Όταν ήσουν στην κοιλιά μου, ο γυναικολόγος μου είχε πει πως είσαι από τα πιο πεισματάρικα έμβρυα αφού σχεδόν ποτέ δεν συνεργάστηκες σε όλες τις απαιτούμενες εξετάσεις. Και είχε δίκιο. Αυτό που δεν ήξερε όμως ο γυναικολόγος είναι πως ΠΑΝΤΑ συνεργαζόσουν όταν σου ζητούσα εγώ να νιώσω αυτές τις κινήσεις ζωής μέσα μου για να ηρεμήσω πως όλα πάνε καλά.
Όταν γεννήθηκες, ο παιδίατρος μου είχε πει πως θα περάσω ζάχαρη μαζί σου. Από τα πιο ήσυχα και καλόβολα μωρά που είχε δει ήσουν εσύ. Και είχε δίκιο. Ήσουν πράγματι το πιο ήσυχο και καλόβολο μωρό. Μα αυτό που δεν ήξερε είναι πως σεβαστήκαμε με αγάπη κάθε σου ανάγκη- δεν θεωρήσαμε καμία εξ αυτών χειραγώγηση- και ανταποκρινόμασταν σε αυτές άμεσα.
Όταν ήσουν περίπου δύο χρόνων, μια γυναίκα στην εκκλησία είχε εντυπωσιαστεί από την συμπεριφορά σου κατά την διάρκεια της λειτουργίας. Μου είχε πει πως το παιδί αυτό πρέπει να είναι βαθιά ταμένο. Και είχε δίκιο. Ήσουν πράγματι. Μα αυτό που δεν ήξερε είναι πως μεγάλωνες με απόλυτο σεβασμό και ενσυναίσθηση. Με κανόνες ανάλογους της κάθε ηλικίας και φυσικά με προτεραιότητα την μάθηση διά της μίμησης.
Όταν ήσουν πέντε χρόνων, η δασκάλα σου στο νηπιαγωγείο μας είχε πει πως σπάνια συναντάς τέτοια παιδιά. Χωρίς ανάγκη αυτοπροβολής ή αυτοεπιβεβαίωσης, παιδιά που παρατηρούν περισσότερο από όσο μιλούν, παιδιά με έντονη κριτική σκέψη και κατανόηση. Δεν ξέρω αν είχε δίκιο στο ποσό σπάνια συναντάς τέτοια παιδιά, μα ξέρω πως είχε δίκιο για όλα τα χαρακτηριστικά σου αυτά που - η αλήθεια είναι- σε λίγους γίνονται αντιληπτά. Αυτό που ξέραμε εμείς αλλά και η ίδια όπως και το εξέφρασε, είναι πως αυτό δεν είναι ένα τυχαίο αποτέλεσμα, μα ένα που προέκυψε όχι μόνο από την ταυτόσημη διαπαιδαγώγηση και από τους δύο γονείς, μα κυρίως από την χωρίς όρια και χωρίς ανταλλάγματα αγάπη που σου δίναμε.
Τώρα που είσαι επτά χρονών, λίγοι αντιλαμβάνονται την ήρεμη δυναμικότητα του χαρακτήρα σου. Νομίζουν ότι είσαι ντροπαλός ή αδιάφορος. Όσοι όμως σε γνωρίζουν καλά, ξέρουν πως αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια. Αδιάφορος είσαι προς όσους δεν προσπαθούν να σε κατανοήσουν ή που σε κρίνουν επιπόλαια. Για όλους όμως όσους έχουν κάνει την αυτή την λίγη- δεν θέλει πολύ- παραπάνω προσπάθεια να σε προσεγγίσουν έχουν ανακαλύψει πως πίσω από το φαινομενικά ντροπαλό και λιγομίλητο αγόρι κρύβεται ένα παιδί ζωηρό, αστείο, πειραχτήρι, άκρως εκφραστικό, έξυπνο και ευαίσθητο. Αν θα έπρεπε να "δουλέψεις" κάτι περισσότερο είναι τον τρόπο που διεκδικείς αυτό που θέλεις σε ανθρώπους με τους οποίους δεν νιώθεις οικειότητα. Θα έρθει όμως και αυτό με τον καιρό. Όπως και να έχει, σε έχουμε διδάξει πως καλύτερα να χάσεις κάτι βραχυπρόθεσμα αλλά να παραμείνεις πιστός στις αξίες σου- παρά να χάσεις την αξιοπρέπεια σου μακρυπρόθεσμα.
Εμείς μια φορά, ήμαστε τόσο περήφανοι για σένα. Και σε λατρεύουμε. Πως θα μπορούσαμε να μην σε λατρεύουμε, είσαι ο χιλιάκριβος μας. Θα πεθαίναμε για σένα χωρίς δεύτερη σκέψη. Θέλω να το θυμάσαι αυτό πάντα. Ακόμα και τις δύσκολες μέρες. Αυτές που θα είμαστε αυστηροί μαζί σου. Που δεν θα σου κάνουμε ένα χατίρι. Ή τις μέρες που η αδύναμη πλευρά μας θα υπερτερεί της δυναμικής και δεν θα έχουμε την ενέργεια που συνήθως έχουμε για σένα. Να θυμάσαι πως και εμείς είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, ελαττώματα και πάθη. Ωστόσο οι πρωταρχικοί μας στόχοι είναι λίγοι. Να είσαι ευτυχισμένος- ποτέ όμως εις βάρος της ευτυχίας των άλλων. Να σέβεσαι πρώτα από όλα τον ίδιο σου τον εαυτό, μετά όλους τους άλλους αλλά και την φύση που σε φιλοξενεί. Να λειτουργείς πάντα με ενσυναίσθηση, ακεραιότητα και αγάπη. Και φυσικά να είσαι πάντα ο εαυτός σου. (άλλωστε αξίζεις πολλά)
Εφτά χρόνια πέρασαν σε ένα βλεφάρισμα. Και πόσα ακόμα... Να μας αξιώσει ο Θεός να τα βλεφαρίσουμε όλα... Εγώ - ως μαμά σου- ξέρεις τι θέλω πάνω από όλα; Να θυμάσαι πάντα πως ο ήλιος δύει για να ανατείλει ξανά. Να δίνεις χρόνο από την ζωή σου για να κοιτάς τις ανατολές μα και τα ηλιοβασιλέματα... Και κάθε που τα κοιτάς θα είμαι και εγώ εκεί - ακόμα και αν δεν είμαι...
Χρόνια πολλά μαιμούδι μας. Χρόνια πολλά και ευλογημένα.
Όταν γεννήθηκες, ο παιδίατρος μου είχε πει πως θα περάσω ζάχαρη μαζί σου. Από τα πιο ήσυχα και καλόβολα μωρά που είχε δει ήσουν εσύ. Και είχε δίκιο. Ήσουν πράγματι το πιο ήσυχο και καλόβολο μωρό. Μα αυτό που δεν ήξερε είναι πως σεβαστήκαμε με αγάπη κάθε σου ανάγκη- δεν θεωρήσαμε καμία εξ αυτών χειραγώγηση- και ανταποκρινόμασταν σε αυτές άμεσα.
Όταν ήσουν περίπου δύο χρόνων, μια γυναίκα στην εκκλησία είχε εντυπωσιαστεί από την συμπεριφορά σου κατά την διάρκεια της λειτουργίας. Μου είχε πει πως το παιδί αυτό πρέπει να είναι βαθιά ταμένο. Και είχε δίκιο. Ήσουν πράγματι. Μα αυτό που δεν ήξερε είναι πως μεγάλωνες με απόλυτο σεβασμό και ενσυναίσθηση. Με κανόνες ανάλογους της κάθε ηλικίας και φυσικά με προτεραιότητα την μάθηση διά της μίμησης.
Όταν ήσουν πέντε χρόνων, η δασκάλα σου στο νηπιαγωγείο μας είχε πει πως σπάνια συναντάς τέτοια παιδιά. Χωρίς ανάγκη αυτοπροβολής ή αυτοεπιβεβαίωσης, παιδιά που παρατηρούν περισσότερο από όσο μιλούν, παιδιά με έντονη κριτική σκέψη και κατανόηση. Δεν ξέρω αν είχε δίκιο στο ποσό σπάνια συναντάς τέτοια παιδιά, μα ξέρω πως είχε δίκιο για όλα τα χαρακτηριστικά σου αυτά που - η αλήθεια είναι- σε λίγους γίνονται αντιληπτά. Αυτό που ξέραμε εμείς αλλά και η ίδια όπως και το εξέφρασε, είναι πως αυτό δεν είναι ένα τυχαίο αποτέλεσμα, μα ένα που προέκυψε όχι μόνο από την ταυτόσημη διαπαιδαγώγηση και από τους δύο γονείς, μα κυρίως από την χωρίς όρια και χωρίς ανταλλάγματα αγάπη που σου δίναμε.
Τώρα που είσαι επτά χρονών, λίγοι αντιλαμβάνονται την ήρεμη δυναμικότητα του χαρακτήρα σου. Νομίζουν ότι είσαι ντροπαλός ή αδιάφορος. Όσοι όμως σε γνωρίζουν καλά, ξέρουν πως αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια. Αδιάφορος είσαι προς όσους δεν προσπαθούν να σε κατανοήσουν ή που σε κρίνουν επιπόλαια. Για όλους όμως όσους έχουν κάνει την αυτή την λίγη- δεν θέλει πολύ- παραπάνω προσπάθεια να σε προσεγγίσουν έχουν ανακαλύψει πως πίσω από το φαινομενικά ντροπαλό και λιγομίλητο αγόρι κρύβεται ένα παιδί ζωηρό, αστείο, πειραχτήρι, άκρως εκφραστικό, έξυπνο και ευαίσθητο. Αν θα έπρεπε να "δουλέψεις" κάτι περισσότερο είναι τον τρόπο που διεκδικείς αυτό που θέλεις σε ανθρώπους με τους οποίους δεν νιώθεις οικειότητα. Θα έρθει όμως και αυτό με τον καιρό. Όπως και να έχει, σε έχουμε διδάξει πως καλύτερα να χάσεις κάτι βραχυπρόθεσμα αλλά να παραμείνεις πιστός στις αξίες σου- παρά να χάσεις την αξιοπρέπεια σου μακρυπρόθεσμα.
Εμείς μια φορά, ήμαστε τόσο περήφανοι για σένα. Και σε λατρεύουμε. Πως θα μπορούσαμε να μην σε λατρεύουμε, είσαι ο χιλιάκριβος μας. Θα πεθαίναμε για σένα χωρίς δεύτερη σκέψη. Θέλω να το θυμάσαι αυτό πάντα. Ακόμα και τις δύσκολες μέρες. Αυτές που θα είμαστε αυστηροί μαζί σου. Που δεν θα σου κάνουμε ένα χατίρι. Ή τις μέρες που η αδύναμη πλευρά μας θα υπερτερεί της δυναμικής και δεν θα έχουμε την ενέργεια που συνήθως έχουμε για σένα. Να θυμάσαι πως και εμείς είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, ελαττώματα και πάθη. Ωστόσο οι πρωταρχικοί μας στόχοι είναι λίγοι. Να είσαι ευτυχισμένος- ποτέ όμως εις βάρος της ευτυχίας των άλλων. Να σέβεσαι πρώτα από όλα τον ίδιο σου τον εαυτό, μετά όλους τους άλλους αλλά και την φύση που σε φιλοξενεί. Να λειτουργείς πάντα με ενσυναίσθηση, ακεραιότητα και αγάπη. Και φυσικά να είσαι πάντα ο εαυτός σου. (άλλωστε αξίζεις πολλά)
Εφτά χρόνια πέρασαν σε ένα βλεφάρισμα. Και πόσα ακόμα... Να μας αξιώσει ο Θεός να τα βλεφαρίσουμε όλα... Εγώ - ως μαμά σου- ξέρεις τι θέλω πάνω από όλα; Να θυμάσαι πάντα πως ο ήλιος δύει για να ανατείλει ξανά. Να δίνεις χρόνο από την ζωή σου για να κοιτάς τις ανατολές μα και τα ηλιοβασιλέματα... Και κάθε που τα κοιτάς θα είμαι και εγώ εκεί - ακόμα και αν δεν είμαι...
Χρόνια πολλά μαιμούδι μας. Χρόνια πολλά και ευλογημένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...