Όταν μαζί με μένα γεννήθηκε ξανά και το μπλογκ μου...

Όπως έχω ξαναπεί, όταν ξεκίνησα το blogging δεν είχα ιδέα περί τίνος πρόκειται. Πλημμυρισμένη από όλα τα συναισθήματα που είχαν ξυπνήσει τα αγγελούδια που έχασα και με αποκορύφωση την εκπλήρωση πλέον του ονείρου μου να γίνω μητέρα και στην πράξη, κρατώντας επιτέλους στην αγκαλιά μου το μαιμουδάκι μου- πάτησα απλά την "Δημιουργία μπλογκ" και από τότε μέχρι και σήμερα ακόμα μαθαίνω... 

Η άγνοια μου αυτή δεν με έκανε να σκεφτώ αν υπάρχει και άλλο μπλογκ με αυτό το όνομα. Άλλωστε ποτέ δεν φανταζόμουν πως θα αποκτούσα μια τόσο μεγάλη παρέα μέσα από αυτό. Όσον αφορά το ίδιο το διαδίκτυο και την προστασία αν θέλετε αυτών των δεδομένων, αν υπάρχει έστω και μια διαφορά στο κεντρικό domain των σελίδων, (domain είναι λόγου χάρη αυτό- www. to-imerologio-mias-mamas, δεν σε ειδοποιεί πως υπάρχει μπλογκ με το ίδιο όνομα- για την google και το blogspot το domain σου είναι και ο τίτλος σου.) 

Πριν κάνα δυο μήνες όμως μέσω της ομάδας μας στο fb διαπιστώθηκε πως υπάρχει και άλλο Ημερολόγιο μιας μαμάς. Και η κοπέλα αυτή προϋπήρξε. Άνοιξε το μπλογκ ένα χρόνο νωρίτερα από εμένα, συνεπώς ήταν δική μου υποχρέωση να αλλάξω τον τίτλο. Ωστόσο δεν γνώριζα πως να το κάνω και επιπλέον έπρεπε να σκεφτώ και ένα όνομα για αυτό το μπλογκοσπιτάκι που αγάπησα τόσο πολύ.  Με πολύ λοιπόν βοήθεια από όλες τις αγαπημένες μου μαμαδομπλόγκερς,  μα πιο πολύ από την γλυκιά μου Άντζυ επιτέλους η αλλαγή έγινε πραγματικότητα. 

Ο νέος τίτλος μας ταλαιπώρησε ομαδικώς περισσότερο από όλα. (Και σε προσωπικό επίπεδο κάποιες ακόμα περισσότερο- σας ευχαριστώ γλυκιές μου Ελπίδα, Σοφία, και Αθηνά).  Υπήρξαν πολλές όμορφες ιδέες και ευχαριστώ τα κορίτσια για όλες. Μα καμία δεν μου έκανε το κλικ. (Εκτός από μια υπέροχη ιδέα της Μάχης που ήταν όμως ήδη πιασμένη). Ειλικρινά είχα αρχίσει να απελπίζομαι μέχρι που την λύση μου την έδωσε το άλλο μου εγώ... (αυτό που γουργουρίζει...!) 

Ο Παναγιώτης λοιπόν που δεν το έχει με όλα αυτά καθόλου με ρώτησε το πολύ απλό. Ποιο κείμενο σου είναι αυτό που σε εκφράζει περισσότερο από όλα; Ποιο είναι το πρώτο κείμενο που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι το μπλογκ σου; 

Και η απάντηση ήρθε αστραπιαία. Είναι φυσικά το κείμενο που με οδήγησε και στην δημιουργία του μπλογκ ευθύς εξαρχής. Είναι η  δική μου ιστορία. 

Αυτό το μπλογκ αφορά τα δυο αγγελούδια μου που δεν πρόλαβα ποτέ να κρατήσω στην αγκαλιά μου... 

Αφορά τον αγώνα μου να βγω από τα σκοτάδια και να αντικρίσω ξανά το φως. 

Αφορά την ημέρα ουσιαστικά που πέθανα και την ημέρα που γεννήθηκα ξανά... 

Γεννήθηκα ξανά όταν βρήκα πάλι μέσα μου την πίστη. 

Γεννήθηκα ξανά όταν η πίστη μου μου έδωσε την δύναμη να αφήσω τα αγγελούδια μου να πετάξουν ψηλά... 

Γεννήθηκα ξανά την ημέρα που κράτησα στα χέρια μου το μαιμουδάκι....

Και έκτοτε μαθαίνω κάθε μέρα να ψάχνω αυτές τις μικρές, σχεδόν αόρατες όπως λέω στιγμές, που με κάνουν να γεννιέμαι ξανά και ξανά....

Το ξέρω πως δεν είναι ένας εύκολος τίτλος. Ξέρω, δεν είναι "πιασιάρικος" και σίγουρα δεν είναι "φίλος" με τις μηχανές αναζήτησης στο διαδίκτυο. 

Όμως νομίζω πως είναι αυτός που με εκφράζει περισσότερο από όλους... Αυτός που στην ουσία είναι εγώ και κατά συνέπεια είναι και το μπλογκ μου- αφού εδώ καταθέτω ένα τόσο σημαντικό κομμάτι της ψυχής μου. 

Μπορεί να καθυστέρησα λίγο, μα Το ημερολόγιο μιας μαμάς ήταν εξαρχής άλλο μπλογκ. Και χαίρομαι για αυτό,  διότι με έσπρωξε να βρω κάτι πολύ πιο κοντά στην προσωπικότητα μου. 

Αυτό ωστόσο δεν αναιρεί το γεγονός πως για σχεδόν 2 χρόνια τώρα η φράση αυτή ήταν συνώνυμη με το άλλο μου "σπίτι". Και θα έχω όλες τις φωτογραφίες που έχουν ανέβει στο μπλογκ ως τώρα για να μου το θυμίζουν... 

Από εδώ και πέρα όμως... αλλάξαμε. "Βαφτιστήκαμε" ξανά... 

Άλλωστε όπως λέω 2 χρόνια τώρα... 

"Λένε πως εγώ έδωσα ζωή σε εσένα... Μα δεν είναι αλήθεια. Εσύ έδωσες ζωή σε μένα..."