Με αφορμή αυτή την ανάρτηση της Άσπας μπήκα και εγώ στον πειρασμό να σκεφτώ όλα όσα με κάνουν να νιώθω και πάλι παιδί. Και η αλήθεια είναι πως στο τέλος ενός δύσκολου, χωρίς καθόλου διακοπές, καλοκαιριού, αυτές οι αναμνήσεις με βοήθησαν στο να χαθώ για λίγο σε αυτά τα ανέμελα και ξέγνοιαστα χρόνια...
Νιώθω και πάλι παιδί όταν...
Νιώθω και πάλι παιδί όταν...
- Τυχαίνει να ακούσω τραγούδια με τα στρουμφάκια
- Μυρίσω κανναβούρι (ναι, ναι αυτό για τα καναρίνια- είχαμε δεκάδες όταν ήμουν παιδί)
- Μπαίνω στον χώρο του ξυλόφουρνου στο χωριό της γιαγιάς μου.
- Τρώω φαγητό από την μητέρα μου. Όλες αυτές οι τόσο γνώριμες και οικίες γεύσεις με ταξιδεύουν.
- Ανοίγω τις κούτες με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια και ετοιμάζομαι να στολίσω το δέντρο. (ντελίριο..)
- Ακούω χριστουγεννιάτικα τραγούδια φυσικά! (ξελαρυγγιάζομαι λέμε!)
- Ανοίγω δώρο από την αδελφή μου.
- Βασικά όποτε ανοίγω δώρο- τελεία.
- Βρεθώ σε βιβλιοπωλείο μπροστά από όλα αυτά τα τετράδια, τα μολύβια και τις γόμες. (τα θέλω όλα όπως και τότε, κάνω σχέδια με όνειρο να τα υλοποιήσω όλα όπως και τότε)
- Πέφτω για ύπνο και κουλουριάζομαι σε εμβρυακή στάση.
- Τρώω τα coco pops που άφησε το μαιμουδάκι και στο τέλος πίνω το γάλα από το μπολ.
- Μου ξύνει ο Παναγιώτης της πλάτη- όπως έκανε η γιαγιά μου και ο πατέρας μου.
- Ακούω το "Twinkle twinkle little star"
- Σιδερώνω κάποια σεντόνια που έχω από την μαμά μου τα οποία έχουν μια πολύ συγκεκριμένη υπέροχη μυρωδιά. (δεν μπορώ να το εξηγήσω)
- Ακούω τα τραγούδια του Elvis.
- Παίζω με το μαιμουδάκι.
- Τα μανίκια στα χειμωνιάτικα πουλόβερ μου είναι τόσο μακριά που κρύβουν τα χέρια μου- μα τα θέλω έτσι διότι για κάποιο ανεξήγητο λόγο νιώθω ασφάλεια.
- Χώνομαι μέσα στην αγκαλιά του Παναγιώτη νιώθοντας την απόλυτη ασφάλεια που μόνο οι γονείς σου μπορούν να σου προσφέρουν.
- Βρέχει και θέλω να τσαλαβουτήσω μες στα νερά...
Εσάς- τι σας κάνει να νιώθετε και πάλι παιδί;
Η αλήθεια είναι ότι πρίν γίνει ότι γίνει, ένωθα πολυ συχνά σαν παιδί τώρα έχω να το νιώσω πολύ καιρό...Εκτός απο τις στιγμές που οι γονείς μου με αγκαλιάζουν και νιώθω πάλι σαν το μικρό απρόσεχτο κοριτσάκι που κάποτε ήμουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα Χριστούγεννα δεν με μαζευεις με τίποτα , κάνω σαν πεντάχρονο, λες και δεν το έχω ξανα ζήσει τόσο ενθουσιασμός, δεν υπερβάλω...Αυτό που μου θυμίζει όμως πολυυυυυ τα παιδικά μου χρόνια είναι όταν βρίσκομαι με τις αδερφές μου στην κουζίνατου πατρικού μου και μαγειρεύουμε όπως μικρές ενω η μαμά μας λέει να μην τα κάνουμε χάλια , η μικρή φωνάζει οτι μετά θα καθαρίσουμε, ο μπαμπάς μου μας λεει να προσέχουμε να μην καούμε ενω ταυτόχρονα με το αδερφό μου τσιμπάει απο κάτι...Άσε σκέτη τρέλα και αυτό γίνεται μέχρι και σήμερα ή τουλάχιστον γινόταν γιατι τα γεγονότα και οι ρυθμοί τις καθημερινότητας δεν μας το επιτρέπουν...
Φιλιά μακάρι να νιώθεις όσο πιο συχνα γίνεται σαν παιδί ♡!!!
Ηρώ μου θέλει πολύ χρόνο... Θα νιώσεις και σίγουρα πάλι παιδί μόλις χαρίσεις ενα αδελφάκι στην Αγάπη σου... Μοιάζουμε πολυ νομίζω... Μια μεγάλη παιχνιδιαρικη αγκαλιά σου στέλνω
ΔιαγραφήΟταν δεν ειχα γίνει ακόμα μανούλα κοιταζα με την αδερφή μου τα carousel και ανυπομονουσαμε να ερθει ενα μωρο για να εχουμε δικαιολογία να ανεβαινουμε μαζί του!!!Τελικα το σημαντικό ειναι να θέλεις να γινεσαι παιδι. αν το θες υπάρχουν χιλιαδες τρόποι να το νιώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς όπως το λες... Φιλιά πολλά!
ΔιαγραφήΤην περίμενα αυτή σου την ανάρτηση. Υπέροχα όλα και νιώθω ότι σε γνώρισα λίγο καλύτερα. Thanks for sharing!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ σε ευχαριστώ Άσπα για την έμπνευση!! Φιλιά πολλά!
ΔιαγραφήΕγω οταν παιζω με τις παραμυθενιες μου, οταν ακουμε μουσικη, διαβαζουμε παραμυθια. Επισης οταν κανω ζαβολια που τρωω κρυφα αποτις παραμυθενιες μου λιχουδιες!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλια
Υπέροχες στιγμές περιγράφεις Καίτη μου! Φιλιά πολλά!
ΔιαγραφήΠολύ καλή ιδέα για ανάρτηση... χιχιχι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ πόσο όμορφα γράφεις βρε Γιάννα... σαν να έχεις έτοιμα τα κειμενάκια στο μυαλό σου.... τόσο αληθινά !!!!
Βάσω, η μαμά πρωτάρα
Βάσω μου σε ευχαριστώ τόσο πολύ... <3 Η αλήθεια είναι πως ξεκινάω από μια και μόνο πρόταση.. Και μετά ξεσπά η κόλαση! Σε φιλώ γλυκά γλυκά!
Διαγραφή