Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2015

Οκτώβριος. Ο μήνας της απώλειας. Για όλα τα αγγελούδια που έμαθαν να πετάνε, πριν μάθουν να περπατάνε...

Πως να εξηγήσω το συναίσθημα του να χάνει μια μητέρα το μωρό της; Πως να περιγράψω πως είναι να μένεις έγκυος, να κάνεις όνειρα και αυτά να γκρεμίζονται; Πως να δώσω να καταλάβει κανείς πως είναι να γεννάς το παιδί σου μα ποτέ να μην το κρατάς αγκαλιά; 

Πόσο άδεια να σας εξηγήσω πως νιώθεις την αγκαλιά σου, την καρδιά σου, πόσο άδειο είναι το κορμί σου και το μυαλό σου; Πόση απελπισία αισθάνεσαι, πόση οργή, πόσες ενοχές, (Θεέ μου, αυτές οι ενοχές...), πως σε περιτριγυρίζει προκλητικά η παραφροσύνη, το σκοτάδι, η κατάθλιψη, η πλήρης αδιαφορία για κάθε τι άλλο... 

Πως να σας δώσω να καταλάβετε πόσο δύσκολο είναι για αυτή την μανούλα να βλέπει άλλες μανούλες αγκαλιά με τα μωρά τους; Πόσο δύσκολο της είναι να εξηγήσει πως νιώθει. Πόσο πληγώνεται όταν ο περίγυρος φέρεται λες και δεν ήταν ποτέ έγκυος, λες και δεν γέννησε ποτέ. Λες και δεν είναι μητέρα. 

Θέλετε όμως να σας πω κάτι; 

Είναι μητέρα. Είναι τόσο, μα τόσο πολύ μητέρα. Διότι πριν καλά καλά καταφέρει να βιώσει τον ρόλο της- αυτόν που για χάρη του θα έμπαιναν σε δεύτερη μοίρα όλοι οι υπόλοιποι ρόλοι της ζωής της- καλείται να βιώσει έναν άλλον ρόλο. Αυτόν της μητέρας που έχασε το παιδί της. 

Διότι έχασε το παιδί της. Μπορεί εσύ να μην το είδες, να μην το γνώρισες, μπορεί να μην το είδε καν η ίδια. Μπορεί να μην έχει αναμνήσεις κοινής ζωής μαζί του, να μην ξύπνησε μέσα στην νύχτα για να το ταΐσει, να μην το άκουσε να λέει για πρώτη φορά μαμά, να μην το είδε να κάνει τα πρώτα του βήματα.... Αυτό όμως δεν αφαιρεί από τον πόνο της. Με κάποιο τρόπο, προσθέτει στον πόνο της. Έχασε τόσες πρώτες φορές... Σκέψου το. 

Σκέψου πως μπορεί να νιώθει... 

Ποτέ κανείς δεν θα δείξει τον απαραίτητο σεβασμό στο πένθος της. Κανείς δεν θα αναφέρεται στο μωρό της με το όνομα του- ακόμα και αν πρόλαβε να του δώσει όνομα. Ποτέ κανείς δεν θα της ζητήσει να δει φωτογραφία του- αν έχει- και αν τύχει και την δει, θα προσπαθήσει να την αγνοήσει.

Πως να σου εξηγήσω πως όταν αυτή την γυναίκα την ρωτάνε αν έχει παιδιά δεν ξέρει τι να απαντήσει... 

Γιατί θέλει να φωνάξει: "ΝΑΙ ΈΧΩ!" Μα ξέρει πως θα ακολουθήσουν και άλλες ερωτήσεις... Και βλέμματα οίκτου και αμηχανίας. Ξέρει πως μπορεί να ακούσει και κάτι που θα την πληγώσει. Κάτι που θα υποτιμήσει το πένθος της, την απώλεια της... 

Και δεν θέλει.  

Αντίθετα λοιπόν απαντάει με μια παύση και σχεδόν ψιθυριστά... "Όχι, δεν έχω". Και την ίδια στιγμή νιώθει αφόρητες τύψεις. Διότι νιώθει λες και απαρνήθηκε το παιδί της, λες και δεν το γέννησε... 

Αυτή η γυναίκα, ακόμα και αν κάνει και άλλο παιδί, ακόμα και αν κάνει πολλά παιδιά, ποτέ δεν θα ξεχάσει το παιδί που έχασε. Μέσα στην καρδιά της πάντα θα το μετράει μαζί με τα άλλα. Αυτή η γυναίκα θα κρατάει το μωρό της αγκαλιά και σε ανύποπτες στιγμές, θα κλαίει... Θα κλαίει για όλες αυτές τις αγκαλιές που έχασε με το άλλο της μωρό. Αυτή η γυναίκα πάντα θα αναρωτιέται... Πάντα θα φαντάζεται τι θα γινόταν αν... 

Αυτή η γυναίκα είναι μητέρα. Μητέρα ενός αγγέλου. Και δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι ιερότερο από αυτό. 

Μια στις τέσσερις γυναίκες βιώνει αυτού του είδους την απώλεια. Μια στις τέσσερις. Αυτή η γυναίκα είμαι εγώ, είσαι εσύ. Και αντί να το φωνάζουμε, σιωπούμε. Αντί να είμαστε περήφανες  που τα καταφέραμε, νιώθουμε ενοχές. Αντί να δείχνουμε τον πόνο μας, τον κρύβουμε. 

Όχι. Όχι πια. Όσο δεν μιλάμε για αυτό- δεν θα πάψει να είναι ταμπού. Δεν θα πάψει να υπάρχει άγνοια. Ο κόσμος θα συνεχίσει να συμπεριφέρεται με αγένεια και αδιαφορία. 

Δεν νοείται να χάνω το μωρό μου και ο γιατρός να μην μου επιτρέπει να το δω, να το κρατήσω. Οφείλει να μου δώσει τον χρόνο που μου αναλογεί με το παιδί μου. Δεν νοείται να θεωρείται παράλογο να θέλω μια φωτογραφία του μωρού μου. Ναι. Ακόμα και αν έχει ήδη φύγει. Πως θα διατηρήσω ζωντανή την μνήμη του; Πως να μην ξεχάσω την εικόνα του- που θα είναι πολύτιμο φυλαχτό για μένα για μια ζωή. Δεν νοείται να μην αναλαμβάνουν τα γραφεία τελετών την κηδεία του- αεροβαφτισμένου- μωρού μου. Δεν νοείται να υπάρχει τέτοια άγνοια που η κουβέντα που ακούς για παρηγοριά είναι: "Πάμε για άλλα"...

Μιλάμε για το παιδί μου. Το αίμα μου. Την ζωή μου. Ποιος λέει τέτοια λόγια; 

Ο Οκτώβρης είναι μήνας ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης σχετικά με την νεογνική απώλεια και απώλεια κύησης. Ενημερώσου. Ευαισθητοποιήσου. Κοίτα δίπλα σου... Υπάρχουν πολλές περισσότερες μανούλες αγγέλων από όσες φαντάζεσαι... 

Όσο για σας γλυκιές μανούλες αγγέλων... 

Μιλήστε. Ενημερώστε. Ευαισθητοποίηστε εσείς. Ξέρω πολύ καλά πως έχετε την δύναμη. Την έχετε διότι βιώσατε το αδιανόητο και όμως στέκεστε ακόμα όρθιες. Φωνάξτε. 

Για να σας βλέπουν, όπως λέω πάντα, από εκεί ψηλά τα αγγελούδια σας και να λένε όλο περηφάνια: "Την βλέπεις; Αυτή είναι η μανούλα μου". 

Εγώ είμαι η Γιάννα, περήφανη μαμά δυο αγγέλων- ενός κοριτσιού και ενός αγοριού. Της μπουμπούς μας που θα βαφτιζόταν Χριστίνα και του πρίγκηπα μας που βαφτίστηκε Δημήτρης. Μαμά άλλων ενός αγγέλου από παλίνδρομη κύηση και άλλων δύο μια αποβολή στην 7η εβδομάδα και μια στην 10η. Είμαι όλα τα "πρόσωπα" αυτού του μήνα.

Εγώ για όλο τον Οκτώβριο θα "φοράω" τα χρώματα της απώλειας μου. Θα φορώ γαλάζιο και ροζ. Εσύ; Θα ακολουθήσεις; 






27 σχόλια:

  1. Καλημέρα και καλό μήνα Γιάννα μου! Δυστυχώ ζούμε μέσα σ'έναν πολύ σκληρό κόσμο, με πλήρη άγνοια, για τέτοιου είδους θέματα... Εγώ σ'ευχαριστώ που χάρη στα κείμενα σου μαθαίνω συνεχώς, ενημερώνομαι, ευαισθητοποιούμαι ακόμη περισσότερο και γίνομαι καλύτερος άνθρωπος! Σε θαυμάζω το ξέρεις? Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου, με συγκινείς βαθιά.... Και με φέρνεις σε αμηχανία. Δεν νιώθω πως κάνω κάτι πέρα από το φυσιολογικό. Σε φιλώ γλυκά, γλυκά...

      Διαγραφή
  2. Γιάννα μου γλυκιά...

    το μόνο που θα σου πω είναι ότι μου δίνεις και εμένα κουράγιο να μιλήσω...
    και σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!

    χρωστάω και εγώ ένα κειμενάκι στο δικό μου παιδάκι, με πονάει πολύ και μόνο που σκέφτομαι να κάτσω να το γράψω... αλλά θα το γράψω, πρώτα ο Θεός

    να είσαι καλά, την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναμένω μόνο με αγάπη Αλεξία μου. Θα την βρεις την δύναμη είμαι σίγουρη και θα λυτρωθείς. Μια μεγάλη αγκαλιά....

      Διαγραφή
  3. Για άλλη μια φορά δεν έχω λόγια... Συμφωνώ και ταυτίζομαι απόλυτα με όσα γράφεις... Ξεκίνησα το γράψιμο, δεν ξέρω αν θα βγεί κάτι η αλήθεια είναι, γιατί πονάει πολύ...
    Μακάρι άλλη μανούλα να μην ζήσει τέτοιο πόνο...
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ηρώ ξέρω πόσο πονάει. Πάντα κλαίω όταν γράφω τα κείμενα μου. Πάντα. Το δε πρώτο μου πήρε μια βδομάδα να το ολοκληρώσω. Δεν άντεχα τον πόνο. Μα μετά ήρθε και η λύτρωση. Σε ευχαριστώ για ακόμη μια φορά μου ενέπνευσες ανάρτηση. Σε φιλώ γλυκά και αναμένω με τόση αγάπη...

      Διαγραφή
  4. Διαβάζοντάς σε νόμιζα ότι κάποιος είχε μπει μέσα στην ψυχή μου, μέσα στην καρδιά μου, στην σκέψη μου, και μίλαγε αντί εμου. Μόνο οι μανούλες που έχουν βιώσει αυτό τον πόνο, πολλές από αυτές όχι μόνο μια φορά αλλά περισσότερες, μπορουν να κατανοήσουν πως σε λίγες γραμμές, λες τόσα πολλά!
    Να είσαι ΠΑΝΤΑ καλά.
    Βίκυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Βίκυ, σε ευχαριστώ για τα υπέροχα λόγια. Λυπάμαι για την/τις απώλειες σου μέσα απο την καρδιά μου... Χαίρομαι που μίλησα για εσένα.. Σε φιλώ γλυκα γλυκά

      Διαγραφή
    2. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια Γιάννα μου. Παρόλο που μετά τις απώλειές μου, ο Θεός μου χάρησε την μικρή μου πριγκίπισσα, παρόλο που το έβγαλα και από μέσα μου με τον γραπτό λόγο, οι τύψεις και οι ενοχές είναι πάντα εκεί!. Μπορεί να μένουν σε ένα μικρό σημείο πίσω στο μυαλό μου, να μην είναι καθημερινές σκέψεις και νοσταλγίες, αλλά δεν ξέρω εάν θα φύγουν ποτέ. Βίκυ

      Διαγραφή
    3. Βίκυ μου στο λέω εγώ, δεν θα φύγουν. Δυστυχώς. Αυτή είναι η φύση της μάνας. Και εσύ είσαι ακόμα περισσότερο μάνα. Όμως δεν πειράζει γιατί σε αυτές ζούνε τα παιδιά μας.. τα αγγελούδια μας. Και έστω και έτσι τα έχουμε δίπλα στην καρδιά μας..

      Διαγραφή
  5. Γλυκια μου εχασα κι εγω το μωρο μου στον ογδοο μηνα κυησης. Τρια χρονια μετσ εχω μεσα στην κοιλια μου το ουρανιο τοξο μου και το περιμενω.... Η ζωη μου δινει ακομη μια ευκαιρια. Μην το βαζετε ποτε κατω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κουκλίτσα μου γλυκιά.. Λυπάμαι τόσο πολύ για την απώλεια σου και χαίρομαι τόσο πολύ για το ουράνιο τόξο που ετοιμάζεται να φανεί στον ουρανό σου... Θα έρθει και κείμενο αισιοδοξίας να εισαι σίγουρη! Προς το παρών, σπαμε την σιωπή μας, διεκδικούμε το "δικαίωμα " της κατανόησης του πένθους μας. Σε φιλώ γλυκά γλυκά

      Διαγραφή
  6. Όλα όσα γράφεις και όλα όσα δεν μπορούν να ειπωθούν με λόγια είναι σαν να στα εξομολογήθηκα. Ευχαριστώ που μιλάς στην καρδια μου όλων αυτό τον καιρό, ευχαριστώ τον θεό που έστειλε εσένα για το θέλημα του ( γραμμα σταλμένω από τον θεο). Δεν ξέρω γιατί η ζωή σε κάποιους ανθρώπους δείχνει το πιο άσχημο προσωπό της. Επιβάλλεται να επιβιώσουμε ομως, παίρνουμε οτι μας έχει φέρει και μαζί με αυτά προσπαθούμε να συνεχίσουμε για να μην χάσουμε και αυτά που θα έρθουν.. Εύχομαι μια μέρα να δω και εγώ το δικό μου ουράνιο τόξο. Είμαι η μαμά του παναγιώτη που έμαθε να πετάει πριν μάθει να περπατάει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κορίτσι μου γλυκό, γλυκιά μου μανούλα που έμαθες να πονάς πριν μάθεις να χαμογελάς.... Δεν λες το όνομα σου μα κάτι μου λέει πως ξέρω ποια είσαι... Και θέλω να ξέρεις πως κλαίω... Όχι μόνο από τον κοινό μας πόνο. Μα και από την χαρά και την δύναμη που μου δίνουν τα λόγια σου. Αυτό μόνο.

      Διαγραφή
  7. Σε διαβάζω και νομίζω πως είσαι μεσα στο μυαλό μου. Πόσο δικιο έχεις για όλα....
    Έχω δει τεσσερα τεστ θετικα, μια παλίνδρομη, μια εξωμητριο, το λουλουδακι μου που είναι τωρα 14 μηνων, και το αγγελουδι μου που έχασα στις 22 εβδομαδες κυησης πριν 20 μερες. Τωρα συνειδητοποιω ποσο ταμπου είναι το θέμα της απώλειας. Μολις καταφερα να βγω απ το σπιτι τις τελευταιες μερες, και ολοι οσοι ξερουν κανουν πως δεν με βλέπουν. Θελω να φωναξω και δεν βρισκω τη δυναμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου μανούλα... Λυπάμαι μέσα από την καρδιά μου- στο ξαναείπα... Σου στέλνω την πιο θερμή μου προσευχή, όλη μου την δύναμη και την πιο ζεστή μου αγκαλιά... Και εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να νιώσεις σύντομα την "ζεστασία" που είμαι σίγουρη πως σου στέλνουν όλα σου τα αγγελούδια... Σε φιλώ γλυκά...

      Διαγραφή
  8. Αγαπημενη μου Γιαννα. Σε ευχαριστώ πολύ που μιλας για το δραμα που ζουνε οι μανουλες αγγελων. Ειμαι η Αθανασια και ειμαι η μαμα 3 παιδιων. Οσο και αν ο κοσμος δεν το δεχεται....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπημενη μου Γιαννα. Σε ευχαριστώ πολύ που μιλας για το δραμα που ζουνε οι μανουλες αγγελων. Ειμαι η Αθανασια και ειμαι η μαμα 3 παιδιων. Οσο και αν ο κοσμος δεν το δεχεται....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σας ευχαριστώ για την αγάπη που μου έχετε δώσει. Που απλόχερα και εσείς θέλετε, προσπαθείτε να σπάσετε το ταμπού... Μια μεγάλη αγκαλιά...

      Διαγραφή
  10. Δυνατή ψυχή που χωράει τους πόνους όλων!!! Τέτοια βαθιά είναι η ψυχή σου μανούλα αγγέλου...Σε σέβομαι απεριόριστα για όλα αυτά που κατάφερες!!! Σε σέβομαι γιατί ο πόνος σου γίνεται όλο και πιο πολύ αγάπη...
    Μου λείπει πολύ ο Φίλιππος.... Μετά τα γενέθλια του και αναμένοντας τα τέταρτα ουράνια, η θλίψη μου βαθαίνει. Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποια δύναμη να "πρωτομετρησουμε"... Σε σκέφτομαι... Είμαι πάντα εδώ, να το ξέρεις. Δεν νομίζω πως θα πάψουν να μας λείπουν. Απλά θα ελπίζουμε πάντα για την μέρα που ουρανός και γη θα γίνουν ένα.

      Διαγραφή
  11. Στο εχω ξαναπεί. Αυτά που γράφεις ειναι σφαλιάρα δυνατή σε εμάς τους υπόλοιπους. Με ταρακούνησες πάλι...
    Δε μπορω να καταλάβω πώς νιώθεις, προσπαθώ να φανταστώ αλλά είμαι σίγουρη πώς δεν τα καταφέρνω. Δεν ξερω ομως αν χρειάζεται, μάλλον όχι, έτσι δεν ειναι; Αυτο που ξέρω πως χρειάζεται ειναι αγάπη, και αυτή μπορώ να σου τη δώσω, γιατί ξέρεις πως ενα κομματάκι της καρδιάς μου σου ανήκει (μεγάλες κουβέντες για αντθρωπους που δεν έχουν γνωριστεί ποτέ από κοντά, αλλά ειλικρινά το εννοώ). Και όχι επειδή έχεις περάσει ολα αυτά. Αλλά επειδή είσαι υπέροχος άνθρωπος και ναι ρε γαμώτο, πολύ θα ήθελα να ήσουν μέρος της καθημερινότητάς μου (και να μου δίνεις και κανένα κανονικό χαστούκι πού και πού).
    Κρατα το αγόρι σου στην αγκαλιά σου, γεμισέ τη με αγάπη και φως, γιατί τα αστέρια σου ζουν στην αγάπη που δείχνεις σε αυτό το παιδί.
    Πολλά φιλιά κοριτσάκι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντωνιά μου, τι γλυκό, υπέροχο, γεμάτο αγάπη σχόλιο... Όχι γλυκιά μου δεν χρειάζεται να καταλάβεις, αρκεί να το σέβεσαι και να το αναγνωρίζεις και εσύ το κάνεις. Με συγκίνησαν τα λόγια σου. Είμαι εδώ για σένα έστω και αν μας χωρίζει μια οθόνη και μερικά εκατοντάδες χιλιόμετρα... Μια μεγάλη αγκαλιά από μένα...

      Διαγραφή
  12. Καλό κ ευλογημενο Μήνα! Οποιοδήποτε σχόλιο μου θα χαλασει όλο αυτό που αισθανθηκα διαβαζοντας το....δεν θέλω λοιπόν!Είμαι κ εγώ μαμα ενός αγγελου παλινδρομης κύησης 6 εβδομάδων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Ευαγγελία... Λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου, η οποία απώλεια κύησης είναι και η πιο υποτιμημένη και θα μιλήσουμε και για αυτή φέτος... Μια μεγάλη αγκαλιά...

      Διαγραφή
  13. Πόσο "εγώ" όλο αυτό ;; πόσων πονεμενων μαμάδων αγγιξες την ψυχή ;;

    Έχω 2 κοριτσάκια και έναν άγγελο που μας αποχαιρέτησε όταν ήταν 2 μηνών από αιφνίδιο θάνατο . Μέσα από τα μάτια της δίδυμης αδερφούλας του μεγαλώνει και ο Κωνσταντίνος μας ❤

    Δύναμη σε όλες αυτές τις μανούλες που πονάνε ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λυπάμαι βαθιά για την απώλεια σου... Δύναμη και ζεστασιά να μας στέλνουν τα αγγελούδια μας. Μεγάλη αγκαλιά στέλνω...

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...