38 -γεμάτα και ουσιώδη...

Νομίζω το έχω αναφέρει ξανά στο παρελθόν, (σε αυτή την ηλικία θα αρχίσω σταδιακά να επαναλαμβάνομαι!!), μα στα γενέθλια μου θέλω να με κακομαθαίνω. Θέλω να ασχοληθώ μόνο με την Γιάννα και τα όσα η ίδια θέλει- όσο εγωιστικό και αν ακούγεται αυτό- και το κάνω χωρίς ενοχή καμιά- μια μέρα του χρόνου δίνω όλη μου την προσοχή σε μένα και εύχομαι να έχω την πολυτέλεια να το κάνω πάντα. 

Τα τελευταία χρόνια, παρασυρμένη από τις οικογενειακές υποχρεώσεις και πολλούς ακόμα παράγοντες, η ανάγκη μου αυτή είχε λίγο παραμεληθεί δίνοντας προτεραιότητα σε άλλα και σε άλλους πριν την Γιάννα. Και ήταν και πάλι υπέροχα. Φέτος όμως η καρδιά μου είχε πάρει τις αποφάσεις της. Η μέρα των γενεθλίων μου θα έκλεινε μόνο όσους χωράνε στο πιο βαθύ μέρος της καρδιάς μου και θα έκανα ότι τραβάει η ψυχή μου. 

Και έτσι και έγινε. Τα αγόρια μου με φρόντισαν σαν ότι πολυτιμότερο και δεν μου χάλασαν ούτε ένα χατήρι. Δεν σκέφτηκα πρέπει και κανόνες και απόλαυσα ότι ήθελα. Ένιωσα λίγο σαν την 20χρόνη Γιάννα που βίωνε τα πιο εγωιστικά της χρόνια και πολύ χαίρομαι για αυτό. Μπορεί η κούρα ομορφιάς μου να κράτησε πολύ λιγότερο και να είχα και ηχητικό backround πίσω από την κλειστή πόρτα το μαιμούδι μου να παίζει ποδόσφαιρο με τον Παναγιώτη μέσα στο σπίτι, μπορεί αντί για κρασάκι να ήπια καφέ και μπορεί να μην πήγα σινεμά για να δω την αγαπημένη μου ταινία αλλά μόλις μέχρι το σαλόνι, όμως δεν έχει καμία σημασία. Γιατί στο σαλόνι αυτό υπάρχει και η μυρωδιά των αγοριών μου, ο καφές με κράτησε ξύπνια για να δω την ταινία αντί να αποκοιμηθώ, το ηχητικό backround  ήταν σαφώς καλύτερο από όλα τα αγαπημένα μου τραγούδια μαζεμένα, η κούρα ομορφιάς μου ήταν πιο ουσιαστική και αποδοτική και στην τελική το είδωλο που αντικρίζω στον καθρέφτη πολύ πιο συνειδητοποιημένο, σαφώς λιγότερο εγωκεντρικό, αρκετά πιο ώριμο και θέλω να πιστεύω και ένα τι πιο σοφό. 

Όλα αυτά με ομορφαίνουν ακόμα και αν μου στοίχισαν σε επιπλέον ρυτίδες, επιπλέον κιλά, σε κάμποσες ενοχές και σε κάμποσες άσπρες τρίχες. Με ομορφαίνουν γιατί άνοιξαν το μυαλό και η καρδιά μου. Και τα μάτια μου απέκτησαν άλλη λάμψη. Αυτή της αυτοπεποίθησης και της σιγουριάς που μόνο τα χρόνια που περνάνε προσφέρουν. Και τις σκιές που έρχονται για να μειώσουν την λάμψη τους, έμαθα πια να τις καθαρίζω εκφράζοντας τα συναισθήματα μου με άφθονα δάκρυα. 

Τούρτα λοιπόν μπορεί να μην έσβησα φέτος, (αν και η Σουλτάνα την έκανε την τσαχπινιά χθες ανίκανη να δεχτεί την επιθυμία μου να περάσω την μέρα αποκλειστικά με τα αγόρια μου), όμως έσβησα σουφλέ σοκολάτας, (αν και τελικά έφαγα πανακότα!), και μπορεί να μην χώρεσαν και τα 38 κεράκια όπως θέλω πάντα, χώρεσαν όμως αρκετά για να προκύψει "τσακωμός" με το μαιμούδι για το ποιος από τους δυο θα τα σβήσει!! Και μπορεί να μην είχα άλλους δίπλα μου, τους είχα όμως στο μυαλό και την καρδιά μου. 

38 τα χρόνια λοιπόν σήμερα για αυτό το τρελό, ταπεινό και ολίγον ευαίσθητο ψαράκι- 38 γεμάτα και ουσιώδη. Και επειδή είμαι και πεισματάρα τρομάρα μου, θα ευχηθώ και πάλι τα ίδια. Υγεία-  σωματική, ψυχική και πνευματική και ένα ακόμα θαύμα. Εγώ επιμένω. Από τα λίγα χαρακτηριστικά εκείνου του 20χρόνου κοριτσιού που έμεινε αναλλοίωτο. 

Μόλις δυο χρόνια με χωρίζουν από τα θρυλικά 40 και να ξέρετε. Τότε θα γίνει ΧΑΜΟΣ!