Ένα μαιμουδάκι στο Αττικό Πάρκο!!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα μέχρι τα 5 μου χρόνια στην Νότιο Αφρική, όπου πολύ συχνά με τους γονείς μου πηγαίναμε για σαββατοκύριακο στο φημισμένο Kruger Park.  Tα άγρια ζώα λοιπόν για μένα ήταν κάτι φυσιολογικό και κοινότυπο, τόσο, που όταν επιστρέψαμε στην Ελλάδα, οι κατσίκες, οι κοτούλες και τα προβατάκια της γιαγιάς μου, μου φαίνονταν τρομερή υπερπαραγωγή! 

Τα αγαπούσα ωστόσο όλα εξίσου και το Αττικό Πάρκο στην Αθήνα υπήρξε πόλος έλξης για μένα και τον Παναγιώτη από όταν άνοιξε! Παρότι δεν μένουμε Αθήνα, το επισκεπτόμασταν με  κάθε ευκαιρία που μας δινόταν. Είχαμε πει πως θα πηγαίναμε το μαιμουδάκι για πρώτη φορά στα δεύτερα γενέθλια του, τελικά βιαστήκαμε 3 μήνες, μα πιστέψτε με και πολύ περιμέναμε! 

Μιας και είμαστε πρωινοί τύποι, ξεκινήσαμε χαράματα και 9:30 η ώρα ήμασταν ήδη ετοιμοπόλεμοι να αρχίσουμε τον ποδαρόδρομο! Ο Δημήτρης είχε εκστασιαστεί προτού καν αρχίσουμε! Με τις χελώνες όμως και τα πτηνά- ιδίως τους παπαγάλους- έπαθε τρελό έρωτα... Ίσως επειδή ήταν τα πρώτα που είδε, ίσως επειδή έχουμε και από τα δυο και τα γνώριζε ήδη... Ίσως επειδή τις χελώνες τις τάισε κιόλας... Ποιος ξέρει; 

Κάναμε μια στάση για... τι άλλο... μπανάνα και χαζέψαμε τις φώκιες μέχρι να αρχίσει το σόου με τα δελφίνια. 

Εμείς μαγευτήκαμε πραγματικά, ο δε Δημήτρης είχε λίγη γκρίνια και νομίζαμε πως δεν κατάλαβε καλά καλά τι έβλεπε, για μια ακόμα φορά όμως διαψευτήκαμε αφού στο σπίτι διαπιστώσαμε πως έβλεπε πλέον τα φουσκωτά του δελφίνια και τις φώκιες στο μπάνιο με άλλο μάτι... Εγώ δε, ακόμα είμαι να σκάσω αφού όταν η κοπέλα ζήτησε κάποιον από το κοινό να συμμετάσχει δεν σήκωσα το χέρι για να δώσω ευκαιρία σε κάποιο παιδάκι, μετά όμως σκέφτηκα πως δεν θα σήκωνε ποτέ παιδάκι για κάτι τέτοιο και πολύ στεναχωρήθηκα που έχασα την ευκαιρία να είμαι η τυχερή... (η μαγεία δεν αποτυπώνεται στις φωτογραφίες..)

Ακολούθησαν όλα τα υπόλοιπα, με μια μαμά χιμπατζή και το μωράκι της να με συγκινούν, με τις σουρικάτες να μας κλέβουν την καρδιά, το ίδιο φυσικά τα αιλουροειδή και η απίστευτη καμηλοπάρδαλη που πλησίαζε για να την χαϊδέψουμε, το απίθανο "Bon Jovi" λιοντάρι που έκλεψε την δική μου καρδιά και το ψωνισμένο, (ναι- ναι ψωνισμένο δεν μου το βγάζετε από το μυαλό!), παγόνι να κλέβει την καρδιά του Δημήτρη!! Γενικότερα ήμασταν τυχεροί αφού "πετύχαμε"πολλά ταίσματα και πολλούς "διαπληκτισμούς" και παιχνίδια ανάμεσα στα ζώα!

Μερικές όμορφες λεπτομέρειες που γέμισαν την καρδιά μου ανοιξιάτικη διάθεση και χαρά.. 

Και κάποιες με χαμόγελο... Η χαλάρωση, της χαλάρωσης, Ω.. χαλάρωση... 

Συνεχίσαμε με παιχνίδι στον χώρο πικ νικ, λίγο ακόμα φαγητό και μετά βουρ για... τα μαιμουδάκια φυσικά!!!! 

Είμαι πολύ περήφανη για το αγοράκι μου γιατί έδειξε ενδιαφέρον για όλα, ακόμα και για πράγματα που δεν αφορούσαν τα ζώα. (όπως μηχανήματα και οχήματα). Τις 4 ώρες που ήμασταν εκεί περπάτησε μόνος του όλο το πάρκο, κυρίως τρέχοντας και προσπαθώντας να απομακρυνθεί από κοντά μας, (χαχα!- γιατί Δημήτρη, γιατίιιιιιι;;;;!!), ενώ μετά είχε αρκετή ενέργεια για να παίξει και στην παιδική χαρά του Εκπτωτικού χωριού! (εμείς πάλι, κομμάτια, έτοιμοι για απόσυρση!) 

Φυσικά με το που τον άλλαξα και τον έδεσα στο καθισματάκι του για το ταξίδι της επιστροφής, το αποτέλεσμα ήταν αυτό... 

...πριν καλά καλά ξεκινήσουμε... 

Ήταν μια υπέροχη ημέρα γεμάτη ξεχωριστές στιγμές και αναμνήσεις... 

Μαιμουδάκι ανυπομονώ για την επόμενη φορά... και να ξέρεις θα έχω πιει βιταμίνες να είσαι έτοιμος να ζήσουμε μεγάλες στιγμές!!