Η αναμονή της μητέρας που πενθεί...

Μόλις μία εβδομάδα πριν την παγκόσμια γιορτή της μητέρας, έχουμε την ημέρα της μητέρας που πενθεί. 

Η μητέρα που πενθεί ... Είναι η μητέρα που έχασε το παιδί της. 

Είναι ΜΗΤΕΡΑ λοιπόν με όλα τα γράμματα κεφάλαια. Γιατί δεν υπάρχει χειρότερος πόνος από το να φεύγει το παιδί σου πριν από εσένα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από το να γέννας θάνατο αντί για ζωή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από το να θάβεις το ίδιο σου το σπλαχνο. Είναι ΜΗΤΕΡΑ ακόμα και αν δεν έχει πια παιδί στην αγκαλιά της για να το αποδεικνύει. Είναι ΜΗΤΕΡΑ ακόμα και αν δεν πρόλαβε να κρατήσει ποτέ το παιδί της στην αγκαλιά της. 

Είναι η μητέρα που πενθεί για πάντα. Που ένα κομμάτι της καρδιάς της πέθανε μαζί με το παιδί της. Είναι η μητέρα που αναγκάζεται καθημερινά να ζει χωρίς το παιδί της. Είναι η μητέρα που γελάει πλατιά αγκαλιά με τα άλλα της παιδιά μα που δεν ξεχνάει ΠΟΤΈ αυτό που αποχωρίστηκε... 

Είναι η μητέρα που, για φαντάσου, ακόμα περιμένει... Ακόμα και όταν φαίνεται πως δεν έχει τίποτα να περιμένει... Ελπίζει. Ελπίζει πως κάπου, κάπως, κάποτε, ουρανός και γη θα γίνουν ένα ξανά... 


Παγκόσμια ημέρα της μητέρας που πενθεί....