Έχει τρεις μέρες τώρα το μαιμουδάκι που δεν κοιμάται μεσημέρι. Δεν ξέρω αν φταίει που έμαθε έτσι ξαφνικά να χρησιμοποιεί το γιογιό και έχει ενθουσιαστεί- πάντως δεν νυστάζει. Καθόλου.
Όντας μέσα στο τρελό το κέφι και την ασταμάτητη ενέργεια, πέφτει ξερός νωρίς νωρίς το απόγευμα για όλο το βράδυ μέχρι το επόμενο πρωί. (αξημέρωτα!)
Αυτό το έχει ξανακάνει, δεν είναι κάτι καινούργιο, πάντα έτσι νωρίς κοιμάται όταν για κάποιο λόγο έχει παραλείψει την μεσημεριανή τη σιέστα! Ωστόσο αυτές τρεις μέρες πέφτει τόσο εξαντλημένος στην αγκαλιά μου που ούτε το γάλα του δεν πίνει.
Μαθημένη από όταν θήλαζα να κοιμάται ενώ "γευματίζει", του το δίνω εγώ μετά από λίγο. Και τις τρεις αυτές μέρες, έτσι όπως τον κρατούσα σαν μωρό, κοιμισμένο ελαφρά, μόλις ένιωθε την θηλή του μπιμπερό στο στόμα γύριζε αυτόματα προς το στήθος μου και σχεδόν κολλούσε το πρόσωπο του μέσα σε αυτό.... Μόλις χόρταινε, άφηνε τη θηλή και κοιμόταν γαλήνιος- χωρίς την ανάγκη της πιπίλας του. Όπως τότε.
17 μήνες μετά τον τελευταίο μας θηλασμό, μέσα στην ζάλη του ύπνου όπου το ένστικτο κυριαρχεί της συνήθειας, το μωρό μου μου έδειξε ακόμα μια φορά πως η απόλυτα φυσική και καλύτερη επιλογή ήταν ακριβώς αυτή. Να τον θηλάσω. Αυτό μου επιβεβαιώνει πως πολύ κακώς σταμάτησα να τον θηλάζω στους 7 μήνες και δεν συνέχισα για όσο αυτός επιθυμούσε.
Σήμερα μάλιστα, την στιγμή που του έβγαλα την πιπίλα για να του δώσω το γάλα του, έτσι κοιμισμένος, γύρισε πάλι το κεφαλάκι του προς το στήθος μου, ψέλλισε "μαμ", και είμαι σίγουρη πως μέσα στον ύπνο του νόμιζε πως θήλαζε. Είμαι σίγουρη πως εκτός του πρωτόγονου ενστίκτου υπάρχουν και οι μνήμες- απλώς δεν μπορεί να τις εκφράσει.
Μακάρι να είχα πάρει μια πιο ορθή απόφαση τότε. Μακάρι να μην είχα κουραστεί από την παντελή έλλειψη των γαλακτοκομικών στην διατροφή μου -αφού ο Δημήτρης εμφάνισε εξαρχής αλλεργία. Μακάρι να είχα φυλάξει ακόμα περισσότερο μητρικό γάλα στην κατάψυξη ώστε να τον φτάσει και για μετά τους 10 μήνες.
Όχι τίποτε άλλο μα δεν θήλασα με ευκολία. Τα έχω ξαναγράψει. Όμως η αλήθεια είναι πως κάτι τέτοιες στιγμές σε διδάσκουν και σε προετοιμάζουν ακόμα καλύτερα για το επόμενο παιδί. Όπου και πάλι βέβαια θα κάνεις λάθη. Άλλα ίσως. Μα θα κάνεις. Σημασία έχει να προσπαθείς. Και να εξακολουθείς να μαθαίνεις.
Σημασία έχει σε κάτι τέτοιες μαγικές στιγμές- τόσο μικρές, σχεδόν αόρατες, να αφουγκράζεσαι την μαγεία. Να την αισθάνεσαι. Να πιστεύεις σε αυτήν.
Αυτό έχει σημασία.
Όντας μέσα στο τρελό το κέφι και την ασταμάτητη ενέργεια, πέφτει ξερός νωρίς νωρίς το απόγευμα για όλο το βράδυ μέχρι το επόμενο πρωί. (αξημέρωτα!)
Αυτό το έχει ξανακάνει, δεν είναι κάτι καινούργιο, πάντα έτσι νωρίς κοιμάται όταν για κάποιο λόγο έχει παραλείψει την μεσημεριανή τη σιέστα! Ωστόσο αυτές τρεις μέρες πέφτει τόσο εξαντλημένος στην αγκαλιά μου που ούτε το γάλα του δεν πίνει.
Μαθημένη από όταν θήλαζα να κοιμάται ενώ "γευματίζει", του το δίνω εγώ μετά από λίγο. Και τις τρεις αυτές μέρες, έτσι όπως τον κρατούσα σαν μωρό, κοιμισμένο ελαφρά, μόλις ένιωθε την θηλή του μπιμπερό στο στόμα γύριζε αυτόματα προς το στήθος μου και σχεδόν κολλούσε το πρόσωπο του μέσα σε αυτό.... Μόλις χόρταινε, άφηνε τη θηλή και κοιμόταν γαλήνιος- χωρίς την ανάγκη της πιπίλας του. Όπως τότε.
17 μήνες μετά τον τελευταίο μας θηλασμό, μέσα στην ζάλη του ύπνου όπου το ένστικτο κυριαρχεί της συνήθειας, το μωρό μου μου έδειξε ακόμα μια φορά πως η απόλυτα φυσική και καλύτερη επιλογή ήταν ακριβώς αυτή. Να τον θηλάσω. Αυτό μου επιβεβαιώνει πως πολύ κακώς σταμάτησα να τον θηλάζω στους 7 μήνες και δεν συνέχισα για όσο αυτός επιθυμούσε.
Σήμερα μάλιστα, την στιγμή που του έβγαλα την πιπίλα για να του δώσω το γάλα του, έτσι κοιμισμένος, γύρισε πάλι το κεφαλάκι του προς το στήθος μου, ψέλλισε "μαμ", και είμαι σίγουρη πως μέσα στον ύπνο του νόμιζε πως θήλαζε. Είμαι σίγουρη πως εκτός του πρωτόγονου ενστίκτου υπάρχουν και οι μνήμες- απλώς δεν μπορεί να τις εκφράσει.
Μακάρι να είχα πάρει μια πιο ορθή απόφαση τότε. Μακάρι να μην είχα κουραστεί από την παντελή έλλειψη των γαλακτοκομικών στην διατροφή μου -αφού ο Δημήτρης εμφάνισε εξαρχής αλλεργία. Μακάρι να είχα φυλάξει ακόμα περισσότερο μητρικό γάλα στην κατάψυξη ώστε να τον φτάσει και για μετά τους 10 μήνες.
Όχι τίποτε άλλο μα δεν θήλασα με ευκολία. Τα έχω ξαναγράψει. Όμως η αλήθεια είναι πως κάτι τέτοιες στιγμές σε διδάσκουν και σε προετοιμάζουν ακόμα καλύτερα για το επόμενο παιδί. Όπου και πάλι βέβαια θα κάνεις λάθη. Άλλα ίσως. Μα θα κάνεις. Σημασία έχει να προσπαθείς. Και να εξακολουθείς να μαθαίνεις.
Σημασία έχει σε κάτι τέτοιες μαγικές στιγμές- τόσο μικρές, σχεδόν αόρατες, να αφουγκράζεσαι την μαγεία. Να την αισθάνεσαι. Να πιστεύεις σε αυτήν.
Αυτό έχει σημασία.
"Σημασία έχει σε κάτι τέτοιες μαγικές στιγμές- τόσο μικρές, σχεδόν αόρατες, να αφουγκράζεσαι την μαγεία. Να την αισθάνεσαι. Να πιστεύεις σε αυτήν." Ναι βρε Γιάννα μου! Πωπω... υπέροχα τρυφερό κείμενο!!! Κι εγώ το γιο μου τον θήλασα μέχρι τους 9 μήνες, μόνο και μόνο γιατί είχα θηλάσει την κόρη μου 13 μήνες και δεν ήθελα να είναι αδικημένος... Αλλά το μετάνιωσα... Σταμάτησα μόνο γιατί είχα κουραστεί με τα δυο μικρά μέσα στο σπίτι... Το μετάνιωσα... Τώρα βλέπω την ξαδέρφη μου που θηλάζει το γιο της και ζηλεύω!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως στο τρίτο μου μωρό.... Αν έρθει με το καλό!
Φιλάκια,
Βάσω, η Μαμά πρωτάρα
Πολύ χαίρομαι που συζητάς και για τρίτο... Σε ευχαριστώ πολύ πολύ για τα γλυκά σου λόγια... Σε φιλώ γλυκά γλυκά
ΔιαγραφήΕίναι απαιτητικός ο θηλασμός και στην περίπτωσή σου φαντάζομαι πολύ απαιτητικότερος! Όμως έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες εκείνη τη συγκεκριμένη περίοδο! Μέχρι εκεί άντεχες! Να νιώθεις περήφανη που έκανες το καλύτερο που μπορούσες! Αυτό θα λες στο παιδάκι σου όταν μεγαλώσει!! Τα φιλιά μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ κούκλα μου! Θα μπορούσα περισσότερο- απλά ενέδωσα στην κούραση.. Μα δεν πειράζει, δόξα τον Θεό που τα κατάφερα και που κράτησε και τόσο.... Ήταν πραγματικά ένα μαγικό ταξίδι.... Σε φιλώ γλυκά...
Διαγραφή