Αυτή η γυναίκα είσαι εσύ... είμαι εγώ...

Η αλήθεια είναι πως η γυναίκα είναι πλάσμα βαθιά μοναχικό. 

Δεν έχει να κάνει με τη ζωή της και αν αυτή είναι γεμάτη.  Δεν έχει να κάνει με αδελφικές φιλίες ή τον σωστό σύντροφο στο πλευρό της. Δεν έχει να κάνει με την μητρότητα ή την απουσία αυτής. Δεν έχει να κάνει με τίποτα από αυτά και άλλα τόσα...

Έχει να κάνει με την ίδια της την φύση. Γεννημένη να είναι παραπάνω από ικανή. Με μυαλό κοφτερό και καρδιά απύθμενη. Με σκεπτικό περίπλοκο και ψυχή άβυσσο. Ευλογημένη και καταραμένη μαζί, να μπορεί να κάνει σχεδόν τα πάντα μόνη της. Δεν το θέλει. Μα μπορεί. Με αποθέματα δύναμης ψυχικής, σωματικής και πνευματικής που αν μπορούσαμε να ορίσουμε με αριθμούς θα τρόμαζαν. 

Μια τέτοια ανθρώπινη σύσταση εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να την αντιληφθεί κανείς. Δεν μπορεί να την κατανοήσει. Ιδίως ο άντρας ο οποίος είναι ένα πλάσμα γεννημένο να παραμένει για πάντα στην ψυχή του ένα παιδί. Είναι πέρα από τις δυνατότητες του να συλλάβει τη γυναικεία φύση σε όλο της το μεγαλείο. 

Ακόμα όμως και οι γυναίκες μεταξύ τους... 

Χαμένη η καθεμία στην δική της ζωή, στο δικό της παράλληλο σύμπαν που έχει δημιουργήσει  στο μυαλό της.  Χαμένη η καθεμία στις δικές της ανησυχίες, αγωνίες και ενοχές. Χαμένη η καθεμία στους δικούς της στόχους, στα δικά της όνειρα, στις δικές της ελπίδες. Αρνούμενη να αποκαλυφθεί πλήρως σε κανέναν, πολλές φορές ούτε στον ίδιο της τον εαυτό, αρνούμενη να αποκαλύψει τα ελαττώματα της, αρνούμενη να παραδεχθεί τις αδυναμίες της. 

Η γυναίκα σε όλη της τη ζωή είναι υπεύθυνη για κάτι, υπόλογη για κάτι. Βαθιά παρεξηγημένη από την ημέρα που θα γεννηθεί, είναι αυτή που δεν ήταν αποδεκτή σε όλες τις κοινωνίες με χαρά, αυτή που δέχτηκε πόλεμο για τα αυτονόητα, αυτή που πρέπει να απολογείται για την εμφάνιση της, αυτή που πρέπει διαρκώς να αποδεικνύει την αξία της. Μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα. 

Να ξέρεις όμως. Η γυναίκα είναι αυτή που διαμόρφωσε κοινωνίες. Η γυναίκα αυτή που με τεράστιο πόνο και αυτοθυσία συνεχίζει το ανθρώπινο γένος. Η γυναίκα είναι αυτή που διαμορφώνει τους αυριανούς πολίτες. Η γυναίκα είναι αυτή που θα πολεμά ασταμάτητα για όσα πιστεύει και για όσα προστατεύει. Η γυναίκα είναι αυτή που όσο και αν υποφέρει, όσο και αν πονά, πάντα θα χαμογελά και θα παλεύει να αποδείξει την αξία της. Πάντα θα ελπίζει πως θα της το αναγνωρίσουν. 

Η γυναίκα αυτή είναι η δική σου γυναίκα.  Είναι αυτή που προσπαθεί να μην σου λείψει τίποτα. Αυτή που παγιδευμένη μέσα σε πολλαπλούς ρόλους θα προσπαθεί για μια ζωή να ισορροπεί ανάμεσα στην γυναίκα που είναι, την μητέρα, την σύντροφο, την νοικοκυρά, την εργαζομένη. Αυτή που θα δίνει στο σπίτι σου αυτή τη ζεστασιά και την μυρωδιά ενός 'σπιτικού' που μόνο αν χάσεις θα καταλάβεις. Αυτή που παρά τις δικές της δυσκολίες θα σου δώσει το χρόνο γυρίζοντας κοντά της να ηρεμήσεις και να πάρεις μιαν ανάσα, αυτή που μεγαλώνει στην ουσία τα παιδιά σας. 

Αυτή η γυναίκα σε αντίθεση με ότι πιστεύεις δεν θέλει πολλά για να είναι ευτυχισμένη μέσα στην μοναξιά που συνοδεύει τη φύση της. Δεν θέλει να την καταλάβεις, θέλει απλά να την ακούσεις. Δεν θέλει λύσεις, θέλει απλά μια αγκαλιά να κρυφτεί. Δεν γκρινιάζει. Σου μιλάει. Προσπαθεί να συζητήσει παλεύοντας για μια σχέση που πιστεύει πως αξίζει. Αυτή την γυναίκα να την φοβηθείς στην σιωπή της. Αυτή η γυναίκα θέλει πότε πότε ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, μια γλυκιά κουβέντα για την τόση προσπάθεια που καταβάλει καθημερινά να είναι το σπίτι σας σπιτικό. 

Η γυναίκα αυτή είναι η μητέρα σου. Είναι αυτή που σε κουβάλησε μέσα της για 9 μήνες και σε αγάπησε από τη πρώτη στιγμή. Είναι η γυναίκα που ξενύχτησε στο πλευρό σου όποτε την χρειαζόσουν. Είναι αυτή που σε είχε πάντα στο μυαλό της και στερήθηκε δικές της επιθυμίες για χάρη σου. Είναι αυτή που στην τελική θα έδινε και τη ζωή της για σένα. Στο λεπτό.  

Αυτή η γυναίκα είσαι εσύ, είμαι εγώ. Και μπορεί να μην το εκφράζω καλά μα με καταλαβαίνεις. Γιατί είσαι γυναίκα. Και ξέρεις ακριβώς για τι πράγμα μιλάω σωστά;