μια βδομάδα μόνο είχα!το κακό έγινε!ένα σπιτάκι κ μια αδερφούλα την περιμένανε κ δεν ήρθε σπίτι ποτέ!κάθε βράδυ πέφτω για ύπνο κ σκέφτομαι που έχω παρατήσει το παιδί μου σε ένα μνήμα.ποσο άδικο!

      Διαγραφή
    3. Λυπάμαι τόσο πολύ. Είναι άδικο έχεις δίκιο. Μα δεν το έχεις παρατήσει. Δεν είναι εκεί. Είναι άγγελος πρεσβευτής στον ουρανό, πιστέψτε το. Το ξέρω την θες κοντά σου. Εύχομαι να σου στέλνει πάντα λίγη γαλήνη και από την αίσθηση της για να την νιώθεις έστω και έτσι..... Μεγάλη αγκαλιά

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...