Πίστευα ότι ζούμε σε μια εποχή που η ενημέρωση είναι πλέον τόσο δεδομένη που αν μη τι άλλο δεν θα έβλεπα ποτέ ξανά μωρό, νήπιο στο αυτοκίνητο χωρίς παιδικό κάθισμα.
Πίστευα...
Βλέπω όμως.. Δυστυχώς. Και μάλιστα από νεότατες μητέρες. Οι δικαιολογίες πολλές και γνωστές. Δεν θέλει να κάτσει, εδώ δίπλα πάμε, σίγα εμείς τι πάθαμε;
Απαράδεκτο. Επιεικώς. Εγκληματικό. Και δεν με αφορά αν θα παρεξηγηθώ.
Σε κάποια πράγματα δεν υπάρχει δεν θέλω ή δεν μπορώ. Απλά πρέπει. Αν ποτέ δεν του έχεις επιτρέψει να μετακινηθεί εκτός καθίσματος, ποτέ δεν θα παραπονεθεί διότι δεν γνωρίζει κάτι άλλο.
Δεν υπάρχει καμία γραπτή εγγύηση που σου διασφαλίζει πως δεν θα πάθεις ατύχημα "εδώ δίπλα". Από όσο γνωρίζω δεν ισχύουν τέτοιου είδους "συμφωνίες".
Δεν πάθατε τίποτα; Από καθαρή τύχη.
Λυπάμαι αλλά έτσι είναι. Με τόση ενημέρωση σχετικά με τη προστασία που προσφέρει το παιδικό κάθισμα, με το κοντέρ να ανεβαίνει διαρκώς και τους οδηγούς να συμπεριφέρονται όλο και πιο απερίσκεπτα στους δρόμους, και τα ατυχήματα να φτάνουν στην Ελλάδα τα 22.000, με 2.100 νεκρούς και 32.000 τραυματίες, εκ των οποίων 3.200 έως 3.500 άτομα απολήγουν σε μόνιμες αναπηρίες. Σε μια χώρα που κάθε 24 ώρες έχουμε 6 νεκρούς και 67 τραυματίες, για μένα, το να επιτρέψεις στο παιδί σου να μεταφερθεί με αυτοκίνητο χωρίς το κάθισμα ασφαλείας είναι ακριβώς το ίδιο με το να του επιτρέψεις να παίξει με μαχαίρι, με τη φωτιά, να βάλει το χέρι του στη πρίζα ή να πιει απορρυπαντικό. Γιατί;
Διότι διακινδυνεύεις την ίδια του τη ζωή. Τη ζωή. Τόσο απλά, τόσο ωμά.
Πίστευα πως ήμασταν σε μια εποχή που ενημερωνόμαστε σχετικά με το ότι το μωρό πρέπει να κάθεται από την πρώτη στιγμή κιόλας που φεύγει από το μαιευτήριο στο καθισματάκι του. Πως το νήπιο πρέπει να κάθεται σε ανάποδο κάθισμα, (rear facing), τουλάχιστον μέχρι τα δυο του χρόνια- ιδανικά μέχρι τα 4 έτη. Πως το παιδί δεν πρέπει να δένεται με το μπουφάν στο παιδικό κάθισμα . Πως δεν έχει νόημα να είναι το παιδί μας σε παιδικό κάθισμα αν δεν δένουμε σφιχτά τις ζώνες ή αν ναι μεν το δένουμε αλλά εμείς δεν φοράμε ζώνη.
Όχι σε μια εποχή που ακόμα κοιτάμε να πείσουμε πως πρέπει να χρησιμοποιούμε παιδικά καθίσματα γενικότερα...
Δεν ισχυρίζομαι πως εφόσον τηρείτε τους "κανόνες" ασφαλείας ευλαβικά δεν θα συμβεί ποτέ τίποτα... Αυτό δεν μπορεί να το εγγυηθεί κανείς... Μπορείτε όμως να νιώθετε σιγουριά και εμπιστοσύνη πως εσείς σαν γονέας κάνατε το καθήκον σας.. Διαβάστε μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν την τραγωδία... και σκεφτείτε...
Αν λοιπόν μεταφέρετε "χύμα" το παιδί σας στο αμάξι ή όχι σύμφωνα με τις προδιαγραφές για την ηλικία του ξανασκεφτείτε το...
Μιλάμε για μια ζωή.
Την ζωή του δικού σας παιδιού.
Πίστευα...
Βλέπω όμως.. Δυστυχώς. Και μάλιστα από νεότατες μητέρες. Οι δικαιολογίες πολλές και γνωστές. Δεν θέλει να κάτσει, εδώ δίπλα πάμε, σίγα εμείς τι πάθαμε;
Απαράδεκτο. Επιεικώς. Εγκληματικό. Και δεν με αφορά αν θα παρεξηγηθώ.
Σε κάποια πράγματα δεν υπάρχει δεν θέλω ή δεν μπορώ. Απλά πρέπει. Αν ποτέ δεν του έχεις επιτρέψει να μετακινηθεί εκτός καθίσματος, ποτέ δεν θα παραπονεθεί διότι δεν γνωρίζει κάτι άλλο.
Δεν υπάρχει καμία γραπτή εγγύηση που σου διασφαλίζει πως δεν θα πάθεις ατύχημα "εδώ δίπλα". Από όσο γνωρίζω δεν ισχύουν τέτοιου είδους "συμφωνίες".
Δεν πάθατε τίποτα; Από καθαρή τύχη.
Λυπάμαι αλλά έτσι είναι. Με τόση ενημέρωση σχετικά με τη προστασία που προσφέρει το παιδικό κάθισμα, με το κοντέρ να ανεβαίνει διαρκώς και τους οδηγούς να συμπεριφέρονται όλο και πιο απερίσκεπτα στους δρόμους, και τα ατυχήματα να φτάνουν στην Ελλάδα τα 22.000, με 2.100 νεκρούς και 32.000 τραυματίες, εκ των οποίων 3.200 έως 3.500 άτομα απολήγουν σε μόνιμες αναπηρίες. Σε μια χώρα που κάθε 24 ώρες έχουμε 6 νεκρούς και 67 τραυματίες, για μένα, το να επιτρέψεις στο παιδί σου να μεταφερθεί με αυτοκίνητο χωρίς το κάθισμα ασφαλείας είναι ακριβώς το ίδιο με το να του επιτρέψεις να παίξει με μαχαίρι, με τη φωτιά, να βάλει το χέρι του στη πρίζα ή να πιει απορρυπαντικό. Γιατί;
Διότι διακινδυνεύεις την ίδια του τη ζωή. Τη ζωή. Τόσο απλά, τόσο ωμά.
Πίστευα πως ήμασταν σε μια εποχή που ενημερωνόμαστε σχετικά με το ότι το μωρό πρέπει να κάθεται από την πρώτη στιγμή κιόλας που φεύγει από το μαιευτήριο στο καθισματάκι του. Πως το νήπιο πρέπει να κάθεται σε ανάποδο κάθισμα, (rear facing), τουλάχιστον μέχρι τα δυο του χρόνια- ιδανικά μέχρι τα 4 έτη. Πως το παιδί δεν πρέπει να δένεται με το μπουφάν στο παιδικό κάθισμα . Πως δεν έχει νόημα να είναι το παιδί μας σε παιδικό κάθισμα αν δεν δένουμε σφιχτά τις ζώνες ή αν ναι μεν το δένουμε αλλά εμείς δεν φοράμε ζώνη.
Όχι σε μια εποχή που ακόμα κοιτάμε να πείσουμε πως πρέπει να χρησιμοποιούμε παιδικά καθίσματα γενικότερα...
Δεν ισχυρίζομαι πως εφόσον τηρείτε τους "κανόνες" ασφαλείας ευλαβικά δεν θα συμβεί ποτέ τίποτα... Αυτό δεν μπορεί να το εγγυηθεί κανείς... Μπορείτε όμως να νιώθετε σιγουριά και εμπιστοσύνη πως εσείς σαν γονέας κάνατε το καθήκον σας.. Διαβάστε μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν την τραγωδία... και σκεφτείτε...
Αν λοιπόν μεταφέρετε "χύμα" το παιδί σας στο αμάξι ή όχι σύμφωνα με τις προδιαγραφές για την ηλικία του ξανασκεφτείτε το...
Μιλάμε για μια ζωή.
Την ζωή του δικού σας παιδιού.
Γιάννα μου είμαι πολύ αυστηρή σε αυτό το θέμα και έχω μαλώσει πολλές φορές στο δρόμο. Όταν κάνω παρατήρηση σε κάποιο γονέα, πάντα ευγενικά, για τη μη χρήση παιδικού καθίσματος στις περισσότερες των περιπτώσεων ή με αγνοούν και συνεχίζουν το δρόμο τους ή μου λένε να κοιτάζω τη δουλειά μου. Το δυσάρεστο είναι ότι τα "χύμα" παιδάκια στο αυτοκίνητο είναι μια εικόνα που παίζει πολύ περισσότερο από τα δεμένα. Επίσης το μη σωστό κάθισμα και κυρίως το μη σωστό δέσιμο θέτουν και αυτά τα παιδάκια στον ίδιο κίνδυνο. Λυπάμαι πραγματικά για την εικόνα αυτή και εύχομαι να αλλάξει κάτι γρήγορα! Ενημέρωση αλλά και επιβολή προστίμων γιατί όπως αναφέρεις είναι έγκλημα! Σε φιλώ και κάνω share <3
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ Ελένη μου... πόσο δίκιο έχεις. Είναι τόσο στενάχωρο να μην υπολογίζουν αυτόν τον κίνδυνο. Δεν εύχομαι σε κανέναν να έρθει αντιμέτωπος με τις πιθανές επιπτώσεις και φυσικά εύχομαι όλοι να τηρούν αυτούς τους απλούστατους κανόνες ασφαλείας.
ΔιαγραφήΈχεις απόλυτο δίκιο. και πόσες φορές έχουμε δει παιδάκι στη θέση του συνοδηγού. Απαράδεκτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστα Πωλίνα μου είναι τραγικό πραγματικά...
Διαγραφήπολύ καλά κάνεις και τα λες!
ΑπάντησηΔιαγραφήμακάρι να τα δίναν σημασία υτα΄όλοι οι γονείς...
τόσο απλές κινήσεις, σωτήριες για την ζωή των παιδιών..κι όμως!
φιλιά πολλά
Αλεξία
Φιλιά πολλά Αλεξία μου... <3
ΔιαγραφήΌμορφη ανάρτηση
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Φιλάκια κούκλα!
ΔιαγραφήΚάθε φορά που εξηγώ οτι δεν πρόκειται να βάλω το παιδί σε αυτοκίνητο χωρίς κάθισμα με αντιμετωπίζουν σαν εξωγήινη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι τουλάχιστον λυπηρό να βλέπεις μωρά, νήπια, μικρά παιδιά αγκαλιά ή να αλωνίζουν στο αυτοκίνητο... Θα έπρεπε να τους παίρνουν δίπλωμα και αυτοκίνητο (και μηχανή) για την υπόλοιπη ζωή τους...
Και εγώ μια από τα ίδια ζω Αντωνία! Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, δεν είναι καν λυπηρό, είναι τραγικό και απαράδεκτο!
ΔιαγραφήΕίναι τραγική αυτή η αδιαφορία, που στην πραγματικότητα δεν είναι αδιαφορία -δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει γονιός που ρισκάρει εν γνώσει του την ασφάλεια του παιδιού του- αλλά είναι μια αδιαφορία για τη σωστή ενημέρωση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως και νά' χει, πρέπει να τα λέμε ξανά και ξανά μήπως αρχίσει να γίνεται βίωμα σε όλους τους γονείς.
Καλημέρα
Ελένη
https://myfortysomethingworld.wordpress.com/
Όπως τα λες- αδιαφορία για τη σωστή ενημέρωση! Πολλά φιλιά Ελένη μου!
ΔιαγραφήΔυστυχώς σε αυτή την χώρα παλεύουμε να πείσουμε ορισμένους για τα αυυτονόητα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ χώρα του παραλόγου! Ωραία τα είπες μανούλα...
Σε φιλώ!
Για τα αυτονόητα πραγματικά! Φιλιά πολλά κουκλίτσα μου!
ΔιαγραφήΑχ Γιάννα μου, είναι πονεμένο θέμα, ακόμη κι για εμάς που δεν έχουμε παιδάκι αλλά ανήψια κλπ., φυσικά δεν αναφέρω 1-2 παιδιά πάνω σε μηχανάκι... Ακόμη και για τη πιο μικρή απόσταση..δε γνωρίζεις..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμη και πριν μια βδομάδα όταν είδα τον μελλοντα βαφτισιμιό του Mr.Γ στο σπίτι για επίσκεψη στη πεθερά μου,φυσικά κατάλαβα πως δεν ήρθε με καθισματάκι και δεν είναι ούτε 11 μηνών..φυσικά το πήγαν στα χέρια.. Μάλιστα θυμωσαν μαζί μου για το σχόλιο..γιατί είναι κοντά, γιατί το κρατούν, γιατί το καρότσι είναι στη μαμά του..εγώ ξέρω μόνο πως είχαμε ατύχημα ακριβώς έξω από τη πόρτα του σπιτιού..δε λέω πες γίνεται αλλά μια φορά αρκεί..έχουμε και άτομα που με περηφάνια φέρνουν το παιδί που είναι 1,5 χρόνων βόλτα με το παπί, τρελαίνομαι απλά..
Δυστυχώς κουβέντα δεν είναι να ανοίξεις, οι απαντήσεις είναι πάντα έτοιμες! Είναι αυτό το ρημάδι το συναίσθημα να γίνεις εσύ συνήγορος ενός παιδιού που δεν γνωρίζει πως να προστατευτεί... Αλλά... Στου κουφού την πόρτα... Εδώ Ελλάδα.
ΔιαγραφήΔυστυχώς κουβέντα δεν είναι να ανοίξεις, οι απαντήσεις είναι πάντα έτοιμες! Είναι αυτό το ρημάδι το συναίσθημα να γίνεις εσύ συνήγορος ενός παιδιού που δεν γνωρίζει πως να προστατευτεί... Αλλά... Στου κουφού την πόρτα... Εδώ Ελλάδα.
Διαγραφή