Τα δικά μου Χριστούγεννα..

Για τον στολισμό του Χριστουγεννιάτικου δέντρου έχω μια φιλοσοφία. (σας ενδιαφέρει, δεν σας ενδιαφέρει, εγώ θα την μοιραστώ!)

Μου αρέσουν τα δέντρα που "διηγούνται" μια ιστορία, που τα στολίδια παραμένουν χρόνο με το χρόνο ίδια αλλά  ταυτόχρονα εμπλουτίζονται. Όταν λοιπόν έμεινα μόνη μου και ξεκίνησα με ένα τόσα δα μικρό δεντράκι, αποφάσισα πως θα αγόραζα κάθε χρόνο 2 με 3 μπάλες/ στολίδια έτσι ώστε να το "γεμίσω" σταδιακά. Έτσι και έγινε! Κάθε χρόνο λοιπόν που ανοίγω αυτό το "μαγικό" κουτί με τα στολίδια μου, συγκινούμαι τόσο πολύ, αφού κάθε μπάλα, κάθε στολίδι συμβολίζει και μια στιγμή στη ζωή μου, μια ανάμνηση, ένα δώρο. Κάποιες από τις πιο αγαπημένες μου...

Η πρώτη μπάλα που αγόρασα μαζί με τον άντρα μου...

Δυο χειροποίητα πανέμορφα στολίδια από φιλανθρωπικό bazaar, τα αγγελάκια μου προς τιμήν των δικών μου αγγέλων στον ουρανό, τα αποτυπώματα από τα πατουσάκια του μαιμουδιού όταν ήταν μόλις 30 ημερών, η μπάλα για τα πρώτα του Χριστούγεννα, το σκουφάκι που φόρεσε τότε και τώρα έγινε και αυτό στολίδι, μια μπάλα χειροποίητη γεμάτη άμμο, που μου πήρε δώρο ο Παναγιώτης από το ταξίδι μας στην Κεφαλλονιά, Σεπτέμβριο μήνα, μόνο και μόνο επειδή με ξέρει, ξέρει τη τρέλα μου...

Και άλλες, πολλές εκ των οποίων είναι δώρα από αγαπημένους φίλους και συγγενείς αλλά και  διακοσμητικά στολίδια που σημαίνουν πολλά...

Οι  μπάλες μας για φέτος, η μια εκ των δυο φανερά επηρεασμένη από το αναμενόμενο baby shower για την αδελφή μου με θέμα τη κουκουβάγια....( για να έχουμε να θυμόμαστε και να συγκινούμαστε!)

Για πολλά χρόνια δεν είχα κανονική φάτνη, παρά μόνο μια πολύ μικρούλα, μιας και  είχα βάλει στο μάτι μια καταπληκτική "χτισμένη" μέσα σε αληθινό κορμό δέντρου, μα πανάκριβη. Κάθε Χριστούγεννα λέγαμε με τον Παναγιώτη, άσε την για του χρόνου και του χρόνου, όμως όλο και χειροτέρευαν τα πράγματα και φυσικά συμβιβαστήκαμε φέτος με μια "μαζική" αφού ήταν πλέον απαραίτητη για να μάθει το μαιμουδάκι την πραγματική αιτία των Χριστουγέννων. Ο Δημήτρης φυσικά  ξετρελάθηκε, και ας μην είναι "χτιστή" μέσα σε κορμό δέντρου,  και όλο κάνει "παπάω" τον Χριστούλη και φιλάει την Παναγίτσα, ενώ ταυτόχρονα κάνει και τον σταυρό του- δηλαδή ακουμπά το χέρι του στο κούτελο και μετά με ανοιχτή τη παλάμη στο στήθος!!  (Ψυχούλα μου τρυφερή εσύ!)

Και επειδή ακόμα το μυαλουδάκι μου να αποφασίσει αν προτιμά τα λευκά ή τα πολύχρωμα φωτάκια, έχω καταλήξει σε άσπρα και κόκκινα που μου αρέσουν πολύ πολύ! 

Αυτό που θέλω γλυκό μου μαιμουδάκι από σένα, αν ποτέ διαβάζεις αυτές τις γραμμές, είναι να διαλέξεις ένα από όλα αυτά τα στολίδια, (μιας και δεν με βλέπω να αλλάζω σύντομα οπότε σίγουρα θα τα βρεις, ακόμα και αν εγώ δεν είμαι "εδώ γύρω", όμορφα και τακτοποιημένα με ετικετούλα που να σε ενημερώνει για το περιεχόμενο!!), για να το βάζεις στο δικό σου το δέντρο. Αρκεί μόνο ένα.  Και ας είναι αυτό το στολίδι λίγη ιστορία από μαμά και μπαμπά, ναι μωρό μου; Σε ευχαριστώ...