Monkey Talk- ή αλλιώς τι ακούω η μαιμουδομάνα.....

Τις γιορτές που είχαμε τον Δησιμο σπίτι μας, κάθε μέρα περιμένουμε να δούμε τις αταξίες που θα έχει κάνει ενώ εμείς κοιμόμαστε. Χθες λοιπόν, κάπου άσχημα έμπλεξε ο κύριος διότι τον βρήκαμε δεμένο χειροπόδαρα στις γραμμές του τρένου περιτριγυρισμένο από τους πειρατές μας. Όλη μέρα ο Δημήτρης Γεράσιμος τον γυρόφερνε προσπαθώντας να σκεφτεί τι να έχει γίνει.. Ξαφνικά, κοντά στο μεσημέρι κοντοστέκεται δίπλα και λέει σοκαρισμένος.
- Μια στιγμή. Αυτό σημαίνει ότι το βράδυ κουνιούνται ΚΑΙ οι πειρατές;;;;;;;!!!!!!
-ΦΥΣΙΚΆ! του λέω ενθουσιασμένη. Και προσθέτω με συνωμοτικό ύφος...
-Φαντάσου... Ποια άλλα παιχνίδια λες να κουνιούνται το βράδυ και τι θα κάνουν άραγε;;;

#ΠαγωτόΤοΜαϊμούδι. #FoodForThought

Τα Χριστούγεννα του πήραμε δώρο ένα τρένο lego με τις ράγες του. Είχε ενθουσιαστεί φυσικά και όπου πηγαίναμε το έπαιρνε μαζί. Μια μέρα τον ρωτάει η ξαδέλφη του.
-Τι όμορφο τρένο Δημήτρη, ποιος στο πήρε;
Και απαντάει: (για πρώτη φορά κατ' αυτό τον τρόπο....)
-Οι γονείς μου...

#ΕλάτεΜαζέψτεΜας (πάντα έλεγε η μαμά και ο μπαμπάς, για πρώτη φορά όμως,... Οι γονείς μου....) #πεθαίνωημάνα

Γυρνάμε μια μέρα από το μάθημα μουσικής έκφρασης και μιλάμε στο αυτοκίνητο. Ξαφνικά αρχίζει να γκρινιάζει πόσο γρήγορα θέλει να φτάσουμε σπίτι, και πως δεν θέλει να σταματάω σε φανάρια, δεν θέλει άλλα αυτοκίνητα στο δρόμο, δεν θέλει τίποτα! Για να του αποσπάσω την προσοχή, του λέω:
-Θα κάνω ένα ξόρκι για να εξαφανίσω τα πάντα και να φτάσουμε σπίτι, θες να δούμε αν θα πιάσει;
-Ναι, ναι! απαντάει με ενθουσιασμό.
-Εεε-ξαφανίσιουουους αυτοκινητίσιους!! λέω με στόμφο! Και συμπληρώνω λυπημένη. "Οοοο, τίποτα δεν έγινε, μάλλον δεν είπα καλά το ξόρκι θες να προσπαθήσεις και εσύ;"

Αφού λοιπόν επαναλαμβάνει το ίδιο προσθέτοντας και φανάριους και άλλα που δεν θυμάμαι μου λέει:
- Μαμά, λες να δοκιμάσω ένα ξόρκι να εξαφανίσω τον μπαμπά από την δουλειά του για να γυρίσει σπίτι μαζί μας;;
-Φυσικά! απαντάω ενθουσιασμένη και περιμένω να ακούσω κάτι σαν "Μπαμπαδίσιους εξαφανίσιους!" Άντι αυτού ακούω έκπληκτη:

-Ανθρωπίσιοουους... εεεε-ξαφανίσιουους!!!

#ορίστε #τοτρίχρονο #σκέφτηκεπάνωκαιαπόεμένα #κουκουβα

Παίζει μια μέρα με τον πατέρα του. Κάτι προσπαθεί ο Παναγιώτης να του φτιάξει και επειδή ο Δημήτρης Γεράσιμος ισχυρίζεται πως ξέρει να τον βοηθήσει αλλά ο Παναγιώτης απορροφημένος δεν του απαντά- τότε σκύβει κοντά του στο ύψος των ματιών του και, του λέει:
-Μπαμπά, επέτρεψε μου...

#παγωτόκαιοΠαναγιώτης #ποιοςτουταμαθαίνειαυτά; #όχιεγω #τοτερμάτισε

Ένα μεσημέρι ο Δημήτρης Γεράσιμος:
-Θα μου φτιάξεις έναν χυμό μάνα;
Λέω δεν θα άκουσα καλά, για το μάνα - όχι τον χυμό, και απαντάω:
-Φυσικά αγάπη μου.
-Σε είπα μάνα το άκουσες;; 
- Το άκουσα αλλά νόμιζα παρακουσα!! Που το άκουσες εσύ αυτό και με είπες έτσι;
-Ο μπαμπάς λέει έτσι την μαμά του, την γιαγιά Ελένη!!!!

#αρχίσαμε #είναι_μονο_τριων #θα_με_πεθανει #πηγαμε_ηδη_στο_μανα#οιμε 

Έχει αρχίσει τις ερωτήσεις σχετικά με το σώμα. Πήραμε λοιπόν μερικά βιβλία, που μάλιστα πίστευα πως θα του πέσουν δύσκολα, όμως όχι, δεν τα βαριέται και δείχνει να κατανοεί αρκετά πράγματα για την ηλικία του ενώ το διασκεδάζει πολύ! (είναι βιβλία με δραστηριότητες). Σε κάποιο σημείο μιλάει και για τον εγκέφαλο, και πως αυτός ευθύνεται σχεδόν για τα πάντα, για τις σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, όλα. Τότε μου λέει ο Δημήτρης Γεράσιμος με βεβαιότητα:
-Μαμά. Ο δικός μου εγκέφαλος μου δίνει ιδέες!

#ΚαιΤιΙδέες #ΜανάριΜουΕσυ

Κάποιο μεσημέρι, κατεβάζει ένα ένα τα παραμύθια του, ξαπλώνει σε ένα μαξιλάρι στο πάτωμα και τα χαζεύει.
-Διαβάζεις τα βιβλία σου αγάπη μου; ρωτάω
-Όχι μαμά. Δεν τα διαβάζω, τα θαυμάζω!

#ΟΜικρόςΜουΒιβλιοφάγος

Είδατε που σας είπα πως έχει αρχίσει τις ερωτήσεις για το σώμα και πήραμε τα ανάλογα βιβλία και το ρίξαμε στην μελέτη; Του φέρνει λοιπόν μια μέρα η αδελφή μου ένα δωράκι όπου πρέπει με ένα ξύλινο σαν καλέμι και ένα πινέλο να "ξεθάψει" τον σκελετό ενός δεινοσαύρου. Τα έχουμε φρέσκα αυτά, οπότε το περίμενα να μου αναφέρει τον σκελετό, τα κόκκαλα ίσως και το κρανίο! Σίγουρα όμως δεν περίμενα να μου ονοματίσει τον θώρακα, (και να μου πει και ποια όργανα προστατεύει), ούτε φυσικά την λεκάνη του!!

#ΣοκΗΜάναΤουΤρίχρονου #ΑπόΠοιονΝαΠήρεΤοΠαιδι#ΜαζευτήτεΟιΘειάδεςΑποΤουςΓονείςΤουΠήρεΤοΠαιδίΤηνΕξυπνάδα

Κάποια μέρα που του έδινα απανωτές οδηγίες γιατί βιαζόμασταν να φύγουμε από το σπίτι, και αφού τον ρώτησα και την τελευταία λεπτομέρεια μόλις στεκόταν στην πόρτα έτοιμος για αναχώρηση, βάζει το χέρι στο κεφάλι σαν στρατιώτης που χαιρετάει τον στρατηγό, ισιώνει κορμό και λέει φωναχτά:

-ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ ΜΑΜΑ!

(Και άντε μετά να πείσεις τους κακόβολους- ναι Κωστή εσένα λέω- πως αυτά ξέρεις που τα μαθαίνει, στον Τζέικ τον πειρατή!!)

#ΜεΕχουνΠάρειΌλοιΣτοΨιλό #ΑκόμαΚαιΤοΤρίχρονο #ΕννοείταιΚαιΟΚωστής#ΠρώτοςΚαιΚαλύτερος

Πάμε για παιχνίδι στο δωμάτιο του. Τρέχει στην ντουλάπα του και πριν την ανοίξει θεαματικά, λέει όλο θεατρικότητα:
-ΙΔΟΥ οι μαγικές πόρτες της ονειροχώρας!!!!

#παγωτόκαιημαμά #ποιοςτουταμαθαίνειαυτάλέω #όχιεγω #τοξάνατερμάτισε

Φέτος λοιπόν, δεν θα κάνουμε πάρτι γενεθλίων για το μαϊμούδι, έχουμε άλλα μεγάλα σχέδια, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα έχει τούρτα!!! Τον ρώτησα λοιπόν τι θέλει φέτος πάνω στην τούρτα του και μου απάντησε "Όλα όσα αγαπώ" Οπότε, μετά από λεπτομερή καταγραφή όλων όσων μου είπε ότι αγαπά, η τούρτα θα έχει πάνω: Τον Παναγιώτη, εμένα, τον Μακ Κουιν, τον Μπάρμπα, ένα τρένο, παραμύθια, έναν γίγαντα και το σάντουιτς του, lego και παζλ, λίγη θάλασσα, άμμο και κουβαδακια, έναν χιονάνθρωπο, πολύχρωμες φούσκες, τον Μίκυ και τον Catboy- οπωσδήποτε- και το εργαστήρι της κ. Γιώτας, για να μην ξεχνιόμαστε!!!

#νταξει #τοχω #υπολογίζωτουςοροφους #ευτυχώςμαςθελειπανωπανω#δίπλαφυσικαστονΜακΚουιν #σεμινάριαζαχαροπλαστικηςκανεις;

Διανύουμε μια απαιτητική μέρα με πολύ κούραση, γκρίνια κτλ. Είναι απόγευμα πλέον και οι αντοχές μου έχουν φτάσει σχεδόν στο μηδέν. Μετά από ένα αναίτιο ξέσπασμα του όπου συγκρουστήκαμε λίγο, είμαι ακόμα θυμωμένη και κάνω δουλειές. Ο Δημήτρης Γεράσιμος έχοντας ξεπεράσει φυσικά την κρίση, είναι και πάλι χαρούμενος και αρχίζει τις χαζομάρες. Με πλησιάζει για να δει αντίδραση, μα δεν έχω όρεξη, το ομολογώ, και του λέω πως είμαι ακόμα θυμωμένη από πριν και δεν έχω όρεξη για αυτά. Τότε, καθώς ήμασταν στον διάδρομο εκείνη την ώρα όπου έχω πολλές φωτογραφίες μας στον τοίχο, με πιάνει από το χέρι και μου λέει:
-Μαμά, έλα! Θέλω να σου δείξω κάτι.
Τον ακολουθώ κουρασμένη και χωρίς κέφι. Τότε μου ζητάει να τον σηκώσω αγκαλιά και μου δείχνει μια φωτογραφία μας. Και λέει:

-Κοίτα μαμά. Κοίτα πως χαμογελάς εδώ... Και με κοιτάει όλο ναζί....

#ΜαθήματαΕνσυναίσθησηςΑποΤονΤρίχρονοΓιοΜου #ΕσείςΤιΛέτε;#χαμογέλασα; #ΒασικάΧαμογελάωΑκόμη