Φτιάχνοντας photo props και photo booth για μια... μέρα στην παραλία!

Τα photo props τα πρωτοείδα στην βάφτιση του ανιψιού μου και μου άρεσαν πολύ! Ωστόσο, παρόλο που κάθε χρονιά στα γενέθλια του μαιμουδιού έχουμε και τον δικό μας, όπως συνηθίζω να λέω, Αντρέα ώστε να αποθανατίσει κάθε στιγμή- ποτέ δεν είχα σκεφτεί να φτιάξω για να βγάλουμε και μερικές αστείες φωτογραφίες! 

Την έμπνευση μου την έδωσε ο ίδιος ο Αντρέας όταν μου έφερε ένα πολύ όμορφο photo prop- γυαλιά- που είχε φτιάξει η γυναίκα του. Μου άρεσαν πολύ, ο Δημήτρης Γεράσιμος έπαιζε καθημερινά με αυτά και κάπως έτσι ένα απόγευμα πάνω στην κούραση όλης της ημέρας το σκέφτηκα! 

Θα φτιάχναμε για το πάρτι photo props- γυαλιά...ηλίου! Την ίδια κιόλας στιγμή, πήρα τα γυαλιά που μου είχε φέρει ο Αντρέας και τα μεταμόρφωσα σε γυαλιά ηλίου για να δω το αποτέλεσμα... Όπως θα είδατε ήδη όσοι με ακολουθείτε και στο instagram, είχε μεγάλη μαιμουδοεπιτυχία!

Χρησιμοποίησα τα γυαλιά που είχα ήδη για "πατρόν¨και όλο το απόγευμα σχεδίαζα και έκοβα, σχεδίαζα και έκοβα, ενώ το μαιμούδι έβαφε και ξαναέβαφε, μπορεί να έβαλε και δέκα στρώσεις χρώμα στα χέρια του!

Για να μην τα πολυλογώ- γιατί μια τάση την έχω η αλήθεια είναι- έκοψα χαρτόνια διαφορετικού χρώματος και μετά έκοψα και οβάλ δίσκους από σκούρα πράσινη ζελατίνα και τα κόλλησα από πίσω. Και επειδή δεν είχα ήδη μουρλαθεί αρκετά με κοντά 40 ζευγάρια γυαλιά και ... 60 "φακούς", ήθελα να φαίνονται ακόμα πιο σκούρα και έτσι έκοψα άλλους 60 φακούς για να κολλήσω από πάνω!! Έπειτα έκοψα την μυτερή άκρη από σουβλακόξυλα που πάντα έχω στο ντουλάπι- δεν ξέρω γιατί- αν εξαιρέσεις το να δω αν ψήθηκε το κέικ δεν τα χρησιμοποιώ πουθενά αλλού, και τα κόλλησα στην δεξιά μεριά με πιστόλι σιλικόνης. Το αποτέλεσμα είναι αυτό: 

Και μετά σκέφτηκα. (το ξέρω πρέπει να μην σκέφτομαι τόσο!) Αφού έφτιαξα που έφτιαξα αυτά τα υπέροχα γυαλιά, (γκουχ, γκουχ!), γιατί να μην φτιάξω και ένα μέρος που να μπορούν να στήνονται για φωτογράφιση;;; (τουτέστιν- photo booth!) 

Τότε θυμήθηκα ένα ξεχωριστό πάρτι που είχε κάνει η Ανναστασέλλα για την Φεγγαρένια της και είχε φτιάξει ένα απλό μα υπέροχο τροχόσπιτο που μπορείτε να το δείτε εδώ . Και το ξέρω πως ίσως ένα τροχόσπιτο δεν συνάδει απόλυτα με μια μέρα στην παραλία μα η αλήθεια είναι πως οι δικές μου μέρες στην παραλία όταν ήμουν παιδί ήταν πάντα μπροστά από το λατρεμένο μας τροχόσπιτο. Εμπειρία που ελπίζω να καταφέρω να ζήσει και το μαιμούδι! Ενθουσιάστηκα τόσο με την ιδέα που δεν με ένοιαζε αν ταίριαζε απόλυτα, θα το έκανα όπως και αν είχε! 

Το έχω ξαναπεί. Με τους σχεδιασμούς  και τις μετρήσεις δεν το έχω, καλύτερα να το κάνω με το μάτι πιο καλό θα βγει από το να βάλω χάρακα! (δυο φορές που έχω επιχειρήσει να κρεμάσω κάδρο με τον σωστό τρόπο σπίτι, έγερνε σαν καράβι σε τρικυμία, με το μάτι όμως...αααα αλφάδι!!!!) 

Για αυτό είπα να μην αγχωθώ. Είχα προμηθευτεί από τα lild ένα μεγάλο χαρτόκουτο τους από αυτά που έχουν μέσα τα χαρτικά τους, ξεκόλλησα προσεκτικά τις ενώσεις και τις ξανακόλλησα με χαρτοταινία όπου χρειαζόταν. Στις ρόδες που μου έλειπε το μισό κομμάτι, έκοψα από τα χαρτόνια που περίσσεψαν, το σχεδίασα και το ξανακόλλησα. Στο πρώτο στάδιο λοιπόν, ήταν έτσι...

Μετά το παρέδωσα στον αρχιμάστορα τρελό πατέρα μου να μου φτιάξει μια βάση για να στεριώνετε και μου το επέστρεψε έτσι...

Έπειτα, έβαλα το μαιμούδι μια μέρα με τον Παναγιώτη να βάψουν το μπλε το χρώμα που είναι και το βασικό. Έκατσαν κάτω σχεδόν δυο ώρες και το απόλαυσαν και οι δυο! Γελούσανε, μιλούσανε και φυσικά ο Δημήτρης ένιωθε πολύ σπουδαίος που η μαμά τον εμπιστευόταν να βάψει το σπέσιαλ τρόχοσπιτο για τα γενέθλια του! Μόλις στέγνωσε το παρέλαβα εγώ και έβαψα όλες τις τελευταίες λεπτομέρειες.! Το αποτέλεσμα αυτό...

Ακόμα δεν είναι εντελώς τελειωμένο, σκοπεύω να βάλω και κουρτινάκια στο παράθυρο και όλο και κάπως θα το στολίσω εκείνη την ημέρα, ε, να μην αφήσω και ένα μικρό, τόσο δα, ερωτηματικό;;; 

14 και σήμερα λέμεεεεε..... 


Update: Το πάρτι μας έγινε και το υπέροχο photo booth μας ήταν ακόμα πιο όμορφο από ότι είχα φανταστεί. Αν θέλετε να δείτε όλο το πάρτι μας δεν έχετε παρά να κάνετε κλικ εδώ.

Μια μέρα στην παραλία με τα ξεχωριστά σταράκια μας!

Τι να πω για αυτό το πλάσμα, που δεν έχω ήδη πει, πείτε μου! 

Είμαι πολύ πιστή.  Όχι μόνο στις προσωπικές μου σχέσεις, μα γενικότερα. Εφόσον μείνω ικανοποιημένη από μια "επαγγελματική" σχέση δεν την αλλάζω εύκολα. Και αν μη τι άλλο από την γλυκιά Ματίνα του Art Matina  μόνο ευχαριστημένη είμαι! 

Όπως έχω ξαναπεί,  καθιερώσαμε σαν έθιμο, ο Δημήτρης Γεράσιμος στα γενέθλια του κάθε χρόνο να είναι ντυμένος πολύ απλά και με ανοιχτόχρωμα ρούχα και την διαφορά να κάνουν οι τιράντες που τόσο αγαπάει να φοράει σε ιδιαίτερες περιστάσεις, αλλά και τα σταράκια του που φτιάχνονται ειδικά για αυτόν- πάντα σε συνάρτηση με το θέμα του πάρτι. 

Τα περσινά του σταράκια σας τα είχα δείξει εδώ και σας άρεσαν τόσο όσο άρεσαν και σε μας! Κάναμε την πρώτη μας εμφάνιση με αυτά στο πάρτι γενεθλίων μας τον Ιούλιο με θέμα το μαιμουδάκι και την "άγρια" ζωή του και έκτοτε τα φορέσαμε άνετα σχεδόν μέχρι το Πάσχα. Τα πλύναμε και τα ξαναπλύναμε, γενικώς τα "λιώσαμε" από πέρσι το καλοκαίρι, χωρίς καμία απολύτως φθορά στην ζωγραφιά του παπουτσιού. Ο Δημήτρης με δυσκολία τα αποχωρίστηκε και δεν υπερβάλω καθόλου. 

Πόσο ανυπομονούσα να επικοινωνήσω και φέτος με την Ματίνα δεν λέγεται! Μόλις της είπα το θέμα μας ενθουσιάστηκε, δεν χρειάστηκε να συζητήσουμε και πολλά αυτή την φορά η χημεία ήταν ήδη εκεί και ήμουν σίγουρη πως ακόμα μαι φορά θα "ζωγραφίσει"!! (και κυριολεκτικά και μεταφορικά!!) 

Της έστειλα απλά το κείμενο για την δική μας μέρα στην παραλία και μερικές ακόμα φωτογραφίες από τα αγαπημένα του παιχνίδια και τόσο απλά εμπνεύστηκε τα μοναδικά ολοδικά μας σταράκια- δώρο φέτος από την νονά μας! (μα πόση αγάπη γύρω μας....) 

Και παρότι είχε τόσο λίγο χώρο για να δημιουργήσει τα χώρεσε όλα! Μέχρι και το αγαπημένο φορτηγό του μαιμουδιού στην εσωτερική πλευρά που θέλω πάντα να γράφουμε το όνομα του... 

Φέτος ο Δημήτρης Γεράσιμος είναι αρκετά μεγάλος ώστε να μου πει ακριβώς τι του αρέσει και αν του αρέσει! Και ξέρετε πως τα παιδιά είναι οι πιο ειλικρινείς και αυστηροί κριτές! Αφού πρώτα με ρώτησε με αγωνία αν έχουν στεγνώσει, (ζωγραφίζοντας με πινέλα διαρκώς ξέρει πολύ καλά πως χρειάζεται χρόνο για να στεγνώσει μια ζωγραφιά του), άρχισε να τα περιεργάζεται με τα δαχτυλάκια του και να θέλει να τα δοκιμάσει αμέσως! Έπειτα τον ρώτησα τι του αρέσει πιο πολύ από όλα. Και μου είπε πράγματα που δεν περίμενα, όπως τα βοτσαλάκια στην άμμο, (τα οποία βλέπει ως κοχύλια), τον αστερία, την τσουγκράνα , το καραβάκι και φυσικά το αγαπημένο του φορτηγό αλλά και την ψάθα! Βασικά δεν κρατιέται να έρθουν τα γενέθλια του! 

Αυτή την φορά όμως είχε και η μαμά μια έκπληξη που γέμισε την καρδιά της αγάπη και ζωγράφισε ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο της... Η γλυκιά μου Ματίνα μου έστειλε ένα υπέροχο, τόσο καλοκαιρινό δωράκι, που σίγουρα θα τιμήσω και όχι μόνο στα τρίτα μας γενέθλια! 

Και δεν ξέρω, με ένα μυστήριο τρόπο, το να λάβω τα παπούτσια από την Ματίνα είναι λες και σηματοδοτείται η τελική ευθεία προς το πάρτι μας... Και να που πάλι συγκινούμαι...  Αμάν δηλαδή...

(Απολαύσαμε ακόμα ένα υπέροχο δείγμα της δουλειάς της Ματίνας, όταν πέρσι είχαμε λάβει αυτό το απρόσμενο δώρο...) 

(Το κείμενο αυτό δεν είναι διαφημιστικό. Είναι απλώς μια προσωπική εκτίμηση για μια όμορφη γνωριμία και συνεργασία <3 Αν δεν στηρίξουμε η μια την άλλη, τότε τι;) 

Μια άκρως καλοκαιρινή πρόσκληση!

Μπορεί για μερικούς να είμαι γραφική, υπερβολική, τρελή, όπως θέλετε πείτε το! Η μέρα ωστόσο που με τύφλωσε το πιο πολύχρωμο ουράνιο τόξο, είναι από τις σημαντικότερες μέρες της ζωής μου και σκοπεύω να την γιορτάζω με υπερβολή και πάθος, μέχρι το ίδιο το μαιμούδι να μου πει: "Εντάξει μάνα, φτάνει. Σταμάτα να με ντροπιάζεις- φέτος θέλω απλά να βγω με τους φίλους μου!!" 

Και αυτή η μέρα δεν είναι άλλη από τα γενέθλια αυτού του πιθηκιού που κοντεύει να με τρελάνει! Φέτος κλείνουμε τα τρία και όπως λέω κάθε χρόνο εμείς πάμε με τα χρόνια. Οπότε φέτος θα γίνει τριπλός χαμός! 

Ένα μήνα λοιπόν σχεδόν πριν την μεγάλη μέρα, οι προσκλήσεις έχουν ήδη μοιραστεί. Φέτος, επέλεξε ο ίδιος τους καλεσμένους του, ε και σε μερικούς που ξέχασε έβαλα εγώ το χεράκι μου να τους θυμίσω! 

Το θέμα το είχα αποφασίσει από πέρσι, όταν είχα βρει τα τέλεια party favors σε τιμή σχεδόν κόστους στο τέλος του καλοκαιριού λόγω του ότι έκλεινε η σεζόν. Ήλπιζα να μην επιβληθεί με άλλο θέμα μέχρι τώρα το μαιμούδι και ευτυχώς ήμουν πολύ τυχερή!

Η θάλασσα  είναι πολύ μεγάλο γιατρικό για τον Παναγιώτη και εμένα, και από ότι φαίνεται μεταδώσαμε αυτή την αγάπη και στον Δημήτρη Γεράσιμο αφού ακόμα και καθ' όλη την διάρκεια του χειμώνα, η παραλία είναι αγαπημένος μας προορισμός. Συνεπώς, το θέμα "Μια μέρα στην παραλία" ήταν για όλους μας η ιδανική επιλογή! Και τι μπορεί να χαρακτηρίσει καλύτερα μια μέρα στην παραλία από μια αγαπημένη, άνετη σαγιονάρα;;; 

Αγόρασα λοιπόν εφτά ζευγάρια σαγιονάρες, (15 λοιπόν προσκλήσεις), και με μόλις με 10. 50 λεπτά είχα την πρόσκληση! (και θα την είχα με 7 ευρώ αν είχα τολμήσει να αγοράσω και σαγιονάρες που είχα βρει πέρσι σε προσφορά στο τέλος της σεζόν με ένα μόλις ευρώ το ζευγάρι.) Μετά αγόρασα και μαγνήτες με 6 ευρώ, κόλλησα πάνω σε κάθε σαγιονάρα και έφτιαξα ένα όμορφο αναμνηστικό για το πάρτι μας που θέλω να πιστεύω πως θα στολίσει τα ψυγεία των καλεσμένων μας! Όλα τα υπόλοιπα υλικά τα είχα ήδη από τις χειροτεχνίες που περισσεύουν κατά καιρούς. 

Διάλεξα ένα χαρτί που θυμίζει άμμο, τόσο στο χρώμα όσο και στην υφή, έγραψα χειρόγραφα το κείμενο μου- όπως προτιμώ πάντα μιας και δίνει μια πιο προσωπική αίσθηση- και πολύ απλά σχεδίασα έναν ήλιο και μερικά κύματα! Το τύλιξα και το έδεσα στην σαγιονάρα μας με ένα απλό σχοινί σαν τριχιά. (δεν ξέρω πως το λένε, μα το λατρεύω το είχα χρησιμοποιήσει και πέρσι!) 

Όπως έγραψα και χθες- (και ναι, ναι από εμένα έκλεψε η πονηρή Σουλτάνα την ιδέα για την πρόσκληση της περπατόπιτας, τστστσ!!)- η πρόσκληση είναι κατά κάποιο τρόπο η "σφυγμομέτρηση" του πάρτι ή του εκάστοτε γεγονότος. Δίνει μια ιδέα για το τι θα ακολουθήσει και πόση υπερβολή ή μη,  να προσμένει κάποιος εκείνη την ημέρα. 

Και εμείς ειλικρινά σκοπεύουμε να φέρουμε την παραλία στο μπαλκόνι μας. Πιστέψτε με! Άλλωστε είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για αυτά τα χεράκια που από την πρώτη στιγμή που με ακούμπησαν- εκεί στην μέση στο στήθος λίγο πιο δίπλα από την καρδιά- έγιναν σφραγίδα απόλυτης αγάπης και αφοσίωσης. 

Για αυτά τα χεράκια τα κάνω ΟΛΑ....