Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

Αστεράκι μου.... να μου γνέφεις που πας...

Σαν σήμερα. Σαν σήμερα πριν τρία χρόνια χάσαμε το δεύτερο παιδάκι μας. Ήταν ξημερώματα 15 Φλεβάρη. 

Πέρασαν κιόλας τρία χρόνια, όταν όμως μιλάω για ότι συνέβη  τα συναισθήματα με κατακλύζουν σαν να το βιώνω τώρα- φρέσκο. 

Αυτό το παιδάκι μου δεν πρόλαβα να το γνωρίσω. Δεν το κράτησα στην αγκαλιά μου. Η μόνη ανάμνηση που έχω είναι τρεις φωτογραφίες που έβγαλε ο άντρας μου και τις στιγμές μας μαζί  όσο ήμουν έγκυος. Δεν θα μάθω ποτέ τη χροιά του κλάματος του, το κελάρισμα του γέλιου του. Δεν θα το δω ποτέ να με κοιτάει με ματάκια που λάμπουν, ούτε θα νιώσω τα χεράκια του γύρω από το λαιμό μου. Δεν θα μάθω ποτέ τι άνθρωπος θα γινόταν, τι θα αγαπούσε τι όχι. Η μοίρα του σφραγίστηκε πολύ νωρίς, μόλις 12 ώρες αφότου γεννήθηκε.

Ξέρω όμως αυτά. Όσο έζησε, για όσο καιρό χτυπούσε αυτή η καρδούλα, το αγόρι μου ήταν μεγάλος μαχητής. Προσπαθούσε σκληρά να τα καταφέρει. Προσπαθούσε απελπισμένα όπως εμείς. Ξέρω πως ξέρει- κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε. Ξέρω πως είναι στα καλύτερα χέρια μετά τα δικά μας. Ξέρω πως μας παρακολουθεί από εκεί ψηλά και μας προσέχει, προσωπικός φύλακας άγγελος μας, πρεσβευτής μας στον ουρανό. Ξέρω πως τον αγαπάμε τόσο πολύ, σαν να έζησε μαζί μας μια ζωή. Ξέρω πως δεν θα τον ξεχάσουμε ΠΟΤΕ. 

Τρία χρόνια μετά, ευχαριστώ τον Θεό και την Παναγία που μας έδωσαν τη δύναμη να το αντιμετωπίσουμε. Που μας έδεσε σαν ζευγάρι αντί να μας διαλύσει. Που μας φώτισε και το βαφτίσαμε, το θάψαμε και έτσι έχουμε για πάντα ένα σημείο αναφοράς του σπλάχνου μας, του πένθους μας. Που με ευλόγησε να κυοφορήσω ένα πλάσμα τόσο ξεχωριστό που άλλαξε γνώμη και το ήθελε απευθείας κοντά του να στολίζει τον παράδεισο μαζί με όλα τα άλλα αγγελούδια που φύγανε πολύ νωρίς. Που δυόμιση χρόνια μετά, πραγματοποίησε το όνειρο μας να κρατήσουμε στην αγκαλιά μας ένα μωρό. Που  είναι γερό και δυνατό. 

Ξέρω πως θα έχουμε πάντα μια πληγή ανοιχτή. Ξέρω πως μαζί με τη βέρα του γάμου μου, φοράω άλλη μια βέρα, αυτή που έχω αφιερώσει στο γιο που χάσαμε. Ξέρω όμως και πως είμαστε δυνατοί, πως πιστεύουμε πολύ στο Θεό, εμπιστευόμαστε τη βούληση του και πως μόνο αυτός ξέρει πως και γιατί. Ξέρω πως η ζωή είναι δώρο και σκοπεύω να τη ζήσω, δυνατά, ενάρετα  και με όση αξιοπρέπεια μπορώ.  Το οφείλω και στα δυο αγγελούδια που έχω στον ουρανό. Έτσι για να με παρακολουθούν και να χαίρονται που εγώ ήμουν η βιολογική τους μανούλα. 

Σήμερα είναι η ημέρα για το αστεράκι μου... Εκείνο ψηλά στον ουρανό... Το πιο φωτεινό του ουρανού..... Που κάποια μέρα θα είμαστε και πάλι μαζί... 

Καληνύχτα αστέρι. Να μου γνέφεις που πας. Να'σαι πάντα ψηλά, φωτεινό και από κει να με βλέπεις.... 

Αστεράκι

Το ημερολόγιο μιας μαμάς







15 σχόλια:

  1. Καταρχάς καλώς σας βρήκα...κατά δεύτερων δεν ξέρω τι να πω...είναι μια εξομολόγηση καρδιάς που σπάει καρδιές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσος πόνος.....σας εύχομαι μονο χαρές,και ένας άγγελος που θα σας φυλάει απο ψηλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρεγγίνα μου έστω και πολύ καθυστερημένα... σε ευχαριστώ μέσα από τη καρδιά μου...

      Διαγραφή
  3. Βαφτισμένο και μωρό κατατάσσεται αυτόματα στον παράδεισο....Μακάρι να συναντηθούμε εκεί λοιπόν στο τέλος....Μακάρι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ σκληρό αυτό που συνέβει... Δεν έχω λόγια...εύχομαι μόνο να είστε καλά και να χαίρεστε το παιδάκι σας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μονο η δική σας καρδια μπορει να καταλάβει τον πονο αλλά και την αγάπη που νιωσατε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάπως έτσι είναι, είναι η αλήθεια... Σε ευχαριστώ πολύ κουκλίτσα μου <3

      Διαγραφή
  6. Μονο η δική σας καρδια μπορει να καταλάβει τον πονο αλλά και την αγάπη που νιωσατε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με συγκίνησες πάρα πολύ... Τα μωράκια που έφυγαν νωρίς και μάλιστα τα βαφτισμενα, λένε πως βλέπουν το Θεό πρόσωπο με πρόσωπο... Έχετε ένα μεγάλο μεσίτη εκεί ψηλά. Έχω ζήσει αυτή την απώλεια, με μια αδερφουλα μου. Γεννήθηκε πριν 23 χρόνια στις 7 Φεβρουαρίου και έφυγε από κοντά μας μετά από πέντε μήνες. Είναι ένα αγγελάκι δικό μας, που μας προσέχει από κει ψηλά. Σε φιλώ γλυκά ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου πόσο πολύ λυπάμαι για την απώλεια σας... Όλα τα μωράκια είναι μαζί, αγγελούδια πανέμορφα που μας προσέχουν, είναι αλήθεια αυτό.... Αχ αυτός ο Φλεβάρης, πόσο μου κάθεται στον λαιμό... Μια μεγάλη αγκαλιά μπορείς να δώσεις στη μανούλα σου από εμένα; Πόσο δύσκολα πέρασε... Σε φιλώ γλυκά...

      Διαγραφή
  8. Δεν το ήξερα Γιάννα μου!!!! Πραγματικά...συγκλονίστηκα!! Πολύ στενοχωρήθηκα! Ο Θεός να σας έχει καλά, να σας δίνει δύναμη και να είστε πάντα αγαπημένοι!
    Πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κωνσταντίνα μου να είσαι καλά σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου <3

      Διαγραφή

Τα σχόλια σας είναι η κινητήριος δύναμη μου, Η αλληλεπίδραση που χρειάζεται κάθε blogger με τους αναγνώστες του. Θα χαρώ πολύ να σας δω εδώ κάτω...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...