Η φασίνα, τα περιστέρια και ο Δημήτρης!

Αυτές οι μέρες είναι σκέτη πρόκληση. 

Η "ανοιξιάτικη φασίνα" στο σπίτι καλά κρατεί. Τα μπαλκόνια μου είναι "στολισμένα" με σχεδόν  όλα μου τα χαλιά, τα οποία αναγκάστηκα να μαζέψω χθες άρον άρον για 15 λεπτά μόλις βροχής και τα ξανά άπλωσα όσο πιο προστατευμένα μπορούσα. Οι κουρτίνες πλένονται μια μια και τις κρεμάω σχεδόν νωπές για να στρώσουν καλά και να τις ισιώσω με τον ατμό. 

Οι  άντρες τις ζωής μου αλλάζουν 2 φορές την ημέρα ρούχα. Ο μεν Παναγιώτης διότι ξεκίνησε να ιδρώνει σαν τρελός, ο δε Δημήτρης επειδή πολύ απλά σέρνεται όλη μέρα στα πατώματα και η προσπάθεια να τον ταΐσεις πλέον είναι σαν να προσπαθείς να ταΐσεις Κινέζο ακροβάτη επί τω έργο! 

Όποτε δυο ωρίτσες περίπου χάρηκα το "απόλυτο" σιδέρωμα μου πριν λίγες μέρες, αφού τα ασιδέρωτα έφτασαν πάλι στο ταβάνι και αυτή τη φορά αποτελούνται και από ατελείωτα ριχτάρια και καλύμματα!! 

Τα δε περιστέρια που έχουν αποφασίσει να κατοικοεδρεύσουν στο σπίτι μας, βρίσκονται σε οίστρο με αποτέλεσμα να βρίσκω σε όλα τα μπαλκόνια, επί καθημερινής βάσης, αμέτρητα άχυρα, κουτσουλιές σε μέγεθος μπαλάκι του τένις και φυσικά φωλιές με "απειλητικά" αυγά μέσα. (που θα δώσουν ζωή και σε άλλα περιστέρια, που θα χτίζουν και αυτά φωλιές, θα τις γεμίζουν με αυγά αλλά δεν θα τις λερώνουν με τις ακαθαρσίες τους... Όχιιιιι! Αφού έχουν τα μπαλκόνια μου!) 

Και φυσικά μέσα σε όλα αυτά γίνεται και η ετήσια "αλλαγή φρουράς" στις ντουλάπες!!

Ζω το απόλυτο όνειρο της νοικοκυράς! 

Και να ήταν μονό αυτά! Το μαιμουδάκι τελικά βγάζει 4 δοντάκια ταυτόχρονα για αυτό τα έχει δει όλα το αγόρι μου και δεν κοιμάται, δεν τρώει και κλαίει διαρκώς. 

Μέσα σε όλα αυτά όμως, σήμερα  ήταν μια πολύ ξεχωριστή ημέρα. Πήγαμε με τον Δημήτρη για το πρώτο του δοκιμαστικό μάθημα κολύμβησης! 

Από χθες το βράδυ είχα τόσο άγχος, ενθουσιασμό αλλά και λίγο φόβο, λες και ήταν η πρώτη μου μέρα στο σχολείο μετά τις καλοκαιρινές διακοπές. Ετοίμασα την τσάντα με τα απαραίτητα προσεκτικά, σχεδόν με ευλάβεια, οργάνωσα στο μυαλό μου την τακτική που θα ακολουθήσω ώστε να έχει φάει 2 ώρες πριν και να είναι και ξεκούραστος, μίλησα και  με την αγαπημένη μου Κατερίνα -που το Μαρισάκι της είναι πλέον σκέτο δελφίνι και ας είναι μόλις 11 μηνών- για συμβουλές και κοιμήθηκα ανυπομονώντας να ξημερώσει! 

Όλα πήγαν κατ'ευχήν και μπήκαμε επιτέλους στην πισίνα... Και ο Δημήτρης εκστασιάστηκε!! Όλο χαμογελούσε και όλο κουνούσε με χαρά τα χέρια του και τα πόδια του! Μόνο η άσκηση ανάσκελα δεν του άρεσε και κλαψούριζε παραπονιάρικα. Τα πήγε εξαιρετικά καλά και η δασκάλα μου είπε πως βλέπει πως θα τα πάει υπέροχα! (ε,ναι καμάρωσα σαν παγόνι!) Όταν δε γυρίσαμε σπίτι και τον έκανα ένα ντουζάκι δεν ήθελε να βγει με τίποτα! "Δεν είσαι ψάρι παιδί μου", του έλεγα, "άνθρωπος είσαι- μην ξεχνιέσαι"!!

Φυσικά εγώ μετά από όλη αυτή την εμπειρία ήμουν κατάκοπη αλλά... χαλάλι του είπαμε!! 

Ανυπομονώ και για το επόμενο.. Ίσως τολμήσω και την βουτιά όλου του κεφαλιού... Θα δείξει....