Βλέποντας μέσα από τα μάτια του παιδιού σου...

Έχω τώρα δυο βδομάδες που προετοιμάζομαι για την "ολοκλήρωση" του φθινοπωρινού γενικού του σπιτιού- τουτέστιν- το στρώσιμο των χαλιών. Αυτό σημαίνει πως εδώ και δυο βδομάδες οι μέρες μου αποτελούνται από πλύσιμο κουρτινών και ότι αυτό συνεπάγεται, πλύσιμο μαξιλάρια, κουβερλί και όλων των συναφή, καθάρισμα τζάμια, (13 πορτοπαράθυρα, από 22 περίπου τζαμάκια το καθένα- σοκ), καθάρισμα φωτιστικά, air condition, ντουλάπια, πίσω από έπιπλα, καλοριφέρ και δεν έχω καν ασχοληθεί με τα  παντζούρια, (ούτε πρόκειται) ή με την εναλλαγή καλοκαιρινών- χειμωνιάτικων στις ντουλάπες... 

Εν ολίγοις δεν ήταν και η πιο ονειρεμένη περίοδος. Χθες όμως ήμουν χαρούμενη διότι μας έφεραν τα χαλιά, (αν ακόμα τα πλένετε, πρώτον χαρά το κουράγιο σας- δεύτερον πραγματικά δεν θεωρώ πως αξίζει τόση κούραση- προτιμώ να μην κάνω ανταύγειες στα μαλλιά!), συνεπώς  σήμερα θα έφτανε όλο αυτό το ντελίριο- επιτέλους- στο τέλος του. 

Ωστόσο το μαιμουδάκι είχε άλλα σχέδια χθες το βράδυ κρατώντας με ξύπνια ουσιαστικά μέχρι τις πέντε το ξημέρωμα- χωρίς κανένα προφανή λόγο και αιτία- και κοιμηθήκαμε μόνο 4 ώρες και αυτές στριμωγμένοι στον καναπέ. ( ο μπαμπάς μας κοιμάται πολύ βαριά και άτσαλα, μεγάλη ιστορία μπορώ να αφιερώσω ολόκληρη ανάρτηση....) 

Ξύπνησα κομμάτια κυριολεκτικά, με τα συμπτώματα της γρίπης που με τριγυρίζει μέρες τώρα πολύ πιο έντονα, (βήχας, πονόλαιμος, δέκατα- όνειρο ζω μην με ξυπνάτε), και σχεδόν ανίκανη να ισιώσω το κορμί μου. Το πρόγραμμα είναι όμως πρόγραμμα, και άπαξ και βάλω κάτι στο κεφάλι μου δύσκολα μου το βγάζεις... Αφού ήπια μονορούφι έναν έξτρα δυνατό καφέ, έφαγα πλούσιο πρωινό και έφτιαξα και την σπανακόπιτα που είχα βάλει στο... πρόγραμμα- (μην γελάτε τι θα τα έκανα τόσο σπανάκι και τόσα ζαρζαβατικά πλυμένα και καθαρισμένα από την προηγούμενη; Ε;),  έβαλα μπροστά για τα τελειώματα... 

Με ένα δίχρονο στο σπίτι εννοείται πως σκούπισμα, σφουγγάρισμα γίνονται επιτόπου. Βασικά με ένα δίχρονο στο σπίτι πρέπει να είσαι προετοιμασμένος πως μπορεί και να μην καταφέρεις και να κάνεις όσα θες. (δυο δωμάτια μας μείναν για αύριο). Αν όμως το βάλεις στο παιχνίδι, και το παρουσιάσεις και σαν παιχνίδι, η αλήθεια είναι πως δεν θέλει και πολύ για να περάσει, (το δίχρονο, όχι απαραίτητα εσύ), μια από τις πιο ξεχωριστές του μέρες! 

Ξεκινήσαμε με το να τον αφήσω να λερωθεί όσο περισσότερο μπορούσε όσο ανοίγαμε το φύλλο για την πίτα, εφόσον δεν είχα σκουπίσει και στρώσει ακόμη μιας δεν νομίζω να είμαι ξανά τόσο ανοιχτόμυαλη τώρα που μπήκαν τα χαλιά... Μετά όλα ήρθαν σχεδόν μόνα τους... Με το που στρώσαμε το δικό του χαλί πρώτα, (εννοείται!), το μαιμούδι άρχισε να τρέχει γύρω γύρω φωνάζοντας "Βόλτα, βόλτα", (καλέ γύρω από το χαλί τι δεν καταλαβαίνετε;;), ενώ αμέσως μετά έπεσε μπρούμυτα κακαρίζοντας από αυτή την αλλαγή στο δωμάτιο του και το γεγονός πως συμμετείχε και αυτός!

Όλα τα άλλα μετά ήταν απλά αναμενόμενα... Ο καναπές χωρίς τα μαξιλάρια ήταν ο απόλυτος στίβος για τρέξιμο, τα μαξιλάρια το απόλυτο κάστρο, τα χαλιά τα απόλυτα άλογα, (χοπ, χοπ, χοπ, πάνω σε όλα μέχρι να τα ανοίξουμε), ενώ όπως και όταν ξεστρώσαμε τα χαλιά έτσι και τώρα "βοήθησε" με το να κάθεται πάνω σε κάθε χαλί μέχρι να το βάλουμε στην σωστή μεριά, ξανατυλίγοντας ότι ξετύλιγαμε, χοροπηδώντας γενικά εδώ και εκεί σαν κατσίκι από την χαρά και την έλλειψη ύπνου νομίζω- μην ξεχνιόμαστε... 

Εκεί που θέλω να καταλήξω και παραληρώ στο ενδιάμεσο- συγνώμη αλλά το συνηθίζω αυτό όταν είμαι άρρωστη ...), είναι πως αν έχετε την υπομονή και την διάθεση να βγείτε και λίγο πέρα από τα χρονικά πλαίσια που υπολογίζετε και αν είστε διατεθειμένες να μην γίνουν  και όλα στην εντέλεια και να δείτε αμέσως σκορπισμένα παιχνίδια στο τακτοποιημένο σας σαλόνι, αξίζει πραγματικά να βάλετε και τα παιδάκια σας σε αυτό το "παιχνίδι" του στρωσίματος των χαλιών διότι θα διασκεδάσουν και θα νιώσουν πως αυτή η μέρα είχε πράγματι κάτι το διαφορετικό και ξεχωριστό! (και πιστέψτε με αν μπορώ εγώ να το κάνω- το απόλυτο control freak- τότε σίγουρα μπορείτε και εσείς!)

Όσο για σας,  θα βρεθείτε να βλέπετε τα πάντα μέσα από τα δικά τους μάτια και πράγματα που θεωρούσατε δεδομένα και δουλειές που θεωρούσατε βαρετές, τώρα αποκτούν άλλη διάσταση,  παιχνιδιάρικη, σχεδόν μαγική... (Ενώ σίγουρα θα γελάσετε πολύ και πηγαία...)

Δεν με πιστεύετε; Δοκιμάστε το!

(Εμάς η μέρα μας τελείωσε υπέροχα με τον καιρό να χαλάει απότομα, να ακούμε την βροχή και τα μπουμπουνητά, να ανάβουμε τα κεριά στο στρωμένο πλέον σπιτάκι μας, να καθόμαστε αγκαλιά με το μαιμουδάκι στον καναπέ και ενώ αυτό αποκοιμιέται αποκαμωμένο από τον ενθουσιασμό όλης της ημέρας, η μαμά να πίνει επιτέλους με ηρεμία αυτό το ζεστό καφεδάκι με κανέλα που τόσο αγαπάει...και να ονειρεύεται ήδη τα Χριστούγεννα...) 

Άντε παραλήρησα και σήμερα....