Ένα γεύμα που μου ζεσταίνει την ψυχή... (my comfort food!)

Υπάρχουν κάποιες μέρες που χρειάζεσαι οικείο φαγητό, comfort food που λένε οι ξένοι, φαγητό που ζεσταίνει την ψυχή θα το παραφράσω εγώ, σωστά; Εγώ πάντως το παθαίνω και δεν σημαίνει απαραίτητα πως το χρειάζομαι επειδή δεν είμαι καλά, μπορεί να το χρειάζομαι και επειδή όλα είναι πολύ καλά και η καθημερινή ρουτίνα που τόσο αγαπώ για την ασφάλεια της, λειτουργεί τόσο όμορφα που να θέλω να ενισχύσω ακόμα περισσότερο αυτή την αίσθηση...

Υπάρχει το comfort food που έχω στην καρδιά μου από τα παιδικά μου χρόνια, (οι καψαλισμένες φέτες με ζάχαρη και βούτυρο της γιαγιάς μου και η κοτόσουπα της, το κοτόπουλο πανέ της μητέρας μου και τα τηγανητά της αυγά- πάντα ο ένας κρόκος μελάτος και ο άλλος σφιχτός- τέτοια παράξενη είμαι ακόμα και στα αυγά μου!), υπάρχει όμως και το comfort food που απέκτησα ούσα νοικοκυρά στο δικό μου πλέον σπιτικό. 

Το δικό μου φαγητό που ζεσταίνει την ψυχή μου είναι μακαρόνια με κοκκινιστά κεφτεδάκια. Δεν θυμάμαι ακριβώς, μα νομίζω πως είχαμε δει με τον Παναγιώτη μια ταινία που έτρωγαν έτσι τα μακαρόνια και ως οι απόλυτοι μακαρονάδες- την επόμενη κιόλας μέρα τον είχα μαγειρέψει και είχαμε και οι δυο ερωτευτεί! Καθιερώθηκε λοιπόν, τόσο απλά, ως μια ακόμα εναλλακτική να φάμε τα μακαρόνια μας και μάλιστα μια από τις πιο αγαπημένες μας! 

Ένα γεύμα ωστόσο, δεν είναι ολοκληρωμένο αν δεν ακολουθήσει και ένα ελαφρύ γλυκό, (μιλώντας για μένα φυσικά- ο Παναγιώτης και ολόκληρο ταψί με γαλακτομπούρεκο δεν θα τον χαλούσε σε καθημερινή βάση μετά το φαγητό!),  με συνοδεία φυσικά του αγαπημένου μου ζεστού καφέ με κανέλα.  είμαι λίγο ξενάκι, τι να κάνω!)

Όσο τρελό και αν ακουστεί για τους απανταχού γλυκατζήδες- τα αγαπημένα μου γλυκά, (ναι γλυκά τα θεωρώ!)- είναι το κεικ, (και μάλιστα πορτοκαλιού!) και τα cookies! 

Κάπως έτσι λοιπόν, με όλο αυτό το παραλήρημα  να έχει προηγηθεί, το μόνο που θέλω στην ουσία είναι να μοιραστώ μαζί σας τις συνταγές για ένα ολοκληρωμένο γεύμα που θα ζεστάνει την ψυχή σας, πιστέψτε με! 

Παρότι δεν αγαπώ πολύ να γράφω συνταγές μαγειρικής, αφού λειτουργώ κυρίως με την διάθεση, το μάτι και ότι βρω την συγκεκριμένη μέρα στα ντουλάπια και το ψυγείο μου, θα δώσω μια κατεύθυνση για τα κεφτεδάκια, παρότι είμαι σίγουρη πως θα την εμπλουτίσετε με τον δικό σας μοναδικό τρόπο! 

Εμείς είμαστε τρεις- δυόμιση για την ακρίβεια- οπότε μιλάμε για μισό κιλό κιμά μοσχαρίσιο και μισό κιλό μακαρόνια. Για αρχή ανακατεύω στον κιμά, ένα μεγάλο κρεμμύδι περασμένο από τον τρίφτη, μια μεγάλη σκελίδα σκόρδο περασμένη από την πρέσα σκόρδου, μια χούφτα γεμάτη νιφάδες βρώμης, ένα αυγό, αλάτι, πιπέρι, πάπρικα και πάντα λίγη κανέλα. Δεν τα  "βασανίζω" για πολύ ώρα και  αφήνω και λίγο το μείγμα να "ξεκουραστεί". Μετά πλάθω σχετικά μεγάλα κεφτεδάκια και τα τηγανίζω- ίσα να πάρουν χρώμα και να κρατήσουν το σχήμα τους- αφού είναι πολύ πολύ αφράτα! 

Όσο αυτά στραγγίζουν σε χαρτί κουζίνας από το λάδι, κόβω σε κύβους ένα μεγάλο κρεμμύδι- λατρεύω το κρεμμύδι στην μαγειρική- και το τσιγαρίζω σε λάδι μέχρι να μαλακώσει όχι όμως να χρυσίσει. (λίγο αλατάκι στο τσιγάρισμα βοηθάει πολύ). Μετά ρίχνω την πάστα τομάτας και την αφήνω να ψηθεί ανακατεύοντας με το κρεμμύδι. Θέλουμε να "πιάσει" λίγο η πάστα στην κατσαρόλα διότι έτσι βγάζει τα αρώματα της και το έντονο κόκκινο χρώμα στην σάλτσα. Μόλις σκουρύνει λίγο, τότε σβήνω με κρασί κόκκινο και ξύνω ότι έχει πιάσει ο πάτος της κατσαρόλας με την ξύλινη κουτάλα. Αφήνω να εξατμιστεί το κρασί και ρίχνω χυμό τομάτας, τα κεφτεδάκια ένα- ένα, αλάτι, πιπέρι, μπαχάρι και πάντα λίγη κανέλα και αφήνω να σιγοβράσει. (στην χύτρα βάζω δώδεκα λεπτά, μόλις όμως γίνει το αφήνω και πάλι χωρίς το καπάκι σε σιγανή φωτιά να πιει τα πολλά υγρά και να δέσει η σάλτσα.) 

Αυτό είναι όλο!  Βράζω τα μακαρόνια, στα οποία όταν γίνουν, προσθέτω μαζί με το ελαιόλαδο πάντα και λίγο βούτυρο Κερκύρας, (δεν συγκρίνεται το άρωμα) και πολύ απλά... σερβίρω! Το λατρεύω τόσο με κεφαλοτύρι, όσο και με κεφαλογραβιέρα αλλά και με παρμεζάνα! (σήμερα το μαιμουδοψυγείο είχε παρμεζάνα!) Όσο περισσότερο τυρί, τόσο το καλύτερο αν με ρωτάς! 

Μπορείτε να παίξετε όσο θέλετε με αυτή την συνταγή, και με κάθε συνταγή μαγειρικής, αυτή είναι και η μαγεία! Μπορείτε να βάλετε ανάμεικτο κιμά, να προσθέσετε ρίγανη, βασιλικό, δυόσμο, (εγώ δυστυχώς μετά τις εγκυμοσύνες μου απέκτησα απέχθεια για όλα!), να βάλετε πολύ παραπάνω σκόρδο και αντί για μακαρόνια να βάλετε όποιο άλλο ζυμαρικό αγαπάτε. Μπορείτε να το σερβίρετε μέχρι και με πουρέ ή πατάτες τηγανιτές. Το όριο είναι μόνο η δική σας όρεξη! 

Μετά από ένα τόσο αγαπημένο γεύμα, ένα γλυκάκι επιβάλλεται όπως και ένας καφές- άλλωστε είπαμε είμαι λίγο ξενάκι στις συνήθειες μου! Αυτή η συνταγή της γλυκιάς μου Ελπίδας που μου υποσχόταν θεικά cookies,  μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον από τις γιορτές και ήταν στα υπόψιν! Σήμερα ήταν η ιδανική ευκαιρία να την δοκιμάσω και... τι να πω;;; Αν ήξερε η διατροφολόγος μου πόσα έχω φάει από το πρωί, νομίζω θα με έδιωχνε!! 

Την συνταγή θα την βρείτε εδώ. Το μόνο που έχω να προσθέσω εγώ είναι πως πάντα χρησιμοποιώ βούτυρο αγελάδος, έχω καταργήσει το φυτικό πολύ καιρό τώρα, και παρότι το να κόψεις κουβερτούρα είναι μπελάς, μην καταφύγετε στην εύκολη λύση με τις σταγόνες που πουλάνε στο εμπόριο, είναι άλλη αίσθηση να μην ξέρεις τι κομμάτι σοκολάτας θα σου τύχει! Επίσης, μην ξεχάσετε να ΜΗΝ πατήσετε τα μπαλάκια ΚΑΘΟΛΟΥ, θα απλώσουν μόνα τους το εγγυόμαστε! 

Είναι υπέροχα, μαστιχωτά και δεύτερα στις προσωπικές μου προτιμήσεις στις συνταγές για cookies, με τα cookies φυστικοβούτυρου του Άκη να προηγούνται, και τα cookies σοκολάτας- πάλι του Άκη, να έπονται! (και αυτό Ελπιδάκι είναι μεγάλη τιμή!!! ;-)) 

Τι λέτε; Θα τα δοκιμάσετε;